Μακάρι νὰ γυρνοῦσε ὁ χρόνος!
Μακάρι νὰ κρατοῦσα τὸ στόμα μου κλειστό!
Μακάρι νὰ εἶχα τὰ χρήματα γιὰ…
Μακάρι νὰ μποροῦσα νὰ σὲ βοηθήσω…
Μακάρι νὰ μὴν πονοῦσα…
Μακάρι νὰ ἤξερα…
Μακάρι νὰ ἦμουν…
Μακάρι νὰ ἦταν ἐδώ ὁ…
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν μικρὴ λέξη χωρᾶμε ὅ,τι πιὸ μεγάλο ποθεῖ ἡ ψυχή μας!
Τῆς ζητᾶμε νὰ ἐκφράσει τὸ ψυχικὸ τρέμουλό μας, τὸ παράπονο, τὴν ἀνάγκη, τὴν ἔλλειψη ποὺ χάσκει!
Παράλληλα, ἀμέσως μόλις τὴν ἐκφέρουμε δηλώνουμε καὶ τὴν ἀδυναμία μας νὰ πλησιάσουμε αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο εὐχόμαστε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας…
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀνθρώπινο δράμα, νὰ δυσκολεύεται νὰ βάλει τὸ σωστὸ βάλσαμο στὴν πληγή του, ποὺ κινδυνεύει κάθε στιγμὴ νὰ “ἀφορμέψει”…
Λαχταρᾶμε τὸ καλύτερο, ἀλλὰ ξέρουμε ποιὸ εἶναι;
Ὅταν θέλουμε νὰ περιγράψουμε τὸ καλύτερο, λέμε ὅτι “τότε ἡ ζωή μας θὰ εἶναι Παράδεισος”!
Ἀφοῦ στὸν Παράδεισο φτάνει ὅποιος καθαρίζει τὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἀτιμία, καὶ ἐμεῖς ῥιζώσαμε στὶς δυσμενεῖς συνθήκες, νὰ συμπεράνουμε ὅτι δὲν κάνουμε τὸ χρέος πρὸς τὸν ἑαυτό μας;
Εἶναι ἀνάγκη νὰ καταλάβουμε πῶς φτάνουμε τὴν ζωή μας στὴν δυστυχία.
Νὰ ἐντοπίσουμε τὴν αἰτία ποὺ προκαλεῖ τὸ στενάχωρο ἀποτέλεσμα, γιὰ νὰ τὸ διορθώσουμε· νὰ φέρουμε δραστικὰ τὴν ὑγεία μέσα μας, τὴν ἐσωτερικὴ ἡσυχία.
Δὲν ἔχουμε συναίσθηση ὅτι τὶς περισσότερες δυσκολίες μας, τὶς προκαλοῦμε μόνοι μας.
Ὅσο θέλουμε νὰ κάνουμε τὰ σωστὰ πράγματα μὲ τοὺς λάθος τρόπους, παραλογιζόμαστε…
ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ;
Μία ἀπὸ τὶς βασικὲς χριστιανικὲς ἀρετές, εἶναι ἡ φρόνηση, ποὺ εἶναι μορφὴ σοφίας.
Εἶναι δηλαδὴ ἡ ἱκανότητα τῆς ψυχῆς μας νὰ διακρίνει ἄν κάτι τῆς κάνει καλὸ ἤ κακὸ.
Φρόνιμος εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν ἐκτίθεται σὲ κίνδυνο, ἐπειδὴ ΤΟΝ ἜΧΕΙ ἘΠΙΣΗΜΑΝΕΙ!
Ὁ ἄφρων πλούσιος δηλαδή, δὲν μποροῦσε νὰ διακρίνει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό ἐπειδὴ στεροῦνταν φρόνησης.
Βάζοντας στὸ “πνευματικὸ μικροσκόπιο” τὴν λέξη “περιφρόνηση” (περὶ + φρονῶ), μᾶς βγάζει “ἀναφορὰ” ὅτι ὅταν περιφρονοῦμε κάτι, δὲν τὸ ἐξετάζουμε ἐπὶ τῆς οὐσίας, δηλαδὴ στὸ βάθος του, ἀλλὰ ἀσχολούμαστε μὲ ὅ,τι τὸ περιγριγυρίζει, δηλαδὴ μὲ τὰ ἀσήμαντα.
Ὅταν περιφρονοῦμε κάτι, ἀφήνουμε τὸ σημαντικὸ καὶ δαπανόμαστε στοὺς τύπους· εἴτε εἰς γνώση μας, εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ μας.
Ὁπότε περιφρονώντας τὴν ἀξία τοῦ ἑαυτοῦ μας —καὶ τοῦ παιδιοῦ μας— φροντίζουμε μὲ ἐμμονὴ γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματος καὶ ἀγνοούμε αὐτὲς τῆς ψυχῆς.
Εἴτε εἰς γνώση μας, εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ μας.
Περιφρονῶ —συνεχίζει ἡ ἀναφορὰ— σημαίνει ὅτι ρίχνω τὶς βολὲς ἔξω ἀπὸ τὸν στόχο, ὀ ὁποῖος στόχος εἶναι ἡ κάλυψη τῶν ἀνώτερων ἀναγκῶν, ποὺ χάσκουν·
δηλαδὴ ἈΣΤΟΧΩ, ΔΙΑΒΑΛΛΩ τὴν οὐσία, ποὺ σημαίνει ἉΜΑΡΤΑΝΩ…
Ὁπότε ἐκ τῶν πραγμάτων, ἡ παράβλεψη τῆς πνευματικῆς εὐστοχίας ἀφήνει τὴν πληγὴ τῆς ψυχῆς νὰ “ἀφορμέψει” ἠθικά…
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ!
Ὅσο περισσότερο τοὺς κοιτάζουμε, τόσο περισσότερο μᾶς θυμίζουν κάτι…
Ἔχοντας ἀπὸ τὴν μία τὸν Ἄφρονα πλούσιο καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸν Φαρισαῖο μέσα στὸν Ναό, τοὺς “ἀκοῦμε” νὰ καλοτυχίζουν τὸν ἑαυτό τους.
Ὁ ἕνας ἀποκλείει τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὰ “ἀχρείαστα” χρήματά του καὶ ὁ ἄλλος ἐξουθενώνει τὸν πλησίον.
Παρόλο ποὺ δὲν ἔχουν ἥσυχη τὴν συνείδησή τους, αὐτοὺς δὲν ἔχουμε γιὰ πρότυπα;
Γιατὶ μᾶς φαίνονται “ῥηχοὶ”, ἀφοῦ τοὺς μιμούμαστε;
Μήπως δὲν ξέρουμε κι ἐμεῖς τί θέλουμε;
Ἄν γυρίσουμε πρὸς τὸν Πλούσιο ποὺ περιφρονοῦσε τὸν φτωχὸ Λάζαρο, λέμε ὅτι εἶναι ἀκραῖες οἱ δύο θέσεις, καὶ δὲν βρίσκουμε ἀπαντήσεις γιὰ τὶς ἀνάγκες μας…
Κι ὅμως, ἡ εὐτυχία τοῦ πλούσιου εἶχε τὴν διάρκεια μιᾶς ψευδαίσθησης, ἄν τὴν δοῦμε ἀπὸ τὴν αἰωνότητα…
Ὅμως ἡ μακαριότητα τοῦ Λαζάρου θὰ εἶναι ἈΠΑΡΑΣΑΛΕΥΤΗ!
Τί σημαίνει ὅμως μακαριότητα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εἰρωνικὴ χροιὰ ποὺ τῆς δίνουν ὅσοι δὲν τὴν… ἀντέχουν;
Μακαριότητα ἦταν ἡ εὐλογημένη κατάσταση ποὺ ζοῦσαν οἱ Πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο!
Ἦταν κατάσταση βαθιᾶς ἐκπλήρωσης ὅλων τῶν ἀναγκῶν, καὶ ἀπόλυτης ἱκανοποίησης ὅλων τῶν ἐπιθυμιῶν, οἱ ὁποίες ἦταν πνευματικές!
Ἡ ἀμεσότητα τῆς ἐπικοινωνίας τους μὲ τὸν Πατέρα τους, καὶ οἱ ὑψηλοὶ διαλογισμοὶ ποὺ ἀντάλλασσαν μαζί Του, ζῶντας μέσα στὴν Χάρη Του, τοὺς γέμιζαν μὲ ἀνώτερη χαρά, ποὺ εἶχε ὡς “βάση” τὴν ἄσπιλη ἠθική τους!
Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν οὐτοπία, ἡ μακαριότητα εἶναι ἡ κατάσταση εὐδαιμονίας ποὺ εἶναι ἐφικτή γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Μακαρίζω, σημαίνει ὅτι θεωρῶ κάποιον εὐτυχὴ ἐπειδὴ ἔχει μαζί του τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ!
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εὐλογία ποὺ μᾶς δίνει ὅμως, ὁ Κύριος ἔκλινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἦρθε στὴν γῆ!
Μᾶς δίδαξε ὁ Ἴδιος τί χρειάζεται νὰ προσέχουμε, καὶ τὸν τρόπο ποὺ θὰ ἐργαζόμαστε, γιὰ νὰ πλησιάζουμε —ἐπὶ γῆς— τὴν τρισευλογημένη κατάσταση τῆς μακαριότητας!
Δὲν γινόταν νὰ πάρει ἡ ἀνθρωπότητα τὶς κατευθύνσεις ποὺ “εἰδικεύουν” στὴν χαρὰ τῆς ἁγιοσύνης, πιὸ ἀναλυτικά!
Ἡ ἄγνοια μᾶς καθιστᾶ “τυφλοὺς”, ποὺ γεννᾶμε “τυφλὰ” παιδιὰ…
Οἱ Μακαρισμοὶ μᾶς δείχνουν τὶς βαθιὲς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς μας, ἀφοῦ ἀπὸ μόνοι μας τὶς περιφρονήσαμε, καὶ μὴ βλέποντάς τες, τὶς “λησμονήσαμε”…
Ἄν θέλουμε νὰ κληρονομήσουμε τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καὶ νὰ ζοῦμε μέσα στὴν μακαριότητα, χρειάζεται νὰ συνειδητοποιοῦμε κάθε στιγμὴ τὴν φτώχεια μας, μπροστὰ στὸ Μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ ὥστε νὰ στερεωθεῖ μέσα μας ἡ πραότητα!
Ἄν θέλουμε τὴν παρηγοριὰ Του, χρειάζεται νὰ σκίζεται ἡ καρδιά μας γιὰ τὰ σφάλματά μας, καὶ νὰ μετανοοῦμε γιὰ τὴν ἀδυναμία ποὺ δείξαμε!
Ἄν θέλουμε νὰ ζοῦμε μὲ ἀσφάλεια, χρειάζεται νὰ σπεύδουμε νὰ διδαχτοῦμε τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὄχι τῶν ἀνθρώπων!
Γιὰ νὰ ἐλεηθοῦμε ἀπὸ τὸν Θεό, χρειάζεται νὰ ἐλεοῦμε τοὺς ἀνθρώπους!
Ἄν ἡ καρδιά μας λαχταρᾶ νὰ γίνεται ἱκανὴ νὰ “βλέπει” τὸν Θεό, χρειάζεται νὰ τὴν καθαρίζουμε ἀπὸ τὴν ἀνομία!
Ἄν θέλουμε νὰ ὀνομαζόμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, χρειάζεται νὰ εἴμαστε φορεῖς τῆς εἰρήνης!
Ἄν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν εἶναι ὁ μεγάλος πόθος μας, χρειάζεται νὰ ἐπιδείξουμε ἀτσάλινο θάῤῥος σὲ περίπτωση ποὺ μᾶς ἐκδιώξουν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ!
Ἄν θέλουμε νὰ εὐφραινόμαστε ἀπὸ ὑπέρμετρη χαρὰ στὸν οὐρανό, χρειάζεται νὰ φανοῦμε δυνατοὶ ἄν μᾶς χλευάσουν καὶ μᾶς καταδιώξουν ἄδικα, γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ!
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τοὺς Μακαρισμοὺς ποὺ μᾶς κληροδότησε ὁ Κύριος, μᾶς διδάσκει μὲ ἄπειρους ἄλλους τρόπους, ὥστε νὰ ὑποχωρεῖ ἡ ἄγνοια- τύφλωσή μας γιὰ τὸ πῶς νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν μακαριότητα, ἐπιπρόσθετα.
Μᾶς λέει στὸν πρῶτο ψαλμό, ὅτι εἶναι μακάριος ὅποιος δὲν βρέθηκε ποτὲ ἀνάμεσα σὲ ἀσεβεῖς καὶ τὶς ἰδέες τους, καὶ δὲν στάθηκε στὸν δρόμο διεφθαρμένων, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν νὰ μολύνουν τοὺς πάντες μὲ τὴν νοσηρότητά τους· ἀλλὰ μακάριος εἶναι καὶ ὅποιος μελετᾶ ἡμέρα καὶ νύχτα τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ ὁ νοῦς του βρίσκεται στὸ θέλημά Του.
Δηλαδή, καταλήγουμε ὅτι ὅποιος δὲν μελετᾶ τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ, λυγίζει μπροστὰ στὸν νόμο τῶν ἀνθρώπων· ἀκόμα κι ὅταν ὁ νόμος τους γίνεται ἀπάνθρωπος, ὥστε νὰ ἀρνεῖται νὰ ἀναγνωρίσει στὸν ἄνθρωπο ἀκόμα καὶ ὅτι ἔχει ψυχή —πόσο μάλλον τὶς ἀνάγκες της…
Ὅταν ἀγαπᾶμε κάποιον, τρέφουμε ἰδιαίτερα αἰσθήματα γιὰ τὸ πρόσωπό του, ποὺ ἐλκύει τὴν καρδιά μας!
Ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Κύριο τρέφει τὴν ὕπαρξή μας, καὶ ἡ σκέψη Του μᾶς συγκινεῖ!
Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, ποὺ δροσίζεται ἀπὸ τὴν προσωπικὴ σχέση, ἀφήνει μιὰ μοσχοβολιὰ στὴν ζωή μας, καὶ ἡ λαχτάρα νὰ Τὸν ζοῦμε κάποτε ἀπὸ κοντά, σχηματίζει κάποιο ἀχνὸ “περίγραμμα” τῆς μακαριότητας!
Ὁ Ἀπ. Ματθαῖος ἔγραψε: «μακάριος εἶναι ὁ δούλος ἐκεῖνος, ποὺ ὅταν ἔρθει ὁ Κύριός του, θὰ τὸν βρεῖ νὰ κάνει σωστὰ τὴν δουλειά του»!
Πίστη εἶναι νὰ ἀντιλαμβανόμαστε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ ποὺ δὲν εἶναι ὁρατά!
Μάλιστα, νὰ στηρίζουμε σὲ αὐτὰ ὅλη τὴν ζωή μας, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι πιὸ “βέβαια” ἀπὸ ὅσα ἀντιλαμβανόμαστε μὲ τὶς σωματικὲς αἰσθήσεις! Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι μακάριοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν, χωρὶς νὰ Τὸν ἔχουν δεῖ!4
Μακάρι ὅλα αὐτὰ νὰ ἔμπαιναν στὴν ψυχή μας! Μακάριον εἶναι ὅλα αὐτὰ νὰ ἔμπαιναν στὴν ψυχή μας! Τελικὰ ἡ ἔκφραση δὲν σημαίνει αὐτὸ ποὺ εἴχαμε καταλάβει μεγαλώνοντας, ὅτι τὸ “μακάρι” φανερώνει ἀδυναμία νὰ κάνουμε κάτι, ἀλλὰ τὸ ἀντίθετο, ὅτι κάτι εἶναι πραγματοποιήσιμο! Μάλιστα ἄν ἀγωνιστοῦμε γι’ αὐτό, θὰ καλύψει μία βαθιὰ ψυχικὴ ἀνάγκη μας! Μελετώντας τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ σχηματίζουμε σαφὴ εἰκόνα τί μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὴν ἀνομία ἤ τί μᾶς λερώνει. Ἄν δὲν περιφρονοῦμε τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς μας, καὶ ἔχουμε τὴν θέληση νὰ ἀποκτήσουμε φρόνηση, κάτι ποὺ εἶναι μακάριον, αὐτὴ θὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν εὐλογημένη κατάσταση τῆς μακαριότητας τῆς Βασιλείας τῶν Ούρανῶν!
Ἐμεῖς, οἱ μικροὶ ἄνθρωποι, οἱ φθαρτοὶ, κρατᾶμε στὰ χέρια μας τὰ ὅπλα τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα ποὺ εἶναι ἡ Ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν, καὶ μαχόμαστε νὰ κερδίσουμε τὴν ἀθανασία!
Ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἀδυσώπητος, καὶ οἱ μάχες τόσο δύσκολες!
Κι ὅμως, ἔχουμε τὴν Ἁγία Σκέπη νὰ μᾶς προστατεύει, καὶ νὰ μᾶς ἀσφαλίζει!
Εἶναι ἡ Μάνα μας, ἄγρυπνος φρουρός, ἡ Φοβερὰ Προστασία τῶν ἀδυνάτων!
Ἡ Παναγία μᾶς ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς μακαριότητας, γι’ αὐτὸ θὰ Τῆς ἐκφράζουμε αἰώνια τὶς εὐχαριστίες μας!
Δίκαια ἀναφώνησε στὴν Ἁγία Ἐλισάβετ:
«ΙΔΟΥ ΓΑΡ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΥΝ ΜΑΚΑΡΙΟΥΣΙ ΜΕ
ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ!»5.
1κατὰ Ματθαῖον 5, 3
2 ψαλμὸς 1, 1-2
3 κατὰ Ἰωάννη 20, 29
4 κατὰ Ματθαῖον 24, 46
5 κατὰ Λουκὰν 1, 48
2 ψαλμὸς 1, 1-2
3 κατὰ Ἰωάννη 20, 29
4 κατὰ Ματθαῖον 24, 46
5 κατὰ Λουκὰν 1, 48
Βασιλικὴ Κουφῆ, Συγκρίσεις ο "αμφοτεροδέξιος" & οι συν αυτώ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου