12 Ιουνίου 1944: μια απίστευτη κτηνωδία των Βουλγάρων στα Κομνηνά Ξάνθης

Οι εκτελεστές με τα κεφάλια των δύο παιδιών

Ιούνιος 1944.

Έξω από τα Κομνηνά της Ξάνθης οι Βούλγαροι κατακτητές συνέλαβαν τον 20χρονο αντάρτη Νικόλαο Σιδηρόπουλο και τον 16χρονο τροφοδότη Κώστα Παπαδόπουλο και μέσα στο χωράφι του τον 50χρονο Δημήτριο Στίγκα. Τους βασάνισαν αγρίως για να αποκαλύψουν τα κρυσφύγετα των ανταρτών.

Στο τέλος τους εκτέλεσαν, έκοψαν και τοποθέτησαν τα κεφάλια τους σε σάκο και τα κατέβασαν στην πλατεία.

Ένας αξιωματικός κρατώντας τα απο τα μαλλιά, περιέφερε τα κομμένα κεφάλια και ρωτούσε τους γονατιστούς κατοίκους αν τα αναγνωρίζουν. Πρωτοφανής κτηνωδία!

Στο τέλος ο αποσπασματάρχης διέταξε τα πολυβόλα να ετοιμαστούν, αλλά την τελευταία στιγμή ματαιώθηκε η ομαδική εκτέλεση κατόπιν παρεμβάσεως ενός Ρώσου στρατιωτικού γιατρού.

Την ίδια ώρα στρατιώτες λεηλατούσαν και πυρπολούσαν τα σπίτια του χωριού.

Τελικά, μέσα από το πλήθος οι Βούλγαροι ξεχώρησαν την σύζυγο του εκτελεσθέντος Δημητρίου Στίγκα, Κυριακούλα, την οποία δίκασαν και καταδίκασαν σε θάνατο μπροστά στους χωριανούς με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή είχε δύο γιούς αντάρτες τον Κώστα και τον Ανδρέα.

«Και δέκα παιδιά να είχα, θα τα έστελνε στο βουνό, να πολεμήσουν για την ελευθερία της πατρίδος» βροντοφώναξε η Κυριακούλα. Με κομμένη ανάσα όλοι ακούν τον αποσπασματάρχη να διατάζει ένα λοχία με δύο στρατιώτες να πάρουν θέση στο εκτελεστικό ασπόσπασμα.

Ο αποσπασματάρχης ρωτά την Στίγκα αν θέλει να της κλείσουν τά μάτια.

"Όχι!" φώναξε εκείνη θυμωμένα.

Και όταν δόθηκε το σύνθημα επί σκοπόν, με όση δύναμη είχε, βροντοφώναξε: "Ζήτω η Ελλάς!" Αμέσως ακούσθηκαν οι ριπές των όπλων και η ηρωϊκή γυναίκα σωριάστηκε, στην άκρη της πλατείας.

Ο Ανδρέας Στίγκας μπροστά στην προτομή
της μητέρας του στα Κομνηνά

Υπάρχει μια προϊστορία για την Κυριακούλα.

Ένα χρόνο πριν, ο Βούλγαρος κοινοτάρχης πήγε με στρατιώτες στο σπίτι της για να συλλάβουν το γιό της Κώστα που κατέβηκε κρυφά από το βουνό για τρόφιμα.

Εκείνη, όχι μόνο τους εμπόδισε αλλά τους συγκράτησε με νύχια και με δόντια, για να βρει ευκαιρία ο γιος της να πηδήσει από το παράθυρο και να διαφύγει.
 

Με τις κατηγορίες της "υπόθαλψης εγκληματία και αντίστασης κατά της αρχής", οδηγήθηκε σε δίκη στη Φιλιππούπολη, όπου παραδόξως αθωώθηκε !

Στην αγόρευσή του ο Βούλγαρος εισαγγελέας είπε ότι σαν μάνα έκανε ό,τι κάνει μια κλώσσα να σώσει τα κλωσσόπουλά της!
 

Έτσι η Στίγκα αθωώθηκε από ένα Δικαστήριο, αλλά καταδικάστηκε σε θάνατο από ένα πρόχειρο με συνοπτικές διαδικασίες στην πλατεία των Κομνηνών, την οποία κοσμεί σήμερα η προτομή της.
 

Εβδομήντα έξι χρόνια μετά, στα Νεστοχώρια της Ξάνθης, αλλά και σ΄ όλη την Αν. Μακεδονία και Θράκη, οι κάτοικοι περιμένουν, χρόνια τώρα, μια «συγγνώμη» από τη βουλγαρική κυβέρνηση για τα εγκλήματα που έκαναν συμπατριώτες τους στη διάρκεια της κατοχής 1941-44.

Σφαγές, εκτελέσεις, πυρπολήσεις κατοικιών και άλλες ακατονόμαστες κτηνωδίες.

Ζητούν μία συγγνώμη, την οφείλει «για να αναπαυθούν οι ψυχές των νεκρών μας», λένε οι κάτοικοι.

Πηγή