Έχεις άνθρωπο…
Περνούν από δίπλα σου αδιάφοροι …
Μοιάζουν για δυνατοί , μα δεν είναι…
Τόσο καιρό καρτεράς και το παράπονό σου το πνίγεις μέσα σου καλά …
Να είναι τόσο σιμά σου η πηγή της γιατρειάς και τα πόδια σου να μην σε κρατάνε …
Ν΄ακούς δίπλα σου να κυλά το ύδωρ το ζωήρυτον, του Θεού η ορμή, και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να σου σταλάξει λίγο στα σφαλισμένα σου χείλη …
Ανήμπορος στέκεσαι και θωρείς τους άλλους με την παράλυτη ψυχή βιαστικά να πίνουν,
Περνούν από δίπλα σου αδιάφοροι …
Μοιάζουν για δυνατοί , μα δεν είναι…
Τόσο καιρό καρτεράς και το παράπονό σου το πνίγεις μέσα σου καλά …
Να είναι τόσο σιμά σου η πηγή της γιατρειάς και τα πόδια σου να μην σε κρατάνε …
Ν΄ακούς δίπλα σου να κυλά το ύδωρ το ζωήρυτον, του Θεού η ορμή, και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να σου σταλάξει λίγο στα σφαλισμένα σου χείλη …
Ανήμπορος στέκεσαι και θωρείς τους άλλους με την παράλυτη ψυχή βιαστικά να πίνουν,
να πίνουν μα να μην ξεδιψούν….
Και έπειτα να αναρωτιούνται το γιατί …
Κι ήρθε αργά και στάθηκε δίπλα σου αδερφός …
Ένοιωσες πως ήταν ο ίδιος ο Χριστός …
Σε βάσταξε με μια ματιά που έσταζε κουράγιο, με μια λέξη που έκανε την ξεχασμένη ελπίδα να σταθεί και πάλι ορθή…
Κι έκανες το πρώτο βήμα !
Και βγήκε από μέσα σου φωνή δοξαστική,
Και έπειτα να αναρωτιούνται το γιατί …
Κι ήρθε αργά και στάθηκε δίπλα σου αδερφός …
Ένοιωσες πως ήταν ο ίδιος ο Χριστός …
Σε βάσταξε με μια ματιά που έσταζε κουράγιο, με μια λέξη που έκανε την ξεχασμένη ελπίδα να σταθεί και πάλι ορθή…
Κι έκανες το πρώτο βήμα !
Και βγήκε από μέσα σου φωνή δοξαστική,
ψηλά να φτάσει !
Κύριε, Άνθρωπο Εσένα έχω!
Σε ένα δωμάτιο με μυρωδιές πόνου και αγωνίας σε σκέφτομαι,
Κύριε, Άνθρωπο Εσένα έχω!
Σε ένα δωμάτιο με μυρωδιές πόνου και αγωνίας σε σκέφτομαι,
με έναν μικρό Εσταυρωμένο κάτω από τα σκεπάσματα,
σφιγμένο δυνατά στις αδύναμες γροθιές σου …
Παλεύεις με τον ίδιο τον Θεό και προσεύχεσαι να σε νικήσει …
Πονάς στα βουβά και αποζητάς μόνο έναν άνθρωπο να κουβαλήσει έστω μια κραυγή σου στον έξω κόσμο…
Δεν σου ξέφυγε ποτέ η λέξη «γιατί» μέσα από τα στεγνά σου χείλη …
Μόνο το Δόξα τω Θεώ σε ακούω να λες πιότερο αληθινά από τον καθένα, και εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υποκριτικά να συμφωνώ μαζί σου …
Παλεύεις με τον ίδιο τον Θεό και προσεύχεσαι να σε νικήσει …
Πονάς στα βουβά και αποζητάς μόνο έναν άνθρωπο να κουβαλήσει έστω μια κραυγή σου στον έξω κόσμο…
Δεν σου ξέφυγε ποτέ η λέξη «γιατί» μέσα από τα στεγνά σου χείλη …
Μόνο το Δόξα τω Θεώ σε ακούω να λες πιότερο αληθινά από τον καθένα, και εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υποκριτικά να συμφωνώ μαζί σου …
να συμφωνώ και να ξορκίζω εκείνο το γιατί που κάποια στιγμή στα σίγουρα θα με συναντήσει …
Αποζητάς έναν άνθρωπο να έχεις να μοιράζεσαι το φορτίο …
Δεν αντέχω να νοιώθω ότι και σήμερα δεν βρέθηκε ούτε ένας να σε ξεκουράσει έστω για μια στιγμή ….
Εσύ όμως γνωρίζεις καλά ότι δίπλα στην προβατική κολυμβήθρα του ελέους στέκεται Εκείνος...
που θα σου γιατρέψει κάθε πληγή,
Αποζητάς έναν άνθρωπο να έχεις να μοιράζεσαι το φορτίο …
Δεν αντέχω να νοιώθω ότι και σήμερα δεν βρέθηκε ούτε ένας να σε ξεκουράσει έστω για μια στιγμή ….
Εσύ όμως γνωρίζεις καλά ότι δίπλα στην προβατική κολυμβήθρα του ελέους στέκεται Εκείνος...
που θα σου γιατρέψει κάθε πληγή,
έστω και αν δεν σηκωθείς ποτέ από του πόνου το κρεβάτι …
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από το βιβλίο
«Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν»
( εκδ. Ιεραποστολική Ορθόδοξη Συναλληλία
Πρόμαχος Ορθοδοξίας Τηλ επικοινωνίας: 6980 152079)
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από το βιβλίο
«Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν»
( εκδ. Ιεραποστολική Ορθόδοξη Συναλληλία
Πρόμαχος Ορθοδοξίας Τηλ επικοινωνίας: 6980 152079)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου