Ο αδελφός μου

Στο βίντεο που ακολουθεί ένας μαυροφορεμένος νεαρός με κουκούλα κρατά σιδερένιο λοστό και βαδίζει γεμάτος ένταση σε έναν πολύβουο χριστουγεννιάτικο δρόμο. Ξαφνικά, αρχίζει να πετά κάτω τα τραπέζια των καφέ και των εστιατορίων που καταλαμβάνουν πεζοδρόμιο, οι περαστικοί τον βρίζουν, άλλοι παγώνουν με το σκηνικό βίας που εκτυλίσσεται, κι όταν ο νεαρός φθάνει μπροστά σε ένα σταθμευμένο λευκό αυτοκίνητο, το σπάει με μανία. Οι περαστικοί που τον ακολουθούν, τον ρίχνουν στο έδαφος και τον ξυλοκοπούν.

Στο επόμενο πλάνο, ο «ταραχοποιός» βγαίνει από το κρατητήριο, με τα σημάδια από τα χτυπήματα στο πρόσωπο. Ο κινηματογραφικός χρόνος γυρίζει πίσω, πριν το ξέσπασμά του. Τον βλέπουμε τότε να προσπαθεί να κινηθεί στο ίδιο πεζοδρόμιο με δυσκολία, σπρώχνοντας ένα αναπηρικό καροτσάκι, στο οποίο κάθεται η αδερφή του. Τα τραπέζια που του έκλειναν τον δρόμο, είναι τα ίδια που έριξε στο διάβα του. Το αυτοκίνητο που έσπασε, ήταν παρκαρισμένο πάνω σε ράμπα αναπήρων. Και όταν προσπάθησε να περάσει τα εμπόδια, κατέβηκε στον δρόμο. Ένα αυτοκίνητο χτύπησε και παρέσυρε την αδερφή του. 

Το βίντεο, με τίτλο «Ο αδερφός μου», κλείνει με τη φράση «Σεβάσου τη ζωή».

Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη δημιούργησε τη διαδικτυακή καμπάνια #RespectLife (respectlife.gr), με σκοπό να αναδείξει τα προβλήματα προσβασιμότητας που αντιμετωπίζουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα, τα οποία κινούνται στις ελληνικές πόλεις. 

Το έμμεσο μήνυμα που περνά, επίσης, το βίντεο είναι το «μη βιάζεσαι να κρίνεις», καθώς και η αποτύπωση του τοξικού και ανατροφοδοτούμενου κλίματος βίας, που κατακλύζει την καθημερινότητα και τα timeline μας.

* Στη σχετική ανακοίνωση που συνοδεύει το βίντεο αναφέρεται:

Πριν μερικά χρόνια η Αλεξάνδρα Μανουσάκη μετακόμισε στα Χανιά από τη Νέα Υόρκη με σκοπό να αναλάβει το οινοποιείο των γονιών της. 

Όταν η αγαπημένη της αδερφή Taty ήρθε στα Χανιά για να παραστεί στο γάμο της Αλεξάνδρας, οι δύο αδερφές βγήκαν για μια βόλτα. 

Η Αλεξάνδρα ήθελε να δείξει στην αδερφή της τις ομορφιές της πόλης των Χανίων. 

Δυστυχώς όμως αυτό δεν ήταν δυνατό. Γιατί; Η Taty κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι και το να διασχίσει τους δρόμους και τα πεζοδρόμια των Χανίων ήταν σχεδόν αδύνατον.

Οχήματα πάνω σε ράμπες αναπήρων, εστιατόρια και καφετέριες που κλείνουν τα πεζοδρόμια με τραπέζια, καρέκλες, ταμπέλες… 

Είναι μεν αποτέλεσμα κακού πολεοδομικού σχεδιασμού, αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι ένδειξη τεράστιας ασέβειας προς τους συνανθρώπους μας.

Η Αλεξάνδρα αμέσως ανέλαβε δράση...

Μαζί με το Οινοποιείο Μανουσάκη, η Παγκρήτια Ένωση Αμερικής (Pancretan Association of America (PAA) και η Indigo ViewProductions ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια ταινία μικρού μήκους με σκοπό την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων και την ανάδειξη αυτού του προβλήματος σε πανελλαδικό επίπεδο.

Για την παραγωγή της ταινίας στραφήκαμε στην κοινότητα μέσω Crowd sourcing και η ανταπόκριση ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. «Ο Αδελφός μου» γυρίστηκε τελικά με τη συμμετοχή πάνω από 80 εθελοντών και τη στήριξη τοπικών καταστημάτων των Χανίων. 

Παίχτηκε σε φεστιβάλ όπως στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων...

Σκηνοθεσία: Τεό Παπαδουλάκης

Σενάριο: Παναγιώτης Παπουτσάκης

Παραγωγή: Δημήτρης Ξενάκης, Αλεξάνδρα Μανουσάκη

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βαγγέλης Κατριτζιδάκης

Σκηνογραφία: Douglas FooteΠαραγωγή: Indigo View Productions

πηγή

* Αν θεωρήσει κάποιος πως αμνηστεύουμε με την αναφορά μας σε αυτήν την ταινία τις πράξεις βίας, κάνει λάθος.
Ποτέ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει λύση 
για οτιδήποτε λανθασμένο.
Κίνητρο για μας, εκτός τους προφανούς σεβασμού στους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα, είναι η συχνότατη βιασύνη μας να κρίνουμε τις πράξεις των πάντων χωρίς καμιά απολύτως διάκριση...
Γιατί ποτέ δεν ξέρουμε, μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας πληγωμένος άνθρωπος...

- εκ των "συν αυτώ".