Ένα γράμμα από το παρελθόν: "Τώρα που σας γράφω, ευρίσκομαι μέσα στο σκοτεινό κελί της φυλακής μου, περιμένοντας με θάρρος και υπομονή τον δήμιο να ΄ρθει να με οδηγήσει στον τόπο της εκτελέσεως...Στέλλιος Μαυρομάτης.-"

Ένα γράμμα από το παρελθόν

Γράφει ο Ιωάννης Κανδρής

Θέλω, αδελφοί μου, να σας διαβάσω ένα γράμμα απ΄τα παλιά. Ένα γράμμα που γράφτηκε για τούς γονείς, για τα αδέλφια, για σένα, για μένα, για όλους μας.

Τι κι αν γράφτηκε πριν κάμποσα χρόνια σε περίοδο σκλαβιάς και απελπισίας. Δεν έχει  καμιά απολύτως σημασία. Και σήμερα σκλαβιά είναι, πρώτα πνευματική κι έπειτα υλική.

Αλλά η φύση του ΄Ελληνα δεν δέχεται χαλκά και αλυσίδες. Δεν παίρνει από λόγια! Δεν το διαπραγματεύεται. Και δεν το λέω εγώ… Ρώτα τον χρόνο, έτσι κι αλλιώς ποτέ του δεν έμαθε να λέει ψέματα!  Ρώτα την Κυρά Παναγιά η οποία ήταν παρούσα στην υπογραφή του συμβολαίου που κάμανε οι πατέρες μας με τον δημιουργό μας.

Μα θα μου πεις:

«Στάσου βρε αδελφέ, εμείς δεν σηκώσαμε τον εγωισμό μας ψηλά; Δεν αλληλοφαγωθήκαμε στις πολιτικές διαμάχες μας; Δεν διώξαμε την χρεία και εισάγαμε την επιθυμία; Δεν απεμπολήσαμε ιδανικά και αξίες αντί πινακίου φακής; Δεν διώξαμε τον Πλάστη μας από τη ζωή μας; Τι πράγματα μου τσαμπουνάς και με ζαλίζεις;»

Η σπίθα αδελφέ μου, η σπίθα!

Που σαν σβησμένο κάρβουνο κάθεται στην καρδιά μας και αν το φυσήξει το Πνεύμα του Θεού τότε σαν πύρινη λαμπάδα σκορπίζει το παγερό σκοτάδι φωτίζοντας  το σκοτεινό των παθών μας το σπήλαιο, δείχνοντάς μας τον δρόμο της λευτεριάς, της ανάστασης! Να τη! Να τη! την βλέπω και την ακούω  καθαρά  αδέλφια μου...

Γράφει ο Στ.Μαυρομάτης, ο ήρωας της Ε.Ο.Κ.Α.

λίγες μέρες προτού εκτελεστεί

"Σεβαστοί μου γονείς, πολυαγαπημένες μου αδελφές και αδελφέ μου.

Σας απευθύνω το τελευταίο μου γράμμα, με την ελπίδα πως θα κατορθώσω να ρίξω  λίγο βάλσαμο στην πονεμένη σας ψυχή. Τώρα που σας γράφω, ευρίσκομαι μέσα στο σκοτεινό κελί της φυλακής μου, περιμένοντας με θάρρος και υπομονή τον δήμιο να ΄ρθει να με οδηγήσει στον τόπο της εκτελέσεως.

Αισθάνομαι τον εαυτό μου ισχυρόν και γαλήνιον,γιατί έχω τον Χριστό μέσα μου και είμαι βέβαιος πως θα με βοηθήση μέχρι τέλους.

Η τελευταία μου επιθυμία που ζητώ από σάς είναι : Να σταθείτε ψύχραιμοι μέχρι τέλους και να προσεύχεστε για μένα. Δεν θέλω ούτε μοιρολόγια ούτε θρήνους,παρά μόνο να ευχαριστείτε και να δοξάζετε το Θεό που με αγάπησε και θέλησε να με πάρει κοντά του.

Θέλω να ξέρετε πως ο υιός και αδελφός σας πέθανε με το χαμόγελο στα χείλη,γιατί κράτησε μέχρι τέλους τον ιερόν όρκον που έδωσε να θυσιαστή χάριν της Ελευθερίας και της δικαιοσύνης στο Νησί μας, τον ψυχρό δε και σκοτεινό χειμώνα των θλίψεων και δοκιμασιών θα επακολουθήση η γλυκειά άνοιξης της γαλήνης και ευτυχίας.

Θέλω να είστε υπερήφανοι γιατί ο υιός και αδελφός σας θυσιάστηκε για την κοινή ελευθερία. Θυσιάστηκε, γιατί θέλησε να χαρεί κι αυτός μαζί με όλους τους Ελληνες της Κύπρου το μεγαλύτερο δώρο που χάρισε ο Θεός στην ανθρωπότητα.

Με αυτά,σεβαστοί μου γονείς και πολυαγαπημένες μου αδελφές και αδελφέ μου,κλείω το γράμμα μου και σας στέλλω τον τελευταίο θερμόν μου ασπασμόν.

Σας γλυκοφιλώ

Ο υιός και αδελφός σας

Στέλλιος Μαυρομάτης  ''