Αγάπη δεν είναι μόνον το να βάλουμε το χέρι στην τσέπη και να δώσουμε πέντε δραχμές.
Αγάπη δεν είναι μόνον το να δείξουμε ένα πλαστικό, τυποποιημένο, εξωτερικό χαμόγελο, ένα επιφανειακό, κοινωνικό ενδιαφέρον για τον γείτονα μας.
Αγάπη δεν είναι μόνον το να δείξουμε ένα πλαστικό, τυποποιημένο, εξωτερικό χαμόγελο, ένα επιφανειακό, κοινωνικό ενδιαφέρον για τον γείτονα μας.
Αγάπη δεν είναι μόνον να μην προδώσουμε την πίστη στη γυναίκα μας ή στον άνδρα μας.
Αγάπη δεν είναι μόνον να ανεχθούμε λίγο το παιδί μας με τον τρόπο του ή τον συνάδελφό μας με την ιδιορρυθμία του.
Αυτά είναι το λίγο της αγάπης...
Ασφαλώς αποτελούν στοιχεία της.
Είναι όμως δυνατό αυτό να είναι η αγάπη προς τον αδελφό για την οποία τόσο πολύ μιλάει ο απόστολος Ιωάννης, κυρίως στην Α' επιστολή του αλλά και στο Ευαγγέλιο, με το στόμα του Κυρίου κατά τη στιγμή των υποθηκών του προς τους μαθητές στο Μυστικό Δείπνο;
Αγάπη που δεν έχει τον πόνο της ταπεινοφροσύνης, δεν έχει το αίμα της θυσίας. Έχει το θέλημα, το καπρίτσιο, την ανάγκη της καλής κοινωνικής εικόνας. Είναι ένας εγωισμός και δεν είναι αυθεντική αγάπη.
Η αγάπη δεν είναι καθήκον, αλλά παροξυσμός.
Δεν είναι προσφορά, αλλά αυτοπροσφορά.
Δεν είναι φυσική συμπόνια, αλλά πνευματική μετοχή.
Δεν είναι ξόδεμα, αλλά επένδυση.
Δεν είναι πράξη, αλλά μεταμόρφωση του είναι μας.
Δεν είναι μείωση της περιουσίας,
Δεν είναι προσφορά, αλλά αυτοπροσφορά.
Δεν είναι φυσική συμπόνια, αλλά πνευματική μετοχή.
Δεν είναι ξόδεμα, αλλά επένδυση.
Δεν είναι πράξη, αλλά μεταμόρφωση του είναι μας.
Δεν είναι μείωση της περιουσίας,
αλλά μοίρασμα.
Δεν είναι κτήση, αλλά κένωση.
Δεν είναι τήρηση του θεϊκού νόμου, αλλά υπέρβαση κάθε νόμου.
Η αγάπη δεν αποσκοπεί στο να "κερδίσουμε" τον Θεό, αλλά στο να κοινωνούμε με τον Θεό.
Δεν είναι κτήση, αλλά κένωση.
Δεν είναι τήρηση του θεϊκού νόμου, αλλά υπέρβαση κάθε νόμου.
Η αγάπη δεν αποσκοπεί στο να "κερδίσουμε" τον Θεό, αλλά στο να κοινωνούμε με τον Θεό.
Αγαπούμε γιατί...
δεν μπορούμε να μην αγαπούμε!
Η αγάπη προς τον αδελφό δεν είναι περιοριστική λογική, σχολαστικό επιχείρημα, συμμόρφωση σε κανόνες, φόβος λάθους, αλλά είναι "τόλμη θανάτου", "παροξυσμός", "το τέλειον", κατάργηση του εκ μέρους, είναι τα πάντα και τα ουδέποτε του Αποστόλου Παύλου.
Δεν είναι το <<δι'εσόπτρου εν αινίγματι>>, αλλά το <<πρόσωπον προς πρόσωπον>>, δεν είναι το <<ότε>> του παρελθόντος ούτε το <<τότε>> του μέλλοντος, αλλά το <<νυνί>> που μένει και το <<μείζων>> που ελευθερώνει!
Δεν είναι το <<δι'εσόπτρου εν αινίγματι>>, αλλά το <<πρόσωπον προς πρόσωπον>>, δεν είναι το <<ότε>> του παρελθόντος ούτε το <<τότε>> του μέλλοντος, αλλά το <<νυνί>> που μένει και το <<μείζων>> που ελευθερώνει!
Απο το βιβλίο του Μητροπολίτη:
Ελεύθεροι απο το γονιδίωμα (σελ. 303)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου