Παύλος Τριποδάκης «Τα Παιδιά του Ανέμου» interview
Πήγαμε στην Πρεμιέρα του φιλμ του Παύλου Tριποδακη ΄ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ΄ και πραγματικά μείναμε κατασυγκινημένοι από το φιλμ και την προσέγγιση του Παύλου για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη θάλασσα.
Σε μια ζεστή βραδιά στον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος έγινε η παρουσίαση του φιλμ με παρευρισκόμενους πολλά και ηχηρά ονόματα από τον κόσμο της Ιστιοπλοΐας.
Σε όσους δεν βρέθηκαν εκεί προτείνουμε ανεπιφύλακτα να αγοράσουν το DVD και να το δείχνουν σε οποίον τους ρωτάει με απορία τι κάνουν στη θάλασσα ….
Ο Παύλος δέχτηκε να μας απαντήσει και σε κάποιες ερωτήσεις μας:
TGB: Όταν σου προτάθηκε να ασχοληθείς κινηματογραφικά με την ιστιοπλοΐα τι είχες στο μυαλό σου ?
Παύλος Τριποδάκης: Δεν ήθελα να το αναλάβω. Ήξερα ότι πρόκειται για κάτι πολύ πολύπλοκο και μεγάλο και αρχικά αρνήθηκα. Τελικά αποφάσισα να δεσμευτώ. Άνοιξε μπροστά μου μια τεράστια πρόκληση που έπρεπε να γίνω μόνο καλύτερος για να την ξεπεράσω με επιτυχία. Η Ιστιοπλοΐα στην Ελλάδα είναι σαν να λέμε η χιονοδρομία στην Αυστρία, ή σαν να λέμε η σπαγγέτι στην Ιταλία. Είναι κάτι πολύ μεγάλο και με πολύ κύρος. Έτσι την στράγγιξα όσο μπορούσα. Μου πήρε 9 μήνες. Τελικά φαίνεται ότι άξιζε τον κόπο. Και εγώ άλλαξα. Έγινα ποιο έμπειρος κινηματογραφικά, συναναστράφηκα με σπάνιους ανθρώπους που πιστεύουν σε όνειρα, ιδανικά και αξίες, έμαθα πράγματα αλλά και η ταινία τελικά έγινε πολύ δυνατή. Τα χειροκροτήματα της πρώτης προβολής θα μου μείνουν αξέχαστα. Με αιφνιδίασαν αλλά και με συγκίνησαν πολύ, δεν μπορούσα να μιλήσω.
TGB:Είναι γνωστό πως η θάλασσα δεν είναι και το πιο εύκολο πεδίο για filming τι δυσκολίες βρήκες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων?
Παύλος Τριποδάκης: Πράγματι είναι πολύ δύσκολη η θάλασσα για γυρίσματα. Έχει πολύ φως και δεν βλέπεις το monitor. Πρέπει συνεχώς να είσαι με το μάτι στο viser και αν κουνάει….. εμετός! Χώρια που βρέχεται ο φακός και πρέπει να κουβαλάς μαζί σου μερικά μέτρα χαρτί υγείας και να έχεις την συγκέντρωση να τον καθαρίζεις, να αδιαφορείς για την ζαλάδα σου και να είσαι 100% συγκεντρωμένος για να πιάνεις το καλύτερο στιγμιότυπο. Ιδρωμένος, πεινασμένος, κουρασμένος, ζαλισμένος, με ακριβή κάμερα και να πρέπει να εστιάζεις σαν sniper την καλύτερη στιγμή και λεπτομέρεια. Και μετά να πάρεις συνέντευξη και να κάνεις και τον δημοσιογράφο και τον φωτιστή και μετά το σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο κτλ. Δεν είναι καθόλου εύκολο.
TGB:Όσοι ασχολούνται με την θάλασσα αντιμετωπίζονται από τον πολύ κόσμο σαν μοναχικοί και απόμακροι, ζώντας σε μια χωρά σαν την Ελλάδα πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει αυτό ?
Καλή ερώτηση. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με τόση θάλασσα και φυσικά κάλλη; Μια χώρα σαν την Ελλάδα με θησαυρούς αόρατους και ορατούς πως είναι δυνατόν ο πολύς ο κόσμος να μην τους βλέπει και να τους περιφρονεί;
Για παράδειγμα ένας μαθητής που κάνει skate ή bmx ίσως είναι μειονότητα και ίσως δεν είναι καλός μαθητής. Όμως αυτό που ζει κάνοντας grind πάνω σε κάγκελα που είναι φτιαγμένα για ασφάλεια των ανθρώπων τον κάνει πολύ διαφορετικό άνθρωπο. Για τους πολλούς ίσως είναι αλήτης. Όμως εκείνη την στιγμή της οποιασδήποτε φιγούρας, βιώνει και ζει πολύπλοκες μαθηματικές εξισώσεις, μαθαίνει να σκέφτεται έξω από το κουτί, η φαντασία του διευρύνεται και όταν πιάσει τα βιβλία με το ίδιο μεράκι θα έχει όλη την υποδομή για να κάνει το διαφορετικό.
Έτσι και πολύ παραπάνω με την θάλασσα, που είμαστε σε μια χώρα αγκαλιασμένη από αυτήν και σίγουρα θα έπρεπε στα σχολεία να είχαν μάθημα επιλογής την ιστιοπλοΐα. Είναι το ποιο καθαρό άθλημα και που ταυτόχρονα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Αυτό θα αλλάξει μόνο αν αλλάξουμε. Και για να αλλάξουμε πρέπει να παιδαγωγηθούμε. Η παιδαγωγία οδηγεί τον άνθρωπο σε αναζητήσεις για αληθινότερες χαρές. Ξεκινά από το σπίτι, την οικογένεια, το σχολείο και τις συνθήκες της χώρας. Σίγουρα τα παραδείγματα των λίγων εμπνέουν και μπορούν να αλλάξουν τα πάντα όταν όμως το έδαφος είναι πρόσφορο και έτοιμο για να δεχθεί τον σπόρο. Ίσως πάμε προς τα εκεί.
TGB:Έχοντας φιλμάρει και για άλλες κοινότητες ανθρώπων, τι διαφορετικό έχουν οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη θάλασσα ?
Παύλος Τριποδάκης: Δεν μπορώ να πω ότι έχω πλήρη εικόνα γιατί εστίασα στις ολυμπιακές κατηγορίες και στα παιδιά που κάνουν πρωταθλητισμό. Αυτό που μπορώ όμως να εκφράσω είναι η διαφορά των αθλητών της ιστιοπλοΐας σε σχέση με άλλα αθλήματα.
Είδα τεράστια αυτοπεποίθηση και καθόλου ξενοφοβία. Ίσως γιατί Ελληνική ακτογραμμή είναι από τις μεγαλύτερες του πλανήτη γη. Θέλω να πω πως ο θαλάσσιος κήπος της Ελλάδας είναι τόσο μεγάλος που ένας αθλητής της ιστιοπλοΐας ίσως νιώθει και ο πλουσιότερος στον κόσμο. Είναι τόσο θαυμαστό, να βλέπεις έναν Έλληνα αθλητή της ιστιοπλοΐας που κατάγεται από μια χώρα τόσο ανοργάνωτη και οικονομικά καταπιεσμένη να περπατά ανάμεσα από τους ξένους αθλητές και πρωταθλητές με απόλυτη υπερηφάνεια αδιαφορώντας για τους μεγατόνους διαφοράς οργάνωσής τους και υποδομών τους. Το έζησα στην Ισπανία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της ISAF.
Πιστεύω πως η Εθνική Ομάδα Ελληνικής Ιστιοπλοΐας είναι η ιδανικότερη ομάδα για να παρηγορήσει τον καταπιεσμένο Ελληνικό φορολογούμενο λαό που στο κάτω κάτω ένα μέρος των φόρων του πάει σε αυτή την ξεχωριστή ομάδα. Θα πρέπει κάπως να γίνει γνωστή. Δεν είναι δυνατόν ο Βύρωνας ο Κοκκαλάνης να είναι πρώτος αυτή την στιγμή στην Παγκόσμια λίστα και να μην το ξέρουν ούτε οι fan του windsurf!
TGB: Στο trailer κάποια στιγμή ακούγεται ότι «ο κόσμος δεν ξέρει τι κάνουμε» Πιστεύεις πως το κοινό θα μάθει «τι κάνουν» μέσα από την ταινία?
Παύλος Τριποδάκης: Ναι το πιστεύω. Μια ταινία έχει τεράστια δύναμη και μπορεί να καθοδηγήσει ανθρώπους προς το καλό ή προς το κακό ανάλογα με τις διαθέσεις της ταινίας. Μια ταινία με αγνά κίνητρα μπορεί να αποτελεί ένα δυνατότατο μέσο παιδείας και πολλές φορές μπορεί μια ταινία να ανάψει και την σπίθα σε έναν άνθρωπο για αλλαγή τρόπου ζωής προς το καλύτερο. Να δει πράγματα που δεν ήξερε, να εμπνευστεί, να μάθει. Η κινηματογραφική οθόνη είναι ένα παράθυρο του σπιτιού που θέα έχει τον κόσμο όλο που ξεδιπλώνεται αρμονικά μέσα από τις ξεχωριστές ιστορίες και τα πρόσωπα. Τα Παιδιά Του Ανέμου είναι μια πολύ διδακτική ταινία και πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει καταστάσεις και ανθρώπους. Μακάρι. Εγώ πάντως έμαθα και διδάχτηκα από τα παιδιά αυτά και θέλω να πιστεύω πως στο τέλος της ταινίας ο θεατής νιώθει αναζωογονημένος.
Το φιλμ απευθύνεται σε όσους αγαπάνε την Ελλάδα, τον αθλητισμό και την θάλασσα. Είναι μια ταινία που θα πρέπει να αφορά κάθε φορολογούμενο πολίτη γιατί στο κάτω κάτω ένα μέρος του φόρου πάει σε αυτήν την Εθνική του Ομάδα. Είναι μια ευκαιρία να πάρει ηθικά πίσω αυτό που δίνει βλέποντας μια τέτοια ταινία. Είναι μια διδακτική ταινία, για νέους και κυρίως για αθλητές όλων των αθλημάτων και όχι μόνο της ιστιοπλοΐας.
TGB:Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα σου ?
Παύλος Τριποδάκης: Δεν ξέρω. Έχω αφεθεί στον άνεμο. Έγινα και εγώ Παιδί Του Ανέμου.
Σας ευχαριστώ!
Επιμέλεια: Νίκος Αθανασίου, Thegreatboarders
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου