✔ The miracle ~ Ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Νικολάου!!! Η Ζωή έμεινε όρθια 4 μήνες (128 μέρες)... |Δείτε την σπάνια ταινία με τις λεπτομέρειες του θαυμαστού αυτού περιστατικού...👉

            

  Ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Νικολάου...

Η Ζωή "κοκάλωσε" ακίνητη, με την εικόνα του Αγίου κολλημένη στο στήθος. Έμεινε έτσι επί 128 ημέρες! Χωρίς να μπορούν να την μετακινήσουν, χωρίς τροφή και νερό... Ο κομμουνιστικός στρατός της Ρωσίας απέκλεισε το σπίτι για να μην μαθευτεί το γεγονός...

Η ταινία Το Θαύμα (εδώ) (ЧУДО) του Αlexander Proshkin, η οποία βραβεύτηκε στο 31ο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας με το ειδικό βραβείο, βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, ένα θαύμα που συγκλόνισε την πόλη Σαμάρα της Σοβιετικής Ένωσης το 1956.

Ένα αληθινό γεγονός διάρκειας 128 ημερών, που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας, την εποχή που επικρατούσε το κομμουνιστικό καθεστώς.

Όσοι δεν φορούσαν σταυρό, άρχισαν να φορούν κατά την εποχή εκείνη που μόνο γι’ αυτό ήταν δυνατόν να πληρώσουν με τη ζωή τους... 

Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: 

η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. 

Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό...

Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων (παλαιό ημερολόγιο) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. 

Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.

Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι, αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. 

Το όνομα του ήταν Νικόλαος. 

Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό.

Η Ζωή έμεινε μόνη της. 

Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί, κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: 

«Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια...

Αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: 

«Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!»

Άρχισε να χορεύει, έκανε δύο γύρους, οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και έλαμψε φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή.

Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο. 

Όλοι έφευγαν φοβισμένοι από το δωμάτιο. 

Μόνο η Ζωή στεκόταν ακίνητη, με την εικόνα του Αγίου κολλημένη στο στήθος, απολιθωμένη και παγωμένη σαν μάρμαρο.

Οι γιατροί που γρήγορα κατέφθασαν, δεν μπόρεσαν να την συνεφέρουν με τις προσπάθειες τους. 

Οι βελόνες των ενέσεων, που ήθελαν να της κάνουν, στράβωναν και έσπαζαν καθώς κτυπούσαν πάνω στο μαρμαρωμένο κορμί της! 

Θέλησαν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο, αλλά δεν μπορούσαν να την μετακινήσουν από την θέση της. 

Τα πόδια της λες και ήσαν καρφωμένα στο πάτωμα. 

Αλλά, η καρδιά χτυπούσε! 

Η Ζωή ήταν ζωντανή, δεν μπορούσε όμως πλέον να φάει ούτε να πιει …

Τις πρώτες ημέρες το σπίτι της ζωής ήταν κυκλωμένο από πλήθος κόσμου, πιστοί που ήρθαν ή ακόμη και που βάδισαν από μακριά, περίεργοι, γιατροί, και πνευματικά πρόσωπα. 

Αλλά, γρήγορα, κατ’ εντολή των αρχών, το σπίτι έκλεισε για τους επισκέπτες. 

Δύο αστυνομικοί φύλαγαν σκοπιά εναλλάξ, ανά οκτάωρο. 

Κάποιοι από τους φύλακες που ήσαν ακόμη νέοι (28-30) άσπρισαν από την φρίκη ακούγοντας κάθε νύχτα τη Ζωή να βγάζει τρομακτικές κραυγές.

Νύχτες και νύχτες δίπλα της προσευχόταν η μητέρα.

- Μαμά, προσευχήσου! 

Προσευχήσου, γιατί χάνομαι για τις αμαρτίες μου! 

Προσευχήσου! Φώναζε η Ζωή...

Για όλα όσα συνέβησαν ενημέρωσαν και τον Πατριάρχη και τον παρεκάλεσαν να ευχηθεί υπέρ της αναρρώσεως της Ζωής. 

Ο Πατριάρχης απάντησε:

Εκείνος που την τιμώρησε εκείνος και θα την ελεήσει!

Μεταξύ των προσώπων που επετράπη στο εξής να επισκεφθούν τη Ζωή ήσαν:

- Εγνωσμένου κύρους καθηγητής της ιατρικής που κατέφθασε από την Μόσχα. 

Αυτός βεβαίωσε ότι η καρδιά δεν σταμάτησε να χτυπά.

- Ιερείς, τους οποίους προσκάλεσε η μητέρα της για να πάρουν από τα χέρια της Ζωής τον άγιο Νικόλαο. 

Αλλά ούτε εκείνοι μπόρεσαν να ξεκολλήσουν την εικόνα από τα απολιθωμένα χέρια της Ζωής.

- Ο ιερομόναχος Σεραφείμ από την έρημο του Γκλίνσκ, ο οποίος ήρθε στο Κουιμπίσεβ για την εορτή των Χριστουγέννων και τέλεσε αγιασμό και άγιασε την εικόνα. Κατόπιν είπε: 

«Τώρα πρέπει να περιμένουμε κάποιο σημείο το Πάσχα! Αν δεν γίνει τίποτε, σημαίνει ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου!», δείχνοντας με τα λόγια αυτά την βαθιά του πίστη σ’ ένα θαύμα.

Ο Γέροντας Σεραφείμ Τσιαπότκιν

- Ο Μητροπολίτης Νικόλαος, ο ποίος επίσης διάβασε παράκληση και είπε: «νέο θαύμα να περιμένουμε το Πάσχα», επαναλαμβάνοντας τον λόγο του ευσεβούς ιερομόναχου.

Η Ζωή έμεινε όρθια 4 μήνες (128 μέρες), μέχρι το Πάσχα ακριβώς, που εκείνη τη χρονιά έπεσε 23 Απριλίου (6 Μαΐου με το νέο ημερολόγιο).

Όλα αυτά τα γεγονότα συνετάραξαν τους κατοίκους του Κουιμπίσεβ και των περιχώρων. 

Πολλοί άνθρωποι βλέποντας το θαύμα, ακούγοντας τα ουρλιαχτά και τις παρακλήσεις της να προσευχόμαστε για τους ανθρώπους που χάνονται εξ αιτίας των αμαρτιών τους, ξαναβρήκαν την πίστη τους στον Θεό. 

Γύρισαν στην Εκκλησία με μετάνοια. 

Όσοι δεν φορούσαν σταυρό, άρχισαν να φορούν κατά την εποχή εκείνη που μόνο γι’ αυτό ήταν δυνατόν να πληρώσουν με τη ζωή τους. 

Η επιστροφή ήταν τόσο μαζική ώστε δεν έφθασαν τα σταυρουδάκια των εκκλησιών για όλους όσους ζητούσαν.

Σχόλιο (του ρωσικού πρωτοτύπου): 

Στον σοβιετικό τύπο εκείνης της εποχής είχε επίσης σχολιαστεί η περίπτωση της Ζωή. 

 Απαντώντας στα γράμματα που έφθαναν στην διεύθυνση διάσημης εφημερίδος, ένας αλαζονικός επιστήμων υποστήριξε ότι το γεγονός με την Ζωή πράγματι δεν είναι φανταστικό, αλλά εν τούτοις δήλωσε ότι είναι μια μορφή ακαμψίας άγνωστη ακόμη στην επιστήμη. 

Είναι προφανής η αναλήθεια μιάς τέτοιας υπόθεσης, διότι: 

Πρώτον, στην ακαμψία δεν υπάρχει τέτοια πετρώδης σκλήρυνσή του δέρματος, ώστε οι γιατροί να μη μπορούν να κάνουν ένεση στον άρρωστο. 

Δεύτερον, μπορεί ένας τέτοιος άρρωστος να μεταφερθεί από τόπο σε τόπο, ενώ η Ζωή δεν μπορούσαν να την μετακινήσουν· αυτή στεκόταν όρθια και μάλιστα τόσο πολύ που οι συνήθεις άνθρωποι δεν μπορούν να σταθούν.

Τρίτον, η αρρώστια καθ’ εαυτή δεν επιστρέφει τον άνθρωπο στον Θεό και δεν φέρει αποκαλύψεις από τον ουρανό, ενώ στην περίπτωση της Ζωή όχι μόνο χιλιάδες άνθρωποι ξαναβρήκαν την πίστη τους στον Θεό, αλλά φανέρωσαν την πίστη τους έμπρακτα, δηλαδή βαπτίστηκαν και έζησαν χριστιανικά . 

Όχι μόνο πίστεψαν ότι υπάρχει Θεός, αλλά και έγιναν Χριστιανοί. Απ’ αυτόν είναι φανερό ότι δεν επρόκειτο για απλή ασθένεια, αλλά για κάποια θεϊκή οικονομία.

   |Από το περιοδικό "Όσιος Γρηγόριος", τεύχος 21 του 1996, της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. 

Πηγή: proskynitis.blogspot.com

    ✔ Δείτε την ταινία με τις λεπτομέρειες του θαυμαστού αυτού περιστατικού...👉

Μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν το γεγονός εδώ: 

Νέα στοιχεία για το θαύμα του Αγ.Νικολάου που συγκλόνισε την Σ. Ένωση το 1956. 

Ποιός πήρε την εικόνα από τα χέρια της Ζωής;

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2015/11/the-miracle.html#more

|η πρώτη ανάρτηση της ταινίας συμπίπτει με την πρώτη αναδημοσίευσή μας, πριν από 10 χρόνια ακριβώς, από το αδελΦικό ιστολόγιο "Πνεύματος Κοινωνία"... 

Δες από πότε... 

 

✔ «ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ - ΟΙ ΦΩΤΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ» της Μαρίας Χατζημιχάλη – Παπαλιού |Δείτε το trailer |από τις 20 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο Δαναός στην Αθήνα και από τις 27 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη...

 

Το νέο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Κύριλλος και Μεθόδιος - Οι φωτιστές των Σλάβων» της Μαρίας Χατζημιχάλη - Παπαλιού προβάλλεται από τις 20 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο Δαναός στην Αθήνα και από τις 27 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη.

Η ταινία συνεχίζει την πορεία της στις κινηματογραφικές αίθουσες μετά τη θερμή υποδοχή που είχε σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και ειδικές προβολές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού και διεθνείς Οργανισμούς σε Ευρώπη και Αμερική. 

Η ταινία έχει στο επίκεντρο τη συναρπαστική ζωή και την προσφορά των αγίων αδελφών από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι έδρασαν τον 9ο αιώνα. 

Το σπουδαίο έργο τους, με τη δημιουργία της σλαβικής γραφής, έδωσε τη δυνατότητα στους Σλάβους να αναδείξουν την ταυτότητά τους. 

Το οικουμενικό τους έργο συνεχίστηκε από τους μαθητές τους, αλλάζοντας τη μοίρα του μισού σχεδόν κόσμου και τη φυσιογνωμία της Ευρώπης. 

Η ταινία φέρνει στο φως το γνωστό άγνωστο αυτό έργο, περιδιαβάζοντας τους χώρους όπου έδρασαν οι δύο αδελφοί και οι μαθητές τους: Κωνσταντινούπολη, Ρώμη, Βαυαρία, Πράγα, Σόφια, Αχρίδα, και βεβαίως Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, Πρέσπες, Καστοριά κ.ά. 

Ένα ταξίδι στην ιστορία της Ευρώπης, γεμάτο δράση, κίνηση και εναλλαγή.

Η ταινία είχε την παγκόσμια πρεμιέρα της, με μεγάλη επιτυχία, στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και συνέχισε την πορεία της σε διεθνή φεστιβάλ, όπου έλαβε και το Excellency Award στο Religion Faith International Film Festival στην Αμερική, ενώ έχει προταθεί για βράβευση στα GIFFT Film Awards 2025 στο Διεθνές Φεστιβάλ του Καναδά.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Μαρία Χατζημιχάλη - Παπαλιού

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Δασκαλοθανάσης GSC, Βασίλης Κλωτσοτήρας GSC, Βαγγέλης Κουλίνος

Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος

Πρωτότυπη Μουσική: Μάριος Αριστόπουλος

Έρευνα - Κείμενο: Γεώργιος Τσούπρας, Δρ. Θεολογίας, Ιστορικός, Σλαβολόγος, Δημήτριος Γόνης, Ομότιμος Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.

Επιστημονικός Σύμβουλος: Iωάννης Σίσιου, Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης

Παίζουν: Γιώργος Φριντζήλας, Μιχάλης - Μάριος Γεωργίου

–‘‘Φώτισόν μου το σκότος! Φώτισόν μου το σκότος...’’ |Η "συνάντηση" του απεσταλμένου, από την Μάνα Παναγιά, Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά...

 

Κάποτε, όταν ήταν μόνος ο Γρηγόριος, 

έχοντας μέσα στην ιερή του ησυχία όλη του την προσοχή προς τον Θεό, 

είδε όχι στ’ όνειρό του αλλά στον ξύπνιο του, 

έναν θείο άνδρα να στέκεται μπροστά στα μάτια του, 

που, όπως λένε, 

ήταν ο κορυφαίος των Ευαγγελιστών, 

ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. 

Εξεπλάγη ο Γρηγόριος. 

Τον οποίον, βλέποντας ιλαρώς ο έμπιστος Φίλος 

και επιστήθιος Μαθητής του Χριστού, Ιωάννης, 

διέλυσε αμέσως τον φόβο του και του λέει: 

«Ήρθα σταλμένος από την Υπεραγία Δέσποινα 

να σε ρωτήσω το εξής· 

γιατί, νύχτα και μέρα και, 

σχεδόν όλες τις ώρες, 

δεν παύεις από του να φωνάζεις:
–‘‘Φώτισόν μου το σκότος! 

Φώτισόν μου το σκότος!’’;».

Ο καλός Γρηγόριος, αποκρίθηκε με ταπείνωση:

«Και, τί άλλο, πρέπει να ζητώ από τον Θεό, 

όταν προσεύχομαι, 

εγώ που είμαι άνθρωπος ατελής και γεμάτος πάθη, 

εκτός από τον θείο φωτισμό για να βλέπω 

και να πράττω το σωτήριο Εκείνου θέλημα;».

|από την "συν αυτώ", Georgina Georgina ...

~ Δες αν θες κι αυτό:

Ο συνεχιστής της Παλαμικής διδασκαλίας περί της Ευχής του Ιησού...

* Ιωσήφ Ησυχαστής, Ταινία 2020 

[Για όσους δεν την είδαν ακόμα...]

Και με μετάφραση με Ελληνικούς Υπότιτλους σε 3 μέρη εδώ : 1 2 3

✔ "Καποδίστριας" εναντίον όλων... |Βγαίνει τα Χριστούγεννα...

 

Από την ταινία Καποδίστριας, του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή!

Η ταινία θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα!

Κάθε τέτοια προσπάθεια πρέπει να βρίσκει ανταπόκριση 

ώστε να μαθαίνουν οι Ελληνες ανεξαρτήτου ηλικίας την ιστορία τους 

γιατί γενικότερα γίνεται μια προσπάθεια να αποδομηθεί οτιδήποτε ελληνικό.

Στην συνέχεια καλό θα ήταν να συνεχίσει ο Σμαραγδής 

και να φτιάξει μια ταινία και για το Βυζάντιο!

Οι Τούρκοι δίνουν τρελά λεφτά δίπλα 

και οι σειρές τους και οι ταινίες έιναι κάτι σαν βιομηχανία 

που διαφημίζει την χώρα τους στο εξωτερικό.

Υπάρχουν ταινίες και σειρές για το Βυζάντιο, 

για την Κύπρο, 

για την Μικρά Ασία 

και φυσικά με την αλήθεια που πιστεύουν αυτοί 

και διαδίδουν σε όλο τον κόσμο 

και πολύ καλά κάνουν!

Καιρός και στην Ελλάδα να στραφούν οι σκηνοθέτες 

σε ιστορικές και θρησκευτικές σειρές και ταινίες, 

όπως έκανε τελευταία τo OPEN με το Κόκκινο Ποτάμι 

και το MEGA με τον Άγιο Παϊσιο!

"Η φυλή για την οποία μιλώ είναι απόγονοι τριών πολιτισμών. 

Του Μινωικού, 

του Ελληνικού κλασικού 

και του Βυζαντινού".

Ιωαννής Καποδίστριας

Dieci

|δικό μας σχόλιο:

Δεν ξέρουμε πόσο πιστά θα απεικονιστεί 

στην ταινία του Σμαραγδή

ο σπάνιος χαρακτήρας του "αγίου της πολιτικής",

όπως γράφεται και ακούγεται.

Το γεγονός όμως 

πως η ταινία βγαίνει τελικά ασθμαίνοντας,

 μετά κόπων και βασάνων

και μετά από τον τεράστιο πόλεμο που της έγινε

από εκείνους που δεν θέλουν με κανένα τρόπο 

να περνά στον Ελληνικό λαό

ό,τι Ελληνοπρεπές υπάρχει

το παράδειγμα της θυσίας, 

του ηρωισμού, 

της αγάπης για την Πατρίδα 

και για τον Χριστό,

μας κάνει να θέλουμε να πάμε,

και μάλιστα από τους πρώτους να την δούμε...

[Μπράβο πάντως, 

για ακόμα μια φορά στο Dieci...]

✔ Ας δούμε, 

για να πάρουμε την πρώτη γεύση και πρόσεγγιση, 

το σκηνοθετικό σημείωμα του Γιάννη Σμαραγδή:

"Η Ελλάδα ευλογήθηκε με τη γέννηση του Ιωάννη Καποδίστρια.

 

Όλη του η ζωή ήταν ένα στρατήγημα. 

Ένα στρατήγημα για την ανάδειξη 

της μέσα Ανώτερης Ελλάδας, 

για να μπορέσει η χώρα να σταθεί όρθια. 

Ο Καποδίστριας εξετέλεσε την εντολή, 

έριξε το σπόρο, 

μετά ανέβηκε το Γολγοθά του, 

και ακέραιος, άσπιλος και λευκοφόρος 

επέστρεψε στην κεντρική πηγή, 

στο Θείο.

 

Γι’ αυτό και όσο ζούσε, 

από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του 

υπηρετώντας το σχέδιο του Θεού 

έβαλε τα θεμέλια για την ελληνική επανάσταση 

και την γέννηση του νέου ελληνικού Έθνους. 

Όταν έλαβε την εντολή να κυβερνήσει 

επιτέλεσε την αποστολή του 

με ανιδιοτέλεια και δοτικότητα, 

υπηρετώντας με τιμή 

την ανώτερη αξία των Ελλήνων 

που είναι η προάσπιση της Ελλάδος 

και του Ελληνισμού 

και μας άφησε την ευθύνη 

για να μην χαθεί ο ευλογημένος σπόρος 

που έριξε...".

...αλλά και το επίσημο trailer...

Ένας αντιναζιστής άγιος γιατρός

 Ο αντιναζιστής φοιτητής που μαρτύρησε για τον Χριστό 

κι έγινε Άγιος!

(Ένας ακόμα Άγιος Αλέξανδρος...)

13 Ιουλίου, γιορτή αγίου Αλέξανδρου Σμόρελ

Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ σπούδασε Ιατρική στο Μόναχο και ήταν ιδρυτικό μέλος του Λευκού Ρόδου, της οργάνωσης που έφτιαξε μια ομάδα χριστιανών σπουδαστών κατά του Χίτλερ. 

Εκτελέστηκε σε ηλικία 25 ετών, στις 13/7/1943.

Ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία του θάρρους και της κατάργησης του φόβου. Η πνευματική ζωή μάλιστα δεν βρίσκεται αποστειρωμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους αλλά καλλιεργείται μέσα στη ζωή και σε επαφή με τα προβλήματα που ανακύπτουν στην καθημερινότητα. Στις 13 Ιουλίου η ορθόδοξη εκκλησία τιμά τον άγιο Αλέξανδρο Σμόρελ, έναν άνθρωπο πίστης και θάρρους, ο οποίος γίνεται σιγά σιγά γνωστός ολοένα και περισσότερο και στην Ελλάδα.

 

Ο Αλέξανδρος Σμόρελ, Ρωσικής καταγωγής ανακηρύχθηκε άγιος το 2012. Ήταν μέλος της αντιναζιστικής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο» και αποκεφαλίστηκε από τους Ναζί εξαιτίας της αντιστασιακής του δράσης, όπως και οι συνεργάτες του. Πρόκειται για μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μονάχου, όλοι χριστιανοί, που συνεργάστηκαν με σκοπό την αφύπνιση του γερμανικού λαού και την καταδίκη της πολιτικής του Χίτλερ. Τον βασικό πυρήνα της οργάνωσης αποτελούσαν πλην του Ορθόδοξου νέου Αλέξανδρου Σμόρελ, οι Σόφι και Χανς Σολ, Βίλλι Γκραφ, Κρίστοφ Προμπστ. Υπήρχαν και μερικά ακόμη μέλη, με πιο περιφερειακό ρόλο. Μέντορας όλων των παραπάνω ήταν ο καθηγητής Κουρτ Χούμπερ, που και αυτός καταδικάστηκε σε θάνατο.

Από πού προέρχεται όμως η ονομασία της ομάδας; Πιθανόν να έχει σχέση με σχετικό κομμάτι από τους αδελφούς Καραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι: ο Χριστός ξαναγυρνά στη γη και ανασταίνει ένα κορίτσι που σηκώνεται στο φέρετρό του κρατώντας λευκά τριαντάφυλλα.

 

Αντίχριστη εξουσία
Η οργάνωση του Λευκού Ρόδου από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943 τύπωσε και μοίρασε στο προαύλιο του Πανεπιστημίου του Μονάχου έξι προκηρύξεις ευθείας εναντίωσης στον Χίτλερ, στο ναζιστικό καθεστώς, στη ναζιστική ιδεολογία και στην ανοχή του γερμανικού λαού στα εγκλήματα του ναζισμού. Η αντίστασή τους δεν είχε μόνο πολιτικό χαρακτήρα αλλά είχε και πνευματική διάσταση. Ο Γιάννης Ζερβός, στην εισαγωγή του στο βιβλίο του Αρχιμ. Κύριλλου Κεφαλόπουλου, Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ, εκδ. Χριστιανική, αναφέρει για τα χριστιανικά μέλη της οργάνωσης: «Έβλεπαν τη χιτλερική εξουσία ως εξουσία τυραννική και αντίχριστη, η οποία εκμεταλλεύθηκε στιγμές αδυναμίας του γερμανικού λαού για να τον πειθαναγκάσει να απαρνηθεί το θείο δώρο της ελευθερίας και να υποταχθεί στην τυραννία. Δεν καταγγέλλουν μόνο τη ναζιστική εξουσία. Στιγματίζουν την ανοχή προς αυτήν της πλειοψηφίας των Γερμανών και προφητικά τονίζουν ότι, αν οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν ανέτρεπαν τον Χίτλερ, τα ναζιστικά εγκλήματα θα αποτελούσαν όνειδος για τις επόμενες γενιές. Οι νέοι του Λευκού Ρόδου μπόρεσαν να κάνουν τη δύσκολη υπέρβαση: να αρνηθούν ως χριστιανοί τον πειρασμό της τυραννίας. Να καταγγείλουν τον ξεπεσμό της ίδιας της πατρίδας τους σε όργανο για την εξυπηρέτηση των στόχων του τυραννικού καθεστώτος, η νίκη του οποίου στα πεδία των μαχών θα μετέβαλλε τον κόσμο σε κόλαση».
 
Συνελήφθησαν
Την επόμενη μέρα από τη ρίψη της έκτης προκήρυξης συνελήφθησαν τω πρώτα μέλη της οργάνωσης: τα αδέλφια Χανς και Σόφι Σολ, και ο Κρίστοφ Προμπστ. Δικάστηκαν προσχηματικά και εκτελέστηκαν τρεις μέρες μετά δι΄ αποκεφαλισμού. Λίγους μήνες μετά συνελήφθησαν, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο άλλα τρία μέλη της οργάνωσης, οι φοιτητές Αλέξανδρος Σμόρελ και Βίλλι Γκραφ καθώς και ο καθηγητής Χούμπερ.

 

Ο άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ ήταν φοιτητής Ιατρικής και ιδρυτικό μέλος του Λευκού Ρόδου. 

Συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1943 και εκτελέστηκε στις 13 Ιουλίου 1943, στη φυλακή Σταντελχάιμ στο Μόναχο, σε ηλικία 25 ετών. 

Στις 5 Φεβρουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε άγιος και μάρτυρας της ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας. 

Ο άγιος Αλέξανδρος εικονίζεται με τη λευκή ιατρική στολή, κρατά ένα σταυρό μαζί με ένα λευκό ρόδο, σύμβολο της ζωής και της ανάστασης.

 
Εκκλησιαζόνταν συχνά και είχε πάντα μαζί του την Αγία Γραφή
Η πίστη του Αλέξανδρου ήταν «βαθιά και ουσιαστική. Τακτικότατα εκκλησιαζόταν στη ρωσική ορθόδοξη εκκλησία και είχε πάντα μαζί του μία Αγία Γραφή, την οποία συνεχώς μελετούσε. Άλλωστε, ως συντάκτης των φυλλαδίων της οργάνωσης, φρόντιζε να περιλαμβάνει συχνές αναφορές στην Αγία Γραφή. Επίσης, φαίνεται ότι είχε διαβάσει Πατέρες της Εκκλησίας, όπως συμπεραίνουμε από μία αναφορά του στον Θεόδωρο τον Στουδίτη.

Ο Άλέξανδρος Σμόρελ ομολόγησε με θάρρος τη χριστιανική πίστη, πάλεψε για την ελευθερία και αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου, αντιστάθηκε στο άθεο ναζιστικό καθεστώς και θυσίασε τη ζωή του μαρτυρώντας την αγάπη του για τον Θεό και τον πλησίον. Το σώμα του ετάφη στο κοιμητήριο Perlacher Forst, πίσω από τη φυλακή Σταντελχάιμ.
 
Μερικά αποσπάσματα από τις προκηρύξεις για την αφύπνιση του λαού
«Η μεγαλύτερη ντροπή για έναν λαό που θέλει να λέγεται πολιτισμένος είναι να ανέχεται αδιαμαρτύρητα να τον κυβερνά μια ανεύθυνη και παραδομένη στα ζοφερά της ένστικτα συμμορία εξουσιαστών. 

Άραγε δεν είναι αλήθεια ότι κάθε τίμιος Γερμανός αισθάνεται σήμερα ντροπή για την κυβέρνησή του; Και άραγε ποιος ανάμεσά μας φαντάζεται τι αβάσταχτο όνειδος θα πέσει πάνω σε εμάς και στα παιδιά μας, όταν κάποτε γλιστρήσει στο έδαφος το πέπλο που μας σκεπάζει τα μάτια και έρθουν στο φως τα ανείπωτης φρίκης και έκτασης εγκλήματα; [...] Αν ο καθένας περιμένει μέχρι κάποιος άλλος να κάνει την αρχή, οι αγγελιαφόροι της Νέμεσης θα ζυγώνουν όλο και πιο κοντά ζητώντας εκδίκηση και τότε το τελευταίο θύμα θα ριχτεί βορά στα σαγόνια του ακόρεστου δαίμονα. Γι΄ αυτό πρέπει ο καθένας, έχοντας πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του ως μέλους του χριστιανικού και του δυτικού πολιτισμού, να αμυνθεί, σε αυτή την έσχατη ώρα, με όλες του τις δυνάμεις, να αγωνιστεί ενάντια σε αυτή τη μάστιγα της ανθρωπότητας, ενάντια στο φασισμό. [...] Προβάλλετε παθητική αντίσταση, αντισταθείτε όπου κι αν βρίσκεστε, σταθείτε εμπόδιο στη λειτουργία αυτής της άθεης πολεμικής μηχανής προτού να είναι πολύ αργά» (πρώτη προκήρυξη).

Ηθικό καθήκον
«Σας ρωτώ όμως, αφού το γνωρίζετε, γιατί δεν αντιδράτε, γιατί ανέχεστε να υφαρπάζουν τούτοι οι εξουσιαστές κομμάτι κομμάτι, άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε ύπουλα, τα δικαιώματά σας, το ένα μετά το άλλο, μέχρι που μια πρωία δε θα απομείνει τίποτα, τίποτα απολύτως. [...] Τόσο πολύ καταβεβλημένο είναι το πνεύμα σας από τον αδιάκοπο βιασμό του, ώστε λησμονείτε πως δεν είναι δικαίωμά σας αλλά ηθικό σας καθήκον να δώσετε ένα τέλος σε αυτό το καθεστώς; [...] Πάψτε να καμουφλάρετε τη δειλία σας κάτω από τον μανδύα μιας δήθεν σωφροσύνης. Διότι κάθε μέρα που διστάζετε, κάθε μέρα που δεν αντιστέκεστε σε αυτό το γέννημα της κόλασης, η ευθύνη σας αυξάνει... (τρίτη προκήρυξη).

«Παντού και σε κάθε εποχή οι δαίμονες παραφυλούσαν στο σκοτάδι περιμένοντας την ώρα που ο άνθρωπος γίνεται αδύναμος, την ώρα που εγκαταλείπει αυτόβουλα την ελευθερία που εξασφάλισε για εκείνον το Θεϊκό Σχέδιο, την ώρα που ενδίδει στις πιέσεις του Κακού και απομακρύνεται από τις δυνάμεις μιας υπέρτερης ηθικής τάξης. Και αφότου κάνει με τη θέλησή του το πρώτο βήμα, ωθείται στο δεύτερο και στο τρίτο και σε κάθε επόμενο με ταχύτητα που κλιμακώνεται ραγδαία. Και αντίστοιχα σε κάθε εποχή μεγάλης ανάγκης εμφανίστηκαν άνθρωποι, προφήτες και άγιοι που περιέσωσαν την ελευθερία τους, που κήρυξαν τον λόγο του ενός και μοναδικού Θεού και με τη βοήθειά Του παρακίνησαν τον λαό να μεταστραφεί. Ο άνθρωπος βέβαια είναι ελεύθερος, όμως δίχως τον αληθινό Θεό είναι ανήμπορος να αμυνθεί ενάντια στο Κακό, είναι σαν ένα καράβι χωρίς κυβερνήτη. [...] Σε ρωτώ εσένα, που είσαι χριστιανός, υπάρχει άραγε σε αυτή τη μάχη για τη διαφύλαξη των ύψιστων αγαθών σου ο παραμικρός δισταγμός, η παραμικρή επιθυμία να ξεγλιστρήσεις, η παραμικρή ταλάντευση στην απόφασή σου να αγωνιστείς, με την προσδοκία ότι κάποιος άλλος θα σηκώσει τα όπλα για να σε προστατεύσει; Δε σε έχει οπλίσει ο Θεός με τη δύναμη και το θάρρος να πολεμήσεις; Πρέπει να χτυπήσουμε το Κακό... (τέταρτη προκήρυξη).

Το τελευταίο γράμμα στους γονείς του από τη φυλακή

Μόναχο, 13 Ιουλίου 1943

Αγαπητοί μου πατέρα και μητέρα,
Τώρα δεν θα γίνει τίποτε άλλο από αυτό, και με το θέλημα του Θεού, σήμερα η επίγεια ζωή μου θα κλείσει για να πάω σε μια άλλη, η οποία δεν θα έχει τέλος και στην οποία όλοι μας θα ξανασυναντηθούμε. 

Ας είναι αυτή η μελλοντική συνάντηση η παρηγοριά και η ελπίδα σας. 

Δυστυχώς, αυτό το χτύπημα θα είναι πολύ βαρύτερο για σας παρά για μένα, διότι φεύγω με τη βεβαιότητα, ότι με βαθιά πεποίθηση υπηρέτησα την αλήθεια. 

Όλα αυτά με αφήνουν με ήρεμη συνείδηση, παρόλο που η ώρα του θανάτου μου πλησιάζει. 

Σκεφτείτε τα εκατομμύρια των νέων που έχασαν τη ζωή τους έξω στα πεδία των μαχών. 

Η μοίρα τους είναι εξίσου και δική μου. 

[...] Σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι σε μία καλύτερη ζωή, και δεν πρόκειται να σας ξεχάσω. 

Θα ζητήσω από τον Θεό να σας παράσχει παρηγορία και ειρήνη. 

Και θα σας περιμένω! 

Ένα πράγμα, προ πάντων, επιτρέψτε μου να αφήσω στις καρδιές σας: 

Ποτέ μην λησμονείτε τον Θεό!!!

Ο δικός σας Schurik

 

Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ δεν αντιμετώπισε το θάνατο ως το χειρότερο που μπορούσε να του συμβεί. 

Δεν έδωσε χώρο στην καρδιά του για έκπτωση από τις εντολές του Θεού και γι’ αυτό δεν έφυγε μακριά από τον Χριστό θλιμμένος όπως ο νεανίας του Ευαγγελίου. 

Έφυγε με ενθουσιασμό, για να είναι κοντά στον Χριστό, σε αυτή και στην ερχόμενη Ζωή.

_________

Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 10.07.2019 

ΥΓ. Ακούστε το Γιώργο Μπάρλα
να μιλά στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας
για τον άγιο Αλέξανδρο 

Δείτε και την ταινία για τη δράση τους

Sophie Scholl - Οι Τελευταίες Μέρες

Ιστορική 2005 | Έγχρ. | Διάρκεια: 117'

Γερμανική ταινία, σκηνοθεσία Μαρκ Ρόθεμουντ με τους: 

Γιούλια Γιεντς, Αλεξάντερ Χελντ, Φαμπιάν Χίρνικς 

Η Σόφι Σολ, μέλος της παράνομης αντιναζιστικής φοιτητικής οργάνωσης Λευκό Ρόδο, 

συλλαμβάνεται μαζί με τον αδελφό της το Φεβρουάριο του 1943

καθώς μοιράζουν αντιπολεμικές προκηρύξεις. 

Ανακρίνεται από την Γκεστάπο και μέσα σε τέσσερις ημέρες καταδικάζεται σε θάνατο. 

Αργυρή άρκτος σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας 

στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2005.
  

|πρωτοδημοσιεύσαμε στις 13/7/2020

* "Άγιος Λουκάς ο Ιατρός..." |Ρωσική ταινία

✨ Έρχονται τα 4 άγια παλλικάρια από το Ρέθυμνο... Λίγο το΄χεις; |Δες πριν πας (ή και μετά...) "Το Ημερολόγιο της Αρετής... |Η ταινία του Γυμνασίου Ατσιποπούλου για την επέτειο των 200ων χρόνων από το μαρτύριο των 4ων Νεομαρτύρων Ρεθύμνου, Αγγελή, Μανουήλ, Γεωργίου και Νικολάου, που κατάγονταν από τις Μέλαμπες Ρεθύμνου και αποκεφαλίστηκαν από τους Τούρκους στις 28 Οκτωβρίου 1824....

    "Πολύ συγκινητικό!

Πρώτα βλέπεις την ταινία, 

και μετά πας καρφί στον Άγιο Νικόλαο 

για να προσκυνήσεις τα λείψανα τους...

Βοήθεια μας η χάρη τους!!!

|επιμέλεια ανάρτησης: Μπάμπης Αμερινός

☆ ΔΙΑΚΟΣ ο Ηρωομάρτυς (2023) - Η ταινία |Να δούμε την Πρεμιέρα απόψε στις 8 όλοι μαζί;...

♡ "...Την πρώτη φορά που σε γνώρισα, εξέπεμπες τόσο πολύ φως, που νόμιζα ότι ο Κύριός μας ήθελε να στολίσει τον ουρανό με έναν άλλον ήλιο... |Ρομπέρτο Μπενίνι προς την σύζυγό του Νικολέτα Μπράσκι.

 

Όταν βράβευαν τον Ρομπέρτο Μπενίνι

στο φεστιβάλ Βενετίας τον Σεπτέμβριο του 2021,

έκανε αυτήν την πολύ όμορφη αφιέρωση

προς την σύζυγό του Νικολέτα Μπράσκι.

«Δώστε μου λίγες στιγμές

για να αφιερώσω λίγα λόγια σε ένα άτομο

που βρίσκεται στην κορυφή των σκέψεών μου,

το οποίο, όπως λέει ο Δάντης,

διαβάζει το μυαλό μου.

Η αγαπημένη μου ηθοποιός, Νικολέτα Μπράσκι,

στην οποία δεν μπορώ καν να αφιερώσω αυτό το βραβείο,

γιατί αυτό το βραβείο είναι δικό της.

Είναι δικό σου, σου ανήκει,

θα το αφιερώσεις εσύ σε όποιον θέλεις.

Κάναμε τα πάντα μαζί για 40 χρόνια…

Ξέρω μόνο έναν τρόπο να μετράω το χρόνο,

με σένα και χωρίς εσένα.

Μπορούμε να μοιραστούμε αυτό το Λιοντάρι,

παίρνω την ουρά και σου αφήνω τα φτερά.

Αν κάποια στιγμή στη δουλειά έχω πετάξει

είναι χάρη σε σένα,

στο ταλέντο σου,

το μυστήριό σου,

τη γοητεία σου,

την ομορφιά σου,

το ταλέντο σου ως ηθοποιός,

τη θηλυκότητά σου.

Οι γυναίκες είναι ένα ατελείωτο μυστήριο,

που δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι άνδρες.

Αν έχω κάνει κάτι καλό στη ζωή μου,

πάντα το διέσχιζε το φως σου.

Την πρώτη φορά που σε γνώρισα

εξέπεμπες τόσο πολύ φως

που νόμιζα ότι ο Κύριός μας

ήθελε να στολίσει τον ουρανό με έναν άλλον ήλιο.

Ήταν ένας έρωτας με την πρώτη ματιά,

αλλά και με την τελευταία ματιά.

Ή καλύτερα και με την αιώνια ματιά.»

|από την εκ των "συν αυτώ", Eleni Diamantopoulou

* Παρεμπιπτόντως, αν μας ζητούσε κάποιος

να προτείνουμε μια κινηματογραφική ταινία,

που να μπορούσε να την δει σύσσωμη

μια οικογένεια με όλα τα μέλη της,

θα προτείναμε ανεπιφύλαχτα το

Η ζωή είναι ωραία / La vita è bella / Life Is Beautiful (1997)

Από τις λίγες παραγωγές, κατά τη γνώμη μας,

που άξιζαν το OSCAR.

Και με το παραπάνω!

Αν δεν το έχετε ήδη δει, αναζητήστε το...

~ εκ των "συν αυτώ".-