✔ - Μπάρμπα-Νίκο, τι έκανες τόση ώρα εκεί γονατιστός;

          

   |"Να τα βράσω και τα χωράφια και τα ντουβάρια σας... 

Εδώ θα μείνουν όλα.

Θα μας κοιτούν και και θα μας κοροϊδεύουν.-" 

                  |ξέρεις ποιος...

▶ Ήταν κάποτε δύο αδέρφια σε ένα χωριό, 

που είχαν κάποιες διαφορές για ένα χωράφι, 

για το πώς θα το μοίραζαν. 

Είχαν φτάσει στο σημείο, ο ένας να πυροβολήσει τον άλλο.

Οι συγχωριανοί τους, 

βλέποντας ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, 

αποφάσισαν να μεσολαβήσουν 

και ανέθεσαν να λύσει την διαφορά τους 

ένας σεβάσμιος γέροντας του χωριού, 

ο μπαρμπα-Νίκος, 

που όλοι τον σεβόντουσαν.

Συμφώνησε ο μπαρμπα-Νίκος, 

συμφώνησαν και τα αδέρφια 

να ακούσουν την συμβουλή του 

και να κάνουν ό,τι τους πει.

 

Συνοδευόμενος ο γέροντας από τα δύο αδέρφια, 

πήγαν στο χωράφι. 

Όταν τα αδέρφια τού υπέδειξαν το χωράφι, 

αυτός κινήθηκε προς τα εκεί 

και γονατίζοντας άρχισε να ψιθυρίζει κάτι. 

Τα αδέρφια ξαφνιάστηκαν 

και όταν τελείωσε ο γέροντας, 

τον ρώτησαν:

- Μπάρμπα-Νίκο, τι έκανες τόση ώρα εκεί γονατιστός;

- Ρώτησα τη γη, 

σε ποιόν από τους δυό σας, 

ανήκει αυτό το κομμάτι.

- Και σου απάντησε; ξαναρώτησαν τα αδέρφια.

- Ναι, και μου είπε να σας πω 

ότι δεν ανήκω εγώ σε αυτούς, 

αλλά αυτοί σε μένα.

Κόκκαλο τα δύο αδέρφια!

 

Έτσι είναι! 

Ο άνθρωπος ανήκει στη γη, 

γιατί είναι χωματένιος 

και δεν ανήκει η γη στον άνθρωπο, 

αλλά στον Θεό.

Δεν είναι δικά μου, 

δεν είναι δικά σου, 

είναι δικά Του. 

Είναι του Θεού... 

Τίποτα δεν μας ανήκει πάνω στη γη. 

Απλώς είμαστε διαχειριστές των αγαθών, 

που μας παραχώρησε ο Θεός.-

 

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †

|εμείς από τον εκ των "συν αυτώ", Σπύρο Κοντογούρη

✔ "Μεταμορφώνοντας την καθημερινότητα με αιωνιότητα" |Μητρ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος |ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2025

|Πρόκειται για μια ομιλία, 

όχι και τόσο συνηθισμένη.

Από την άποψη πως ο ομιλητής, 

ενώ γνωρίζει τα του κόσμου τόσο καλά,

 όσο ελάχιστοι επιστήμονες στον κόσμο,

αποΦασίζει να μιλήσει για τα αιώνια και τα άΦθαρτα,

όπως και για το πως μπορούμε να παντρέψουμε 

(συγχωρέστε μας για την έκφραση)

την καθημερινότητά με το αιώνιο,

βλέποντάς την δηλαδή με την αιώνια προοπτική,

 που ενέχει η μικρή και μάταιη,

αλλά όμορΦη ζωή 

που μας έχει χαρίσει ο Δημιουργός μας...

           |στο ίδιο υπέροχο μοτίβο και το Αρχονταρίκι, που ακολούθησε...

☆ Θέλετε να κάνετε ένα δώρο στον εαυτό σας σήμερα; Να διαπιστώσετε πως υπάρχει και μια άλλη περπατησιά; |άκου εδώ τον παπα Σπύρο...

     |Πρόκειται για ένα αλλιώτικο "ιδιαίτερο"  μάθημα - συνεδρία για τον καθένα μας - έτσι να το δούμε...

Ίσως να βοηθήσει και σένα  στις σχέσεις σου κσι στην καθημερινότητά σου, όπως θεωρούμε πως μας βοήθησε και μας...

Η "συνεδρία" αυτή είναι δωρεάν (δώρο δλδ) και κρατάει μόνο 49 λεπτάκια από τον χρόνο μας... 

Ας τα κλέψουμε από το χαζολόγημά μας με τις "ειδήσεις" και τα χαζοβιντεάκια που βλέπουμε στο κινητό...

Εκεί θα είναι και τα σκάνδαλα και η βλακεία αύριο. 

Εκεί ακριβώς που τ'άφησες...

✔ Ο Μύθος του Σίσυφου: Πώς να βρεις νόημα στη ρουτίνα

 

|γράφει ο Βασίλης Γουναρίδης (ο 2ος...)

Υπάρχουν μέρες που νιώθεις πως όλα γύρω σου είναι μια ατελείωτη επανάληψη. Ξυπνάς, πας στη σχολή/δουλεύεις, γυρίζεις σπίτι, κοιμάσαι. Κι έπειτα, η επόμενη μέρα μοιάζει με την προηγούμενη, σαν να παίζεις σε μια ταινία που ξέρεις ήδη το σενάριο. Αν αυτό σου ακούγεται οικείο, τότε ίσως είσαι κι εσύ ένας μικρός Σίσυφος της σύγχρονης ζωής.

«Ποιος είναι ο Σίσυφος;» σας ακούω να ρωτάτε.

Σύμφωνα με την μυθολογία, ήταν ένας τύπος καταδικασμένος από τους θεούς να σπρώχνει έναν βράχο μέχρι την κορυφή ενός λόφου, μόνο για να τον βλέπει να κατρακυλά ξανά. Μια ατέρμονη, παράλογη πράξη. Κι όμως, ο φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ μας καλεί να δούμε τον Σίσυφο αλλιώς: όχι ως θύμα, αλλά ως ήρωα. Έναν άνθρωπο που, μέσα από τη διαδικασία, καταφέρνει να βρει νόημα στην ίδια την πράξη του.

Αν το σκεφτείς, η ρουτίνα μας δεν είναι τόσο διαφορετική. Εκεί ακριβώς κρύβεται η πρόκληση: πώς μπορούμε να δώσουμε νόημα σε μια επαναλαμβανόμενη ζωή;

“The mystery of human existence lies not in just staying alive, but in finding something to live for.”

Fyodor Dostoyevsky

Η ρουτίνα ως αποστολή

Για να γίνει πιο κατανοητό, ας πάρουμε για παράδειγμα τη Μαρία.

Η Μαρία είναι μια γυναίκα που εργάζεται ως νοσηλεύτρια. Κάθε μέρα, φροντίζει ασθενείς, καθαρίζει τραύματα, ακούει παράπονα. Για χρόνια αισθανόταν ότι η δουλειά της ήταν απλώς ένας κύκλος επανάληψης. Ώσπου, μια μέρα, παρατήρησε κάτι: κάθε μικρή πράξη της – από το να προσφέρει ένα ποτήρι νερό μέχρι να καθαρίσει ένα κρεβάτι – ήταν μια ευκαιρία να προσφέρει ανακούφιση. Η καθημερινότητά της δεν άλλαξε.

Άλλαξε, όμως, η ματιά της.

Αυτή είναι η δύναμη της νοηματοδότησης. Αντί να βλέπεις την εργασία σου ως μια ανούσια υποχρέωση, μπορείς να τη δεις ως μια αλυσίδα μικρών, σημαντικών στιγμών. Το νόημα πίσω από τις πράξεις σου δεν είναι υποχρεωτικό να ακολουθεί κάποια στενά όρια, αλλά είναι απαραίτητο να υπάρχει και να είναι συνειδητά επιλεγμένο από σένα.

Το παράλογο ως ευκαιρία...

| συνέχισε εδώ, μόνο αν όσα διάβασες, σου κάνουν...

☆ "Ας πούμε ότι εμείς πάμε σε μια δουλειά και έχουμε έναν συνάδελφο δύσκολο. Ή έναν προϊστάμενο δύσκολο. Και αρχίζουμε να μεμψιμοιρούμε και να θέλουμε να φύγουμε και να αλλάξουμε γραφείο...

 

...να πάμε κάπου αλλού 

γιατί, τάχα, δυσκολευόμαστε.

Κι αν δεν το επιτυγχάνουμε, 

αγχωνόμαστε

και γινόμαστε άνω-κάτω...

 

Οι Πατέρες ήταν πάρα πολύ σχολαστικοί σε αυτό το πράγμα.

Έκαναν χρόνια υπομονή σε απλά πράγματα 

που θα μπορούσαν να τα αποφύγουν.

 

Θα θυμάστε εκείνο το περιστατικό με εκείνον τον ασκητή, 

ο οποίος για 20 χρόνια και πλέον 

έμενε μέσα στο ίδιο δωμάτιο με την αγελάδα. 

Φαντάσου τώρα να ζεις μέσα σε ένα σπίτι, 

μέσα σε ένα δωμάτιο με μια αγελάδα! 

Και του έτρωγε και τα ζεμπίλια που έκανε. 

Του έβαζαν πάντα μία αγελάδα μέσα στο δωμάτιό του. 

Δεν είναι και άνθρωπος να συνεννοηθείς, ζώο είναι..

Και δεν έλεγε ποτέ τίποτα.

Δεν διαμαρτυρήθηκε. 

Δεν πήγε να πει, ας πούμε, του γέροντα: 

"Μα καλά, χάθηκαν τα άλλα δωμάτια 

να τη βάλεις την αγελάδα την ευλογημένη; 

Μέσα στο δωμάτιό μου; 

Άντε μία μέρα, 

δύο μέρες, 

ένα χρόνο, 

δύο χρόνια..

Πόσα χρόνια;". 

Έκανε υπομονή εκεί. 

Δεν το άλλαζε.

 

Κάποιος καθόταν δίπλα από κάποιον αδελφό 

ο οποίος συνέχεια έβηχε και έφτυνε. 

Κάποια αρρώστια είχε που είχε φλέματα 

και πολλά πράγματα...

 Είχε, λέει, και τραύματα πολλά, 

τα οποία πυορροούσαν, είχαν πύον.

Και του έλεγε ο λογισμός του:

"Κάτσε μία θέση πάρα κει. 

Μην κάθεσαι δίπλα από αυτόν τον άρρωστο! 

Που όλην την ώρα φτύνει, 

βήχει, 

τρέχουν τα ζουμιά του, 

μυρίζει... 

Πήγαινε μία θέση πιο εκεί".

Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να πάει πουθενά: 

"Όχι, εδώ θα κάτσεις! Δεν θα ταράξεις από δω!".

 

Ένας άλλος, ο οποίος έπλενε έναν άρρωστο, 

του έλεγε ο λογισμός του: 

"Μα, δύσκολο πράγμα! 

Δεν μπορώ άλλο να τον περιποιούμαι...

Τόσο βρώμικες πληγές!".

Και τόσο ήταν σαν τον κέρβερο πάνω από τον εαυτό του 

που έλεγε στον εαυτό του: 

"Πρόσεξε! 

Εάν τολμήσεις να τον εγκαταλείψεις, 

όχι μόνο δεν θα σε αφήσω να φύγεις 

αλλά και όλα αυτά τα ζουμιά 

που πλένεις και τον καθαρίζεις, 

θα σε βάλω να τα πιείς, κιόλας! 

Όχι μόνο να μου λες ότι σιχαίνεσαι να τον αγγίζεις 

αλλά θα σε βάλω να τα πιεις!".

 

Δηλαδή τόσο άτεγκτοι ήταν.

Καμιά υποχώρηση! 

Γιατί ήξεραν 

ότι μέσα από αυτήν την στάση 

μπροστά στα διάφορα γεγονότα της ζωής τους 

είχαν πάρα πολύ μεγάλη ωφέλεια. 

Και αυτό βοηθούσε στο να έχουν ανδρείες ψυχές. 

Δεν φοβούνταν!

 

Να μη φύγεις. 

Έτσι αποκτάς ανδρεία!

Έτσι αποκτάς πίστη!

Και δεν είσαι «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος».

Γιατί όλα αυτά τα πράγματα 

πηγάζουν μέσα από την 

προσωπική σχέση σου με το Θεό. 

Και η ζωή μας ολόκληρη 

είναι αυτή η σωστή στάση 

έναντι των καθημερινών γεγονότων.

Ό,τι έχεις κάθε μέρα μπροστά σου.

Μάθε να κάνεις υπομονή!

Μάθε να το βλέπεις αυτό το πράγμα

όχι κοσμικά, 

όχι ανθρώπινα 

αλλά με την πνευματική έννοια 

και μέσα από την πρόνοια του Θεού. 

Και αντί να αγανακτείς 

και να δυσανασχετείς, 

να το αξιοποιήσεις πνευματικά...

 

                 ~ π.Αθανάσιος Λεμεσού

|εμείς από τη Μαρία Παππά

(δες παρεπιμπτόντως τι απίθανες αναρτήσεις έχουμε δανειστεί από τη Μαρία, εδώ...)

«Η μισή τάξη του παιδιού μου είναι άρρωστη, να το στείλω σχολείο;»: Ο παιδίατρος απαντά

Αν είστε γονείς παιδιού προσχολικής ή σχολικής ηλικίας, το πιθανότερο είναι ότι αυτή την εποχή εμπίπτετε σε μία από τις δύο κατηγορίες: Είτε το παιδί σας είναι άρρωστο νοσώντας είτε από γρίπη ή από κάποια τυπική ίωση, είτε περιβάλλεται από παιδιά που νοσούν και πιθανότατα να είναι ήδη φορέας.

«Η εποχή που βρισκόμαστε είναι το peak της μεταδοτικότητας και των κρουσμάτων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο παιδίατρος κ. Ηλίας Χαραμαράς, εξηγώντας ότι αυτές τις μέρες έχουμε τα πιο πολλά περιστατικά.

Αν το παιδί μας έχει ήδη νοσήσει από την γρίπη, έχουμε λάβει τις απαραίτητες οδηγίες από τον παιδίατρό μας, ως προς την διαδικασία ανάρρωσης. Τι γίνεται, όμως, αν το παιδί μας περιβάλλεται από παιδιά που νοσούν, π.χ. αν η μισή σχολική του τάξη λείπει λόγω ασθενείας;

«Δεν πρέπει να σπέρνουμε πανικό»

Ο κ. Χαραμαράς εξηγεί, ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να ελέγξει κανείς αν το παιδί του έχει προσβληθεί από κάποιον ιό της γρίπης. Ο ένας είναι το γνωστό τεστ με το σάλιο, το οποίο «δίνει» άμεσα ένα αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό. Αν το αποτέλεσμα βγει θετικό, τότε το παιδί πρέπει άμεσα να κάνει και το μοριακό τεστ, για οριστική επιβεβαίωση. «Χρήσιμο είναι να γνωρίζουν οι γονείς, ότι το μοριακό τεστ το γράφουμε, θέλει 2 μέρες για να δώσει αποτέλεσμα και η συμμετοχή τους είναι 6 ευρώ.»

Ο παιδίατρος, απαντώντας στο ερώτημά μας, λέει: «Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν, ότι ένα παιδί που βρίσκεται σε μία σχολική τάξη στην οποία έχουν νοσήσει 3-4 συμμαθητές του έχει κατά πάσα πιθανότητα εκτεθεί στην γρίπη. Αν το παιδί αυτό δεν έχει εμβολιαστεί, κρίνω ότι είναι χρέος του γονιού να κάνει το τεστ της γρίπης, για να προετοιμαστεί αναλόγως, χωρίς απαραίτητα να περιμένει να δει συμπτώματα. Ο χρόνος επώασης του ιού, από την στιγμή που θα εισβάλλει στον οργανισμό μέσω των σταγονιδίων είναι από 24 έως 48 ώρες.

Από εκεί και πέρα, ένα απόλυτα υγιές παιδί π.χ. Δημοτικού, το οποίο δεν είναι φιλάσθενο, π.χ. δεν έχει νοσήσει πολλές φορές, δεν χρειάζεται να αποσυρθεί από την σχολική τάξη, ακόμα κι αν υπάρχουν κρούσματα γρίπης. Γιατί με αυτόν τον τρόπο σπέρνουμε πανικό που δεν είναι απαραίτητος. Μία λοίμωξη την έχουμε κάθε χρόνο, όπως έχουμε και ένα εμβόλιο που σε πολύ μεγάλο ποσοστό μας καλύπτει. Ας μη σπέρνουμε, λοιπόν, τον πανικό. Αν από την άλλη, έχουμε ένα παιδί που έχει κάποια ευαισθησία, που π.χ. γεννήθηκε πρόωρο, έχει αδύναμο ανοσοποιητικό κ.λ.π., ο παιδίατρός μας είναι ο κατάλληλος για να δώσει εξατομικευμένες οδηγίες.»

Σε κάθε περίπτωση, αν κριθεί απαραίτητο λόγω μεγάλου αριθμού κρουσμάτων, το ίδιο το σχολείο θα αναστείλει τη λειτουργία του, προκειμένου να απολυμανθούν οι αίθουσες.

πηγή infokids.gr
epiloges.tv