«Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω»
ΑμΦέβαλλε ο Θωμάς.
Και πόσοι από μας δεν θα αμΦιβάλλαμε;
Και πόσοι από μας δεν αμΦιβάλλουμε σήμερα;
Μην νομίσεις ότι η αμφιβολία δεν παίρνει διάφορα πρόσωπα.
Η αμφιβολία εμφανίζεται μέσα από την αγωνία, την απελπισία και την απογοήτευση.
Είναι όλες αυτές οι καταστάσεις αποτέλεσμα της επιλογής του ανθρώπου να ζει χωρίς τον Θεό ή και της ολιγοπιστίας μας.
Η αγωνία έρχεται στον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος πιστεύει στη δύναμη του και όχι στη δύναμη Του.
Η απελπισία εμφανίζεται στον άνθρωπο που χάνει την πίστη του στον Θεό.
«Δεν υπάρχει πιστός που να είναι απελπισμένος
και απελπισμένος που να είναι πιστός»,
όπως έλεγε και ο καλός μας Άγιος Παΐσιος.
Η απογοήτευση παίρνει τη θέση της ελπίδας στον καθημερινό μας αγώνα.
Φανταστείτε όλους τους πραγματικά υποστηρικτές του Κυρίου μας να διάλεγαν τον δρόμο της απογοήτευσης, όταν Τον αντίκρισαν στον Σταυρό.
Ο Κύριος τους είχε ήδη στρώσει δρόμο ελπίδας πριν ακολουθήσει το εκούσιο πάθος Του.
«Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς» (Ιω. ιδ’, 18)
Ο δύσπιστος Θωμάς θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία, λόγω της αμφιβολίας του, αλλά αυτή η αμφιβολία τελικά έγινε όπλο και αξιώθηκε να του παρουσιαστεί ο Κύριος του και ο Θεός του.
Το ρητό που αλωνίζει σε διάφορους τοίχους
«πίστευε και μη ερεύνα»,
καταρρίπτεται με την εμφάνιση του Κυρίου
και την προτροπή του στο Θωμά
να ψηλαφήσει τις πληγές του πανάγιου σώμα του Κυρίου.
Ζήτησε και έλαβε.
Έλεγε ένας παππούλης σε μία ομιλία
«η πίστη γεννά το θαύμα
και όχι το θαύμα την πίστη».
Να πιστεύουμε εθελούσια και όχι παθητικά.
Δεν μας θέλει ναρκωμένους και απαθείς ο Κύριος.
Ελεύθερους μας θέλει να περπατάμε κοντά Του.
Αυτό έκανε ο Απόστολος Θωμάς!
Αυτό να κάνουμε και εμείς...
Χριστός Ανέστη!
|η καρτούλα μας από εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου