Ηλθα στην Αγία Γη
ως
ταπεινός προσκυνητής, λαϊκός,
δάσκαλος αγγλικών,
τον Αύγουστο του 1994.
Θεϊκά,
"μαγεύτηκα"
από όλα τα Πανάγια μέρη του Κυρίου μας.
Δεν ήθελα να φύγω,
αλλά
η παρέα, που είχαμε έλθει μαζί,
με πίεζαν να επιστρέψουμε στην Ελλάδα
σε
μερικές ημέρες.
Ηταν η τρίτη μέρα
που
ήμασταν στους Αγίους Τόπους.
Βρισκόμασταν στην Ιεριχώ,
στην Ερημο του Ιορδάνου,
στη Μονή του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου.
Εμεινα εντελώς μόνος
μέσα στον
κεντρικό ναό του μοναστηριού.
Με τράβηξε,
μου άρεσε
πολύ, μιά παλιά
τοιχογραφία-αγιογραφία
που απεικονίζει τον
Οσιο Ζωσιμά
και την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.
Πήγα κοντά της…,στην
αγία,
την ακούμπησα με το χέρι μου,
και της λέω:
Αγία μου,
δεν θέλω να
φύγω
από τα ευλογημένα τούτα μέρη.
Δεν ξέρω που να μείνω.
Ολα μ’αρέσουν!
Ολες οι
μονές και τα όλα προσκυνήματα.
Κράτησέ με στους Αγίους Τόπους!
Δεν θέλω να επιστρέψω
στη Πάτρα.
Στην ανάγκη να σπάσω ένα χέρι, ένα πόδι…
για να μην ταξιδέψω!
Είπα
στο φίλο μου το Δημήτρη
ότι θέλω να μείνω εδώ για πάντα και θύμωσε!
Μου είπε:
«Εγώ σε έφερα εδώ!
Εχω ευθύνη.
Είμαι μεγαλύτερός σου.
Μαζί ήλθαμε , μαζί θα
φύγουμε!
Θα γυρίσουμε Ελλάδα.
Από κει κατόπιν κάνε ό,τι θες.
Οχι ομως όσο είμαι εγώ
κοντά σου!
Θα πουν μετά οι δικοί σου ότι εγώ φταίω, ή ό,τι εγώ σου έκανα πλύση
εγκεφάλου και έγινες καλόγερος!».
-Εσύ αγία μου Μαρία μη
με αφήσεις να φύγω!
Στην Αγία Γη να μείνω,
κι ας είναι όπου θέλει ο Θεός!
*********
Την ίδια ημέρα το
απόγευμα
ήμουν δόκιμος μοναχός
στην Ιερά Μονή των Ποιμένων
-Μετόχι της Λαύρας
του Αγίου Σάββα,
περιοχή της Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Μπαίνοντας στο
Προσκύνημα,
ενώ μας φιλοξενούσαν,
βγήκε ο γέροντας Σεραφείμ (94 ετών),
και με
ρωτάει:
- Ιωάννη, παιδί μου,…
δέχεσαι αυτή τη στιγμή να γονατίσεις;
Θα σου διαβάσω
ευχή,
και θα σε κάνω δόκιμο μοναχό!
Θα μείνεις εδώ για πάντα!
– Ναι, γέροντα,
δέχομαι!
Γονάτισα χωρίς δεύτερη
σκέψη.
Ο Δημήτρης ήταν εκεί.
Δεν πίστευε στα μάτια του!
Εφυγε σε λίγες ημέρες,
αρκετά λυπημένος,
μην
πω…νευριασμένος!
Από κείνη τη στιγμή,
Αύγουστος1994, μέχρι σήμερα,,
δεν ξέχασα
και δεν ξεχνώ την μεγάλη μου
αγία,
την Οσία Μαρία την Αιγυπτία!
Με άκουσε τότε….
Αμέσως
με βοήθησε,
χωρίς να χρειαστεί να σπάσω,
ούτε πόδι,
ούτε χέρι……
Αχ…αγία μου, σε αγαπώ
πολύ!
|π.Ιγνάτιος Καζάκος
(Ηγούμενος της Ιεράς
Μονής των Ποιμένων-
Μπεντζαχούρ - Βηθλεέμ)
[πρωτοδημοσιεύσαμε στις 10/1/2017.
Το είδαμε, συγκινηθήκαμε ξανά
και το επαναδημοσιεύουμε,
έτσι χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.
Όταν το 2009 είχαμε βρεθεί στην Μονή των Ποιμένων
(με την παρέα του π.Δημητρίου & των Αγίων Ισιδώρων τότε...)
είχαμε καταγοητευθεί με την στέρεα πίστη,
τον άδολο ενθουσιασμό
& την προφανή πνευματικότητα του π.Ιγνατίου...
Ο Θεός να (συνεχίσει να...) "σκορπά" επάνω του
& στο ποίμνιό του πλούσια Την Χάρι Του!
Μια ευχή για τους Ήρωες ΑγιοΤαφίτες Πατέρες,
που παλεύουν μονάχοι τους,
μαζί Του...
