✔ ‘’Ορίστε η απόδειξη πληρωμής μου... Δες και μόνος σου... Έχει την δική μου σφραγίδα η καλοσύνη σου, αφού γλυκαινόσουν με τα μπράβο του κόσμου... ‘’

 

     |γράΦει ο π.Ιωάννης Παπαδημητρίου

    Τις προάλλες το βράδυ (10 παρά) 

ήμουν στο Νοσοκομείο για έναν ασθενή 

και με καλεί μια ψυχή στο τηλέφωνο 

και στην ερώτηση: 

  - ‘’πάτερ μου, συγνώμη για την ώρα,  

μήπως ξεκουράζεσθε;’’ 

η απάντηση όπως όφειλε (πνευματικά) 

δεν ήταν απλά: 

 - ’’όχι, πείτε μου παρακαλώ....’’ 

 Αλλά της είπα που ήμουν ακριβώς, 

με την κρυμμένη επιθυμία να συλλογισθεί:  

  ‘’Να δες, και βραδιάτικα 

τρέχει προς τον πάσχοντα’’... 

  Χρειαζόταν ο άνθρωπος αυτός 

αυτήν την πληροφορία; 

Όχι φυσικά...

 Αλλά τότε, γιατί; 

Την είχε ανάγκη το πάθος της υπερηφάνειας...

  Να βγει έτσι από το στόμα μου αυτή η πληροφορία,  

γιατί με κάτι τέτοια αυτό τρέφεται... 

  Βλέπεις, ενώ ξεκινάμε κάτι 

με αγαθή διάθεση και με αγάπη, 

 επειδή δεν αρέσει στον μισάνθρωπο διάβολο,

 τρέχει γρήγορα να προλάβει να το μαγαρίσει  

με τους ψιθύρους του, 

που ζέχνουν από υπερηφάνεια... 

  Κανείς δεν γλυτώνει από αυτούς τους λογισμούς...

  Κάποτε ο Άγιος Ιάκωβος στην Εύβοια,

καθώς έψελνε ένα τροπάριο, το σταμάτησε  

απαντώντας στον πονηρό, 

που του έλεγε 

‘’πόσο όμορφα έψελνε’’ 

  - ‘’Όχι, προς δόξα του Θεού ψέλνω!’’...

  Χρειάζεται να είμαστε ΠΑΡΑ πολύ προσεκτικοί, 

όταν δίνουμε τέτοιες πληροφορίες 

στους γύρω μας. 

  Δεν είναι, μη μας παρεξηγήσουν. 

Αλλά είναι αυτό που έλεγε ένας γέροντας: 

  ‘’Σουτ! μην το λες! Το ακούει ο διάβολος....’’ 

 

  Ε, και θα μου πεις: 

 Και τι έγινε; 

Σιγά...

Κι όμως... 

  Να, θα το πάρει και την ημέρα της Κρίσεως 

θα μας το τρίψει στην μούρη, λέγοντας μας: 

  ‘’Ορίστε η απόδειξη πληρωμής μου... 

Δες και μόνος σου... 

 Έχει την δική μου σφραγίδα η καλοσύνη σου, 

αφού γλυκαινόσουν με τα μπράβο του κόσμου....’’ 

Να προσέχουμε! 

Πάμε να κάνουμε κάποιο καλό, 

μας συναντά κάποιος στον δρόμο και μας ρωτά: 

 ‘’Για που το’ βαλες;’’

(είναι και μερικοί ολίγον αδιάκριτοι).

 

Εεε, ας αποφύγουμε 

αυτήν την ενημέρωση (της καλοσύνης)...

  Σε παίρνει ο άλλος τηλέφωνο επίμονα,

την ώρα που κάνεις προσευχή. 

 

Κι ύστερα τον παίρνεις πίσω. 

Εεε, δεν χρειάζεται να του αναφέρεις 

τι συγκεκριμένα έκανες πριν. 

  Κάποιοι ανεβάζουν στα μέσα φωτογραφίες  

με τις γωνίες που κάνουν προσευχή στο σπίτι τους•

  άλλοι δε μαζί με τα παιδιά τους 

όταν προσεύχονται... 

  

  Ξέρεις αυτά κι ο διάβολος τα βλέπει  

και τρίβει τα χέρια του, 

γιατί ... πιάνει μεροκάματο... 

 Να το θυμόμαστε: 

Ο πονηρός 

παίζει σε πολλά ταμπλό... 

  

  Ακόμα κι αν δεν έκανα γνωστό στον άνθρωπο  

που με πήρε τηλέφωνο 

ότι βρισκόμουν στο νοσοκομείο, 

πάλι μπορεί να ερχόταν ο πονηρός 

και να μου ψιθύριζε γλυκά στ’ αυτί: 

   ‘’Μπράβο παπα-Γιάννη δεν ανέφερες τίποτα, 

έτσι ταπεινά, όπως θα έκανε ο τάδε άγιος....’’ 

  

  Να προσέχουμε!

  Αχ, πολύ να προσέχουμε...

☆ Το νου σου! Είναι τόσο πονηρός κι επικίνδυνος ο ύπουλος λογισμός της υπερηφάνειας, που ούτε θα τον καταλάβεις καθόλου...

 

Να 'χεις εγρήγορση. 

Να προσέχεις, ώστε ο ύπουλος λογισμός της υπερηφάνειας να μη γλιστρήσει μέσα σου, γιατί θα σου πει αμέσως πως εσύ ζεις πιο καλά και πιο ενάρετα από τους άλλους . 

Είναι τόσο πονηρός κι επικίνδυνος, που ούτε θα τον καταλάβεις καθόλου. 

Από ένα μικροσκοπικό σπόρο, που θα πέσει στην καρδιά σου, θ' αναπτυχθεί ένας γιγαντιαίος φαρισαίος και θα σε οδηγήσει σε αλαζονεία. 

Είναι καλύτερα να είσαι αμαρτωλός με μετάνοια ενώπιον του Κυρίου, πάρα δίκαιος και υπερήφανος...

    Στάρετς Μακάριος

|εκλάπη από την Κεφάλα Βαρβάρα 

(η σύνθεση στην αρχή από εδώ)

"Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα..

 

- Να θυμάσαι και να φοβάσαι δυο λογισμούς:

Ο ένας λέει: είσαι άγιος,

κι ο άλλος: δεν θα σωθείς.

Κι οι δυο λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό

(δηλ. τον διάβολο)

και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους.

Εσύ όμως να σκέφτεσαι:

Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός,

αλλά ο σπλαχνικός Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους

και θα συγχωρήσει σ’ εμέ τις αμαρτίες μου.

- Πονηροί λογισμοί καταπονούν τη υπερήφανη ψυχή,

κι αν δεν ταπεινωθεί,

δεν θα βρει ανάπαυση απ’ αυτούς.

- Στην πλάνη πέφτει κανείς είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια.

- Αν δεις κανένα όραμα ή εικόνα ή όνειρο, μην το εμπιστεύεσαι.

- Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια.

Να όμως μερικά συμπτώματα:

Αν σε προσβάλλουν οι εχθροί (οι δαίμονες)

ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί,

αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση.

Γι’ αυτό,

έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνειά σου,

ταπεινώσου.

Αν είσαι οξύθυμος ή, όπως λένε, νευρικός,

αυτό είναι αληθινή συμφορά.

Κι αν κάποιος πάσχει από παροξυσμούς και φοβίες,

οι αρρώστιες αυτές γιατρεύονται με τη μετάνοια,

με το ταπεινό φρόνημα

και με την αγάπη για τον αδελφό σου,

ακόμα και για τους εχθρούς.

- Πως είναι δυνατό να ξέρωμε αν μας αγαπά ο Κύριος ή όχι;

Να τα γνωρίσματα:

Αν παλεύεις με ζήλο την αμαρτία,

τότε σε αγαπά ο Κύριος.

Αν αγαπάς τους εχθρούς,

είσαι ακόμα πιο αγαπητός στο Θεό.

Κι αν διαθέτεις την ψυχή σου για τους ανθρώπους,

τότε είσαι πολύ αγαπητός στον Κύριο

που κι αυτός έδωσε την ψυχή του για μας.

- Κι εγώ όταν ήμουν στον κόσμο,

σκεφτόμουν πώς να η ευτυχία επί της γης:

Είμαι υγιής,

κομψός,

πλούσιος,

ο κόσμος μ’ αγαπά

-κι είχα αυτή την κενοδοξία.

Όταν όμως εγνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο,

άρχισα πια να θεωρώ

όλη τη δόξα του κόσμου

σαν καπνό που τον διασκορπίζει ο άνεμος.

- Ο Κύριος δίνει τον παράδεισο

και την Βασιλεία Του σ’ όποιον μετανοεί.

Με το πλούσιο έλεός Του δεν θυμάται τις αμαρτίες μας,

όπως δεν θυμήθηκε τις αμαρτίες του ληστή στον σταυρό.

- Αν σκέφτεσαι κακό για τους ανθρώπους,

αυτό σημαίνει πως μέσα σου ζει πονηρό πνεύμα

και αυτό σου υποβάλλει πονηρές σκέψεις

εναντίον των αδελφών.

Κι αν κάποιος πεθάνει αμετανόητος,

χωρίς να συγχωρήσει τον αδελφό,

τότε η ψυχή του θα πάει εκεί που μένει πονηρό πνεύμα,

το οποίο είχε κυριεύσει την ψυχή του.

- Τέτοιος είναι ο νόμος:

Αν συγχωρείς,

σημαίνει πως σε συγχώρεσε και σένα ο Κύριος.

Αν όμως δεν συγχωρείς τον αδελφό,

σημαίνει πως η αμαρτία σου μένει μαζί σου...

~ Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης

|εμείς από τον εκ των "συν αυτώ", Γεώργιο Καλογήρου

☆ "Και εμείς, τι κάνουμε εμείς; Δεν ζητάμε πάντα από τους ανθρώπους δόξα και έπαινο; Δεν είμαστε γεμάτοι από υπερηφάνεια; Ποιος από μας προσπαθεί να κρύψει τα καλά του έργα;

 

  ... όπως το έκανε ο Κύριος Ιησούς Χριστός;

 Ποιος περιφρονεί την ανθρώπινη δόξα και ζητάει δόξα μόνο από τον Θεό;

Σχεδόν κανείς. Όλοι μας σχεδόν έχουμε αυτό το πάθος.

 Είναι πολύ δύσκολο να απαλλαχθούμε από την κενοδοξία. Μόνο οι άγιοι είναι ελεύθεροι απ’ αυτή.

Εμείς όλοι, αρχίζοντας από μένα, είμαστε γεμάτοι από υπερηφάνεια.

|Από το βιβλίο: 

Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Β’.

|εμείς από τον Σπύρο Νίκα

☆ Σώσον με από όσους Σε "αγαπάνε"...

 

❣️ Ακόμα και η ανάσα του Θεου μυρίζει 

συγχώρεση,

έλεος, 

μετάνοια....

 

Και μεις... 

Αυτοί οι τόσο "τέλειοι" εμείς...

 

Τους κυνηγάμε,

τους απειλούμε, 

τους τρομοκρατούμε.... 

Για το "καλό" τους,

   για το "καλό" μας.......

 

Κάθησα σε πέτρα αλαργινή 

και αγνάντεψα τούτο το ωραίο γαλάζιο...

Και σου φώναξα Θεέ μου:

Σώσον με

από όσους Σε "αγαπάνε"...

 

Μόνος και πληγωμένος σαν βρεθείς

μη διστάσεις να κλάψεις.... 

Μην απελπιστείς ......

Μη θαρρείς ότι έφτασε το τέλος❣️

 

Από το βιβλίο :

"Το τώρα του Θεού"

 

Ἱ.Μ. Ἁγ. Τριάδος Ἀκράτας

|από την "αμφ.-διαχειρίστρια", Βάσω Καλλιανού...

"Το πάθος του ναρκισσισμού και η μετάνοια..." |π. Σπυρίδων Βασιλάκος

«Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη, και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση». Με αυτή τη φράση ο σύγχρονός μας άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης συμπυκνώνει το πάθος του ναρκισσισμού και του εγωϊσμού που ενυπάρχει στον άνθρωπο. Αυτό μας αποτρέπει από το να δούμε ξεκάθαρα την θέση μας ενώπιον του Θεού. Ως δημιουργήματα του Θεού, ως σεσωσμένοι άνθρωποι, προσκεκλημένοι στην βασιλεία του Θεού, οφείλουμε σε αυτόν την δοξολογία και την ευχαριστία. Συχνά, όμως ενώ γνωρίζουμε ότι πράττουμε το λάθος, η υπερηφάνεια μας δεν μας επιτρέπει να το αναγνωρίσουμε και να στραφούμε προς τον Κύριο, αφήνοντας πίσω τα εγωιστικά πάθη μας και αφιερώνοντας πλήρως την ψυχή και το σώμα μας στον Χριστό. Φάρμακο της υπερηφάνειας και κάθε πάθους ίσταται όμως η μετάνοια, η οποία μας οδηγεί και πάλι στην αγκαλιά του Θεού. Με τον π. Σπυρίδωνα Βασιλάκο, εφημέριο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστή Λουκά Θηβών. ------------------------------------------------ Το βίντεο πλαισιώνει το Κράτημα του Αγίου Ιωάννου Κουκουζέλους σε ήχο πλ. δ' Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία με χοράρχη τον αείμνηστο Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Λυκούργο Αγγελόπουλο.

"Ο υπερήφανος αναστατώνεται κι αναστατώνει. Ο ταπεινός αναπαύεται και αναπαύει..." |Το ευμετάβολο της ανθρώπινης φύσης...

 

Συμβαίνει κάποιες φορές να αρχίζουμε τη μέρα με μια ανεξήγητη ευδιαθεσία και άλλες φορές με μια βαριεστιμάρα και δυσκολία.

Οι λόγοι, και για τη μια και για την άλλη περίπτωση, δεν είναι οι ίδιοι πάντα.

Το ευμετάβολο της ανθρώπινης φύσης είναι δεδομένο, για όλους τους ανθρώπους, σε όποια κατάσταση πνευματική και να βρίσκονται...

Ο υπερήφανος θέλει να γίνονται όλα όπως τα θέλει κι όταν τα θέλει.

Ο ταπεινός δέχεται με υπομονή ό,τι δεν μπορεί ν’ αλλάξει και περιμένει.

Ο υπερήφανος αναστατώνεται κι αναστατώνει.

Ο ταπεινός αναπαύεται και αναπαύει.

Το ευμετάβολο της ανθρώπινης φύσης...

~ π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

|από την Αννα Γριβα

~ Ας προσέξουμε: "Ενάρετοι", λέει! Μην τα λέει τα λέει (και) για μας...

 

«Ὅλοι οἱ ψυχικά ἀσθενεῖς ἔχουν ὡς κέντρο τον ἑαυτό τους».

Ἕνας ἀκόμη σύγχρονος Στάρετς, ὁ Στάρετς Σέργιος, συμφωνεῖ μέ τά λεγόμενα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου καί τοῦ Γέροντος Παϊσίου, πού μόλις παρουσιάσαμε:
«Στὴ βάση τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν», παρατηρεῖ ὁ Στάρετς Σέργιος, «βρίσκεται ἡ ὑπερηφάνεια. Θεμέλιο τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν εἶναι ἡ θεώρηση τοῦ ἑαυτοῦ μας ὡς κέντρου τῶν πραγμάτων. Ὅλοι οἱ ψυχικὰ ἀσθενεῖς ἔχουν ὡς κέντρο τὸν ἑαυτό τους»[38]. 
Ἐδῶ ὁ Γέροντας ταυτίζεται πλήρως μέ τόν Γέροντα Πορφύριο, πού ὁμιλεῖ γιά τόν ἐγωισμό ὡς αἰτία τῆς κατάθλιψης.
Καί συνεχίζει: 
«Αὐτό, βεβαίως, δέν σημαίνει ὅτι οἱ ἴδιοι εἶναι ὑπεύθυνοι για τὴν ἀσθένειά τους. Ἡ ὑπερηφάνεια, ὅπως καὶ τὰ ἄλλα πάθη, ἔχουν στο ἄτομο ποικίλες προελεύσεις: τὴν προσωπικὴ βούληση, ἀλλὰ καὶ τὴν κληρονομικότητα, τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, τὴν κοινωνία, τὶς προσωπικὲς σχέσεις καὶ τὴν ἱστορία τοῦ καθενός. Κάθε πνευματικὸς Πατέρας πρέπει να εἶναι ταυτόχρονα καὶ ψυχίατρος. Κάθε ψυχικὴ ἀσθένεια ἔχει στήν βάση της πνευματικὰ προβλήματα»[39].
Καί ἐδῶ ὁ Γέροντας Σέργιος ταυτίζεται μέ τόν Γέροντα Πορφύριο πού διδάσκει ὅτι πίσω ἀπό τά λεγόμενα «ψυχολογικά» κρύβονται πνευματικά προβλήματα καί δαιμόνια.
«Ἡ πνευματικότητα», παρατηρεῖ ἐπίσης ὁ Στάρετς Σέργιος, «καλύπτει καὶ περιλαμβάνει τὰ πάντα. Ἑπομένως, μία πνευματικὴ πράξη μπορεῖ να θεραπεύσει»[40]. 
Ἐδῶ ὁ Γέροντας ἀπαντᾶ σ’ αὐτούς πού λένε ὅτι (τάχα) χρειάζεται Πνευματικός γιά τά πνευματικά καί ψυχολόγος-ψυχίατρος γιά τά ψυχολογικά προβλήματα. Ὅλα εἶναι πνευματικά προβλήματα καί χρήζουν τήν Θεία Χάρη γιά νά θεραπευθοῦν.
«Ὁ ψυχίατρος που δεν εἶναι πνευματικὸς ἄνθρωπος», σημειώνει εὔστοχα ὁ Γέροντας Σέργιος, «μπορεῖ νά ἀνακουφίσει τὸν ἀσθενῆ, νά τὸν βοηθήσει νά ξαναβρεῖ τὸν ἑαυτὸ του, νά βελτιώσει τίς σχέσεις του μὲ τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ κατὰ βάθος τὸν ἀφήνει ἄδειο, γιατὶ δέν τοῦ λέει πῶς νά βρεῖ ἕνα νόημα στήν ὑπάρξή του. Κάτι πού, ἀντιθέτως, κάνει ὁ πνευματικὸς Πατέρας»[41]. 
Νά ἡ τεράστια διαφορά προσφορᾶς τῶν μέν ἀπό τούς δέ. Ἡ «ἀπουσία νοήματος ζωῆς» εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα στόν σημερινό σύγχρονο «πολιτισμένο» ἄνθρωπο.
Ἡ θεραπεία ἐπίσης ἀπό τούς ψυχιάτρους δέν γίνεται στό βάθος ἀλλά στήν ἐπιφάνεια τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης· εἶναι μία θεραπεία κυρίως στήν συμπεριφορά καί ὄχι στό «εἶναι», στήν οὐσία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.
Οἱ ψυχίατροι καί οἱ ψυχολόγοι ἀγνοοῦν τήν ἀνθρώπινη ψυχή καί ἐν πολλοῖς ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξή της. 
«Ἀντίθετα μὲ ὅ,τι ἰσχυρίζεται ὁ Φρόυντ», ὑπογραμμίζει ὁ Στάρετς, «ἡ βάση τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν δεν εἶναι ἡ σεξουαλικότητα, ἀλλὰ ἡ ὑπερηφάνεια»[42]. 
Ἡ νόσος τοῦ διαβόλου (ἡ ἀλαζονεία-ὑπερηφάνεια) εἶναι αὐτήν πού ἀρρωσταίνει καί τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη.
«Ἡ ὑπερηφάνεια», ὅπως παρατηρεῖ ὁ π. Παΐσιος, «γεννᾶ τόν ἐγωισμό»[43].
Ὁ διάβολος, μπαίνοντας στήν ὑπερήφανη-ἐγωκεντρική ψυχή, τήν γεμίζει μέ λύπη, κόπωση καί ἀπόγνωση.
Κάποιος ρώτησε τόν Γέροντα Παΐσιο σχετικά μέ τήν στενοχώρια πού τοῦ ἐρχόταν γιά τίς πτώσεις του:
«Γέροντα, κάμπτομαι ἀπό τήν στενοχώρια γιά τίς πτώσεις μου καί κουράζομαι στόν ἀγώνα μου.
– Ἀπό τόν ἐγωισμό εἶναι. Ἐπειδή δέν «κάμπτεις», γι’ αὐτό ἀποκάμνεις μετά. Δέν ὑπάρχει ταπείνωση, μετάνοια, συντριβή· ὑπάρχει ἐγωισμός καί ὁ ἐγωισμός πάντα φέρνει λύπη καί ἄγχος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει μετάνοια, ἀλλά στενοχωριέται ἀπό ἐγωισμό, ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια, ἐπειδή ξέπεσε στά μάτια τῶν ἄλλων, τότε ὑπάρχει μέσα του ἀγωνία, φαρμάκι, πόνος»[44].
Ὁ καταθλιπτικός ἄνθρωπος βιώνει ἀκριβῶς τήν λύπη, τό φαρμάκι, τόν πόνο, διότι δέν «κάμπτει», δέν ταπεινώνεται, δέν μετανοεῖ ἀλλά στενοχωριέται, ἐξ αἰτίας τοῦ πληγωμένου του ἐγωισμοῦ καί τῆς ἀνθρωπαρέσκειας.
Πολλές φορές ἡ ὑπερβολική στενοχώρια γιά τά πάθη καί τίς πτώσεις μας ὑποκρύπτει μία αὐτονομημένη ἀπό τόν Θεό προσπάθεια ἠθικῆς βελτίωσής μας καί ἕναν μεγάλο ἐγωισμό.
Ὁ στάρετς Μακάριος ἔγραφε σὲ ἕνα προφανῶς καταθλιπτικὸ πρόσωπο: 
«Λὲς ὅτι ἡ ἀδυναμία σου νὰ ἀντισταθεῖς στὸν πειρασμό, ἡ βραδύτητά σου νὰ νικήσεις τὰ πάθη σου καὶ ἡ γενικὴ ἠθικὴ ἀδυναμία σου σὲ πιέζει πολύ, πράγμα ποὺ ἁπλὰ ἀποδεικνύει ὅτι στηρίζεις τὴν σωτηρία σου στὶς δικές σου δυνάμεις… Πῶς ἀλλιῶς θὰ ἀποκτήσουμε τὴν ταπείνωση, παρὰ μόνο ἂν ἀντικρίζουμε συνεχῶς τὸν ἑαυτό μας ὅπως πραγματικὰ εἶναι – ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν». 
Ἡ Ρωσία τῶν στάρετς τοῦ 19ου αἰώνα ἦταν ἀρκετὰ ἐξοικειωμένη μὲ τὴν κατάθλιψη... 
(Ἡ κατάθλιψη) θεωρεῖτο σύμπτωμα τῆς ὑπερηφάνειας, καὶ ἡ θεραπεία του ἦταν ἡ ταπείνωση[45].
Ἑπομένως: Τά πάθη καί κυρίως ὁ ἐγωισμός-ὑπερηφάνεια προξενοῦν τήν τόσο διαδεδομένη στήν ἐποχή μας κατάθλιψη.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη - Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται


http://agiapsychanalysi.blogspot.com/…/01/blog-post_27.html…

Theodoula Paraskeuopoulou

* Η πιο κρυφή, άγνωστη και επικίνδυνη αρρώστεια της ψυχής...

 

Όπως απ' όλες τις αρρώστιες του σώματος πιο επικίνδυνη είναι η κρυφή και άγνωστη στον άρρωστο, έτσι και απ' όλες τις κακίες, που είναι αρρώστιες της ψυχής, η πιο επικίνδυνη είναι η υπερηφάνεια.

Γιατί όσο καταστρεπτική είναι, άλλο τόσο είναι απόκρυφη στον άρρωστο.

Και μάλιστα πολλοί άνθρωποι του κόσμου, όχι μόνο δεν ελέγχονται από την συνείδησή τους που είναι υπερήφανοι, αλλά κυριολεκτικά μεθάνε από την υπερηφάνεια, σε σημείο που καταντάνε να την έχουν για στόλισμα και στεφάνωμα!

Γι' αυτό και ο Προφήτης Ησαϊας (28,1) τους ελεεινολογεί, λέγοντας:

«Ουαί τω στεφάνω της υπερηφανείας... οι μεθύοντες άνευ οίνου».

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Theodoula Paraskeuopoulou