ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Ο ΕΚ ΦΑΡΑΣΩΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
(1840 – 10/11/1924)
(1840 – 10/11/1924)
Ήταν πολύ δασύς και έκλινε προς το ξανθός, όταν ήταν πολύ νέος.
Είχε γενειάδα μεγάλη και μακριά, φρύδια δασιά και εξογκωμένα και μέτωπο γυαλιστερό.
Τα μάτια του ήταν γαλάζια και μεγάλα, και το πρόσωπό του ήταν μακρύ.
Τα μάγουλά του ήταν βαθουλωμένα και τα κάλυπταν τα πυκνά του γένια.
Δύο κόκκαλα γυαλιστερά έβλεπε κανείς να φαίνονται κάτω από τα μάτια του· “χρώμα κυδωνιού φτιασμένου”, όπως μου έλεγαν.
Από μικρός που ήταν, μεγαλόφερνε πάντα και στη συνέχεια όλοι “γέρο” τον θεωρούσαν.«
»Πίστευε πολύ και θεράπευε πολλούς, πιστούς και απίστους. Λίγα λόγια, πολλά θαύματα. Ζούσε πολλά και έκρυβε πολλά. Μέσα στον σκληρό του φλοιό, έκρυβε τον πνευματικό του γλυκό καρπό. Πολύ αυστηρός Πατέρας με τον εαυτό του, αλλά και πολύ στοργικός Πατέρας στα παιδιά του. Δεν τα χτυπούσε με τον νόμο, αλλά με το φιλότιμο, με το νόημα του νόμου.«
»Ως Λειτουργός του Υψίστου, δεν πατούσε στη γη· και ως συλλειτουργός, άστραφτε στον κόσμο.
Ο “Χατζεφεντής” (ο Πατήρ Αρσένιος), κήρυττε την Ορθοδοξία ορθά, με τον ορθόδοξο βίο του. Έλειωνε στην άσκηση τη σάρκα του από τη θερμή του αγάπη προς τον Θεό και αλλοίωνε τις ψυχές με τη θεία του Χάρη.«
»Στον εξαϋλωμένο άνθρωπο του Θεού Πατέρα Αρσένιο λειτουργούσαν οι πνευματικοί νόμοι· ενώ ζούσε μυστικά και έφευγε τις δόξες του κόσμου, τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού.
Τώρα, πια, ο “Χατζεφεντής” (ο Άγιος Πατήρ Αρσένιος) δεν τρέχει με τα πόδια και δεν λαχανιάζει για να προλαβαίνει τους αρρώστους, να τους διαβάζει την ανάλογη ευχή και να τους θεραπεύει, αλλά πετάει άνετα σαν άγγελος, από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, και μπορεί να προλαβαίνει όλους τους πιστούς που τον επικαλούνται με ευλάβεια...».
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1924–1994)
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1924–1994)
[Διαβάστε το μικρό, πλην όμως καρδιοστάλακτο και κατανυκτικό αφιέρωμα στη σεπτή μνήμη του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Αρσενίου του εκ Φαράσων (ή Βαρασός και σήμερα Camlica) της Καππαδοκίας, παπαδοαναδόχου κατά το ιερό βάπτισμα του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, από το ιστολόγιο «Το Ειλητάριον» ...
~ από την Ελένη Τζαλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου