▪︎ Αυτό δεν είναι αγιότητα

 (από το χρονολόγιο της Theodoula P.) 

☆ "Σήμερα, 2 Ιουλίου του 2024, 30 χρόνια από την Αγιοκατάταξη - στις 2 Ιουλίου του 1994 -του αγαπημένου, στις 4 γωνιές της γης, Βλαντίκα Ιωάννη Μαξίμοβιτς Αρχιεπισκόπου Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο... Ανήμερα της Αγίας μνήμης αυτού του τρυφερού, αλλά και άφοβου Αγίου, ας μη διστάσουμε να ανοίξουμε δίαυλο επικοινωνίας μαζί του. Κι ας του πούμε ό,τι μας βασανίζει κι ό,τι μας κλέβει την πολύτιμη Χαρά του Ουρανού... |Κλείνοντας το α(μ)φιέρωμά μας...

 

            ~ γράφει η Μαρία - Χριστίνα Γεωργάτου

...Καλέ κι αγαπημένε Άγιε Ιωάννη, επίτρεψέ μου πριν γράψω λίγα λόγια για την αγία ζωή σου εδώ στη γη, να ξεκινήσω με το Απολυτίκιό σου προς τιμήν της αγίας σου μνήμης :

Ιωάννη Μαξίμοβιτς, αγγελόμορφε, ιεραρχών θεοφόρων και διδασκάλων σοφών εκλαμψάντων άρτι σάπφειρε πολύτιμε, ως Ορθόδοξων ασκητών καλλονήν και ποταμόν αστείρευτον θαυμασίων, σε ανυμνούντες ευχάς σου θερμάς προς Κύριον αιτούμεθα.

  ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου του 1896 στο ανθισμένο  Χαρκώβ της νότιας Ρωσίας.

Οι γονείς του ήταν  φημισμένοι  αριστοκράτες  και η οικογένεια Μαξίμοβιτς  γνωστή από παλιά για την ευσέβεια και τον πατριωτισμό της.

Από τα πρώϊμα χρόνια του ο μικρός Μίσα (Μιχαήλ, όπως ήταν αρχικά το όνομά του) κληρονομεί και εκείνος μια βαθιά θρησκευτικότητα, αλλά και έναν θερμό πατριωτισμό, εμπνέοντας  και στους άλλους αυτόν το σεβασμό για τη Ρωσία και την Ιστορία της.

Στα χρόνια των πανεπιστημιακών του σπουδών,ο Μιχαήλ, αν και είναι υποδειγματικός φοιτητής και του αρέσουν όλα τα μαθήματα ,περνά πολύ απ’ τον  χρόνο του μελετώντας βίους Αγίων, αντί να παρακολουθεί ακαδημαϊκές διαλέξεις: 

«Όταν σπούδαζα τις κοσμικές επιστήμες, προσπαθούσα να εμβαθύνω όσο πιο πολύ μπορούσα στη μελέτη της επιστήμης των επιστημών, στη μελέτη της πνευματικής ζωής».

  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΓΓΑΗΣ

Ξεκινώντας  από αναγνώστης στην  Εκκλησία και περνώντας απ’όλες τις βαθμίδες της ιερωσύνης, λόγω του μεγάλου σεβασμού και της εμπιστοσύνης  που είχε κερδίσει στους εκκλησιαστικούς κύκλους  χάρη στην  πολύ ξεχωριστή ακτινοβολία που εξέπεμπε η παρουσία του και στην ασκητική σταθερότητα και αυστηρότητα που εφάρμοζε στη ζωή του, αποφασίστηκε η άνοδος του ιερομονάχου Ιωάννη στον επισκοπικό θρόνο, ενώ λίγο αργότερα εκλέγεται Επίσκοπος Σαγγάης.

Το έργο του εκεί αποδεικνύεται τεράστιο.

Μαζεύει άρρωστα και πεινασμένα παιδιά από τα στενά της Σαγγάης ,των οποίων ο συνολικός αριθμός υπολογίζεται στις 3.500, και τα στεγάζει στο Ορφανοτροφείο που ιδρύει.

Παραμένει  για ώρες προσευχόμενος γονατιστός δίπλα σε σοβαρά ασθενείς  και η προσευχή του αυτή συχνά φέρνει το θαύμα.

Έχει το χάρισμα να επικοινωνεί με διανοητικά καθυστερημένους και δαιμονισμένους ,και κείνοι τον ακούν ήρεμοι ,και ύστερα γαλήνια δέχονται τη Θεία Κοινωνία από τα χέρια του.

   ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΗΣ

Από την Κίνα ο Άγιος πηγαίνει στις Φιλιππίνες,την Αμερική ,τη Γαλλία, και στη συνέχεια σε πολλές απ’ τις χώρες της Δυτικής  Ευρώπης.

Παντού  διακονεί με αστείρευτο ζήλο το ποίμνιο του, που τον αγαπάει πολύ,  ο ίδιος όμως, υποβάλλει τον εαυτό το σε σκληρές κακουχίες:

Τις νύχτες συνηθίζει  να τις περνά προσευχόμενος, κι όταν αισθάνεται εξάντληση βάζει το κεφάλι του στο πάτωμα και κλέβει ελάχιστες ώρες ύπνου μέχρι τα χαράματα. 

Και το φαγητό του είναι λιγοστό:

Μόνο μία φορά τη μέρα στις 11:00 το βράδυ, ενώ στις νηστείες των Χριστουγέννων και του Πάσχα, μόνο πρόσφορο…

Ο Βλαντίκα Ιωάννης ,ένας Ιεράρχης παγκόσμιας λάμψης, ο οποίος γνώριζε στην ουσία τους τα Θεία Μυστήρια, κατηχούσε τα νέα παιδιά με πατρική αγάπη που ξεχείλιζε από την άδολη καρδιά του, και θεράπευε θαυματουργικά ετοιμοθάνατους ασθενείς με όπλο την ακούραστη προσευχή του. 

Ένας Ιεραπόστολος, που η φήμη του διαδόθηκε όχι μόνο στον Ορθόδοξο, αλλά και στον μη Ορθόδοξο πληθυσμό ,που κυκλοφορούσε ξυπόλητος στους δρόμους του Παρισιού, και στον οποίο κάποιος καθολικός μοναχός έστελνε τους νέους  «για να γνωρίσουν από  μόνοι τους, στο πρόσωπο του Αγίου, την ζωντανή απόδειξη της ύπαρξης των θαυμάτων και της Αγιότητας στην εποχή τους», Αγιότητας μέσα και από την «δια Χριστόν σαλότητα» που είναι υπερκόσμια!

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς επιθυμούσε διακαώς να ακολουθεί αταλάντευτα  αυτό που είχε υποσχεθεί στον ενθρονιστήριο λόγο του ως Επίσκοπος: 

«Τι μεγαλύτερη ωφέλεια μπορεί κανείς να δώσει στον πλησίον του από το να τον ετοιμάσει για την αιώνια ζωή»;

Το ίδιο εφάρμοσε πρώτος εκείνος στη ζωή του: 

Έζησε έτσι ώστε να είναι καλά προετοιμασμένος για την μετάβασή του στην Αιωνιότητα!

  ΕΝΟΤΗΤΑ ΨΥΧΗΣ

Ο Άγιος Ιωάννης, με το προορατικό χάρισμα που διέθετε, γνώριζε την ακριβή ημέρα της κοιμήσεώς του και προετοίμασε τους κοντινούς του ανθρώπους .

Κι αυτή η ημέρα ήταν στις 2 Ιουλίου του 1966, όταν άφησε την τελευταία του πνοή στην καρέκλα του προσευχόμενος, κάτω από τη θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας του Κούρσκ.

Λίγες μέρες μετά την κοίμησή του, ένας παλιός του μαθητής που έγινε ιερέας, ο π.Αμβρόσιος, τον είδε σε όνειρο, ντυμένο με άμφια πασχαλινά και θυμιάζοντας χαμογελαστός να αναφωνεί μόνο μία λέξη «Χαρά»!

Αλλά ούτε και υπάρχει αληθινός αποχωρισμός μεταξύ των ανθρώπων που έχουν τους ίδιους στόχους και αγωνίζονται ή αγωνίστηκαν στη ζωή τους  για την κατάκτηση του ίδιου πράγματος! 

Αυτοί διαθέτουν «ενότητα ψυχής», όπως είχε πει ο ίδιος ο Άγιος σε πνευματική του κόρη που λυπόταν για κάποιον αποχωρισμό τους, και δεν αισθάνονται την απόσταση του χωρισμού. 

Έστω κι αν αυτή είναι μεγάλη, έστω κι αν αυτή αφορά το πέρασμα στην αντίπερα όχθη του θανάτου!

Σήμερα, ανήμερα της Αγίας μνήμης αυτού του τρυφερού,αλλά και άφοβου Αγίου, ας μη διστάσουμε να ανοίξουμε δίαυλο επικοινωνίας μαζί του.

Κι ας του πούμε ό,τι μας βασανίζει κι ό,τι μας κλέβει την πολύτιμη Χαρά του Ουρανού.

Ας του μιλήσουμε για τα δεινά που, ως άλλη «δαμόκλειος σπάθη», επικρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.

 

Κι είναι σίγουρο πως εκείνος, ούτε και τώρα θα αρνηθεί να προστρέξει προς σκέπη μας, και παραμυθία…

Ας είναι ευλογημένο το Όνομά σου, αγαπημένε Άγιε του Θεού Ιωάννη Μαξίμοβιτς!

 

  ☆  Και μια προσωπική μαρτυρία της κ.Ευαγγελίας Χρυσίνα, εκ των "συν αυτώ" και της διαδικτυακής ομάδας Προσευχής και δράσεων "Κοινής Πορείας"...

"Σε ένα βράδυ διάβασα μονομιάς όλο το βιβλίο του και τον αγάπησα πολύ τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς!!!

Όταν κοιμήθηκα είδα στο όνειρο μου ότι εκεί που ήμουν και διάβαζα, ήρθε κάποιος και μου έλουσε τα μαλλιά…

 Αλλά αισθάνθηκα τέτοια χάρη και αγαλλίαση, πού το θεώρησα χωρίς αμφιβολία ότι ήταν δώρο του Αγίου!

Αν και έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια, το θυμάμαι σαν να το έζησα τώρα!!!

Έγινε ένας από τούς ουράνιος φίλους μου!

Επίσης ήταν συνδεδεμένος με έναν άλλον αγαπημένο μου Άγιο!

Τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς!

Τίποτα τυχαίο!!

Το τασάκι του, αλλά και τμήμα των αγίων λειψάνων του βρίσκονται στον Άγιο Νεκτάριο, στην Ναύπακτο όπου τιμάται ιδιαιτέρως…

   Την ευχούλα σου, Άγιε, για όλους όσους σε επικαλούνται...

    |ΤΕΛΟΣ. 

  ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ...|

"Έτσι έμαθα το όνομα του ... Αφού τον είδα ζωντανό... Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, προστάτης των ορφανών..." |Μια απίθανη μαρτυρία της Μαρίας Τσάλα που κάνει την αφήγηση, προς τον Άγιο και προστάτη της, Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς...

Επί της σημερινής εορτής του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς, δείτε το βίντεο στο τέλος της ανάρτησης!

Η παρρησία της Μαρίας Τσάλα που κάνει την αφήγηση, προς τον Άγιο και προστάτη της, είναι ζωντανή μαρτυρία από την ψυχή της!

[Η Μαρία αφηγείται την εμπειρία της

όχι με λόγια, αλλά με την καρδιά της...]

Μαρτυρία :
"Πριν από 6 χρόνια

όταν ήμουν 15 χρονών

και όντας ορφανή από πατέρα,

οι προσευχές μου κάθε βράδυ έκρυβαν παράπονο

γιατί ο Θεός μου πήρε πολύ νωρίς τον πατέρα μου

και παρότι τον παρακάλαγα να τον δω

έστω και στα όνειρα μου,

η επιθυμία αυτή δεν εκπληρωνόταν.

H απάντηση του Θεού στα παράπονα μου

δεν άργησε να έρθει.

Η απάντηση ήρθε μέσα από ένα όνειρο. Είδα στον ύπνο μου

ότι βρισκόμουν σε μία παράξενη εκκλησία

και περίμενα σε μία προσκυνηματική ουρά.

Μπροστά μου υπήρχαν παιδιά διάφορων εθνικοτήτων.

Καθώς περίμενα στο τέλος αυτής της προσκυνηματικής ουράς

κάποιοι άνθρωποι από τον γυναικωνίτη

υπέδειξαν να πάω μπροστά

και στην εντολή αυτών των ανθρώπων

τα παιδιά υπάκουσαν

και έκαναν στην άκρη για να περάσω εγώ.

Βρέθηκα μπροστά από την εικόνα

που απεικόνιζε έναν Άγιο που δεν τον είχα ξαναδεί.

Ήταν παππούλης και είχε γκρίζα γένια.

Καθώς την κοίταζα,

ο παππούλης αυτός σαν φάσμα

βγήκε από την εικόνα και μου είπε να πάω δεξιά.

Όταν γύρισα προς την μεριά που μου υπέδειξε

υπήρχε μία λάρνακα από την οποία βγήκε

ο ίδιος παππούλης που είχα δει πριν στην εικόνα.

Όχι όμως σαν το φάσμα της εικόνας με χρώματα

που χρησιμοποιεί ο αγιογράφος

αλλά με σάρκα και οστά.

Τον πλησίασα

και καθίσαμε και οι δύο πάνω στην λάρνακα.

Δεν με φόβιζε,

είχα την αίσθηση ότι καθόμουν

με κάποιον δικό μου σε ένα παγκάκι

και όχι με έναν άγιο πάνω σε μία λάρνακα.

Με κοίταζε στα μάτια με αγάπη και τρυφερότητα.

Τα μάτια του εξέπεμπαν αγάπη και στοργικότητα

και ομόρφυναν το γερασμένο και σκυθρωπό σώμα του.

Με αγκάλιασε πατρικά

και μου μίλησε σε μια άλλη γλώσσα ,

όχι στα ελληνικά

ή στις άλλες γλώσσες που μιλούν οι άνθρωποι.

Ήταν σαν να επικοινωνούσαν οι ψυχές μας.

Μου είπε πως από εδώ και πέρα

αυτός θα είναι πατέρας για εμένα.

Η αγκαλιά του γέμισε την ψύχη μου γαλήνη

και η μυρωδιά του έκανε το όνειρο πραγματικό. Ξύπνησα με την σκέψη του

και με πολλά ερωτήματα

για το ποιος είναι αυτός ο παππούλης.

Όμως μαζί με τα πολλά ερωτήματα

είχα και μία απάντηση στην ερώτηση

‘έχω εγώ πατέρα;’. Φυσικά και είχα απλά δεν ήξερα πως τον λένε.

Ζήτησα βοήθεια από την μητέρα μου

η οποία είναι κατηχήτρια

και γνωρίζει πολλά σχετικά με τους αγίους

και τους βίους τους.

Όμως κανένας από όσους μου είπε

δεν ανταποκρίνονταν στην περιγραφή που της έδινα.

Ήξερα μόνο ότι είχε γκρίζα γένια,

ήταν παππούλης,

κοντός και σκυθρωπός

και κατά πάσα περίπτωση ξένος

μιας και η εκκλησία δεν έμοιαζε ελληνορθόδοξη,

ούτε οι οι υπόλοιποι προσκυνητές ήταν Έλληνες,

ούτε ο παππούλης μου μίλησε στα ελληνικά.

Η μητέρα μου με συμβούλευσε

να προσευχηθώ σε εκείνον

για να μου αποκαλύψει ποιος είναι.

Η απάντηση στην προσευχή μου

δεν ήρθε μέσα από όνειρο αυτήν την φορά

αλλά από ένα δώρο γενεθλίων

που μου έκανε ο πνευματικός μου πατέρας

(στον οποίο δεν είχα πει καν το όνειρο).

Άνοιξα το δώρο και διαπίστωσα πως ήταν ένα βιβλίο.

Όταν το άνοιξα είδα την "παράξενη εκκλησία"

(παράξενη για εμένα γιατί ήταν ρωσική)

την οποία είχα δει στον ύπνο μου,

την εικόνα του αγίου,

την λάρνακα του,

καθώς και τον παππούλη!

Έτσι έμαθα το όνομα του ....

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς,

προστάτης των ορφανών.

Έτσι έμαθα το όνομα του πατέρα μου,

τον πατέρα όλων των ορφανών,

των θλιμμένων,

των αδυνάτων,

των φτωχών των αδικημένων.

Ο άγιος δεν με αφήνει ποτέ μόνη

αλλά είναι πάντα κοντά μου

και παρουσιάζεται πολλές φορές στα όνειρα μου

για να με στηρίξει,

να με παρηγορήσει

και να με συμβουλεύσει στις δύσκολες στιγμές.

Ο Θεός μου πήρε τον πατέρα μου

αλλά φρόντισε να μου στείλει έναν άφθαρτο

(το άφθαρτο σκήνωμα του αγίου

βρίσκεται στον Σαν Φρανσίσκο)

ο οποίος βρίσκεται και στην γη

και μας θυμίζει ότι όποιος ακολουθεί τον Χριστό

δεν έχει λόγο να φοβάται τον θάνατο ...

εκείνος δεν τον έφθειρε.

Πως είναι δυνατόν ο ναός μιας άγιας ψυχής

να γίνει πάλι χώμα;

Αισθάνομαι τυχερή αλλά ταυτόχρονα,

έχω την ευθύνη,

από την στιγμή που ο θεός επέτρεψε

σε εμένα την πιο αμαρτωλή να συμβεί αυτό,

να μάθουν τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς

όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι

και μαζί με την δική μου αλλαγή,

να φέρει αλλαγή και σε πολλούς άλλους ανθρώπους

που αυτήν την στιγμή που διαβάζουν τα λόγια αυτά

αναζητούν ένα καταφύγιο και μια πατρική αγκαλιά...

(Δες το βίντεο!)

|πρώτη ανάρτησή μας στις 2/7/2019

☆ Ο Άγιος Ιωάννης ήταν μια απόλυτη προσβολή στη λογική του κόσμου…

 

                 ~ γράφει ο π.Τέρτιος Κωνσταντόπουλος

 

Πολλοί πιστοί, ευσυνείδητοι κληρικοί 

και σεβαστοί από όλο τον κόσμο ιεράρχες απέρριπταν 

ή και μισούσαν ακόμη τον Άγιο Ιωάννη ενόσω ζούσε. 

Τον έβριζαν ανοιχτά μόλις έμπαινε στην Εκκλησία, 

του φώναζαν πως ήταν αλαζόνας και πλανεμένος 

και τον παρομοίαζαν με τον άσχημο χαρακτήρα 

του πατρός Φέραποντ 

από τους Αδελφούς Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι. 

Για πολλούς ήταν απλά ένας γκρινιάρης, 

ξεροκέφαλος γέρος που επέμενε πάντοτε στις δικές του,

 «λανθασμένες» ιδέες σχετικά με το έργο της Εκκλησίας. 

Και το χειρότερο για τους μηχανορράφους 

και τους δολοπλόκους ήταν 

πως δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί 

για τη δόξα καμίας κλίκας και κανενός κόμματος.

Ήταν ελεύθερος ενώπιον του Θεού.

Με λίγα λόγια, 

ήταν μια απόλυτη προσβολή στη λογική του κόσμου… 

Άγιοι σαν τον Άγιο Ιωάννη 

είναι πράγματι νικητές ενώπιον της αιωνιότητος 

και της τελικής κρίσεως.

Η παρούσα κυριαρχία του κακού 

δεν πρέπει να μας μετατρέψει σε απαθείς παρατηρητές 

που επιτρέπουν στην κτηνωδία να θριαμβεύσει.

 

Ένας Ορθόδοξος ιερέας 

ο οποίος υπήρξε και ο ίδιος μάρτυρας 

σε ορισμένα θαύματα του Αγίου Ιωάννη, 

είπε πολύ σωστά πως: 

«Ο Άγιος Ιωάννης είναι μια όαση κατά κάποιο τρόπο, 

ειδικά στους καιρούς μας, 

ανάμεσα στους ανθρώπους».

 

***

 

Ο Άγιος Ιωάννης ήταν μοναδικός στην προσευχή. 

Τον απορροφούσε τόσο η σημασία των λέξεων στις προσευχές, 

ώστε ζούσε την συνομιλία του με τον Θεό, 

με την Υπεραγία Θεοτόκο, 

με τους αγγέλους και τους Αγίους. 

Όλους τους έβλεπε με τα πνευματικά μάτια. 

Προσευχόταν μαζί μας μεγαλόφωνα για να μας διδάξει έτσι,

 πως να προσευχόμαστε. 

Οι προσευχές του ήταν ζωηρές, 

τις ήξερε όλες από μνήμης 

και στην απαγγελία του ήταν πάρα πολύ εκφραστικός. 

Ήταν αξιοθαύμαστο το πόσες προσευχές ήξερε, 

χωρίς να τις διαβάζει, 

αλλά τις έλεγε μέσα από την ψυχή του, 

γιατί εκεί ήταν γραμμένες βαθειά...

****************

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, 

Επίσκοπος Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο,

 ο θαυματουργός 

Σελ. 93.

Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Φωκίδος 

|εμείς από το Niko Lakis

☆ Όταν ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς έφθανε στην εξάντληση... |Για όσες και όσους δεν γνώριζαν πόσο μεγάλος Άγιος είναι, μάλλον σήμερα ήρθε η μέρα που θα μάθουν...

|δες αν θέλεις και το φρέσκο (χθεσινό) video 

του Δημήτρη Λυκούδη για τον Άγιο...

"... Μικρός, άσχημος, με ελάττωμα στην ομιλία, συχνά σε ένα ζαρωμένο ράσο και χωρίς παπούτσια..." |Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (1896-1966)

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (1896-1966) είναι ένας σύγχρονος της εποχής μας.
Ήταν μικρός, άσχημος, με ελάττωμα στην ομιλία, συχνά σε ένα ζαρωμένο ράσο και χωρίς παπούτσια.
Συχνά κυκλοφορούσε ξυπόλητος, και μια μέρα ήρθε μια διαταγή από τους ανωτέρους του: 

να φορέσει μπότες. 

Ο Επίσκοπος Ιωάννης τα έβαλε, αλλά με τον δικό του τρόπο: 

έδεσε τα κορδόνια μαζί και τα έβαλε στον ώμο του.

Αργότερα ήρθε μια νέα διαταγή: 

«Βάλτε τα παπούτσια στα πόδια σας!»

 Αφού ο Επίσκοπος Ιωάννης ήταν υπάκουος, το’κανε.
Μερικές φορές έκανε «ανόητα» πράγματα: 

είχε παράξενη εμφάνιση, συμπεριφερόταν «όχι σύμφωνα με τους κανόνες» και δεν εξηγούσε τις περιέργειές του. 

Αυτό ενοχλούσε πολλούς διότι πίστευαν ότι ένας επίσκοπος δεν επιτρέπεται να συμπεριφέρεται όπως ερημίτης, διότι όλες οι πράξεις του γίνονταν μπροστά στον κόσμο!
Αργούσε στις ιερές ακολουθίες (όχι για προσωπικούς λόγους, αλλά αφού επισκεπτόταν τους ασθενείς ή τους ετοιμοθάνατους) και δεν έδινε άδεια να ξεκινήσουν όταν απουσίαζε, ενώ όταν λειτουργούσε ο ίδιος, οι ιερές ακολουθίες διαρκούσαν ώρες. 

Συνήθιζε να εμφανίζεται σε διαφορετικά μέρη χωρίς καμιά απολύτως προειδοποίηση και εντελώς απροσδόκητα, οι επισκέψεις του στα νοσοκομεία ήταν συνήθως τη νύχτα.
Μια φορά, όταν ο Δεσπότης βρισκόταν στη Μασσαλία, αποφάσισε να τελέσει το μνημόσυνο στον τόπο της δολοφονίας του Σέρβου βασιλιά Αλεξάνδρου.
Κανένας από τους κληρικούς δεν ήθελε να τον ακολουθήσει .

Ο Δεσπότης πήγε μόνος του!!
Οι κάτοικοι της Μασσαλίας έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν έναν κληρικό με ασυνήθιστα ρούχα, με μακριά μαλλιά και χωρίς παπούτσια να περπατάει στη μέση του δρόμου και να ψάλλει την Μνημόσυνη δέηση!!!
Μια από τις πνευματικές κόρες του Αγίου, αναφέρει: «Ο σύζυγός μου τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα στο Σαν Φρανσίσκο. Εκείνο το διάστημα ο Δεσπότης είχε πολλά δικά του θέματα. Επειδή γνώριζα τη δύναμη των προσευχών του, σκέφτηκα: «Αν ερχόταν ο Δεσπότης στον άντρα μου, ο σύζυγός μου σίγουρα θα γινόταν καλύτερα»,
Φοβόμουν όμως να τον παρακαλέσω αφού ήξερα πόσο απασχολημένος ήταν. Και ξαφνικά ο Δεσπότης ήρθε σε εμάς ο ίδιος, συνοδευόμενος από κάποιον κύριο που τον έφερε σε εμάς με αυτοκίνητο!!!!!

Έμεινε μόνο πέντε λεπτά, αλλά εγώ ήμουν σίγουρη ότι αυτό σίγουρα θα βοηθήσει στον άντρα μου. Και, πράγματι, μετά από αυτήν την επίσκεψη του Δεσπότη, ο σύζυγός μου άρχισε να αναρρώνει.
Αργότερα συνάντησα εκείνον τον κύριο που μας έφερε τον Δεσπότη, και αυτός εξιστόρησε ότι πήγαινε τον Δεσπότη στο αεροδρόμιο, όταν ξαφνικά αυτός του είπε: «Στρίψε, πάμε στον Λ. τώρα».
Αντιτάχθηκε ότι θα αργούσαν για το αεροπλάνο και ότι δεν μπορούσαν εκείνη τη στιγμή έτσι αμέσως. Τότε ο Δεσπότης του είπε: «Μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη για τη ζωή ενός ανθρώπου;».
Έτσι έφερε τον Δεσπότη στο νοσοκομείο . Παρ’όλα αυτά, δεν άργησε στο αεροπλάνο, επειδή τον περίμεναν και γι’αυτό το λόγο καθυστέρησαν την πτήση».
Χριστός Ανέστη!Χαίρε Άγιε Ιωάννη Μαξίμοβιτς!!!!

(από την Athina Kateri)
|Πρώτη δημοσίευση στις 23/6/2021Αν υπήρχε κάποιος που να γνωρίζει να απαντήσει στο σχόλιο που υπάρχει από τότε στην ανάρτηση,πολύ θα μας χαροποιούσε...

"Μνήμη, σήμερα 2 Ιουλίου, του Αγίου Ιωάννη του Μαξίμοβιτς"

 

Ο Άγιος Ιωάννης (Μαξίμοβιτς) κοιμήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1966 μ.Χ.

Είχε πάει στο Σιάτλ μαζί με την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας του Κούρση.

Μόλις τελείωσε την Θεία Λειτουργία και αφού πέρασε 3 ώρες προσευχόμενος μέσα στο ιερό, πήγε στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί.

Κάθισε στην πολυθρόνα του και στις 4 παρά δέκα το απόγευμα κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο ήρεμα χωρίς πόνο.

Ο Άγιος Ιωάννης προγνώριζε την ημέρα του θανάτου του και είχε προετοιμαστεί όπως οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Γι' αυτό και εκείνη την ημέρα του θανάτου του έστειλε ένα γράμμα, στέλνοντας για τελευταία φορά την ευλογία του στις μοναχές της Λέσνα στην Γαλλία που τόσο πολύ τον είχαν βοηθήσει και εξυπηρετήσει.

Σχεδόν 24 ώρες αργότερα το σώμα του έφθασε στον Καθεδρικό Ναό του Σαν Φρανσίσκο που ο ίδιος είχε ολοκληρώσει.

Τον προϋπάντησαν οι κληρικοί και έγινε ολονύχτια αγρυπνία που κράτησε 4 ώρες.

Μετά το τελευταίο ασπασμό έγινε 3 φορές η λιτάνευση του Ιερού λειψάνου του γύρω από τον Ναό.

Το φέρετρο το βάσταζαν ορφανά που ο Άγιος είχε σώσει και μεγαλώσει στην Σαγκάη.

Ένας Ιεράρχης παρομοίασε την λιτάνευση του Αγίου με την λιτάνευση του Επιταφίου του Χριστού την Μεγάλη Παρασκευή.

Ετάφη στις 7 Ιουλίου το απόγευμα σ' ένα μικρό υπόγειο παρεκκλήσιο κάτω από το Ιερό.

Επειδή ο Άγιος Ιωάννης ταξίδευε συχνά αεροπορικώς, θεωρείται προστάτης των ταξιδευόντων αεροπορικώς.

|Το άφθαρτο λείψανο του

Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς...

Το φθινόπωρο του 1993 η Σύνοδος των Επισκόπων της Αμερικής με υπεύθυνο τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο του Σαν Φρανσίσκο, αφού έγινε μία παννυχίδα στον τάφο του Αγίου, αποφάσισαν να τον ανοίξουν.

Μόλις άνοιξαν την λάρνακα, είχε σκουριάσει λίγο το φέρετρο γιατί ήταν μεταλλικό, άνοιξαν με φόβο Θεού και προσευχή το φέρετρο.

Το πρόσωπο του Αγίου ήταν σκεπασμένο με τον αέρα (κάποιο πανί) και η ματιά τους έπεσε στ’ άφθαρτα χέρια του Αγίου.

Ξεσκέπασαν και το πρόσωπο του και αποκαλύφθηκε και το άφθαρτο πρόσωπο του.

Μια υπερκόσμια πνευματική γαλήνη, μια ευλαβική σιωπή απλώθηκε παντού.

Βίωναν όλοι στιγμές θείας Χάριτος μπροστά στον Άγιο του Θεού...

Ένα χρόνο αργότερα, στις 2 Ιουλίου του 1994 μ.Χ. ανακηρύσσεται επίσημα Άγιος.

Ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε και μας έστειλε ένα μεγάλο Άγιο να πρεσβεύει για εμάς δίπλα στον Θρόνο του Θεού στα χρόνια αυτά της γενικής αποστασίας μας από τον Θεό.

Ό ’Ιωάννης λειτουργούσε κάθε μέρα και έτρωγε μία φορά στις 11 το βράδυ.

Κατά την διάρκεια τής πρώτης και τής τελευταίας βδομάδας τής Σαρακοστής δεν έτρωγε τίποτα απολύτως και την υπόλοιπη νηστεία, όπως και στη νηστεία των Χριστουγέννων, έτρωγε μόνο πρόσφορο.

Το ίδιο αυστηρά νήστευε κάθε εβδομάδα, Παρασκευή και Σάββατο, πριν τη λειτουργία τής Κυριακής.

Φορούσε πέδιλα ή παντόφλες χωρίς κάλτσες, ανεξάρτητα από καιρικές συνθήκες και εποχές, και πολλές φορές περπατούσε ξυπόλητος και λειτουργούσε, ακόμη και ως επίσκοπος, πράγμα για το όποιο δέχθηκε άγριες επικρίσεις.

’Έμενε ξυπόλητος, γιατί συνήθιζε να χαρίζει τα πέδιλά του σέ κάποιο φτωχό πού δεν είχε ή και για άσκηση, μιμούμενος τούς κατά Χριστόν σαλούς.

Οι μαθητές τής ιερατικής σχολής τού Μοναστηριού, στην περίοδο των διακοπών τους, δεν μιλούσαν για τίποτα άλλο στους δικούς τους παρά για τον ιδιόρρυθμο και κα τα Χριστόν σαλό ιερομόναχο πατέρα ’Ιωάννη.

Ό επιφανής και λόγιος επίσκοπος Κάλλιστος Γουέαρ, Άγγλος προσήλυτος στην ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, όταν ρωτήθηκε κάποτε ποιες μορφές τον εντυπωσίασαν στην ’Ορθοδοξία, ανάμεσα στα ελάχιστα άτομα πού ανέφερε ήταν και το όνομα τού Ιωάννου Μαξιμόβιτς.

’Ανεπανάληπτη και άκρως ιδιόρρυθμη περίπτωση.

Ό άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς θα κηρύττει συνεχώς στις μέρες μας, με την περίπτωσή του, ότι ή αγιότητα και για μάς τούς ανθρώπους τού 21ου αιώνα δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο.

Ακόμη και σήμερα, και μάλιστα σέ χώρες κοσμικές, δελεαστικές, πού είναι παραδομένες στη ύλη, στο χρήμα, στην ξέφρενη ηδονή, στην αλόγιστη κατανάλωση, πού με τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα έχουν δημιουργήσει επίγειους υλικούς παραδείσους και έχουν λησμονήσει εντελώς τον αληθινό, παρουσιάζονται άνθρωποι πού ζουν όπως οι πρώτοι χριστιανοί και ασκητές και είναι κατάφορτοι από τη χάρη και την ενέργεια τού Θεού.

Ας παραδειγματισθούμε απ’ αυτούς και ας τούς μιμηθούμε...

πηγές 1 - 2

|πρώτη δημοσίευση σαν σήμερα το 2021...