Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χριστού τη θεία Γέννηση .... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χριστού τη θεία Γέννηση .... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2025

♡ Νηστεία των Χριστουγέννων... |Μια χαρά φάγαμε όλη αυτήν την περίοδο! Από προχθές ξεκινήσαμε μια ακόμα μικρή θυσία (σιγά το πράγμα...)...


Νηστεία των Χριστουγέννων...
Να πεινάσουμε από τον κόσμο ώστε να χορτάσουμε Θεό.
Σαράντα μέρες αγωνίας και αναμονής,
όπως ο πατέρας περιμένει με αγωνία στο μαιευτήριο
για να ακούσει το κλάμα από τον ερχομό του παιδιού του.
Σαράντα μέρες υπομονής και αναμονής
για τον ερχομό του Αγαπημένου.
Αυτός που είναι το Α και το Ω έρχεται από ψηλά στα χαμηλά
για να μας ανεβάσει.
Χριστούγεννα...
η ημέρα που οι θρησκείες καταργούνται
και ο Θεός αποκαλύπτεται…
Νηστεία….
δεν είναι κάτι που το κάνεις με βία αλλά από αγάπη.
Νηστεύουν και ασκούνται οι αισθήσεις
όχι γιατί τα αγαθά του Θεού είναι κακά
αλλά διότι η ύπαρξή μας αυτή την περίοδο είναι παραδομένη στον Νυμφίο της Εκκλησίας.

Χριστουγεννιάτικες μέρες
που σου βάζει ο πνευματικός το πετραχήλι στην εξομολόγηση
και γίνεσαι φάτνη
ώστε να γεννηθεί το Θείο βρέφος σε κάθε ανθρώπινη καρδιά…

Καλό αγώνα αδέρφια, καλή μετάνοια
και εν Χριστώ μεταμόρφωση...


π. Σπυρίδων Σκουτής 
Εικόνα: Γιώργος Κόρδης

|Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 18 Νοεμβρίου 2019.




Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2025

☆ Επιτέλους, μια χριστουγεννιάτικη ταινία με αναφορές στο Χριστό!...



Χθες παρακολουθήσαμε στο ERTFLIX (το διαδικτυακό κανάλι της ΕΡΤ) την ταινία "Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία", της οποίας ο αυθεντικός τίτλος είναι 

"The Least of These: A Christmas story"

δηλ. "Οι ελάχιστοι από αυτούς: Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία".

Είναι μια τρυφερή και όμορφη ταινία για την ελπίδα και τη δύναμη ψυχής, που μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο (αλλά και μια οικογένεια) να επιβιώσει, καθώς και για την καλοσύνη που μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή των συνανθρώπων μας αλλά και τη δική μας.

Επιτέλους, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη: μια χριστουγεννιάτικη ταινία με αναφορές στον Ιησού Χριστό! 

Λίγες μεν, αλλά καίριες: το παιδάκι που αναρωτιέται για τη γέννηση του Χριστού και αν ο άη Βασίλης (Santa Claus) γνωρίζει το Χριστό, το ίδιο που προσεύχεται και η μαμά του παραστέκει στην προσευχή του ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες (παρότι η πίστη της ίδιας έχει κλονιστεί), και το κυριότερο, θα έλεγα, η αναφορά ενός ραδιοφωνικού παραγωγού λίγο πριν τα Χριστούγεννα στην περίφημη περικοπή από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο "Επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν" κτλ, για την οποία λέει ότι αντανακλά τη βαθύτερη ουσία των Χριστουγέννων και καλό είναι να τη θυμόμαστε και να κάνουμε κάτι για τους "ελάχιστους αδελφούς" που αναφέρονται σ' αυτήν - από εκεί μάλιστα, όπως βλέπουμε, είναι και ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας. 

(Από αυτή την παραβολή είναι η διπλανή εικόνα, από εδώ).

Η υπόθεση

Εν συντομία, μια μάνα, που εγκαταλείπει τον βίαιο σύζυγό της, αναγκάζεται να διανυκτερεύει στο αυτοκίνητό της μαζί με το οκτάχρονο κοριτσάκι της. Κανονικά είναι ζωγράφος, αλλά βρίσκει δουλειά ως σερβιτόρα σε ένα μικρό εστιατόριο, που διατηρούν δυο καλοί άνθρωποι, ενώ το κοριτσάκι κάθε πρωί πηγαίνει σχολείο. 

Το βράδυ, σταθερά, μένουν στο αμάξι, υπό τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, αλλά χωρίς να χάνουν την αγάπη και την χαρά που αυτή η αγάπη & η συνύπαρξή τους (το μόνο που έχουν) φέρνει στη ζωή τους.

Στο εστιατόριο έρχεται ως πελάτης ένας γέρος, μέλος της οργάνωσης "Στρατός της Σωτηρίας", ο οποίος κάθε χρόνο, κοντά στα Χριστούγεννα, ντύνεται άη Βασίλης (Santa Claus) και βρίσκει μικρές εισφορές για την οργάνωση από τους περαστικούς. 

Καλός άνθρωπος, αλλά αποξενωμένος απ' τα παιδιά του, μένει σ' ένα σπίτι - καταφύγιο της οργάνωσης, και εκεί φέρνει τη μητέρα με το παιδί, όταν τους γνωρίζει και γίνονται φίλοι. 

Στη συνέχεια, μια σειρά γεγονότων και συναντήσεων με καλούς ανθρώπους φέρνει στη ζωή τους την αλλαγή και τη συγχώρεση που όλοι χρειάζονται και χρειαζόμαστε.  

*****

Η ταινία είναι γλυκόπικρη, απλή, ανθρώπινη, με αρκετό χιούμορ και άφθονη αγάπη. 

Και, κάτι σημαντικό, περιέχει και Χριστό. 

Έτσι, την ξεχωρίσαμε μέσα στον κυκεώνα της τηλεοπτικής μπουρδολογίας (συγχωρέστε με) των αμέτρητων δήθεν χριστουγεννιάτικων ταινιών, που εξαντλούνται σε αρλούμπες για τον υποτιθέμενο Santa Claus και τα ξωτικά του ή σε αναιμικά ρομάντζα της αμερικάνικης επαρχίας εντός χριστουγεννιάτικου φόντου με στολισμένα δέντρα και μπόλικο χιόνι...

Βεβαίως, είναι προτεσταντική ταινία. 

Θα υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες. 

Η ΕΡΤ μάλλον φιλοξένησε κάποιες απ' αυτές και, αν ψάξει κάποιος στο ERTFLIX, ίσως τις βρει. 

Τι να κάνουμε; 

Εμείς οι Έλληνες δεν καταδεχόμαστε να γυρίσουμε αντίστοιχες. 

Οι Ρώσοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι κλπ ίσως έχουν, αλλά δεν υπάρχουν για το ελληνικό τηλεοπτικό χριστουγεννιάτικο σύμπαν... 

Ήταν λοιπόν μια όαση σ' αυτή την τηλεοπτική έρημο.

Κάποια σχόλια ως προς τις προτεσταντικές ταινίες (με αφορμή το Πάσχα, αλλά δεν πειράζει), μπορείτε να δείτε εδώ

Σημειώνω ότι δεν με πειράζει που είναι προτεσταντική, παρότι προφανώς θεωρώ ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού και όχι οι διάφορες προτεσταντικές παραλλαγές

Είναι ωραία και θεωρώ πως αξίζει.

Καλά (διαρκή) Χριστούγεννα και ευλογημένη νέα χρονιά. 

Και ας μην ξεχνάμε τους ελάχιστους αδελφούς του Χριστού, τους αδελφούς μας...


Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2025

"Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς, όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις..." |Μέγας Βασίλειος - [Μαζί η, τουλάχιστον αξιοσημείωτη, 6λεπτη ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη για τα Χριστούγεννα...



Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου,
τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού,
τα παπούτσια που τα 'χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου,
τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού.
Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς,
όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις.

|Σχετικό:
Δες την viral ταινία των Χριστουγέννων του Θοδωρή Παπαδουλάκη, που γυρίστηκε στην Κρήτη με πρωταγωνιστή τον Μανώλη Πουλή, 
                   τον Κρητικό ηθοποιό, που "έφυγε" ξαφνικά...
~ "αμφ." ΥΓ:
Για τις ανάγκες σύζευξης αυτής της ανάρτησης υποκύψαμε one more time στον πειρασμό και "υποκλέψαμε"...
Το κείμενο από τον Μιχάλη Μάλαμα, ενώ την ταινία από τον π.Σπυρίδωνα Σκουτή... 
(Να μας συγχωρούν και οι δύο!)
Το "παλαιό", αλλά και τόσο σημερινό, σε συνδιασμό με το "νέο" φωνάζουν (φιθυρίζοντας διακριτικά...),όσο πιο δυνατά μπορούν:
                                                      Δίνε...
Το ερώτημα είναι απλό και σαφές:
Ποιοι από εμάς έχουν "ώτα" κατάλληλα να ακούσουν;;;

|πρωτοδημοσιεύσαμε στις 30/12/2021

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2024

☆ Μου΄παν: Έλα να πάμε να δεις...




|τα πρώτα έργα 
στα οποία συνδιάζονται 
η πυρογραφία με την ξυλογλυπτική.
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τη δημιουργό τους, 
για την άδεια - ευλογία 
που μας έδωσε να τα κοινοποιήσουμε στην αγάπη σας...


 

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2024

* Πού είναι λοιπόν ο Θεός; Πώς μπορείς να εξηγήσεις το θάνατο των αθώων ανθρώπων και των μικρών παιδιών;

Πολλοί άνθρωποι διερωτώνται, 
«Πού είναι ο Θεός της αγάπης; Πού είναι ο Θεός της ειρήνης; 
Γιατί στο κόσμο γίνονται τόσα κακά και τόσες αδικίες;». 
Βλέπουμε να γίνονται πόλεμοι, να υπάρχουν αρρώστιες, αδικίες…ο κόσμος πεθαίνει, αυτοί που μένουν πίσω είναι δυστυχισμένοι και πονεμένοι. Και αν δούμε την ίδια τη ζωή του Χριστού, θα δούμε ότι από τη πρώτη στιγμή που ήρθε στο κόσμο, όχι μόνο ο ίδιος διώχθηκε, αλλά τόσα νήπια σφάχθηκαν και ο Θεός δεν επενέβη για να τα σώσει. 
Δεν επενέβη για να αποτρέψει αυτή την αδικία – αυτό το μεγάλο κακό. Και μάλιστα, το άφησε να γίνει εξαιτίας του. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αν δεν γεννιόταν ο Χριστός, δεν θα σφάζονταν τα νήπια. Αν δεν θέλει, όμως, ο Θεός δεν γίνεται τίποτε στο κόσμο τούτο. Όλα γίνονται κατόπι παραχωρήσεως του Θεού. Αυτός επιτρέπει να γίνουν διάφορα πράγματα. 
Και αυτά που βλέπουμε αυτές τις μέρες δεν γίνονται εν αγνοία του Θεού, αλλά ο Θεός ξέρει πως γίνονται και τα αφήνει να γίνουν. Και γενικά κάθε κακό που γίνεται στη ζωή μας ο Θεός το αφήνει να γίνεται, δεν το αποτρέπει. Μπορεί εμείς να προσευχόμαστε να αποτρέψει κάθε κακό ή κάθε αδικία που μας συμβαίνει και παρά ταύτα εναντίον μας να κινούνται όλα αυτά τα κακά. Που είναι λοιπόν ο Θεός; Πώς ο Θεός είναι παρών όταν γίνονται όλα αυτά τα πράγματα; Έχουν δίκαιο άραγε αυτοί οι άνθρωποι που μέσα τους αναβαίνει το αμείλικτο ερώτημα «Πως και γιατί ο Θεός επιτρέπει όλα αυτά τα πράγματα;».

Είναι ανθρώπινο ερώτημα και είναι φυσικό στον άνθρωπο να σκέφτεται που είναι ο Θεός όταν βλέπει μπροστά του τον Θεό να είναι απών! Αυτό είναι μια φυσική κίνηση της ψυχής του ανθρώπου που γεννάται όταν ο άνθρωπος βλέπει μπροστά του στη παρούσα ζωή το κακό να θριαμβεύει. Όταν βλέπει στη παρούσα ζωή να νικά το κακό και όχι το καλό. Είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα τούτο. Και σαν να ο Θεός επίτηδες αφήνει τον άνθρωπο να στέκει μπροστά σε αυτό το δίλημμα το οποίο είναι σκάνδαλο. Σε σκανδαλίζει πολλές φορές αυτή η απουσία του Θεού από το κόσμο και η ανοχή του που δεν επεμβαίνει να επιβάλει τη τάξη, το δίκαιο, το πρέπων, να σώσει τους αθώους ανθρώπους και όλα αυτά τα πράγματα…

Φίλοι μου, αν δούμε τη ζωή του Χριστού του ιδίου, θα δούμε ότι κι ο Κύριος στη δική του ζωή ενήργησε με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι ηττήθηκε. Και ένας από του λόγους που και ο Ιούδας σκανδαλίστηκε με το Χριστό ήταν γιατί τον είδε σαν άνθρωπο – πάσχοντα. Όταν κατάλαβε ότι ο Χριστός θα παραδινόταν στους ανθρώπους που τον καταδιώκαν τότε απογοητεύτηκε που τον ακολούθησε. Δεν ήταν ο αυτός ο Θεός που ήθελε, αλλά ήθελε κάποιο Θεό με κοσμική δόξα που θα επιβάλει στο κόσμο αυτό τη δικαιοσύνη και την ειρήνη και όλα αυτά που ζητούσε. Όμως, ο Χριστός αδιαφόρησε για τις διάφορες θεωρίες των ανθρώπων και άφησε τα πράγματα να γίνουν όπως αυτός θέλησε για να μας δώσει τη πραγματική του εικόνα. Μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα, γιατί ο Θεός επιτρέπει αυτά τα πράγματα, τους διωγμούς, τις θλίψεις, τους θανάτους, τις φτώχειες, τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το να χάνετε ο δίκαιος και να υπερυψούται ο άδικος; 
Το κακό θριαμβεύει, ενώ το δίκαιο βαδίζει έναν άλλο δρόμο, ένα δρόμο ταπεινό ο οποίος στο κόσμο αυτό δεν έχει πολύ μέρος. Βλέπουμε μια ζωή όπου κάθε 10 πρόβατα υπάρχουν και 500 λύκοι. Δεν έχει ελπίδα να σωθεί κανένας. Αυτή όμως είναι η λογική του Θεού, που θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε πως η Βασιλεία του δεν είναι στο κόσμο τούτο. Θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε ότι «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσα επιζητούμε». 
Γι’αυτό μας σκανδαλίζει ο Θεός συνέχεια με την απουσία Του και την ανοχή Του, για να ξεκολλήσει το νου μας που είναι κοσμικός και να τον μεταφέρει στην αιώνια Βασιλεία Του. Χωρίς την αίσθηση της αιωνία Βασιλείας του Θεού, τότε τα πάντα είναι άδικα, και η αδικία μένει στον αιώνα…ενώ στην αιωνιότητα ο Θεός ανατρέπει τα δεδομένα και δικαιώνει τους «για λίγο αδικούμενος» σε αυτό το κόσμο.

Πώς μπορείς να εξηγήσεις το θάνατο των αθώων ανθρώπων και τον μικρών παιδιών; Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει μέσα του πώς ο Θεός βλέπει αυτά τα πράγματα κάθε μέρα; 

Αν δεν φύγουμε με την απάντηση της αιωνίου Βασιλείας του Θεού – ότι μέσα στην αιωνιότητα ο Θεός δικαιώνει τον αδικημένο άνθρωπο – τότε δεν μπορούμε να απαντήσουμε στους εαυτούς μας. 
Ούτε θα μπορέσουμε ποτέ να κάνουμε υπομονή όταν εμείς αδικούμαστε. 
Όταν εμείς αδικούμαστε και θέλουμε να δικαιωθούμε σε αυτό το κόσμο, τότε ασφαλώς πρέπει να καταλάβουμε ότι κάπου τα πράγματα πνευματικά δεν πάνε και τόσο καλά μέσα μας. Ενώ αν αφήνουμε τη δικαίωση στο Θεό και εκεί ελπίζουμε, τότε θα δικαιωθούμε στην αιώνια ζωή. Ο Θεός δεν θα αποτρέψει κανένα κακό σε αυτή τη ζωή, ουδέποτε! Το μόνο που θα μας δώσει για να αντεπεξέλθουμε από όλα αυτά είναι τη πίστη! «Εδεήθη περι σου δια να μην εκλείψει η πίστις σου.» 
Ο σατανάς θα κάνει την δουλειά του. Ο σατανάς έχει ένα κόσκινο, θα βρει για το καθένα μας τη κατάλληλη ώρα και τη κατάλληλη περίσταση. Μέσα από τα γεγονότα της ζωής, μέσα από μια αδικία, ένα θάνατο, μια θλίψη…και εκείνο που μας χρειάζεται είναι η πίστη! Η πίστη όμως σε τι; Ότι θα γλυτώσουμε το πειρασμό; Γελαστήκαμε! Ο Θεός θα σε αφήσει να πιεις από το ποτήρι του πειρασμού μέχρι τη τελευταία σταγόνα, δεν θα σου πάρει το ποτήρι πίσω. Τι θα κάνει ο Θεός; Ο Θεός θα σου δώσει πίστη να διέλθεις τη θάλασσα αυτή του πειρασμού. Όχι ο πειρασμός να παρέλθει, εσύ να διέλθεις τη θάλασσα αυτή! Έτσι, θα πιεις το ποτήρι όλο. Και εκεί είναι που θα φανεί η πίστη σου. Πού στοχεύεις; Στη παρούσα ζωή ή στην αιώνια Βασιλεία του Θεού?


Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

(Εμείς από τη Μαρία Χριστιανάκη)

|πρώτη ανάρτηση: 30/12/2018


Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024

♰ Ένα αλλιώτικο συναξάρι...


Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅρισε μέ ἐγκύκλιό Της (5721/2012, 9. 7. 2019) «τήν Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν ὡς ἡμέρα προστασίας τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ». 
Η 29η Δεκεμβρίου είναι η ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ Ἡρώδου Ἁγίων Νηπίων...


                           ☆   ☆   


Γιατί ο Θεός επέτρεψε στον Ηρώδη να κάνει τόσα εγκλήματα; 

|Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης


« - Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος!

Πόσα προβλήματα!

Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο.

Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε:

«Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω :

‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’».

Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι!

Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

 

Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ, αλλά Θεός αγάπης.

Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψη, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.

 

– Γέροντα, μερικοί λένε:

«Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός;

Δεν πονάει ο Θεός;».


– Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει...

Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβει στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορεί να «αντέχει» τον πόνο.

 

Εδώ επέτρεψε να κάνει τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης.

Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους!

 

Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια.

Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό.

Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα.

Άγγελοι από Μάρτυρες...


|πηγή 👉



Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2024

☆ Κι αν δεν υπήρχαν οι μάγοι; (μια "υπόθεση εργασίας") | ♰ π.Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Με αφορμή την ευαγγελική περικοπή 

Θαρρείς και το κείμενο, από το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, 
θέλει να μας θυμίσει πως η γιορτή τελείωσε· 
αναχωρησάντων των μάγων.

Και γιατί συνδυάζει αυτή τη φαινομένη περαίωση της εορτής με τους μάγους; 
Ποιος σκέφτηκε τι είναι αυτές οι προσωπικότητες και τι ρόλο ουσιαστικό παίζουν μες τη γιορτή; 
Ποιος έκανε μια υπόθεση εργασίας λέγοντας αν δεν υπήρχαν οι μάγοι στη γιορτή, είναι υπόθεση εργασίας, τι θα άλλαζε; 
Η ερμηνευτική της Εκκλησίας μας το προσεγγίζει μέσα από τους Πατέρες.

Τι κάνουν οι μάγοι; 
Οι μάγοι πρώτα - πρώτα κάνουν μια απογύμνωση του συστήματος· τι σημαίνει αυτό; 

Αν δεν υπήρχαν οι μάγοι 
θα ήταν όλα ήσυχα και καλά, 
θα γεννιόταν ο Χριστός, 
δεν θα μάθαινε τίποτε ο Ηρώδης, 
δεν θα γινόταν διωγμός, 
δεν θα πέθαιναν τα νήπια, 
κι ο Χριστός θα γεννιόταν μέσα σε μια ησυχία.


Κι έρχονται αυτοί οι μάγοι, σταλμένοι από τον Θεό είναι, και το πρώτο που κάνουν, δύο πράγματα κάνουν, το πρώτο που κάνουν είναι ν' απογυμνώσουν το σύστημα· πώς το απογυμνώνουν; 
Το σύστημα, το πολιτικό μεν αλλά και το τότε ενυπάρχον θρησκευτικό σύστημα, το απογυμνώνουν με μια απλή αληθινή λιτότητα · 
τολμούν να πουν πού είναι ο βασιλιάς που γεννήθηκε. 


Για να το πεις αυτό σε ένα βασιλιά είναι πάρα πολύ τολμηρό κι όμως είναι αλήθεια, άρα για να απογυμνώσει το σύστημα κάποιος πρέπει πρώτα να έχει μια συγκλονιστική, λιτή αλλά όχι εγωιστική αλήθεια πάνω του. 
Και πάνε και ρωτούν αυτό το ερώτημα στον Ηρώδη. 

Ο Ηρώδης συγκλονίστηκε και υποχρεωτικά, όπως ξέρετε, τους βάζει να πάνε εκεί να προσκυνήσουν, αλλά πέρα από αυτό που είναι η άγνοιά του, που σημαίνει ένας βασιλιάς των Ιουδαίων, που ήταν μάλιστα στο χώρο της αποκαλύψεως του περιουσίου λαού, δεν μπορεί να αγνοεί τα επερχόμενα του Ισραήλ. 

Τα αγνοεί τελείως και ρωτάει τους γραμματοεισαγωγείς του, τη λεγομένη, τότε, θρησκευτική ηγεσία, η οποία το γνωρίζει ότι εν Βηθλεέμ γεννιέται, αλλά που το γνωρίζει δεν λέει τίποτα· 
όταν γίνεται μετά η δολοφονία των νηπίων φαίνεται που δεν αντιδρά καθόλου.

Το σύστημα είναι απογυμνωμένο μέσα από την παρουσία των μάγων. 
Προσέξτε τα δύο τα στοιχεία που σας είπα· 
γνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν τον Χριστό, 
Τον ψάχνουν να Τον βρούν, 
αλλά υποκριτικά Τον γνωρίζουν, 
είναι απογυμνωμένοι από Χριστό 
και ταυτόχρονα και η ηγεσία αυτή είναι απογυμνωμένη από Χριστό 
και δεν παρεμβαίνει στα δρώμενα από την πολιτική εξουσία. 

Είναι πολύ συγκλονιστικά μηνύματα, τα οποία βγαίνουν από την παρουσία των μάγων. 

Πρώτο λοιπόν είναι η απογύμνωση του συστήματος.

Μετά από αυτό να δούμε τους μάγους μέσα από μια άλλη προοπτική, που προσθέτει στην απογύμνωση του συστήματος· πώς το κάνουν, γιατί το κάνουν, τι προσωπικότητες είναι; 
Υπάρχει ένα τροπάριο, που αυτές τις μέρες το ακούσαμε δυο-τρεις φορές και δεν ξέρω πόσοι στάθηκαν θεολογικά να αναλύσουν πάνω σε αυτό το τροπάριο τους μάγους, γιατί είναι αποτέλεσμα και απαύγασμα κι αυτό της πατερικής Θεολογίας για τους μάγους.

Λέει το τροπάριο, με λίγες λέξεις το λέω, «μάγοι Περσών βασιλείς επιγνώντες σαφώς». 
Μάγοι Περσών βασιλείς, μια ξένη χώρα, εκφράζει το ξένο, κι είναι βασιλείς· τι βασιλείς είναι; 
Ποιος ξέρει το βιογραφικό [τους] σημείωμα; 

Γιατί τους λέει το τροπάριο βασιλείς; 
Είναι βασιλιάδες ή υποκρίνεται το τροπάριο;

Το απαντούν οι Πατέρες, οι μελωδοί, οι οποίοι συνθέτουν βάσει της πατερικής Θεολογίας. 
Έχουν ηγεμονικό λένε, γνωρίζουν, ξέρουν τι κάνουν· για να έχεις ηγεμονικό πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό και με τη Χάρη του Θεού μέσα από την προσωπική τους άσκηση που έκαναν, στον τόπο που ήταν που δεν γνώριζαν Χριστό, αλλά επειδή είχαν μέσα τους σπερματικό λόγο και ευλάβεια βαθύτατη αποκτούν αυτή τη δυνατότητα να γίνονται βασιλείς, να αποκτούν ηγεμονικό λόγο και λένε οι Πατέρες πόσο μάλλον εμείς που ζούμε στην Εκκλησία, γνωρίζουμε τα δρώμενα, πρέπει να έχουμε ηγεμονικό λόγο και να είμαστε βασιλείς.

Να λοιπόν, αυτοί οι ξένοι, οι παράξενοι που δεν ξέρουν τίποτα για Χριστό αλλά έχουν έναν σπερματικό λόγο, μέσα από τους τόπους που είναι, στέλνουν μήνυμα και συγκλονίζουν και απογυμνώνουν τον καθεστηκότα, τον καθιερωμένο, το συστηματικό Ισραήλ που ξέρει τον Θεό του και τον απογυμνώνει, τον τινάζει [τον Ισραήλ] στον αέρα.

Τα μηνύματα είναι συγκλονιστικά, προσέξτε και δεν είναι άσχετα με τη μόνιμη ρήση των προφητών ότι «την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος». 

Αυτό ισχύει για όλους μας. 
Πρώτο λοιπόν είναι βασιλείς και επιγνώντες σαφώς. 
Προσέξτε «επιγνώντες» είναι μια επίγνωση, είναι μια γνώση αλλά «επί», έχουν έναν φωτισμό, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος πάει όπου θέλει, και επιγνώντες σαφώς, είναι σαφέστατο αυτό το μήνυμα που παίρνουν ότι υπάρχει ουράνιος Βασιλεύς, και πάνε να τον προσκυνήσουν. 

Όχι μόνο, λοιπόν, απογυμνώνουν το σύστημα είναι και ευλαβείς προσκυνητές.

Ευλαβείς προσκυνητές, 
δεν φωνάζουν, 
δεν φωνασκούν, 
είναι αληθινοί, 
δεν προβάλλονται, 
δεν έχουν καμία απαίτηση κανείς 
να τους καταλάβει αλλά είναι ευλαβείς προσκυνητές, 
όπως μετά, μέσα σε αυτό το χώρο της Γεννήσεως, 
ευλαβείς προσκυνητές γίνονται και οι ποιμένες, 
άγνωστες προσωπικότητες 
και όπως ευλαβής προσκυνητής, 
σιωπηλός προσκυνητής, 
είναι και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ.

Είναι ο χώρος των ευλαβών προσκυνητών που πια με τον τρόπο τους ο καθένας συγκλονίζει και απογυμνώνει το σύστημα· 

το οποιοδήποτε σύστημα που ξέρει, 
δεν ξέρει τον Χριστό, 
που φωνάζει για τον Χριστό 
και κόπτεται για τον Χριστό 
αλλά αν δεν έχει 
αυτή τη δυνατότητα της λιτότητας, 
της αλήθειας, 
του να μπορεί να προσκυνήσει 
πραγματικά τον Χριστό, 
τότε δεν κάνει τίποτε· 

και μέσα σε αυτή την ισορροπία, όλα εκείνα τα κείμενα περί της φυγής του Ιησού, περί της επανόδου από την Αίγυπτο μέσα σε μια σιωπηλή πορεία και πάλι του ίδιου του ήθους. 

Η σιωπή η οποία, όμως, είναι μια βαθιά κίνηση αλλαγής και ξεγυμνώματος του συστήματος που κάποτε φτάνει σε ένα αποκορύφωμα.

Δεν ξέρω πόσα χρόνια προετοιμάστηκαν οι μάγοι 
για να μπορούν να επιγνώσουν αυτόν τον αληθινό Θεό 
και να τον προσκυνήσουν· 
σίγουρα πολλά, σίγουρα είχαν πολλή νήψη, 
κάθαρση πάνω τους 
και τους ακούμπησε ο Θεός.

Πόσα χρόνια χρειάστηκε ο Ιωσήφ για να καταλάβει αυτό που έγινε; 
Με αλλεπάλληλα οράματα τον καθοδηγεί ο Θεός, ο οποίος [Ιωσήφ] αρνείτο ουσιαστικά αυτό που γινόταν.

Πόσα χρόνια χρειάστηκε ο Χριστός σιωπηλά να μείνει σ' εκείνη την πόλη, στη Ναζαρέτ, για να δείξει το έργο Του; 
Τριάντα χρόνια· 
κι όλα αυτά ένα μήνυμα στέλνουν: 
η σιωπή, η αληθινή σιωπή, που απογυμνώνει και το σύστημα και καταλήγει σε μια ιστορία, να γίνουμε ευλαβείς προσκυνητές.

Αναχωρησάντων των μάγων. 
Οι μάγοι πάντοτε φεύγουν, δηλαδή οι σιωπηλοί άνθρωποι που φαίνεται πως δεν υπάρχουν αλλά δεν φεύγουν [και] ταυτόχρονα το έργο το επιτελούν, που είναι έργο απαραίτητο για την καθημερινότητα της ζωής μας.

Η σιωπηλή, πραγματική, εν παρρησία ζωή που μπορεί να απογυμνώσει οποιοδήποτε σύστημα άθεο, που μιλάει για Θεό ή δεν μιλάει για Θεό αλλά δεν μπορεί να Τον προσκυνήσει και να Τον προσκυνήσει σημαίνει να υπακούει σε Αυτόν, να ταχθεί σε Αυτόν και να κάνει αυτό που θέλει Αυτός. 
Αυτό σημαίνει προσκυνώ, αυτό σημαίνει και για μας.

Δεν πιστεύω μέσα από τις καρδιές μας σήμερα, μια μέρα μετά τα Χριστούγεννα να αναχώρησαν οι μάγοι; 
Δεν πιστεύω να ζούμε την ίδια τραγωδία, να μην μπορούμε να προσκυνήσουμε τον Χριστό όχι ως άνομοι προσκυνητές, εξωτερικοί, αλλά ως βαθείς προσκυνητές και βασιλείς επιγνώντες σαφώς αυτούς που είναι, και να μπορούμε στην πράξη, την καθημερινή της ζωής μας, να Τον προσκυνήσουμε τελούντες τα εξ Αυτού απαιτούμενα σε μια καθημερινή πράξη ζωής.

Αναχωρησάντων των μάγων. 
Τι κρίμα θα έλεγε ένα παιδάκι που θα άκουγε το παραμύθι· 
ευτυχώς λέω εγώ που δεν το θεωρώ παραμύθι, 
ευτυχώς οι μάγοι πάντοτε φαίνονται που αναχωρούν 
αλλά υπάρχουν.

Μπορούμε κάτι τέτοιο να γίνουμε; 
Να γίνουμε κι αυτοί που σπάζουν 
και απογυμνώνουν το σύστημα 
και ταυτόχρονα [να] είμαστε καθημερινοί ευλαβείς προσκυνητές;


|Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, Δρ. Θεολογίας και Οικονομικών στην ευαγγελική περικοπή Ματθ. 2, 13 έως 23,
που έγινε την Κυριακή 26/12/2010.
 

|πρωτοδημοσιεύσαμε στις 30/12/2018

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2024

✔ Γι΄αυτό...

 

 

       |έγραψε ο π.Παντελεήμων Κρούσκος


Σε αυτούς που μας ρωτάνε, 

γιατ ξαναγυρνάμε 

στον Παπαδιαμάντη 

και τον Κόντογλου 

και τον Μωραϊτίδη αυτές τις μέρες, 

για να νιώσουμε Χριστούγεννα αληθινά, 

ορθόδοξα, 

ρωμέικα.


👉  Γιατί στα δικά μας παραμύθια 

δεν θα αφήναμε το κοριτσάκι με τα σπίρτα 

να πεθάνει μόνο του στην παγωνιά, 

αλλά θα το παίρναμε στο σπίτι μας 

να μοιραστούμε ό,τι έχουμε.


Και αν δεν έφταναν για εμάς, 

θα του τα χαλαλίζαμε όλα.


👉 Γιατί στα μέρη μας κατεβαίνουν οι Άγγελοι 

να ακούσουν τα βυζαντινά μεγαλυνάρια της Παναγιάς 

και είναι το ίδιο καταδεκτικοί, 

είτε ψάλλονται στην ταβέρνα, 

είτε σε ένα μακρινό ξωκκλήσι.


👉 Γιατί οι Ώρες των Χριστουγέννων 

είναι ακολουθία στην Εκκλησία 

και όχι Ώρες αναμονής του Σάντα Κλος.


👉 Γιατί σε αυτά τα κιτάπια 

όλοι οι αμαρτωλοί είναι άγιοι 

και όλοι οι άγιοι θεοί.


Δεν κρατάμε κακία σε κανέναν, 

ούτε τον στηλιτεύουμε για την πολιτεία του.


👉 Γιατί οι καλικάντζαροι, τα ξωτικά και οι τριβόλοι 

δεν αγαπάνε τους ανθρώπους, 

ούτε τους φτιάχνουν δώρα, 

αλλά χαλάνε την τάξη της αρμονικής τους Ησυχίας.


Και με το αλαλάζον χάος 

εμείς δεν συμφιλιωνόμαστε.


👉 Γιατί όλα είναι ταπεινά σαν το λιβάνι 

και ό,τι είναι υψηλό 

δεν είναι αξιοθαύμαστο, 

αλλά μας πνίγει.


👉 Γιατί οι τσοπάνηδες είναι σαν ασκητές 

και οι θαλασσινοί μεγαλόπρεποι σαν πατριάρχες.


👉 Γιατί η Φύση είναι Εκκλησία 

και οι εκκλησίες ζωγραφιές του ουρανού.


👉 Γιατί οι γυναίκες είναι σεβαστές 

και τεράστιες μέσα στις αδυναμίες τους 

και δεν επιβάλλουν την ανωτερότητα τους.


👉 Γιατί την Νύχτα των Χριστουγέννων 

δεν έρχονται τα πνεύματα 

να τρομοκρατήσουν τον Σκρουτζ για τις αμαρτίες του, 

ούτε να αποδώσουν δικαιοσύνη, 

βασανίζοντας την αξιοθρήνητη ψυχή του.


Αλλά το φιλάγαθο 

και συμπαθές ορθόδοξο πνεύμα 

που δεν κρίνει, 

μα συμπάσχει με όλη την έννοια της λέξης, 

στέκεται στοργικά 

πάνω από όλους τους καημούς και πάθη του κόσμου 

και σκεπάζει αδιάκριτα τον βασανισμένο από την αμαρτία

 με την χιόνα την πάλλευκη 

της ησυχαστικής χριστιανικής συμπάθειας 

και συγχώρεσης.


Διά να μη παρασταθή γυμνός και τετραχηλισμένος, 

αυτός και η ζωή του και αι πράξεις του, 

ενώπιον του Κριτού, 

του Παλαιού Ημερών, 

του Τρισαγίου…


👉 Γι΄αυτό.-


✨ «Βηθλεέμ Ετοιμάζου» |από τον Κυπριανό μας...

Τραγουδά ο μακαριστός Κυπριανός των Τεμπών με τον αδελφό του Ιωάννη, όταν ήταν μαθητές...

Οι ίδιοι είχαν γράψει στην περιγραφή του τραγουδιού:

"Ένα τραγούδι που υμνεί και δοξάζει το Μέγα Μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού..."

|το πρωτοαναρτήσαμε στις 26/12/2023

✨ Το γιατί και το πώς της Σαρκώσεως του Θεού... |Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

 

 

«Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό 

και μια φάτνη 

και ένα Βρέφος 

και σπάργανα 

και λεχώνα Παρθένο 

που στερείται τα πλέον απαραίτητα, 

βλέπω τα πάντα να είναι φτωχικά, 

τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια.


Είδες πλούτος που υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια; 


Είδες πως, ενώ ο Χριστός ήταν πλούσιος, φτώχευσε για χάρη μας; 



Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα και γι’ αυτό τοποθετήθηκε σε μια ξερή φάτνη. 

Ω, φτώχεια που είσαι πηγή πλούτου! 

Ω, πλούτε αμέτρητε που κρύβεσαι από τη φτώχεια!

 

Είναι ξαπλωμένος μες στη φάτνη και συνταράσσει την οικουμένη. 

Τυλίγεται με σπάργανα και διασπά τα δεσμά της αμαρτίας. 

Ακόμη δεν μίλησε και δίδαξε τους μάγους και τους παρακίνησε σε μετάνοια και μεταστροφή. 

Τι να πω και σε τι να αναφερθώ; 

Να, ένα Βρέφος σπαργανώνεται και τοποθετείται στη φάτνη. 

Κοντά του είναι η Μαρία που είναι Παρθένος και μητέρα μαζί.

 

Κοντά του και ο Ιωσήφ, που λεγόταν, χωρίς να είναι, πατέρας. 

Εκείνος, χωρίς να είναι, λεγόταν άνδρας της Μαρίας, κι εκείνη, χωρίς να είναι, λεγόταν γυναίκα του Ιωσήφ. 

Νόμιμες ονομασίες αλλά χωρίς περιεχόμενο συζυγικού δεσμού. 

Μπορείς να κατανοήσεις τα λόγια μου, όχι όμως και τα γεγονότα. 


Ο Ιωσήφ μνηστεύτηκε μόνο τη Μαρία και το Άγιο Πνεύμα την σκέπασε με τη χάρη του.

 

Γι’ αυτό και βρισκόταν σε απορία ο Ιωσήφ και δε γνώριζε πως να χαρακτηρίσει το Βρέφος. 

Δεν τολμούσε να πει πως ήταν καρπός μοιχείας και δεν μπορούσε να προφέρει λόγια βλάσφημα σε βάρος της Παρθένου, δεν είχε όμως και τη δύναμη να παραδεχθεί ως δικό του το παιδί, γιατί γνώριζε καλά, πως δεν είχε ιδέα για τον τρόπο που γεννήθηκε, ούτε ποιος έκανε το παιδί.

 

Ενώ λοιπόν βρισκόταν σε απορία, ήρθε από τον ουρανό μήνυμα με τη φωνή του αγγέλου: 

«Μη φοβάσαι Ιωσήφ, γιατί εκείνο που γεννήθηκε μέσα της προέρχεται από Πνεύμα Άγιον».

 

Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν σκέπασε την Παρθένο. 

Αλλά γιατί γεννάται ο Χριστός από την Παρθένο και διατηρεί ακέραιη την παρθενία της; 

Επειδή πριν από πολλούς αιώνες ο διάβολος εξαπάτησε την Εύα, που ήταν κι εκείνη παρθένος, γι’ αυτό πήγε ο Γαβριήλ τη χαρμόσυνη είδηση στη Μαριάμ που ήταν Παρθένος.

 

Αλλά η Εύα όταν εξαπατήθηκε, προκάλεσε με τα λόγια της το θάνατο στο ανθρώπινο γένος, ενώ η Μαρία, αφού δέχτηκε τη χαρμόσυνη είδηση, γέννησε με ανθρώπινη μορφή το Θεό Λόγο που έγινε σε μάς φορέας αιώνιας ζωής.

 

Ο λόγος της Εύας υπέδειξε το ξύλο, με το οποίο εκδιώχθηκε ο Αδάμ από τον Παράδεισο, ο Λόγος όμως που γεννήθηκε από την Παρθένο έδειξε το σταυρό με τον οποίο μπροστά στα μάτια του Αδάμ οδήγησε το ληστή στον Παράδεισο.

 

Επειδή λοιπόν δεν πίστευαν οι ειδωλολάτρες ούτε οι Ιουδαίοι ούτε οι αιρετικοί, ότι ο Θεός γέννησε χωρίς καμιά μεταβολή και χωρίς να πάθει τίποτε, γι’ αυτό γεννήθηκε σήμερα με φθαρτό σώμα και διατήρησε άφθαρτο το φθαρτό, για να δείξει ότι όπως δεν έφθειρε την παρθενία όταν γεννήθηκε από την Παρθένο, έτσι και ο Θεός, χωρίς να πάθει οποιαδήποτε μεταβολή και ρεύση η άγια ουσία του, γέννησε ως Θεός με τρόπο θαυμαστό Θεό.

 

Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι αδιαφορούσαν για Εκείνον και κατασκεύαζαν ανθρωπόμορφα είδωλα, τα οποία λάτρευαν περιφρονώντας τον Δημιουργό, γι’ αυτό και σήμερα ο Λόγος του Θεού, ενώ είναι Θεός, εμφανίστηκε με ανθρώπινη μορφή για να καταργήσει το ψεύδος και να επαναφέρει με μυστικό τρόπο τη λατρεία στον Εαυτό Του.

 

Ας δοξάσουμε λοιπόν Εκείνον, το Χριστό, που μάς άνοιξε δρόμο μέσα από αδιάβατο τόπο, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους απέραντους αιώνες.

 

Ας δοξάσουμε λοιπόν Εκείνον, το Χριστό, που μάς άνοιξε δρόμο μέσα από αδιάβατο τόπο, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους απέραντους αιώνες. Αμήν.

 

  πηγή: https://www.askitikon.eu

 

|εμείς από amethystos