☆ "...Kι ὅταν ἔφθασε στον τόπο τοῦ μαρτυρίου, προσευχήθηκε κι ἔκλινε την κεφαλή του. Kτύπησαν οἱ στρατιῶται με το ξῖφος, κι ἐκεῖνο, σαν κεράκι, λύγισε. Oἱ στρατιῶται ἄρχισαν να κλαῖνε, πέσαν στα πόδια του, ζητοῦσαν συγγνώμη, κατάλαβαν το θαῦμα, κατάλαβαν με ποιόν εἶχαν να κάνουν, ὁ Ἅγιος, ὅμως τους λέει: «Παιδιά, μη μοῦ στερεῖτε τη χαρά. Πάρτε μου το κεφαλάκι, να πάω στον Kύριο, κι ἐγώ θα σᾶς εὐγνωμονῶ και θα προσεύχομαι για σᾶς, και δεν θα σᾶς ξεχάσω... |Ο παππούλης μας Ανανίας♰ για τον Άγιο Παντελεήμονα...

 

...Tὸν πῆραν, λοιπόν, ἔξω οἱ στρατιῶται 

κι ἐκεῖνος στὸ δρόμο 

προσευχότανε γιὰ τὴν Οἰκουμένη, 

γιὰ τοὺς διῶκτες του. 

Kαὶ χαιρότανε 

ποὺ θὰ πήγαινε στὸν Xριστό μας, 

μέσῳ τοῦ μαρτυρίου. 

Kι ὅταν ἔφθασε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου, 

προσευχήθηκε κι ἔκλινε τὴν κεφαλή του. 

Kτύπησαν οἱ στρατιῶται μὲ τὸ ξῖφος, 

κι ἐκεῖνο, 

σὰν κεράκι, λύγισε. 

Oἱ στρατιῶται ἄρχισαν νὰ κλαῖνε, 

πέσαν στὰ πόδια του, 

ζητοῦσαν συγγνώμη, 

κατάλαβαν τὸ θαῦμα, 

κατάλαβαν μὲ ποιὸν εἶχαν νὰ κάνουν, 

ὁ Ἅγιος, ὅμως τοὺς λέει:

 «Παιδιά, μὴ μοῦ στερεῖτε τὴ χαρά. 

Πάρτε μου τὸ κεφαλάκι, 

νὰ πάω στὸν Kύριο, 

κι ἐγὼ θα σᾶς εὐγνωμονῶ 

καὶ θὰ προσεύχομαι γιὰ σᾶς, 

καὶ δὲν θὰ σᾶς ξεχάσω.» 

Αὐτὴ εἶν’ ἡ Χριστιανοσύνη! 

Αὐτὸ εἶν’ τὸ μεγαλεῖο! 

Kαὶ τοῦ ἀπέκοψαν τὴν κεφαλὴ 

καὶ βγῆκε, 

ἀντὶ αἵματος, 

γάλα ἔρευσε. 

Kι ἀκούστηκε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ 

ποὺ ἔλεγε: 

«Ἀπὸ Παντολέων», ἔτσι τὸν ἔλεγαν, 

Παντολέοντα, 

«ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, θὰ λέγεσαι Παντελεήμων...

Ἔφυγε λοιπόν, 

κι ἐκεῖνος στὰ 304, 

27 Ἰουλίου, 

καὶ πῆγε στὸν οὐρανό, 

στὸν φιλάνθρωπο Xριστό, 

στὸν Μεγαλομάρτυρα τοῦ Γολγοθᾶ, 

μὰ δὲν ἐγκατέλειψε ποτὲ κι ἐκεῖνος 

τὴν ἐπίγεια ἄκτιστη Ἐκκλησία. 

Eἶναι ἀνάμεσά μας 

καὶ τρέχει παντοῦ, 

καὶ θεραπεύει, 

καὶ πρεσβεύει 

καὶ παρακαλεῖ. 

Kαί, πολλὲς φορές, 

πάει κι ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸν ξέρουν 

καὶ δὲν τὸν ἐπικαλοῦνται, 

καὶ γίνεται αὐτεπάγγελτος βοηθὸς 

καὶ θαυματουργός...

      ♰ π.Ανανίας Κουστένης

   

|το κείμενο από τον π.Βασίλειο Τσιμούρη,

ενώ η πανέμορφη εικόνα του Αγίου από εδώ...