♡ Αυτό το φιλάκι είναι από την μαμά ... Της λείπεις πολύ ...

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας για την ευαισθητοποίηση για τον παιδικό καρκίνο.

Και τώρα που τα σχολεία ξαναπλημμυρίζουν από αθώα γέλια και αγαπημένες φωνές, θέλω να μοιραστώ μαζί σας "την πρώτη σχολική ημέρα" από το πλέον ξεχωριστά όμορφο σχολείο.

- -

- "Υπάρχει ένα φως που πέφτει πάνω σε ένα καταπράσινο λιβάδι με κόκκινες παπαρούνες. Φωνές παιδικές ακούγονται απο μακριά. Τραγουδούν!

Αχ! Να τα, τα μωρά μας, έρχονται!

Πρώτος πάει ο Νικόλας που κρατά μία ποδοσφαιρική μπάλα και δίπλα του η Μαριλίζα με ένα κίτρινο φόρεμα και κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά.

Πίσω, η Εύχαρις με το γαλάζιο της φορεματάκι και τα αυτοσχέδια φτερά που της έφτιαξε η αδερφή της και δεν τα βγάζει ποτέ, κρατάει το χέρι της Βασιλικής που φοράει λευκά και ένα στεφάνι με μαργαρίτες στα μαλλιά.

Ο Χριστόφορος παραδίπλα φοράει ένα κόκκινο καπέλο πυροσβέστη και τα μελιά του μάτια λάμπουν.

Κρατάει απο το χέρι την Αναστασία, που έχει ντυθεί νεράιδα και κρατά ένα μπουκέτο πολύχρωμα λουλούδια.

Ακολουθεί η Αγγελική χεράκι με την Σοφία και είναι αυτές που τραγουδάνε πιο δυνατά απ'ολους με τις αγγελικές φωνές τους!

Ο Γιάννης πιο πίσω Καβάλα στο ποδήλατο του με τον Αχιλλέα λένε ανέκδοτα.

Τελευταία στην ουρά είναι η Νεφέλη, ψηλή με αγέρωχο βημα σαν πιο μεγάλη κρατάει τον Κωνσταντίνο-Εφραίμ, που θα πάει πρώτη μέρα στο Νηπιαγωγείο και γλείφει ένα γλειφιτζούρι με γεύση φράουλα.

Φτάνουν εξω απο το σχολείο.

Τους καλωσορίζει η δασκάλα με τα μακριά της χρυσαφένια μαλλιά.

Τα αγκαλιάζει ένα- ένα και καθώς τα έχει αγκαλιά, τα φιλάει στο μέτωπο και λέει στο καθένα ξεχωριστά:

'' Αυτό το φιλάκι είναι από την μαμά κάτω στην γη. Της λείπεις πολύ και ανυπομονεί την στιγμή που θα είναι γραφτό να ανταμώσετε ξανά... ''

Μας λείπετε μωρά μας, σπλάχνα μας, ουρανοί μας... Καλή παραδεισένια σχολική χρονιά!"

~από την Katerina Stamatelatou Εθελοντές Δότες Μυελου των Οστών Σητείας

[εμείς από τον ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ

✔ Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τη Δωρεά Μυελού των Οστών στο Λύκειο Μελισσίων της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ»...

 

          ♡ Όλοι μαζί για έναν σημαντικό σκοπό!

   Η Δύναμη της Δωρεάς Μυελού των οστών...

✔ Την Παρασκευή, 7 Φεβρουαρίου 2025, 

είχαμε στο Λύκειο της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ» στα Μελίσσια 

μια μοναδική ευκαιρία – δράση – ευαισθητοποίηση - ευλογία!

Όπως θέλετε πείτε το.

Κάτι που επιδιώκουμε εδώ και αρκετά χρόνια, 

αλλά μέχρι τώρα δεν ήταν εφικτό.

Ενημερωθήκαμε στο αμφιθέατρό μας, 

όπου βρεθήκαμε σύσσωμοι όλοι οι μαθητές 

και οι καθηγητές του σχολείου μας... 

από τον Διευθυντή της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των οστών κ.Στυλιανό Γραφάκο 

(ο οποίος ήταν στο πλευρό της αείμνηστης Μαριάννας Βαρδινογιάννη 

όταν εκείνη ίδρυσε το «Όραμα Ελπίδας» που στεγάζεται στο Παίδων) 

για το πόσο αναγκαίο, 

όσο και καθοριστικό είναι το να γίνει κάποιος δότης.

Μάθαμε πόσο απλό είναι πλέον όλο αυτό και με ποιους τρόπους

θα μπορέσουμε να το πράξουμε όλοι όσοι είμαστε 

από 18 μέχρι 45 χρονών.

Όμως η αναπάντεχα συγκινητική έκπληξη της μέρας ήταν 

πως είχαμε μαζί μας την Ευαγγελία, 

την γλυκύτατη αδερφή του Προκόπη Φράγκου 

που με τους στίχους του φτιάχτηκε το τραγούδι «Θ΄ανοίξω φτερά».

Σκλάβωσε τους πάντες με την τόλμη της 

να μιλήσει για πρώτη φορά σε μας για την περιπέτεια 

που πέρασε μέσα από τον χαρισματικό αδερφό της Προκόπη η ίδια, 

αλλά και οι υπέροχοι γονείς της, Βασιλεία και Στέφανος, 

αλλά και με την προθυμία της να λύσει τις όποιες μας απορίες.

Τα στιγμιότυπα που τράβηξε ο φωτογράφος μας Γεώργιος Δασουράς

 (απόφοιτος του σχολείου μας) είναι εξαιρετικά, 

αλλά πολύ λίγα για να εκφράσουν αυτό που, 

όλοι όσοι βρεθήκαμε εκείνη τη μιάμιση ώρα στη δράση αυτή, 

ζήσαμε.       

 

Την εκδήλωση τίμησαν ο Πρόεδρος των Εκπαιδευτηρίων, κ.Γεώργιος Πιερράκος,  

ο Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Αποφοίτων της Ελληνικής Παιδείας (ΣΑΤΕΠ), κ. Ανδρέας Νικολακόπουλος καθώς και το μέλος του ΔΣ του Συλλόγου, κ. Παναγιώτα Γεωργακοπούλου. 

Σημειώνεται ότι ο Σύλλογος Αποφοίτων διοργανώνοντας τακτικές ετήσιες αιμοδοσίες 

διατηρεί εδώ και αρκετά πλέον χρόνια τράπεζα αίματος στο Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός (Κοργιαλένειο-Μπενάκειο).

 

H εκδήλωση έληξε με τα αφυπνιστικά λόγια 

από τον Διευθυντή του Λυκείου Μελισσίων της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ", 

Δημήτρη Ράπτη.

Ακολουθούν λίγες μόνο από τις καταγεγραμμένες εντυπώσεις των παιδιών μας…

 

🔴  Κατερίνα (Γ’ Λυκείου):

Χάρηκα πολύ που είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε για το συγκεκριμένο θέμα και νομίζω όλοι μας κερδίσαμε κάτι.

Με άγγιξε πολύ η ομιλία της Ευαγγελίας επειδή έχω και εγώ αδερφό, την ένιωσα λίγο παραπάνω.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να περνάει κανείς αυτό που ζει η Ευαγγελία και τα παιδιά με τις συγκεκριμένες αρρώστιες.

Εύχομαι κάθε ευλογία σε αυτά και στις οικογένειες τους.

Σας ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε σήμερα!

 

🔴  Aγγελική (Γ΄Λυκείου)

Για άλλη μια φορά διαπίστωσα πως η πραγματικότητα δεν είναι όπως ο δικός μου μικρόκοσμος.

Οι άνθρωποι όσο ισχυροί είμαστε σε τόσα θέματα, άλλο τόσο και περισσότερο είμαστε ανίκανοι μπροστά σε μια ασθένεια, μια νόσο.

Τόσοι άνθρωποι γύρω μας, είτε του στενού περιβάλλοντος μας είτε όχι, παλεύουν καθημερινά με προβλήματα υγείας.

Είναι σημαντικό από μεριάς μας να συμπαραστεκόμαστε και να προσπαθούμε να βοηθήσουμε στον αγώνα τους κάνοντας κάτι που για εμάς πιθανότατα είναι πολύ απλό, αλλά ζωτικής σημασία για αυτούς.

Το να γίνουμε δότες είναι μια πράξη αλληλεγγύης και αγάπης που είναι ωφέλιμη για τα άτομα που το έχουν ανάγκη, αλλά και για εμάς τους ίδιους, για την ψυχή μας…

 

 

🔴  Χρυσάνθη (Γ΄Λυκείου)

Λοιπόν, αυτό που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση είναι το πόσο απλό και εύκολο είναι να γίνεις δότης. Πάντα νόμιζα ότι θα υπήρχαν εκατοντάδες διαδικαστικά και ότι θα ήθελε σοβαρό χειρουργείο για να πάρουν τον μυελό των οστών.

Μου έκανε τρομερή εντύπωση επίσης πόσο έχει αυξηθεί ο αριθμός δοτών στην Ελλάδα και μου έδωσε πολλή ελπίδα για την χώρα μας.

Τέλος, με εντυπωσίασε η Ευαγγελία!

Πόσο ωραία μίλησε, χωρίς μιζέρια, χωρίς απογοήτευση, χωρίς συμπλέγματα.

Ήταν πολύ συμπαθητική και προσιτή.

Γι΄αυτό και πήγαμε όλες μετά το τέλος της παρουσίασης και τελείως αυθόρμητα την αγκαλιάσαμε και φωτογραφηθήκαμε μαζί της.

Να σας πω την αλήθεια όταν μας ενημέρωσαν για αυτήν την δράση, δεν ενθουσιάστηκα, αλλά πραγματικά άξιζε.

Με συγκίνησαν πολύ όλα και το λέγαμε και με την παρέα να πάμε να γίνουμε δότριες το καλοκαίρι που θα έχουμε γίνει όλες 18!

Ευχαριστώ που το οργανώσατε, ήταν πολύ όμορφο!

ΥΓ:

Το βίντεο είναι ΕΠΙΚΟ!

Λατρεύω τους πίνακες ζωγραφικής και την φωνή του απόφοιτου του σχολείου μας, που τραγουδά!

Έχει ταλέντο…

🔴   Σ.+Τ. (Β΄ Λυκείου)

Το στίγμα που άφησε η Ευαγγελία στην καρδιά μου ήταν απρόσμενο. 

Να ομολογήσω αρχικά, πως δεν ήθελα ούτε να μπώ στην παρουσίαση αυτή, καθώς θεώρησα πως θα ήταν κάτι βαρετό όπου απλά θα κοίταζα την ώρα να τελειώσει. 

Αρχίζοντας, ήμουν αρκετά προκατειλημμένος με το τι θα ακολουθούσε. 

Στη συνέχεια όμως, όσο εξελισσόταν η παρουσίαση, όλο και περισσότερο η βαρεμάρα μου μετατρεπόταν σε ενθουσιασμό και συγκίνηση. 

Ώσπου χωρίς να το καταλάβω, καθώς μιλούσε ο κ.Γουναρίδης, έκανα εικόνα μέσα μου τον Προκόπη, να τραγουδά και τον Νεκτάριο να παίζει κιθάρα και ένιωσα έντονη χαρά, καθώς φαντάστηκα, τη στιγμή εκείνη τον μικρό Προκόπη να αγάλλεται ακούγοντας τους στίχους του να μελοποιούνται. 

Έπειτα ακολούθησε το βίντεο, το οποίο με συγκίνησε, εφόσον ήταν γραμμένο με πολύ αγάπη, από ένα παιδάκι με καθαρή καρδιά που βρισκόταν στη ζωή του πόνου. 

Παρ όλα αυτά, ήταν χαρούμενος και κοιτούσε πώς να προχωρά. 

Μετά το βίντεο, είδα μια κοπέλα που ανέβηκε στη σκηνή να μιλήσει. 

Φαινόταν μαγκωμένη, κατάφερε όμως να κυριαρχήσει του φόβου της και αποφασισμένη άρχισε να μας διηγείται το φοβερό βίωμά της. 

Ξεκινώντας μας περιέγραψε τι κατάσταση επικρατούσε στην οικογένειά της, ενόσω ο αδελφός της Προκόπης, πολεμούσε με μια δυσκολία που για εκείνη ήταν ακόμη άγνωστη. 

Στο σημείο αυτό αντιλήφθηκα την αχαριστία μου, καθώς πράγματα που για εμένα είναι δεδομένα, για άλλους είναι μακρινά και άγνωστα. 

Μετά, όσο επιδεινωνόταν η κατάσταση του Προκόπη και αυξανόταν ο πόνος της Ευαγγελίας, μας μετέδιδε την ανηφόρα της από εκείνο το κομμάτι της ζωής της, κι έτσι ένιωθα κι εγώ πιο έντονα πως είμαι αδελφός της. 

Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα να συμπάσχω μαζί της και να καταβάλλεται η καρδιά μου από πολύ αγάπη γι’ αυτήν. 

                           

Από το σημείο αυτό η Ευαγγελία για μένα ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου, ένα σημάδι που θα μείνει άσβεστο για πάντα στην καρδιά μου...

                                                                                                                        

✔ Επισυνάπτουμε το τραγούδι του Προκόπη, όπως εκτελέστηκε ως δράση το 2016 στο Γυμνάσιο της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ» στο μάθημα «Βιωματικές Δράσεις» που υπήρχε τότε.

 

    |Για την ιστορία...

"Στις 15 Φεβρουαρίου, 

(Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου), 

στα πλαίσια του μαθήματος των «Βιωματικών δράσεων» - project 

της Α+Β Γυμνασίου Αμαρουσίου της ΕΛΛ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ, 

αφιερώσαμε το μάθημά μας σε αυτά τα παιδιά...

Αφηγηθήκαμε στους μαθητές μας την ιστορία του Προκόπη 

και την εμπειρία, που έζησε μαζί του ένας απόφοιτός μας, 

ο Νεκτάριος Γουναρίδης, ως φίλος του και εργοθεραπευτής.

"ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ...

«Ο Προκόπης-Δημήτρης Φράγκος ήταν 9, όταν τον πρωτογνώρισα και μου έκανε εντύπωση απο την πρώτη στιγμή, γιατί ήταν σπίρτο! 

Μόλις είχε διαγνωσθεί με απλαστική αναιμία (μια πολύ σοβαρή και σπάνια πάθηση του μυελού των οστών) και φαινόταν πολυ ήρεμος και cool παρόλο που η κατάσταση του ήξερε οτι ήταν σοβαρή!

Για περίπου δυο χρονια πολεμούσε με χημειοθεραπείες, χρειάστηκε να διακόψει το σχολείο και όλοι πιστεύαμε στο θαύμα!

Και το θαύμα έγινε! 

Ο Προκόπης λίγο πριν φύγει, κι ενώ το σώμα το πραγματικά έλιωνε, το μυαλό του ωρίμαζε τόσο πολυ που οχι μόνο άντεχε τους φρικτούς πόνους αλλα και έδινε κουράγιο στην οικογένεια του.

Ήμουν τυχερός που με θεωρούσε φίλο του. 

Με κάλεσε μια μερα η μαμά του και μου είπε πως ο Προκόπης εχει γράψει κατι στίχους διάσπαρτους. 

Της είπα, παίρνω την κιθάρα μου κι έρχομαι επίσκεψη. 

Ετσι κι έγινε. 

Σε 5 λεπτά βγήκε αυτο το τραγουδι. 

Στίχοι δικοί του. 

Ήταν μόλις 11...όταν άνοιξε φτερά...»

  |Νεκτάριος Γουναρίδης – (Απόφοιτος ΕΠ 2001)

 Λονδίνο, 25 Φεβρουαρίου 2016"

Αφού άκουσαν το τραγούδι, που «βγήκε» απ΄αυτή τη σχέση, 

δόθηκε η προαιρετική εργασία στα παιδιά μας,

να συνεργαστούν στις ομάδες εργασίας τους 

και να οπτικοποιήσουν το τραγούδι, 

που δόθηκε στις ενδιαφερόμενες ομάδες σε μορφή mp3 

αφού ,βέβαια,προηγουμένως είχαμε ζητήσει την άδεια από τον ίδιο το Νεκτάριο, 

ο οποίος με χαρά δέχτηκε να "μοιραστεί" το τραγούδι τους μαζί μας....

Προέκυψαν 3 βίντεο, εκ των οποίων ο Νεκτάριος επέλεξε το ένα, 

όπως ακριβώς το είχαμε αναγγείλει και στα παιδιά από την αρχή...

 

Δες το!

“Θ΄ανοίξω φτερά...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ...

Στίχοι: Προκόπης

Μουσική: Νεκτάριος

Επιμέλεια εργασίας: δ.Τσαχτσίου Μαρία (Φιλόλογος),

κ. Γκαραγκούνη Όλγα (Αγγλικών) και

Γουναρίδης Σταύρος (Φυσικής Αγωγής)

|ολόκληρο το video της ιστορικής αυτής εκδήλωσης

αν το θες, θα το βρεις εδώ...

Η πηγή μας, φυσικά χωρίς όλες αυτές τις λεπτομέρειες: 

http:///www.elp.gr 

☆ Για όποιους από εμάς θελήσουμε περισσότερα 

μπορούμε να απευθυνθούμε στο Σύλλογο «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ»

  (στις φωτογραφίες ο Μάριος και ο Πολυχρόνης, μαθητές της Γ΄Λυκείου, ήταν οι πρώτοι που έσπευσαν, αφού ήδη μπήκαν στα 18, να γίνουν οι πρώτοι δότες μαθητές από το σχολείο μας...)

https://oramaelpidas.gr/el/home/

 

"Χτύπησε το τηλέφωνο. Και μου είπαν ότι μπορώ να σώσω έναν άγνωστο...

 

Πριν από 9 χρόνια είχε δηλώσει 

εθελοντής δότης για μυελό των οστών. 

Το είχε σχεδόν ξεχάσει. 

Μέχρι που του το θύμισε η "τύχη"...

Ο Γιώργος στο νοσοκομείο την ημέρα που έδωσε το μόσχευμα. Ο ίδιος θυμάται ότι πήγε εντελώς άυπνος. «Δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα άγχος. Ηθελα να πάνε όλα καλά. Αν ήξερα πόσο απλό θα ήταν, θα κοιμόμουν». Η διαδικασία διήρκεσε λίγες ώρες και αμέσως μετά ο ασκός με το αίμα ταξίδεψε στη χώρα όπου νοσηλεύεται ο ασθενής. Αν το επιθυμούν και οι δύο, ύστερα από δύο χρόνια μπορούν να επικοινωνήσουν και να γνωριστούν.

Λίνα Γιάνναρου

Ήταν το τελευταίο πράγµα που ο 52χρονος Γιώργος Οικονοµόπουλος περίµενε να ακούσει σηκώνοντας το τηλέφωνο εκείνο το πρωί. Οπως και να το κάνεις, δεν σε παίρνουν κάθε µέρα για να σου πουν ότι µπορείς να σώσεις µια ζωή. Οτι εσύ και μόνον εσύ έχεις τη δύναμη να σώσεις έναν άλλο άνθρωπο. Και όμως, αυτό άκουσε εκείνη την ημέρα στα τέλη Ιανουαρίου ο Γιώργος από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, μένοντας για λίγα δευτερόλεπτα άφωνος. Μόλις συνήλθε, είπε απλά: «Μάλιστα. Τι πρέπει να κάνω;».

Ο Γιώργος είχε γίνει δωρητής μυελού των οστών τον Ιούλιο του 2014 μετά την παρότρυνση του γιατρού πατέρα του και της νοσηλεύτριας μητέρας του, οι οποίοι είχαν δει μια ενημερωτική καμπάνια του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Οραμα Ελπίδας, που είχε ιδρυθεί λίγους μήνες νωρίτερα. «Δεν δίνεις κι εσύ;». Αιμοδότης από 18 ετών, άρα εξοικειωμένος με την εθελοντική προσφορά, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. «Πήγα, έδωσα επίχρισμα, μπήκα στην τράπεζα εθελοντών δοτών και το ξέχασα. Μέχρι που με θυμήθηκαν φέτος» λέει στην «Κ». Ηταν από τους πρώτους εθελοντές στην Ελλάδα. Σήμερα στο Οραμα Ελπίδας έχουν δώσει επίχρισμα 150.000 εθελοντές δότες. Ο Γιώργος ήταν ο Νο 272 δότης μυελού.

Από την πρώτη στιγμή ένιωσε μια σύνδεση με τον άγνωστο ασθενή στην άλλη άκρη αυτής της αλυσίδας. Πρόκειται για έναν άνδρα από την Ευρώπη –για λόγους προστασίας των ασθενών τηρείται ανωνυμία– ο οποίος πάσχει από κάποιο σοβαρό αιματολογικό νόσημα. Η συμβατότητά τους ήταν απόλυτη, 10 στα 10 αντιγόνα. Να εξηγήσουμε εδώ πόσο σπάνιο είναι αυτό, πόσο σημαντική η σχέση αυτών των δύο άγνωστων ανθρώπων: Τα HLA αντιγόνα είναι ειδικά μόρια που εκφράζονται πάνω στα κύτταρα, τα οποία είναι διαφορετικά σε κάθε άτομο και καθορίζουν τον «ιστικό τύπο» του. Επειδή είναι ιδιαίτερα ποικιλόμορφα, ο αριθμός των διαφορετικών ιστικών τύπων είναι τεράστιος με αποτέλεσμα να καθιστούν την εξεύρεση δύο ατόμων με τον ίδιο ιστικό τύπο ιδιαίτερα δύσκολη. Η πιθανότητα HLA-ομοιότητας δύο τυχαίων ατόμων κυμαίνεται από 1:20.000 έως και 1:1.000.000. Επειδή τα αντιγόνα HLA είναι κληρονομικά, η πρώτη αναζήτηση κατάλληλου δότη για έναν ασθενή με πιθανότητα 25% επιτυχίας γίνεται ανάμεσα στα αδέλφια του. Μόνο το 1/3 των ασθενών θα βρει συγγενή συμβατό δότη. Για τους υπόλοιπους, θα πρέπει να αναζητηθεί μη συγγενής δότης ανάμεσα σε εθελοντές δότες μυελού των οστών.

Το πρώτο βήμα ήταν να ελεγχθεί ξανά η συμβατότητα, να επιβεβαιωθεί το πρώτο αποτέλεσμα. Του πήραν αίμα, το οποίο εστάλη στη χώρα όπου θα γίνει η μεταμόσχευση για να γίνει ο έλεγχος. Ενα μήνα περίμενε τα αποτελέσματα, ήταν σαν να κρινόταν η δική του υγεία, τόση η αγωνία. Στο μεταξύ είχε ρωτήσει, είχε ενημερωθεί. Οσο καλύτερη η συμβατότητα, τόσο μικρότερος ο κίνδυνος ο λήπτης να απορρίψει το μόσχευμα ή να εμφανιστεί κάποια ανεπιθύμητη παρενέργεια...

• Κέντρα μεταμόσχευσης μυελού των οστών λειτουργούν στα νοσοκομεία Παπανικολάου (Θεσσαλονίκη), Ευαγγελισμός, Αττικό, Παίδων «Αγία Σοφία» και Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου. Για να εγγραφείς ως εθελοντής δότης αιμοποιητικών κυττάρων/μυελού των οστών στο Εθνικό και Παγκόσμιο Αρχείο μυελού των οστών αρκεί να είσαι 18-45 ετών και υγιής.

|δες τα υπόλοιπα εδώ...

"Θ΄ ανοίξω φτερά" - Το τραγούδι του Προκόπη

~ Καλοκαιρινή εκστρατεία!

Γίνε δωρητής μυελού των οστών!
Όχι του χρόνου.
Μέσα σε αυτό το καλοκαίρι.
Δεν υπάρχει άλλη αναβολή!
Πάμε δίνουμε λίγο αιματάκι 

(υπάρχει τεράστια έλλειψη, 

ιδιαιτέρως τους καλοκαιρινούς μήνες) 

και στο καπάκι βάζουμε 

μια μπατονέτα στο στόμα και τέλος.
Δύσκολο;
Μπορεί να είσαι εσύ που θα σώσεις τον επόμενο "Προκόπη"...

                 ~ σ.Β.Γ

• Ας τους τρελάνουμε στα τηλέφωνα!

Κέντρα μεταμόσχευσης μυελού των οστών λειτουργούν στα νοσοκομεία 

Παπανικολάου (Θεσσαλονίκη), 

Ευαγγελισμός, 

Αττικό, 

Παίδων «Αγία Σοφία» 

και Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου.

Για να εγγραφείς ως εθελοντής δότης αιμοποιητικών κυττάρων/μυελού των οστών στο Εθνικό και Παγκόσμιο Αρχείο μυελού των οστών, αρκεί να είσαι 18-45 ετών και υγιής.

"αμφ." ΥΓ :

 Το δείγμα που δίνεις, μένει στην "παγκόσμια δεξαμενή", μέχρι τα 55 σου! 

Οπότε, εσύ που δεν είσαι ακόμα πιτσιρίκι και έδωσες ή θα δώσεις αύριο πριν καβαλήσεις τα 45 σου, ακόμα έχεις ελπίδες...

άκου τώρα το τραγούδι του Προκόπη μας για να πάθεις σαν κι εμάς...

● ● ●

"Ο Προκόπης ήταν 9, όταν τον πρωτογνώρισα και μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή, γιατί ήταν σπίρτο"!
 

Μόλις είχε διαγνωσθεί με απλαστική αναιμία (μια σπάνια και εξαιρετικά επικίνδυνη πάθηση του μυελού των οστών) και φαινόταν πολύ ήρεμος και cool, παρόλο που η κατάσταση του ήξερε ότι ήταν σοβαρή!
 

Για περίπου δυο χρόνια πολεμούσε με χημειοθεραπείες, χρειάστηκε να διακόψει το σχολείο και όλοι πιστεύαμε στο θαύμα!
Και το θαύμα έγινε!
 

Ο Prokopis Frangos λίγο πριν φύγει, κι ενώ το σώμα του πραγματικά έλιωνε, το μυαλό του ωρίμαζε τόσο πολύ που, όχι μόνο άντεχε τους φρικτούς πόνους, αλλά και έδινε κουράγιο στην οικογένεια του. 

 

Ήμουν τυχερός που με θεωρούσε φίλο του. 

Με κάλεσε μια μέρα η μαμά του και μου είπε πως ο Προκόπης έχει γράψει κάτι στίχους διάσπαρτους. 

Της είπα, παίρνω την κιθάρα μου κι έρχομαι επίσκεψη. 

Έτσι κι έγινε.

Σε 5 λεπτά βγήκε αυτό το τραγούδι.

Στίχοι δικοί του.

Ήταν μόλις 11, όταν άνοιξε φτερά...»

Λονδίνο, 25 Φεβρουαρίου 2016

Νεκτάριος Γουναρίδης

(απόφοιτος "Ελληνικής Παιδείας" 2001)


Η συνέχεια εκείνης της ημέρας
Στις 15 Φεβρουαρίου, (Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου), στο πλαίσιο του μαθήματος των «Βιωματικών δράσεων» - project της Α΄ και Β΄ του Γυμνασίου Αμαρουσίου της Ελληνικής Παιδείας αφιερώσαμε το μάθημά μας σε αυτά τα παιδιά. 

 

Στους μαθητές μας αφηγηθήκαμε την ιστορία του Προκόπη και την εμπειρία που έζησε μαζί του ένας απόφοιτός μας, ο Νεκτάριος Γουναρίδης, ως φίλος του και εργοθεραπευτής.
 

Αφού άκουσαν το τραγούδι, που βγήκε απ΄αυτή τη σχέση, δόθηκε η προαιρετική εργασία στα παιδιά μας, να συνεργαστούν στις ομάδες εργασίας τους και να οπτικοποιήσουν το τραγούδι, που δόθηκε στις ενδιαφερόμενες ομάδες σε μορφή mp3 αφού βέβαια, προηγουμένως είχαμε ζητήσει την άδεια από τον ίδιο το Νεκτάριο, ο οποίος με χαρά δέχτηκε να μοιραστεί το τραγούδι του μαζί μας.
 

Προέκυψαν 3 βίντεο, εκ των οποίων ο Νεκτάριος επέλεξε το ένα, όπως ακριβώς το είχαμε αναγγείλει και στα παιδιά από την αρχή.
Τα άλλα 2, εξίσου αξιόλογα, μπορείτε να τα δείτε εδώ και εδώ


Σε πρώτη εκτέλεση, λοιπόν:
"Θ' ανοίξω φτερά"
Το τραγούδι του Προκόπη

Στίχοι: Προκόπης - Δημήτριος Φράγκος
Μουσική: Νεκτάριος Γουναρίδης

Βίντεο: demy fws

Επιμέλεια εργασίας:
Τσαχτσίου Μαρία (Φιλόλογος),
Γκαραγκούνη Όλγα (Αγγλικών) και
Γουναρίδης Σταύρος (Φυσικής Αγωγής)

ΥΓ:

Αφιερωμένο με αγάπη στον Προκόπη μας και στην οικογένειά του, που δεν έπαψε στιγμή να τον θυμάται.

|πρωτοδημοσιεύσαμε το τραγούδι του Προκόπη μας στις 10/5/2016...

* Ο Γουίλι δεν θα παίξει σήμερα. Έχει να σώσει μια ζωή...

 

- Κόουτς δεν θα αγωνιστώ σήμερα.
- Γιατί Γουίλι; Είσαι τραυματίας;
- Όχι κόουτς, 

θα δωρίσω βλαστοκύτταρα σε έναν ασθενή με καρκίνο, 

έτσι μπορεί να του σώσω την ζωή...

Ο ποδοσφαιριστής της Λειψίας, Γουίλι Όρμπαν, 

έχασε το παιχνίδι κόντρα στην Ουνιόν Βερολίνου.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ.
Αντίθετα, 

δώρισε τα βλαστοκύτταρα του 

σε έναν ασθενή με Καρκίνο, 

αφού ανακάλυψε ότι ταίριαζαν τέλεια.
Πλήρης σεβασμός και αντίθεση 

με κάποιους που είναι και καθηγητές ιατρικής...

Να πολεμάτε την ασθένειά σας, 

ακόμα κι όταν οι άλλοι σας θεωρούν πεθαμένους.
Σφίξτε τα δόντια και παλέψτε.
Όταν λυγίσετε, 

πάρτε μια ανάσα 

και παλέψτε πιο σκληρά.
Αποδείξτε τους λάθος.
Γίνετε οι ήρωες του εαυτού σας.
Το χρωστάτε σε εσάς.
Παλέψτε.

|από τη Marina Elpidoforou-prifti

* Γιατί να γίνω δότης μυελού των οστών;

 Η Αντωνία Χριστοφόρου υπήρξε δότρια, χαρίζοντας ζωή σε έναν συνάνθρωπό μας και χαμόγελα στην οικογένειά του!

~ Μέσω δώδεκα ερωτήσεων θελήσαμε να μάθουμε πώς το βίωσε η ίδια, από τη στιγμή που την ενημέρωσαν ότι είναι συμβατή δότρια μέχρι και τη μέρα που έμαθε τα ευχάριστα νέα ότι η μεταμόσχευση πέτυχε και ότι ο δέκτης χαίρει άκρας υγείας.

 

Πώς ένιωσες όταν σε ενημέρωσαν πως είσαι συμβατή δότρια; Περισσότερο φοβήθηκες ή ένιωσες ωραία που θα βοηθήσεις έναν άνθρωπο;

Αρχικά, ξαφνιάστηκα δεν περίμενα ένα τέτοιο τηλεφώνημα μιας και το δείγμα για να γίνω εθελόντρια δότρια το είχα δώσει 10 χρόνια πριν. Στην πορεία τα συναισθήματα ανάμεικτα: αγωνία μέχρι να μάθω για τη διαδικασία και να μιλήσω με άλλους εθελοντές σχετικά με την εμπειρία τους, αλλά και μια κρυφή περηφάνια που είχα την τύχη και την ευλογία να είμαι συμβατή δότρια.

 

Υπήρξε κάποιος από το κοντινό σου περιβάλλον που -για οποιοδήποτε λόγο- προσπάθησε να σε αποθαρρύνει από το να προχωρήσεις;

Κανένας. Αντίθετα όλοι ήταν υποστηρικτικοί και με ενθάρρυναν να δώσω το μόσχευμα.

 

Μπορείς να μας περιγράψεις λίγο τη διαδικασία, από τη στιγμή που σε ειδοποίησαν ως τη στιγμή που τέλειωσε τελικά η μεταμόσχευση;

Καταρχήν, σου εξηγούν τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις. Κάνεις κάποιες εξετάσεις ώστε να βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει κάποιο θέμα υγείας το οποίο μπορεί να επηρεάσει τον δέκτη αλλά και τον δότη. Στη συνέχεια, πρέπει να βάζεις κάποιες ενέσεις οι οποίες θα βοηθήσουν ώστε να παραχθούν τα κύτταρα που θα συλλεχθούν στη συνέχεια για να δοθούν στον ασθενή. Τέλος, γίνεται η συλλογή των κυττάρων αυτών που πλέον βρίσκονται στο αίμα του δότη σε μεγάλη ποσότητα, μέσω μιας διαδικασίας περίπου 3 ωρών που θυμίζει αιμοδοσία, κατά την οποία το αίμα του δότη περνά από ένα μηχάνημα το οποίο συλλέγει τα κύτταρα και μετά διοχετεύεται πίσω στον δότη.

θα έδινα ξανά μόσχευμα αν υπήρχε ανάγκη. Το να αρνηθείς να βοηθήσεις είναι λες και συναντάς στον δρόμο σου κάποιον που πεθαίνει και ενώ μπορείς να τον σώσεις, εσύ τον προσπερνάς και συνεχίζεις την πορεία σου.

 

Συνέβη κάτι παράξενο στον οργανισμό σου μετά τη μεταμόσχευση; Άλλαξε κάτι στον οργανισμό σου;

Δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερο. Το μόνο πράγμα που νιώθεις για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά τη μεταμόσχευση, είναι ότι κουράζεσαι εύκολα, αλλά είναι αναμενόμενο. Τίποτα άλλο όμως.

 

Γνωρίζεις σε ποιον πήγε το μόσχευμα και πώς είναι σήμερα αυτό το άτομο;

Δεν δίνονται πληροφορίες ή στοιχεία με τα οποία μπορείς να εντοπίσεις τον δέκτη ή τον δότη, για ευνόητους λόγους. Σε ενημερώνουν για την πορεία της υγείας του δέκτη, λίγο καιρό μετά τη μεταμόσχευση. Με μεγάλη μου χαρά είχα πληροφορηθεί ότι πέτυχε η μεταμόσχευση και ότι το άτομο χαίρει άκρας υγείας.

 

Τι σε ρωτάνε συνήθως φίλοι και γνωστοί όταν μάθουν πως είσαι δότρια; Ποια είναι η πιο συχνή απορία που έχουν;

Κυρίως η απορία που έχουν είναι κατά πόσον η διαδικασία που ακολουθείται είναι επίπονη και δύσκολη.

 

Πώς είναι το συναίσθημα να γνωρίζεις ότι πρόσφερες ένα κομμάτι από σένα για να σωθεί ένας άνθρωπος;

Το συναίσθημα μοναδικό! Δεν σου δίνεται καθημερινά η ευκαιρία να σώσεις έναν συνάνθρωπό σου.

 

Με ποια επιχειρήματα θα προσπαθούσες να πείσεις κάποιον να γίνει εθελοντής δότης μυελού των οστών;

Δεν υπάρχει καλύτερο επιχείρημα από το γεγονός ότι χαρίζεις ζωή, δίνεις πνοή σε ένα συνάνθρωπό σου ώστε να συνεχίσει να ζει.

 

Εσένα ποιος σε έπεισε; Ή έστω, πώς πήρες τότε την απόφαση να γίνεις εθελοντής δότης;

Θυμάμαι ότι ένας γνωστός μας, είχε διαγνωστεί με λευχαιμία και έτσι αποφασίσαμε με την αδερφή μου να πάμε να δώσουμε δείγμα. Πρέπει να ήμουν 19 χρονών τότε. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να βοηθήσουμε τον άνθρωπο αυτό.

 

Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που διάβασες ή άκουσες από άτομο που είναι δέκτης μυελού των οστών;

Ένα σχόλιο το οποίο διάβασα στην ιστοσελίδα του Καραϊσκάκειου Ιδρύματος από έναν δέκτη μυελού των οστών: «ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΣΟΥ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ…ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΓΝΟΜΩΣΥΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ».

 

Θα έλεγες με βεβαιότητα πως είναι το πιο σπουδαίο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ;

Θεωρώ πως είναι ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχω κάνει.

 

Θα το έκανες ξανά; Θα έδινες ξανά μόσχευμα αν υπήρχε ανάγκη;

Οπωσδήποτε θα έδινα ξανά μόσχευμα αν υπήρχε ανάγκη. Το να αρνηθείς να βοηθήσεις είναι λες και συναντάς στον δρόμο σου κάποιον που πεθαίνει και ενώ μπορείς να τον σώσεις, εσύ τον προσπερνάς και συνεχίζεις την πορεία σου. Η διαδικασία είναι μηδαμινή μπροστά στο καλό που προσφέρεις. Με λίγο από το σάλιο σου μπορείς να μπεις στη λίστα των εθελοντών, ενώ αφιερώνοντας λίγο από το χρόνο σου μπορείς να σώσεις ένα συνάνθρωπό σου, να χαρίσεις χαμόγελο στον ίδιο αλλά και την οικογένειά του.

Πηγή: city.sigmalive.com 

[εμείς από εδώ]

* Γιατί να γίνω δότης?

• Γνωρίζετε πόσοι συνάνθρωποι μας έχουν την καθημερινή αγωνία μέχρι να βρουν τον συμβατό τους δότη που θα τους σώσει την ζωή, και ειδικά τα μικρά παιδιά;
• Γνωρίζετε ότι μπορείτε να γίνετε δότες άπλα δίνοντας λίγο σάλιο;
• Γνωρίζετε ότι μπορείτε να Χαρίσετε Ζωή απλά δίνοντας αίμα;

Οι ασθενείς δεν μπορούν να επιλέξουν.  Εμείς μπορούμε.

• Κάθε 4 λεπτά κάποιος διαγιγνώσκεται με καρκίνο του αίματος.
• Η λευχαιμία είναι ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία.
• Για τους περισσότερους ασθενείς η μόνη τους ελπίδα είναι η μεταμόσχευση μυελού των οστών
• 3 στους 10 θα βρουν συμβατό δότη από τη οικογένεια τους…
• Η ζωή των άλλων 7 εξαρτάται από εθελοντές όπως εμείς...
  

ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΔΟΤΗΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ...