εγώ, Εσύ και μια χαραμάδα φωτός...
εγώ, Εσύ και λίγα λόγια προσευχής, μπλεγμένα με δάκρυα..
εγώ, Εσύ και πολλές στιγμές σιωπής...
Άκουσε σε παρακαλώ, τι χρειάζεσαι η ψυχή μου!
εγώ, Εσύ και το έλεος Σου...
εγώ η δούλη Σου και εσύ ο Κύριος μου...
εγώ το παιδί Σου και Εσύ ο Πατέρας μου!
Δόξα Σοι Κύριε...
Κυβερνήτα της ψυχής μου...
Κράτα γερά το τιμόνι, για μην τσακιστεί από τις αμαρτίες.
Λύτρωσε με από τη θλίψη και το σκότος...
Φύλαξε την καρδιά μου, ζεστή και φιλόξενη, ώστε να κατοικείς πάντα μέσα της.
Προστάτεψε το νου μου, από την έπαρση και τον ακατανίκητο πειρασμό.
Κλείσε με στην αγκαλιά Σου, σαν σπλαχνικός Πατέρας και σήμερα, που σε χρειάζομαι τόσο!
Ελέησον με Κύριε...
Αμήν.
|Το κείμενο δανειστήκαμε τέτοιες μέρες το 2021 από την Aggeliki Vasileiadou. Σαν να ταιριάζει ξανά, δεν νομίζετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου