|από τον Μάριο Μιχαηλίδη
✔ Κάθε
Ιούλιος
μια ρωγμή
χαραγμένη στο χρόνο
ένα σπάραγμα της μνήμης
κι’ αναμονή που σβήνει αδικαίωτη
σαν φλόγα κεριού
στην δροσερή αύρα της νυκτός.
Κάθε Ιούλιος
ένα ταξίδι
στις ράγες της επιστροφής
ένα βαγόνι που ανατρέπεται
σε ανομολόγητες διαδρομές
και το βάρος των σταυρών
ασήκωτο.
Κάθε Ιούλιος
φεύγει
με τα συνθήματα γραμμένα
στις καλένδες
με τις φωνές να σβήνουν
σε αδιέξοδες διαδρομές
κι εμείς μετράμε χρόνια δίσεχτα.
Ανδρέας Καρακόκκινος, «Κάθε Ιούλιος φεύγει»
|Kι ένα εύστοχο συμπληρωματικό σχόλιο από τον Νίκο Τζανακάκη:
"Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε
ούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει
είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε
και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει.
Κι αν λέω ψέματα κι αν λέω παραμύθια
κι η ζητιανιά τα δυο χεράκια μου στραβώνει
μην με μαλώνεις, μόνο δώσε μια βοήθεια
το άδειο μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει."
|Κι αν θες να δεις (ή να θυμηθείς)
ποιος είναι όχι ο Μάριος,
αλλά ο Μιχαήλ Μιχαηλίδης,
ζούληξε πάνω στο παρακάτω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου