έχουν τη χαρά να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του νέου παιδικού βιβλίου
Ελάτε να παρακολουθήσουμε
› μια διαδραστική παράσταση κουκλοθέατρου
από την Παρασκευή Σακελλαρίου
› να παίξουμε το παιχνίδι του κρυμμένου
θησαυρού
› να γευθούμε υπέροχα γλυκίσματα που
θα ετοιμάσουν τα ίδια τα παιδιά!
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 8 Νοεμβρίου στις 11 π.μ. στο Πνευματικό
κέντρο της ΓΕΧΑ Αγίας Παρασκευής,
Χαλανδρίου 14.
Σας περιμένουμε!
|γράΦει ο εκ των "συν αυτώ", Μπάμπης Αμερινός
Νομίζει κανείς ότι Βορίζια υπάρχουν μόνο στην Κρήτη;
Τελικά είστε πολύ γελασμένοι...
Βορίζια υπάρχουν μέσα σε κάθε μεγάλο ή μικρό ποδοσφαιρικό club, που ενεργοποιούνται σχεδόν κάθε εβδομάδα, και όχι κάθε 70 χρόνια.
Παιδιά γεμάτα μίσος για τον αντίπαλο, για τον γαύρο, τον βαζέλα, τον χανούμη κλπ.
Με μία αγάπη παθολογική, που την τρέφει ο αντίπαλος.
Κοινωνία που προάγει δολοφονικά ένστικτα είμαστε!
Έχουμε καταλάβει τι έχουμε χάσει, τι μας έχει ξεφύγει;
Η παιδεία μας έχει γίνει κουρέλι, δεν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με ιδανικά για να γίνουμε καλύτεροι, άλλα ανταγωνιστικά προς τον απέναντι, και φταίμε εμείς και μόνο εμείς.
Το δικαίωμα, η αυτοδικαίωση, ο ανταγωνισμός όχι αξιών αλλά αγαθών, οδηγούν στο "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;"
Τα βλέπουμε ακόμα και στην πολιτική.
Αυτός που μπορεί, κλέβει, αδικεί, χρηματίζεται, προδίδει... και στο τέλος σκοτώνει.
Και σας φταίει η Κρήτη και τα Βορίζια;
Για να κοιταχτούμε όλοι μπροστά σε ένα καθρέφτη, και να αναλογιστούμε, αν τα παιδιά μας τα κάναμε ανθρώπους ή θηρία.
Δεν θα δώσω πάλι ευχές, θα κάνω μόνο προσευχές στην μνήμη των θυμάτων
Κι εκεί στα Βορίζια, κι εδώ στη ... Χαλκίδα.-
·
Μια δασκάλα έγραψε :
" Εχθές στό σχολεῖο
ἔπρεπε νά
καλύψω τό κενό ἑνός συναδέλφου πού ἔλειπε.
Ἔμεινα λοιπόν στήν τάξη
καί πρότεινα στούς μαθητές μου νά παίξουμε ἕνα
παιχνίδι.
Τούς ζήτησα νά φανταστοῦν
πὼς εἴμαστε
κάτοικοι τῆς Σμύρνης στην Ελληνική Μικρά Ασία
καί μαθαίνουμε ὅτι αὔριο θά κάψουν οἱ Τοῦρκοι τά πάντα
καί θά μᾶς ἀναγκάσουν νά φύγουμε ἀπό τά σπίτια μας.
Σκεφτεῖτε, λοιπόν, εἶπα στά παιδιά μου,
ἕνα μόνο ἀντικείμενο ποὺ θά παίρνατε γιά πάντα μαζί σας ἀπό τό σπίτι σας
καί γράψτε τό μέ τό ὄνομά
σας σέ ἕνα χαρτί.
Γεμίσαμε λοιπόν γραμμένα ἕνα κουτί
μέ 22 χαρτάκια.
Στήν συνέχεια τούς εἶπα ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Έλληνες φιλόσοφοι ἔλεγαν
πὼς εἴμαστε ὅ,τι εἶναι καί οἱ ἐπιθυμίες - ἀνάγκες μας.
Ἄρα, ὅ,τι
γράψατε στό χαρτί αὐτό εἶστε.!
"
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αἰφνιδιασμένα.
Χώρισα, λοιπόν, τρεῖς ὁμάδες καί
τίς ἔγραψα στόν πίνακα.
Στήν πρώτη τά ὑλικά.
Ἄν ἔχετε γράψει ἀντικείμενα γιά νά πάρετε μαζί σας ἀπό τό σπίτι,
πού θά χάσετε γιά πάντα,
σκεφτεῖτε,
τούς εἶπα, πὼς ὅταν
πεθαίνουμε δέν μᾶς χρησιμεύουν σέ τίποτα.
Ἄρα, εἴμαστε ἕνα
τίποτα.
Στή δεύτερη ὁμάδα ἔβαλα μία
σημαία καί ἀντικείμενα ἐθνικά,
καί ὅσοι τά προτίμησαν εἶναι γνήσιοι Ἕλληνε.
Και στήν Τρίτη ομάδα έβαλα :
Σταυρό καί εἰκόνες Ἁγίων,
καί ἄρα ἐπιλογή
χριστιανῶν.
Τά παιδιά ἀνήσυχα μου ζήτησαν νά ξαναπάρουν πίσω τά χαρτάκια,
γιά νά συμπληρώσουν κάτι.
Ναί ἀγαπητοί
μου.
Ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν τήν λάθος ἐπιλογή...
Ἀφοῦ ἀρνήθηκα μέ γλυκό τρόπο νά δώσω πίσω τά χαρτάκια,
τούς ὑπενθύμισα πώς...ὁ ὀδοντίατρος μπορεῖ νά μᾶς πονέσει,
ἀλλά φροντίζει τά δόντια μας.
Ἔτσι καί ἡ δασκάλα
τους, μπορεῖ νά τούς πονέσει μέ αὐτό τό
παιχνίδι,
μά ὁ δρόμος
πού θά μᾶς ὁδηγήσει στό νά βρουμε ποιοί εἴμαστε,
καί νά διορθωθοῦμε ὁπου χρειάζεται,
εἶναι
δύσκολος.
Τά μικρά μου ἀγγελούδια
τό δέχτηκαν καί συνέχισαν.
Διάβαζα μεγαλόφωνα τί ἔγραψε
κάθε παιδί ὀνομαστικά
καί ἕνα-ἕνα
σηκωνόταν καί μόνο του ἔγραφε στόν πινάκα σέ ποιά ὁμάδα ἄνηκε.
Στό τέλος, λοιπόν, διαπιστώσαμε ὅτι ἀπό τούς 22
μόνο 7 ἔγραψαν ὅτι θά ἔπαιρναν ἕνα ἀντικείμενο
ἑλληνικό ἤ
χριστιανικό.
Καί ἡ μικρή Ἕλλη
σήκωσε τό χέρι της καί μοῦ εἶπε:
-Καλά λέει ὁ μπαμπάς μου, κυρία,
ὅτι εἴμαστε
μέσα στήν κρίση γιατί εἴμαστε ὑπερκαταναλωτές.
Χαμογέλασα ἁπλά
καί κυρίως ἀνακουφίστηκα
πού εἴχαμε φτάσει στήν αὐτογνωσία.
Μοῦ ζήτησαν νά τό ξαναπαίξουμε αὐτό τό παιχνίδι
καί, ἀφοῦ τά
κύτταξα τρυφερά, τους εἶπα:
- Αὐτή ἦταν μία
πρόβα...
Ἄν πότε αὐτό συμβεῖ στήν πραγματικότητα,
ἐσεῖς θά εἶστε ἕτοιμοι γιά τό σωστό,
γιατί θά ξέρετε ποιοί εἴστε,
Ορθόδοξοι Ἕλληνες.
Ὁδηγῆστε τά παιδιά μας στόν δρόμο τῆς αὐτογνωσίας.
Εἶναι τό
κλειδί γιά τήν ἀναγέννηση τῆς Ἑλλάδος...
|εμείς από την απίθανη εκ των "συν αυτώ", κ.Πολυξένη Ρέρρα
