O Γρηγόριος Ζουράβλεφ γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, το 1858 στο χωριό Ουτέβκα της Σαμάρας.
Η μητέρα του ήταν μια γυναίκα με φόβο Θεού και δεν πείραξε το βρέφος.
Όταν τον βάπτισαν ο ιερέας τους είπε:
«Το φως του Κυρίου κατέβηκε στην ψυχή αυτού του παιδιού. Ο Θεός δεν μας έδωσε το στόμα μόνο για να τρώμε, αλλά και για να κάνουμε πολλά θαυμαστά πράγματα. Αν και φαίνεται ανήμπορος με αυτό το στόμα θα σας θρέψει όλους»!
Ο Γκρίσα μεγάλωσε και σε πείσμα της αναπηρίας του ήταν εύθυμος και γεμάτος ζωή.
Οι άνθρωποι ήταν εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι ο Γρηγόρης ποτέ δεν απελπιζόνταν και του άρεσε να ψάλλει και να αστειεύεται.
Ο παππούς του τον ανέβαζε στους ώμους και τον έπαιρνε κάθε Κυριακή στην εκκλησία.
Ο Γρηγόρης χαμογελαστός κοίταζε τις εικόνες και έλεγε χαμογελώντας:
«Θέλω και εγώ να το φτιάξω αυτό»
Όταν τον έβαζαν να καθίσει στην πλαγιά, στον καθαρό αέρα, εκείνος, προς έκπληξη όλων και βοηθούμενος από μία δύναμη, κατρακυλούσε στην κατηφόρα και έφτανε μέχρι τον Οίκο του Κυρίου!
Εκεί στεκόνταν ώρες ολόκληρες και κοίταζε λεπτομερώς κάθε εικόνα, κάθε μορφή Αγίου και κάθε βιβλική σκηνή.
Μια μέρα ο Γρηγόρης σύρθηκε με την κοιλιά του και παίρνοντας ένα ξυλαράκι, άρχισε να σχεδιάζει πάνω στο χώμα.
Οι ζωγραφιές του ήταν πολύ εκφραστικές και διείσδυαν στην ουσία των πραγμάτων.
Έβλεπε πράγματα που άλλοι δεν μπορούσαν να δουν.
Ο παππούς του τον πήρε στο σχολείο και εκεί με υπομονή και απίστευτη θέληση έμαθε να γράφει κρατώντας το μολύβι στα δόντια!
Κοντά στα γυμνασιακά μαθήματα είχε την τύχη να γίνει μαθητής ενός από τους καλύτερου αγιογράφους της πόλης.
Εφτασε η στιγμή να δώσει απολυτήριες εξετάσεις.
Έπρεπε σε λίγες ώρες να αγιογραφήσει μια περίπλοκη εικόνα.
Αυτή η μάχη με τον χρόνο ήταν τρομερά πιεστική για εκείνον.
Δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά του, ενώ ο λαιμός και το σβέρκο τον πονούσαν πολύ.
Μετά από τρεις ώρες τιτάνιας δουλειάς ο Γρηγόρης τελείωσε την εικόνα.
Τα κόκκινα από τον πόνο μάτια του εξέφραζαν μεγάλη ευτυχία.
Ήταν ένα αληθινό αριστούργημα!
Ο δάσκαλός του την ενέκρινε.
Την ίδια στιγμή ο Γρηγόρης σωριαστηκε κάτω με μυικούς σπασμούς!!!
Δεν μπορούσε να βγάλει το πινέλο ανάμεσα από τα δόντια του.
Χρειάστηκε να φέρουν ζεστές πετσέτες για να μπορέσουν να βγάλουν το πινέλο από το στόμα του!
Στα 22 του ο Γρηγόρης γύρισε στο χωριό του την Ουτέβκα, όπου άρχισε να αγιογραφεί εικόνες κατά παραγγελία κυρίως για τους πλούσιους.
Ερχόνταν άνθρωποι απ'όλη την Ρωσία και πλήρωναν πολλά χρήματα για μια εικόνα.
Έλεγαν ότι ο Γρηγόρης έχει τη χάρη του Θεού και ότι οι εικόνες του είναι θαυματουργές!
Στα αρχεία της πόλης Σαμάρα υπάρχει καταγεγραμμένη από το 1884, μια αίτηση του προς τον κυβερνήτη της πόλης, στον οποίο περιγράφει την κατάστασή του, τον τρόπο με τον οποίο ζωγραφίζει, και ζητά να του δωρίσει μια εικόνα του Αγίου Νικολάου αγιογραφημένη από τον ίδιο.
Εντυπωσιασμένος ο τσάρος τον καλεί στο παλάτι, στην Αγία Πετρούπολη.
Εκεί ο Γρηγόριος έφτιαξε το πορτρέτο της οικογένειας Ρομανώφ.
Ο τσάρος ενθουσιασμένος και του πρόσφερε μία μηνιαία σύνταξη 25 χρυσών ρουβλίων και μία τρόικα ( ρώσικο έλκηθρο το οποίο σέρνουν τρία άλογα) για να διευκολύνεται στις μετακινήσεις του.
Εκείνος όμως το δώρισε στην κοινότητα του χωριού του.
Πάντα πρόσχαρος και δυνατός βοηθούσε όσο μπορούσε τους συγχωριανούς του.
Όταν άρχισε να χτίζεται στο χωριό μιά πολύ μεγάλη εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα υπό την γενική επίβλεψη του Γρηγορίου.
Ο ίδιος θα αγιογραφούσε τον τρούλο και τους τοίχους.
Βοηθούμενος από τον αδελφό του Αθανάσιο του πήρε πολύ καιρό μεχρι να αγιογραφήσει την εμφάνιση της Αγίας Τριάδος στον πατριάρχη Αβραάμ στο Μαμβρή.
Ήταν ένα ακριβές αντίγραφο της γνωστής εικόνας του Ρουμπλιώφ.
Εκείνο όμως που τον βασάνισε τρομερά ήταν ο θόλος του ναού.
Την αγιογραφική απεικόνιση την είχε επιλέξει ο ίδιος.
Η Αγία Τριάδα και επτά αρχάγγελοι.
Κάτω από το ταβάνι και κρατημένος από σχοινιά, τον είχε καταβάλει ο πόνος και η κούραση.
Στην πλάτη είχε βαθιές πληγές (από τα σχοινιά).
Το χρώμα έτρεχε στα μάτια του και σχεδόν είχε χάσει την όρασή του!
Τα χείλη του είχαν σκάσει, ενώ τα δόντια του είχαν αρχίσει να τρίβονται.
Η προσευχή του προς την Παναγία του έδινε δύναμη να αποπερατώσει αυτήν την τιτανια εργασία!
Το 1892 τελείωσε την εσωτερική αγιογράφηση και εγιναν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος...
Ο Γρηγόριος πέθανε στις 16 Φεβρουαρίου 1916 και τον έθαψαν στην εκκλησία για την οποία πόνεσε το ήδη πονεμένο κορμί του.
Στον τάφο του υπάρχει ένας απλός σταυρός και επάνω γράφει:
«Ecce Homo»''Ιδού ο Άνθρωπος''.
Είναι τα λόγια που είπε ο Πόντιος Πιλάτος εν'όψει των παθών του Κυρίου!
Σήμερα έχουν βρεθεί εικόνες του και εκτός Ρωσίας.
Το 1985 βρέθηκε τυχαία μια εικόνα του στην Βοσνία.
Στην πίσω μεριά έγραφε:
«Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε εξ'ολοκλήρου με το στόμα από τον χωρίς χέρια και πόδια χωριάτη Γρηγόριο Γιουράβλεφ,από το χωριό Ουτέβκα της Σαμάρας»...
[Σημ: όλες οι εξαιρετικές αγιογραφίες στην ανάρτησή μας είναι δικά τα δημιουργήματα... Ακόμα πιο απίστευτο όμως είναι να τις βλέπεις σε βίντεο! Δες εδώ...]
~ πηγή: Περιοδικό Προς τη Νίκη
ΜΗΝΙΑΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Έτος 55ο – Τεύχος 784- Ιουνιος 2015
Κάποιες από τις εξαιρετικές αγιογραφίες του Γρηγόριου Ζουράβλεφ ΕΔΩ
Εικόνες από: russkiymir.ru /mi-udivljaem.livejournal
