♡ Νηστεία των Χριστουγέννων... |Μια χαρά φάγαμε όλη αυτήν την περίοδο! Από προχθές ξεκινήσαμε μια ακόμα μικρή θυσία (σιγά το πράγμα...)...

Νηστεία των Χριστουγέννων...
Να πεινάσουμε από τον κόσμο ώστε να χορτάσουμε Θεό.
Σαράντα μέρες αγωνίας και αναμονής,
όπως ο πατέρας περιμένει με αγωνία στο μαιευτήριο
για να ακούσει το κλάμα από τον ερχομό του παιδιού του.
Σαράντα μέρες υπομονής και αναμονής
για τον ερχομό του Αγαπημένου.
Αυτός που είναι το Α και το Ω έρχεται από ψηλά στα χαμηλά
για να μας ανεβάσει.
Χριστούγεννα...
η ημέρα που οι θρησκείες καταργούνται
και ο Θεός αποκαλύπτεται…
Νηστεία….
δεν είναι κάτι που το κάνεις με βία αλλά από αγάπη.
Νηστεύουν και ασκούνται οι αισθήσεις
όχι γιατί τα αγαθά του Θεού είναι κακά
αλλά διότι η ύπαρξή μας αυτή την περίοδο είναι παραδομένη στον Νυμφίο της Εκκλησίας.
Χριστουγεννιάτικες μέρες
που σου βάζει ο πνευματικός το πετραχήλι στην εξομολόγηση
και γίνεσαι φάτνη
ώστε να γεννηθεί το Θείο βρέφος σε κάθε ανθρώπινη καρδιά…
Καλό αγώνα αδέρφια, καλή μετάνοια
και εν Χριστώ μεταμόρφωση...

π. Σπυρίδων Σκουτής 
Εικόνα: Γιώργος Κόρδης

|Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 18 Νοεμβρίου 2019.

✔ Έχει θέση και για μένα, λοιπόν...

Ο Εφημέριος μιας ενορίας συναντά ένα από τους ενορίτες του και του λέει:

-«Δε σε βλέπω να έρχεσαι στην Εκκλησία την Κυριακή».

- «Πατέρα, του απαντά ο ενορίτης, νομίζω ότι οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται είναι υποκριτές και αμαρτωλοί και έρχονται στην εκκλησία για να φανούν».

- «Δεν πειράζει, του λέει ο ιερέας, έχει θέση και για ένα παραπάνω».

|Aπό τον π.Σπυρίδωνα Σκουτή

♡ Αγάπη είναι ...

Για να πεις σ’αγαπώ 

πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις.

Αυτό έκανε Εκείνος …

Αγάπη είναι να σέβεσαι το παρελθόν και την εμπιστοσύνη που ο άλλος σου δίνει.

Αγάπη είναι να μπορείς να συγχωρείς και να βοηθάς τον άλλον να διορθωθεί και να εξελιχθεί και όχι να τον πυροβολείς σε κάθε λάθος βήμα.

Αγάπη είναι να αγκαλιάζεις ακόμα και την τραυματισμένη στιγμή του άλλου και να τη μεταμορφώνεις θεραπευτικά με τη βοήθεια του Κυρίου.

Αγάπη είναι να σέβεσαι άμεμπτα την προσωπικότητα και το πνεύμα του άλλου.

Αγάπη είναι να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου ακόμα και στο τέλος μιας σχέσης. 

Θέλει ο άλλος να φύγει; 

Αν τον αγαπάς πραγματικά, βοήθησε τον να το κάνει.

Αγάπη είναι να σκουπίζεις το δάκρυ πριν πέσει στο κενό.

Αγάπη είναι να δίνεις την ανάσα σου ακόμα και αν χρειαστεί να την στερηθείς!

Αγάπη είναι να βλέπεις τον άλλον να πετά και να μην προσπαθείς να τον πιάσεις ή να τον κάνεις να σταματήσει αλλά να απολαμβάνεις το θέαμα του φτερουγίσματος και να τον προτρέπεις να πάει ακόμα πιο ψηλά !

Αγάπη είναι να δονείται η ευτυχία σου με την ευτυχία του άλλου την ίδια στιγμή.

Αγάπη είναι όταν ο άλλος χαμογελάσει για κάτι που πέτυχε, εσύ να γίνεις ο καθρέφτης της χαράς του.

Αγάπη είναι να αφήσεις τον άλλον να κλάψει και όταν ξεσπάσει να του γιατρέψεις τα φτερά για να απογειωθεί ξανά και ξανά !

Αγάπη είναι να γίνεις ασπίδα στον πόλεμο και αν χρειαστεί να δώσεις ακόμα και τη ζωή σου.

"Αγάπη είναι να είσαι ΕΚΕΙ πριν ο άλλος σου πει ΕΛΑ !"

"Αληθινή Αγάπη είναι να γίνεις σκαλοπάτι ώστε ο άλλος να ανέβει ψηλά ακόμα και αν το πάτημα του είναι θανατηφόρο. "

"Αληθινή αγάπη είναι να βλέπεις τον άλλον και να θες να είναι το τελευταίο θέαμα που θα αντικρίσεις πριν τελειώσεις το όνειρο της ζωής.

Όλα αυτά πηγάζουν όχι από φιλοσοφίες ή συναισθηματισμούς αλλά από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που δεν έχει μόνο αγάπη αλλά είναι αγάπη και η αγάπη αυτή έφτασε μέχρι θανάτου. 

Τον Χριστό.

Όλες οι εκβολές και οι εκφράσεις αγάπης στη ζωή οφείλουν να έχουν κάποια χαρακτηριστικά: 

Ανιδιοτέλεια, θυσία, ελευθερία. 

Αν οι εκφράσεις της αγάπης δεν έχουν αυτά τα συστατικά ο καρπός της αγάπης θα καταρρεύσει .

Αδερφοί, μην ξεχνάμε…

Ο Χριστός δεν σώζει μόνο για αυτά που λέει σώζει για αυτό που ΕΙΝΑΙ… 

Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος και ο κάθε άνθρωπος είναι μέλος του σώματός Του. 

Να ακολουθήσω τον ίδιο δρόμο δεν είναι υποχρέωση αλλά ερωτική δίψα για σωτηρία.

Δύσκολη λέξη…

Για να πεις σ’αγαπώ πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις.

Αυτό έκανε Εκείνος …

Αυτό να προσπαθήσουμε κι εμείς με τη δική Του βοήθεια. 

 

π. Σπυρίδων Σκουτής

✔ "Θεραπευτική της Οικογένειας - Πνευματική διαχείριση της καθημερινότητας στην οικογένειας" |με τον π. Σπυρίδωνα Σκουτή

 

 Ιεράς Μητροπόλεως Θήρας

 👉 Η "Θεραπευτική της Οικογένειας" ξεκινά τις συναντήσεις της στο νέο εκκλησιαστικό-ιεραποστολικό έτος (2025-2026) .

Μηνιαίες συναντήσεις ποιμαντικής του γάμου και της οικογένειας, κατά τις οποίες καλεσμένοι επιστήμονες και κληρικοί θα αναπτύσσουν θέματα σχετικά με την οικογένεια, την οικογενειακή πνευματική ζωή και επίκαιρα θέματα.

 

Πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε με ομιλητή τον π. Σπυρίδωνα Σκουτή, κληρικό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με θέμα "Πνευματική διαχείριση της καθημερινότητας στην οικογένεια".

Μετά την εισήγηση ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος με το κοινό προς οικοδομή και πνευματική επεξεργασία όσων διελέχθησαν στην εισήγηση του π. Σπυρίδωνος...

(Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube 

από το παρακάτω link: http://bit.ly/4mpJgRf)

✔ Και από το εξής...

 

|από τον π.Σπυρίδων Σκουτή

☆ Μοναξιά μου όλα... |π.Σπυρίδων Σκουτής

   |μια ξεχωριστή ανάλυση, που έγινε σε ένα τραπέζι με ωραία παρέα... Είναι 13 λεπτάκια μόνο (και κάτι ψιλά) ...

👉 "Σε λατρεύω, αγάπη μου..."

 

✔ Δεν λατρεύουμε τα παιδιά μας, 

ούτε προσπαθήσουμε να ζήσουμε μέσα από αυτά.

 

Μέσα στην καρδιά μας έχουμε ένα θρόνο. 

Το ποιόν και τι θα βάλεις εκεί 

θα έχει τα ανάλογα αποτελέσματα. 

Αν δεν μπει ο Θεός εκεί 

και βάλω τον οποιονδήποτε 

ή το οτιδήποτε, 

τότε υπάρχει πρόβλημα. 

              

Είναι σαν να διψάω για νερό 

και στη θέση του πίνω δηλητήριο. 

 

Λατρεύουμε τον Θεό. 

Αυτός είναι το Α και το Ω ,

 η αρχή και το τέλος.

Αγαπάμε τα παιδιά μας. 

Βασικά η σωστή έκφραση είναι : 

«Αγαπάμε τα παιδιά Του».

Αυτός είπε το μεγάλο ΝΑΙ για να «έρθουν».

                    

Εμείς απλά είμαστε συνοδοιπόροι. 

Στεκόμαστε δίπλα τους 

για να τα βοηθήσουμε στον δρόμο της σωτηρίας. 

Μπροστά θα βρίσκεται πάντα Εκείνος που λέει συνεχώς 

«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν».

 

Πίστη είναι να έχουν φύγει όσοι λες ότι αγαπάς, 

να είσαι στη μέση του πουθενά, 

να νιώθεις τον Θεό, 

να χαμογελάς 

και να είσαι έτοιμος για τη μεγάλη συνάντηση, 

χωρίς καμία προσδοκία.

 

Περαστικοί και διάκονοι θα είμαστε σε αυτόν τον κόσμο  . . .

 

Κάθε λεπτό είναι ευκαιρία συνάντησης με τον Χριστό 

και αλλαγή της καρδιάς . . .

 

     π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

   [την 1η φωτογραφία πήραμε από εδώ, ενώ τη δεύτερη από εδώ...]

* Αυτό το μαύρο ράσο έχει περισσότερο φως ...

Ήθελα εδώ και μέρες να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που έζησα πριν κάποιες μέρες όταν βρέθηκα για λίγο στην Αθήνα.

Το πατρικό μου βρίσκεται στα Πατήσια. 

Καθώς λοιπόν επέστρεφα από το αεροδρόμιο στο σπίτι, επέλεξα να περπατήσω στην Αθήνα στη λεωφόρο Πατησίων. 

Οφείλω να πω ότι παρόλο που έζησα 6 χρόνια στην αγαπημένη Λήμνο ερχόμενος από την Αθήνα δεν μπορώ να προσαρμοστώ εύκολα αν και έχω ζήσει και σε άλλα μέρη της επαρχίας και παλαιότερα. 

Η Αθήνα όσο χάλια και να γίνει παραμένει η μεγάλη μου αγάπη.


Τη στιγμή λοιπόν που περπατούσα έρχεται ένας κύριος σε άθλια κατάσταση, (προφανώς άστεγος και ταλαιπωρημένος ). 

Μου ζήτησε πολύ ευγενικά και με ιδιαίτερη ευλάβεια να του δώσω κάποια χρήματα. 

Του δίνω κάτι και όταν με ευχαρίστησε μου ζήτησε μια μεγάλη χάρη. 

Μου λέει 

«Σημείωσε πάτερ μου το όνομα Βασιλική, είναι η μανούλα μου που έφυγε για τον ουρανό πριν 3 μέρες και έχει ανάγκη προσευχής».

Και αυτό είναι ένα από τα περιστατικά. 

Κάθε φορά που πήγαινα στην Αθήνα γύρναγα με ένα μπλοκάκι γεμάτο ονόματα από απλούς ανθρώπους που με πλησιάζουν έτσι ξαφνικά και μου λένε να σημειώσω κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο που έχει πρόβλημα και χρειάζεται βοήθεια.

Αυτοί είναι οι παπάδες, οι τύποι με τα μαύρα. 

Σαν την μύγα μέσα στο γάλα εντός του σύγχρονου και τεχνολογικού κόσμου αλλά η παρουσία τους μυρίζει ουρανό και παράδεισο. 

Το ράσο, αυτή τη ευλογημένη μαρτυρία που δείχνει την κατεύθυνση προς τον ουρανό. 

Όσα χρόνια και να περάσουν όπου και να φτάσει η τεχνολογία και η επιστήμη, το ράσο θα μας δείχνει τον δρόμο του ουρανού και του παραδείσου.

Αυτός ο ευλογημένος ασπασμός, που δεν φυλάμε απλά το χέρι του συγκεκριμένου ανθρώπου αλλά ασπαζόμαστε τα χέρια που πιάνουν τον Χριστό, μια ολόκληρη αποστολική διαδοχή, μια ιστορική ευλογημένη και αγιασμένη παρακαταθήκη που έρχεται από τα βάθη της δημιουργίας της Εκκλησίας. 

Από τον ίδιο τον Κύριο μας…

Αγαπητοί μου…. 

Όταν βλέπετε Ιερέα στον δρόμο, στο super market, οπουδήποτε…. 

Να γεμίζει χαρά η καρδιά σας. 

Δεν είναι η παρουσία ενός απλού προσώπου αλλά στο πρόσωπο αυτό του απλού παπά βρίσκεται όλη η Πεντηκοστή. 

Αυτά τα ευλογημένα χέρια τα οποία ο ιερέας δανείζει στον Θεό και Εκείνος έρχεται ως πρόσωπο με τη χάρη του Παναγίου πνεύματος και αγιάζει τα πάντα. 

Και ο παπάς πάντα στον χαιρετισμό 

«Την ευχή σας πάτερ» 

να δίνει με χαρά την ευλογία όχι τη δική του αλλά του Κυρίου, διότι από εκεί πηγάζουν τα πάντα.

Αυτό το ευλογημένο μαύρο ράσο, που όμως έχει περισσότερο φως ακόμα και από τον ίδιο τον ήλιο...

π. Σπυρίδων Σκουτής

(το πρωτοδημοσιεύσαμε στις 26 Ιουνίου 2019)

✔ Εκτός από το φαγητό στη νηστεία του 15Αυγούστου, δες και κάτι άλλο…

 

 Σε κάθε νηστεία δυστυχώς το θέμα μας είναι το φαγητό.

 

«Τι να μην φάω για να κοινωνήσω;», 

όχι ποιον να μην φάω 

και γενικά να προσέχω να μην τρώω κανέναν 

με τη γλώσσα μου για να κοινωνήσω.

 

Σχεδόν πάντα το ερώτημα των πιστών είναι το εξής: 

«Πάτερ, χάλασα τη νηστεία 

και έφαγα ένα παγωτό,

 μπορώ να μεταλάβω;» 

Ποτέ όμως δεν θα ακούσουμε: 

«Πάτερ, έχω κακία για τον τάδε άνθρωπο 

ή κατηγόρησα και κουτσομπόλευσα τον δείνα, 

μπορώ να μεταλάβω;»

 

Από τις παραπάνω ερωτήσεις 

καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για ειδωλολατρία 

και όχι για σχέση και συνάντηση.

 

 Το φαγητό είναι πάντα στην πρώτη θέση των συζητήσεων. 

Ξεχνάμε ότι η νηστεία 

είναι μια υπαρξιακή στάση 

και σχέση του ανθρώπου με τον Χριστό 

και φυσικά αφορά όλες τις αισθήσεις 

και όλον τον άνθρωπο 

και όχι μόνο ένα μέρος αυτού.

 

Θέλω όμως να σταθώ στο εξής. 

Το φαγητό πλέον είναι ξεπερασμένο. 

Θέλω να πω 

ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές διατροφικές εναλλακτικές 

οπότε το παίζουν και άνετοι, 

με την έννοια ότι κάνουν χαλαρά τη νηστεία 

με τα vegan προϊόντα 

και θεωρούν ότι αφού τη βγάζουν χαλαρά, 

κοινωνούν και τα έχουν καλά με τον Θεό.

 

Μήπως στη νηστεία κάποια στιγμή 

οφείλουμε να εισάγουμε και κάποιες άλλες αγωνιστικές 

και ασκητικές τακτικές;

 

Τι ωραίο θα ήταν πλέον οι νηστείες 

να έχουν έναν κανόνα αποχής 

από τα social ή το κινητό! 

Και δεν μιλάω για τους ανθρώπους 

που το χρησιμοποιούν επαγγελματικά, 

αλλά για εκείνους που χαζεύουν 

ή μπορεί να κουτσομπολεύουν μέσα από εκεί, 

να βγάζουν κακίες 

ή να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο.

 

Θα μπορούσαμε να καλλιεργούμε περισσότερο 

τη σιωπή και την προσευχή. 

Να μην στεκόμαστε μόνο στο φαγητό 

και να πηγαίνουμε σε ουσιώδη και σοβαρά πνευματικά θέματα.

 

Για παράδειγμα μια κακή συνήθεια, 

να την κοιτάξουμε στα μάτια 

και να την παλέψουμε με τη χάρη του Θεού.

 

Ένα πάθος που μας τυραννά 

και μας τρώει τη ψυχή 

να το στείλουμε γονατιστοί στα ποδάρια του Κυρίου 

ώστε από αδυναμία να γίνει δύναμη 

και από πάθος αρετή. 

Ας δούμε τι μας βαραίνει 

και μας δυσκολεύει 

και να το πετάξουμε. 

Ας  μην φορτώνουμε 

άλλα δυσβάστακτα φορτία στα φτερά της ψυχής. 

Ας τα πάμε στο πετραχείλι 

ώστε να κάνει η ψυχή μας 

τις πτήσεις ελευθερίας και αγάπης 

προς την αγκαλιά του Κυρίου μας.

 

Το να βλέπουμε τη νηστεία μόνο στο θέμα της κοιλιάς 

ευτελίζουμε τον αγώνα 

και τον κατεβάζουμε στο υπόγειο 

της συναλλαγής και ειδωλολατρίας.

 

Να μην κάνουμε τη νηστεία θρησκευτικά και τυπολατρικά. 

Να τη δούμε ως μια ευκαιρία να ξεδιψάσουμε Θεό, 

ως μια αναμέτρηση με τον ίδιο μου το βαθύ εαυτό. 

Μια ευκαιρία υγιούς σχέσης με το πρόσωπο του Χριστού, 

και όχι συναλλαγής τι θα δώσω για να πάρω.

 

Να είναι αυτή η νηστεία και η κάθε νηστεία 

μια ερωτική ευκαιρία, 

ένα άδειασμα, 

ένα ξεδίψασμα 

και μια νέα αρχή να βρω τον πραγματικό εαυτό.

 

Αυτή την περίοδο τρέχουμε στην αγκαλιά της μητέρας μας,

 τρέχουμε στην Παναγία. 

Να της πιάσουμε το χέρι 

να μας περάσει απέναντι σαν στοργική μητέρα. 

Να μας διαφυλάξει από τις δυσκολίες και τους πειρασμούς 

ώστε να περάσουμε απέναντι τον δρόμο 

και να ξεχυθούμε στην αγκαλιά του Πατέρα.

 

Μια όμορφη περίοδος που νιώθεις κυριολεκτικά παιδί, 

η εκκλησία γίνεται «παιδικό δωμάτιο» 

κι εσύ να είσαι με την αγαπημένη σου μητέρα 

την Παναγία μας 

που η αγκαλιά της είναι όλος ο ουρανός. 

Τι ομορφιά ! 

Να μην γίνει η νηστεία από θρησκευτική υποχρέωση, 

να μην τη δούμε ως μέσω συναλλαγής, 

αλλά από αγάπη για το πρόσωπο της Παναγίας μας, 

δίψα για Θεό 

και ένας αγώνας για κένωση του εαυτού μας.

 

Καλό αγώνα σε όλους. . .

 

Με το καλό η εορτή της Παναγίας μας . . .  

 

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

 

♡ Πεθαίνω για σένα (κι ας είμαι απάτη...)

 

|εμείς από τον εκ των "συν αυτώ", π.Σπυρίδωνα Σκουτή

[δες παρεμπιπτόντως τι υπέροχες αναρτήσεις 

μάς έχει χαρίσει ο πατέρας Σπυρίδων...]

☆ Να έχεις όμορφους ανθρώπους δίπλα σου... |Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία βλέπουμε διασπάσεις. Ο διάβολος δεν κάνει διάλειμμα, μας παίζει κομπολόι κι εμείς χορεύουμε κανονικά. Ο Χριστός όμως ήρθε να ενώσει τα διεστώτα. Δεν ήρθε ούτε για να διχάσει, ούτε να μισήσει, ούτε να καταστρέψει...

 

     |γράφει ο π.Σπυρίδων Σκουτής

   Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι δεν μιλιούνται.

Συνεχώς αλληλοκατηγορούνται και πολλές φορές για ανούσια πράγματα. 

Λίγες οικογένειες θα βρείτε αγαπημένες με τους συγγενείς τους. 

Στην καλύτερη περίπτωση δεν θα μιλιούνται και στη χειρότερη θα βρίσκονται στα δικαστήρια. 

Αρκετοί από αυτούς μάλιστα πάνε και στην Εκκλησία, στον εξομολόγο και στο Άγιο Ποτήριο χωρίς να τρέχει τίποτα. 

Λένε μέσα τους ένα: 

«Έχω δίκιο, εγώ τα ξέρω όλα. Οι άλλοι φταίνε.» 

Και τα πάντα τελειώνουν εκεί. 

Μάλιστα μπορεί να σου μιλήσουν για πνευματικά θέματα με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αλλά στην ουσία υπηρετούν τον διάβολο.

Δεν έχουμε καταλάβει ότι η ζωή είναι όμορφη και μικρή. 

Δεν χωράνε μικρότητες και κακίες. 

Στην τελική αν δεν ταιριάζεις με κάποιον, κράτα κάποια απόσταση, αλλά η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. 

Δυστυχώς όμως κυριαρχεί η ζήλεια, τα παράπονα, ο φανατισμός κάθε είδους, και ο καθένας βράζει στο ζουμί του με τα δίκια που ο ίδιος θεωρεί ότι έχει. 

Ζούμε δηλαδή την απόλυτη τραγωδία.

Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία βλέπουμε διασπάσεις. 

Ο διάβολος δεν κάνει διάλειμμα, μας παίζει κομπολόι κι εμείς χορεύουμε κανονικά. 

Ο Χριστός όμως ήρθε να ενώσει τα διεστώτα. 

Δεν ήρθε ούτε για να διχάσει, ούτε να μισήσει, ούτε να καταστρέψει.

Φαίνεται δυστυχώς ότι πάμε στην Εκκλησία ευχόμενοι να μας δώσει υγεία και να παραμείνουμε οι ίδιοι. 

Όχι για να αλλάξουμε, όχι για να μεταμορφωθούμε, όχι για να αναθεωρήσουμε τις σχέσεις μας με τον διπλανό μας και τη συμπεριφορά μας. 

Απλά για να μας δώσει περισσότερα χρόνια ζωής για να μπορούμε να κουτσομπολεύουμε, να λέμε τις κακίες μας, και να πετάμε δηλητήριο και τοξικότητα.

Χρειάζεται να κάνουμε τις σωστές επιλογές. 

Μακριά από ανθρώπους που κατηγορούν, που κάνουν συνεχώς παράπονα, που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, και ιδιαίτερα από εκείνους που φθονούν.

Να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους της χαράς, της ευχαριστίας και της δοξολογίας. 

Με λίγους, όμως τελικά θα αναπαυόμαστε στη ζωή. 

Με λίγους εκλεκτούς, ευγενικούς, πρόσχαρους. 

Ανθρώπους που βιώνουν ποιος είναι ο Χριστός, είτε τον ξέρουν είτε όχι. 

Το λέω αυτό διότι γνωρίζω ανθρώπους που δεν είναι τόσο μέσα στην πίστη αλλά η ζωή τους και η συμπεριφορά τους μαρτυρεί τα σημάδια του Χριστού και από την άλλη άνθρωποι «της Εκκλησίας» να υπηρετούν με τη συμπεριφορά τους τον διάβολο ασχέτως αν λένε ότι πιστεύουν στον Χριστό.

Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι της διπλανής πόρτας που σε θέλουν γι’ αυτό που είσαι και δεν θέλουν κάτι από εσένα. 

Αυτές οι όμορφες ψυχές που χαίρεσαι να τις γνωρίζεις και να χορεύεις τον χορό της χαράς της ζωής μαζί τους.

Αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι….

– euxh.gr

✔ Η Ευθύνη των γονέων... Διαφωνείς;

 

πηγή

|έχουμε ήδη, επί του πιεστηρίου, 

το πρώτο σχόλιο από τον αγαπητό μας π.Σπυρίδων Σκουτή...

"Χριστός Ανέστη! 

Δυστυχώς στην Ελληνική οικογένεια 

και την Ελληνίδα μάνα δεν λειτουργεί αυτό. 

Εδώ έχουμε κτητικότητα με πρόσχημα την αγάπη 

και τελικά μεγαλώνουν κάποιες παιδιά χωρίς ευθύνες, 

προσωπικότητα και ωριμότητα 

και αυτό συνεχίζεται και στα παιδιά των παιδιών τούς 

και φυσικά οι μάνες που γίνονται γιαγιάδες να γίνονται χειρότερες. 

Για να μην αναφέρουμε 

ότι η Ελληνική οικογένεια λειτουργεί με γνώμονα 

την παιδοκεντρικοτητα 

και στη θέση του Θεού βάζουμε τα παιδιά και την συνέχεια μας. 

Φυσικά όλα αυτά είναι τραύματα 

τα οποία μεταβιβάζονται 

εκτός αν κάποιος συνειδητοποιήσει τι γίνεται 

και το σταματήσει αυτό.

 Δυστυχώς η ελληνική οικογένεια ακρωτηριάζει προσωπικότητες 

αντί να τις ωριμάζει...

Υπάρχουν φυσικά και εξαιρεσεις. 

Την αγάπη μας..."

☆ Το θέμα δεν είναι να ανοίγουμε το στόμα μας στο Άγιο Ποτήριο, αλλά την καρδιά και την ύπαρξή μας στον Χριστό...

  ☆ Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία κοινώνησε μια φορά στη ζωή της. 

Δεσπόζει ως παράδειγμα μετανοίας και σαν λουλούδι στην «έρημο» της αμαρτίας πριν τα Μεγάλα γεγονότα της Αγίας Μεγάλης Εβδομάδος των Παθών του Κυρίου μας. 

Υπάρχουν άνθρωποι που κοινωνούν κάθε Κυριακή και έχουν γίνει δαίμονες ή δεν αλλάζουν. 

Αυτό μας διδάσκει ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι μαγικό φίλτρο που ενεργεί αυτόματα μόνο από μια σωματική μετοχή στο Ευχαριστιακό Μυστήριο. 

Το θέμα δεν είναι να ανοίγουμε το στόμα μας στο Άγιο Ποτήριο αλλά την καρδιά και την ύπαρξή μας στον Χριστό. 

Όταν λέμε Κοινωνία Θεού και Ανθρώπου δεν το παίρνουμε όπως μας βολεύει αλλά ολοκληρωτικά. 

Πολλοί επαναπαύονται διότι κοινωνούν συχνά, οπότε σου λέει δεν χρειάζεται κάτι άλλο ή κάποιοι άλλοι πάνε στο άλλο άκρο και κοινωνούν το Πάσχα μόνο «Έτσι, για το καλό!» όπως λένε. 

Άρα το θέμα δεν είναι αν κοινωνάμε, αλλά το πώς κοινωνάμε. 

Μετέχουμε στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού όπως μας το καθορίζει ο πνευματικός για να μην πέσουμε σε κάποια πλάνη και από εκεί και πέρα καλλιεργούμε και συντονίζουμε τη ζωή μας στην ταπείνωση και ανοιγόμαστε στο έλεος και την αγάπη του Θεού. 

Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στο Θεό, δεν είναι δουλειά μας...

    |π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

☆ Αδερφέ μου, αυτές τις μέρες μέχρι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, μη μείνεις μόνο στη νηστεία του φαγητού...Το θέμα δεν είναι να χάσουμε κιλά, αλλά πάθη και αμαρτίες. Να τα μεταμορφώσουμε σε αρετές...

 

   ...με αντικατάσταση τροφών στην καθημερινότητά σου.

Κάνε το αγαπητικά και ουσιαστικά. 

Μη μείνεις μόνο στην τροφή, αυτό είναι το εύκολο. 

Στην Ορθόδοξη ασκητική ξεκινάμε από εκεί για να πάμε στην καρδιά. 

Αν μείνεις μόνο στην τροφή, τότε θα κάνεις απλά δίαιτα. 

Μπες και σε άλλους χώρους και μονοπάτια μέσα σου. 

Δες κακές συνήθειες , πάθη, τι βγαίνει από το στόμα σου, τι ακούν τ’ αυτιά σου και τι βλέπουν τα μάτια σου. 

Μη μείνεις στα τυπικά, αλλά προσπάθησε να κάνεις κατάδυση στην ουσία, ώστε να βρεις τον πολύτιμο μαργαρίτη. 

Προσπάθησε να νηστέψεις ό,τι σε κρατάει αλυσοδεμένο στο έδαφος, όπως έναν αετό που δεν μπορεί να πετάξει. 

Προσπάθησε να σπάσεις αυτά τα δεσμά. 

Ίσως είναι το κινητό, το διαδίκτυο, το τσιγάρο, το ποτό κ.α. 

Νηστεία είναι και η αποχή από τη βαβούρα και τις μέριμνες της καθημερινότητας. 

Να μείνεις λίγο μόνος με τον εαυτό σου και τον Χριστό και αν δεν μπορείς να ψελλίσεις προσευχές, απλά κοίτα Τον. 

Θα περάσουμε πολλές σαρακοστές στη ζωή μας. 

Το θέμα δεν είναι να χάσουμε κιλά, αλλά πάθη και αμαρτίες. 

Να τα μεταμορφώσουμε σε αρετές. 

Μια αμαρτία είναι μια αρετή σε ασθένεια, μια δύναμη σε λάθος δρόμο και λάθος σκοπό.

Nα νηστέψουμε από την ψευτιά του εαυτού μας και να δούμε το πραγματικό μας πρόσωπο. 

 Να γίνει η στέρηση του κόσμου, πείνα για τον ουρανό.

Προσπάθησε να τραβήξεις τα χαλινάρια των παθών και να τους δώσεις άλλη κατεύθυνση. 

Μην αφήνεις το άλογο να αφηνιάσει. 

Αν αφήσεις τα χαλινάρια, το άλογο θα πάει στον γκρεμό.

Δες τη νηστεία σαν έναν αγώνα αγάπης αλλά και μάχης με τον ίδιο σου τον παλαιό εαυτό. 

Με ό,τι παλαιό θες να πετάξεις, ό,τι τραυματισμένο θες να θεραπεύσεις και ό,τι καλό να κρατήσεις. 

Δες στα μάτια αυτό που σε σκοτώνει και αντιμετώπισέ το αυτές τις μέρες, με ανδρεία, αγάπη και προσευχή. 

 Όλα αυτά σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού. 

Κάνε ό,τι μπορείς, ό,τι αντέχει και λέει η καρδιά σου. 

Δεν θα σε κατηγορήσει κανένας γι’ αυτό. 

Και να πέσεις, να θυμάσαι ότι ο Χριστός, μας αγαπά σφόδρα, μην ανησυχείς. 

Η νηστεία δεν είναι σωματοκτονία, είναι μια ερωτική παθοκτονία, ένας ερωτικός δρόμος που για να φτάσεις στην αγάπη και τη θεραπεία περνάς μέσα από το μυστήριο του Σταυρού αλλά δεν είσαι μόνος. 

Έχεις τον Χριστό κοντά σου και μέσα σου.

Πάρε απόφαση να κρατήσεις γερά και τρέξε στην αγκαλιά του Κυρίου που σε περιμένει. 

Κάνε μια μικρή προσπάθεια. 

Δες λιγάκι αυτές τις μέρες διαφορετικά. 

Όχι απλά για να χάσεις κιλά, αλλά για να χάσεις ό,τι βαραίνει την ψυχή σου, ό,τι την τρώει και τη βασανίζει. 

Άφησε τα βαρίδια στο πετραχήλι και θα γίνουν λουλούδια .

Καλή Σαρακοστή με υγεία, αγάπη και ό,τι μπορεί ο καθένας.

Μας περιμένει ο Χριστός . . . 

Πώς μπορούμε να αρνηθούμε τέτοια πρόσκληση;

   |π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

☆ "Ο γάμος ως θεμέλιο της γονεϊκότητας " |π. Σπυρίδων Σκουτής

✔ Η Θεολογία στο μικροσκόπιο; |Πάμε να βάλουμε τη δική μας λογική στη λογική του Θεού και να το παίξουμε έξυπνοι και ωραίοι, οπότε μάλλον κολυμπάμε στα θολωμένα νερά της πλάνης...

 

Παρατηρώ ότι το τελευταίο διάστημα 

μπαίνει η θεολογία στο μικροσκόπιο, 

σε σημείο να κάνουμε μοριακή θεολογία σε κάποια σημεία. 

Δεν μπορώ να καταλάβω 

γιατί γίνεται αυτό και που αποσκοπεί. 

Τα πράγματα είναι απλά, 

η πραγματική θεολογία εκτός από γνώση είναι εμπειρία Θεού 

και καλό είναι αν δεν έχουμε τέτοιες εμπειρίες 

να μην βάζουμε την πίστη στο μικροσκόπιο. 

Στην τελική όποιος δεν θέλει τον Χριστό και την Εκκλησία, 

ας μην ασχολείται… 

Είναι τόσο απλό.

 

Βλέπω σιγά σιγά να βγάζουμε ψυχιατρικά άρρωστους τους Αγίους 

που έβλεπαν το άκτιστο Φως του Θεού 

ή όποιον λέει συνέχεια την ευχή 

«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με» 

να τον λέμε σχιζοφρενή. 

Αν ζούσαν οι Άγιοι Πορφύριος και Παϊσιος, 

κάποιοι θα ήθελαν να τους κλείσουμε στο ψυχιατρείο. 

Η πλάνη έχει φτάσει πλέον σε άλλα επίπεδα. 

Το χειρότερο είναι τα σχόλια από πολλές θεολογικές αναρτήσεις : 

«Ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και μόνο ΑΓΑΠΗ», 

«Δεν ασχολείται με τα τάδε ο Θεός δεν τον ενδιαφέρουν», 

«Ο διάβολος είναι απλά κακές σκέψεις και τίποτε άλλο», 

«Να πιστεύεις με τον τρόπο σου και αυτό αρκεί, 

δεν χρειάζεται εξομολόγηση και πνευματικός». 

Και άλλα πολλά τέτοια πλανεμένα «μαργαριτάρια». 

Πλέον η λέξη αμαρτία είναι απαγορευτική.

 Αν την πεις πουθενά θα σε κοιτάξουν περίεργα. 

Δεν υπάρχει αμαρτία, λένε κάποιοι. 

Κάνε ότι σου αρέσει και σε κάνει να νιώθεις καλά 

χωρίς να ενοχλείς τον διπλανό σου 

και ο Θεός σε αγαπά χωρίς να σε κρίνει. 

Ένας Θεός λοιπόν διαφορετικός, 

ένα είδωλο που απλά κοιτάει 

και αγαπάει και μέχρι εκεί. 

Ιδιαίτερα για την προσευχή και τη νηστεία, 

εδώ γίνεται πανικός. 

Σου λένε κάποιοι: 

«Κάνω διατροφή οπότε για τον Θεό είναι το ίδιο» 

ή 

«Κάνω ελεημοσύνη, 

οπότε τρώω ό,τι θέλω 

και είμαι με τον Θεό εντάξει». 

Ένας Θεός που δεν σχετίζεται με τον άνθρωπο 

και είναι απλά ένα υπερφυσικό αγαπουλίστικο ον. 

Μάλλον τα τροπάρια της Κυριακής της Απόκρεω 

θα πρέπει να τα αφαιρέσουμε, 

διότι πολλοί θα σκανδαλιστούν.

 

Πάμε να κρίνουμε και τις βουλές του Θεού. 

Γιατί εκείνο το κακό, 

γιατί αυτό το κακό σε μένα 

ή γιατί αυτό το καλό όχι σε μένα. 

Η απάντηση είναι μία : 

«Δεν γνωρίζουμε» 

συμπληρώνοντας όμως 

ότι ο Θεός ξέρει τι παραχωρεί και για ποιον λόγο 

ή πού παρεμβαίνει και πού αλλού σιωπά. 

Δεν έχουμε απάντηση σε όλα, 

εκτός αν κάποιος είναι Άγιος 

και έχει αυτό που λέμε «πληροφορία». 

«Ουκ εστίν αίτιος των κακών ο Θεός» (Μεγ. Βασίλειος) 

αλλά από την άλλη 

«Όπου Θεός δε βούλεται νικάται φύσεως τάξις» 

(Υμνος από τον όρθρο των Χριστουγέννων). 

Πάμε να βάλουμε τη δική μας λογική στη λογική του Θεού 

και να το παίξουμε έξυπνοι και ωραίοι, 

οπότε μάλλον κολυμπάμε στα θολωμένα νερά της πλάνης.

 

Πλέον έχουμε και μια νέα Θεολογία, ένα νέο φυντάνι. 

Θεολογία με μίξη ψυχολογίας, 

κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, 

που όλα αυτά έχουν μια κοινή βάση: 

«Δεν τρέχει και τίποτα ό,τι και να κάνεις, 

αφού ο Θεούλης σε αγαπά». 

Πού είναι άραγε η δικαιοσύνη του Θεού;

 

Πάμε να φτιάξουμε νέο τρόπο Αγιότητας σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα. 

Χωρίς κόπο, άσκηση, και δυσκολία. 

Φράσεις όπως κρίση, 

διάβολος, 

αμαρτία, 

προσευχή, 

νηστεία, 

πλέον θέλουμε να τις αλλάξουμε. 

Δεν είναι κακό να μεταφέρουμε τις αγιοπατερικές εμπειρίες 

στα σημερινά ποιμαντικά δεδομένα, 

αλλά ο τρόπος είναι και παραμένει ο ίδιος. 

Κανένας δεν αγίασε από τον καναπέ χωρίς κόπο και αγώνα.

 

Καλό αγώνα και καλή δύναμη, 

συγγνώμη αν σκανδάλισα κάποιους.

 

|π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr