ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΤΑΙΒΑΝ...

Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου 2014

ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΤΑΙΒΑΝ

ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΘΑΥΜΑ

Πραγματικά ανέλπιστη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ή πρόσφατη δωρεά των διακοσίων έντεκα χιλιάδων ευρώ (211.000,00€) πού αφειδώλευτα προσέφερε στον Ιεραποστολικό μας Σύνδεσμο ευσεβής δωρήτρια από την Αθήνα για την Ιεραποστολή της Ταϊβάν. Εκεί όπου επί σειρά ετών αγωνίζεται ό προσφιλής μας, ζηλωτής Ιεραπόστολος Αρχιμανδρίτης π. Ιωνάς Μούρτος.

Ή ενέργεια αυτή υπήρξε αναμφίβολα δώρο Θεού. Κάτι πού φάνταζε ανέφικτο για τά σημερινά δεδομένα, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Πέντε χρόνια τώρα ό π. Ιωνάς δέεται προσεύχεται και προσμένει να αποκτήσει επιτέλους ή Εκκλησία μας στην Ταϊβάν έναν αξιοπρεπή Ί. Ναό!

Στις 15 Ιουλίου έ.ε., ό Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος απέστειλε όλη τη χρηματική βοήθεια στον π. Ιωνά, ό όποιος σύντομα θα προβεί στη διαδικασία εύρεσης οικοπέδου και στην έκδοση σχετικών άδειών. Είδε ό Ουράνιος Πατέρας μας να αναδείξει και άλλους δωρητές. ώστε να συγκεντρωθεί και το υπόλοιπο ποσό πού απαιτείται για την ανέγερση του Ιερού Ναού.

Ή χαρά και συγκίνηση του π. Ιωνά και τών Ταϊβανέζων συνεργατών του δεν περιγράφονται. Δοξάζουν και ξαναδοξαζουν τον Κύριο μας για το θαύμα αυτό. Οι εκκλήσεις και οι προσευχές τους έτσι όπως τις εξέφραζαν με τις πρόσφατες επιστολές τους που παρατίθενται στη συνεχεία εισακουστήκαν και το όνειρο της αποκτήσεις του Ι, ΝΑΟΥ λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΛΑΓΙΑΣ YU

9 Φεβρουάριου 2014, τελευταία μέρα διαμονής μου στην Ελλάδα. Ό καιρός είναι βροχερός. Ώς συνήθως, πήγα στην Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία και μετά με προσκάλεσαν να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου από την Ιεραποστολή ΣΤΗΝ Ταιβάν. Τι μπορεί όμως να είναι στο μυαλό μου η Ιεραποστολή στην ΤΑΙΒΑΝ όταν δεν έχουμε καν ένα αξιοπρεπές κτήριο για ιερό ναό. Δε ξέρω τι να μοιραστώ με τους αγαπημένους μου Έλληνες. Το μυαλό μου είναι άδειο και δεν ξέρω τί να πω. Αυτό το πρόβλημα πού αφορά

την Εκκλησία μας, λοιπόν, μοιράστηκα με τούς αγαπητούς μου αδελφούς και αδελφές. Μετά τη Θεία Λειτουργία κάποιος με ρώτησε, αν ήξερα ότι ό καιρός έγινε ηλιόλουστος. Εγώ απάντησα: «Ναι, το ξέρω. Είδα τά φώτα να λάμπουν κάτω από τά παράθυρα και ήξερα ότι έξω έχει ένα μπλε ουρανό. Ή Εκκλησία μας. όμως, στην Ταϊβάν βρίσκεται σέ ένα μεγάλο κτίριο. Είμαστε στον 4ο όροφο και ή οροφή μας είναι στο πάτωμα του 5ου ορόφου, και, στη συνέχεια, ό 6ος όροφος, ό 7ος όροφος, ό 8ος όροφος κ.ο.κ.». Μερικοί άνθρωποι άρχισαν να γελούν, γιατί νόμιζαν ότι αστειευόμουν. Εγώ στην πραγματικότητα δεν αστειευόμουν, και συνέχισα να μετρώ τον 9ο όροφο, 10ο όροφο, 11ο όροφο, 12ο όροφο, 13ο όροφο, 14ο όροφο... «Πού είναι ό μπλε ουρανός μας»; Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να κλαίνε. Θέλω να κλάψω κι εγώ, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί μέσα στα μάτια του ελληνικού λαού βλέπω τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας. Εύχομαι ό λαός μου να μπορεί να διακρίνει στο μέλλον το γαλάζιο του ουρανού της Ταϊβάν μέσα από την Εκκλησία μας.

«Στην Ταϊβάν, στις Ιερές Ακολουθίες πρέπει να χρησιμοποιούμε με μεγάλη προσοχή το θυμίαμα και τά κεριά, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να εντοπίσουν τον καπνό οι συναγερμοί καπνού και να τεθούν σέ λειτουργία». Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δακρύζουν. Θέλω να κλάψω, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί από τη μύτη του ελληνικού λαού, πού οσφραίνεται στην Ελλάδα τά όμορφα θυμιάματα, εύχομαι κι ό λαός μου να μπορούσε να οσφρανθεί... αλλά δεν τολμώ να το ονειρευτώ. «Στην Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία ήρεμα και ήσυχα προς δόξα Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι αθόρυβο σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τά παιδιά να διαβάζουν το "Πάτερ Ημών" με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή»; Ή απάντηση είναι όχι, γιατί οι γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία. Κάποιοι άνθρωποι γελούν και τούς διευκρινίζω ότι στην Ταϊβάν οι γείτονες και οι Αρχές δεν είναι Ορθόδοξοι.

 Δεν θα γελάσω, αλλά θέλω να κλάψω, καθώς αυτό το γεγονός συμβαίνει πράγματι στην Εκκλησία μας στη μή ορθόδοξη χώρα της Ταϊβάν κατά τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Εγώ θα συγκροτήσω τά δάκρυά μου και θα προσπαθήσω να μην κλάψω, γιατί μέσα από τά στόματά σας μπορώ να ακούσω εγκώμια, αλλά για τον λαό μου δεν τολμώ καν να ευχηθώ και να ονειρευτώ... Μόνο ό Κύριος ας ελεήσει και ας συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή εγωίστρια πού τά γεύομαι όλα μόνη...

Εύχομαι μία μέρα να αποκτήσουμε μία μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία και μέσα σ’ αυτήν να διαθέτουμε πραγματικές αγιογραφημένες εικόνες, αντί τών τυπωμένων χαμηλής ποιότητας εικόνων.

Εύχομαι μία μέρα ό ελληνικός λαός να μπορεί μέσα από τά μάτια μας να δει στον ίδιο μπλε ουρανό τη Βασιλεία του Θεού από τά παράθυρα κοντά στον δόλο του Παντοκράτορα.

Εύχομαι μία μέρα να μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας κεριά αφιερωμένα στον Θεό, χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν τεθούν σέ λειτουργία οι συναγερμοί καπνού.

Μακάρι να μπορούσα να μείνω περισσότερο στην Ελλάδα, την όμορφη αυτή χώρα και τον όμορφο γεμάτο Αγάπη λαό της, «Και τω θέλοντί σοι.. τον χιτώνα σου λαβείν. άφες αυτώ και το ιμάτιον» (Ματθ. 5,40).

Έτσι, παρόλο πού υποσχέθηκα να επισκεφτώ πολλούς  Ναούς και Μοναστήρια, εγώ δεν θα πάω, γιατί πρέπει να επιστρέφω πίσω στη χώρα μου για την Ιεραποστολή. Και όλους αυτούς τούς ανθρώπους πού με βοήθησαν, θα ήθελα να τούς ευχαριστήσω. Δεν έχω, όμως, την ευκαιρία να εκφράσω σέ όλους την ευγνωμοσύνη μου για τά δάκρυα πού χύνουν μαζί μου και για τις τόσο πολλές προσευχές τους για την Εκκλησία μας. Θα ήθελα πραγματικά να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω. Συγχωρέστε εμέ την αμαρτωλή, γιατί ή προσευχή και ή βοήθεια σας θα με κρατήσουν ισχυρή και θα σας είμαι πάντοτε ευγνώμων και πάντα θα θυμάμαι την Ελληνική Οικογένεια μου.

Πιστεύω ότι από εδώ και στο έξης, κανείς δεν θα γελάει για την Ελλάδα. Γιατί μπορεί να είναι φτωχή και γυμνή, αλλά δεν είναι προς λύπηση. Γιατί είναι γεμάτη από την Αγάπη και τη δόξα του Θεού. Είναι μία μικρή χώρα, αλλά λάμπει! Από όλο τον κόσμο, ή Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μή νιώσετε ντροπή. Σέ αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα. «Και εξαλείψει απ’ αυτών ό Θεός παν δακρύων από των οφθαλμών αυτών, και ό θάνατος ουκ εσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ εσται έτι ότι τά πρώτα άπήλθον» (Άποκ. 21,4).

Ή επιστολή αυτή αφιερώνεται στην Ελληνική μου Οικογένεια, τον Σώζοντα και τη Μακρίνα. Και σέ όλες τις οικογένειες πού μου συμπεριφέρονται, αν και ανάξιο πρόσωπο, με καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και γενναιοδωρία, φροντίζοντας για μένα με αληθινή Αγάπη. Και στους ανθρώπους πού στηρίζουν την Ιεραποστολή μας.

Ή ανάξια αδελφή σας Πελαγία ΥU

’Αν κάθε πόλη είχε Ορθόδοξο Ναό

Επιστολή Ιωάννη Huang

Αν ένας πολλά υποσχόμενος, με κύρος, νέος καθηγητής στο καλύτερο πανεπιστήμιο της Ταϊβάν πηδά από το ψηλό παράθυρο του εργαστηρίου και αυτοκτονεί. ’Αν ένας καταθλιπτικός 21χρονος φοιτητής κολλεγίου βγάζει ένα κοφτερό μαχαίρι σέ μέσο μαζικής μεταφοράς, σκοτώνοντας 4 ανθρώπους και προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς σέ άλλους Αν ένας νεαρός λοχίας μπαίνει στην απομόνωση της φυλακής από έναν ανώτερο του, επειδή αποκάλυψε στρατιωτικά σκάνδαλα, και πεθαίνει, αφού πρώτα ύπεβλήθη σέ απάνθρωπα βασανιστήρια. Τότε, μιλάμε για τη Φορμόζα στην Ταϊβάν, ή οποία ήταν ένα Υπέροχο νησί στον απέραντο ωκεανό. Στο παρελθόν τά φυσικά και ειλικρινή πρόσωπα τών ιθαγενών ήταν από τά πλέον όμορφα στη χώρα. Τώρα, όλα φαίνονται αλλαγμένα. «Ό αντίδικος υμών διάβολος ώς λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α' Πέτρ. 5,8).

Όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτή δεν θα είναι ή τελευταία αυτοκτονία, ούτε ό τελευταίος νέος με μαχαίρι, ούτε το τελευταίο άτομο πού πεθαίνει άδικα.

Αν όμως είχαν στραφεί στον Θεό και προσευχόντουσαν «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησαν με τον αμαρτωλό», όταν ζούσαν μέσα στον πόνο;

Αν είχαν έναν πνευματικό πατέρα πού τούς αγαπούσε και ή σαν έκλελυμένοι και έρριμμένοι ως πρόβατα μή έχοντα ποιμένα»

(Ματθ. 9,36).

Αν και στην Ταϊβάν έχουμε προηγμένη τεχνολογική ερευνά και ανάπτυξη, ειρηνικές εναλλαγές πολιτικών προσώπων στην εξουσία, παγκοσμίου φήμης καλλιτεχνικά γκρουπ και σκηνοθέτες, παθιασμένη και δημιουργική νέα γενιά καθώς και τη βαθυστόχαστη ηθική του Κομφούκιου και της κινεζικής κουλτούρας, πιστεύω πώς στις καρδιές των περισσοτέρων ανθρώπων υπάρχει άφθονο μέρος για μεγαλύτερη ειρήνη. «Ειρήνην άφίημι υμιν, ειρήνην την έμήν δίδω μι ύμΐν ού καθώς ό κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μή ταρασσέσθω υμών ή καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ίωάν. 14,27).

Αν κάθε πόλη είχε έναν Ορθόδοξο Ναό, όπου θα μπορούσε ό καθένας να μεταλάβει τη Θεία Κοινωνία. Αν κάθε πόλη είχε ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι, όπου θα προσεύχονταν για τις ζωές τών ανθρώπων μέρα-νύχτα. Αν κάθε Ταϊβανέζος μπορούσε να ακούσει τά Ευαγγέλια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να ένιωθε τούς σπόρους της προσευχής στην καρδιά του. Αν κάθε νέος είχε πνευματικό πατέρα να τον καθοδηγεί μακριά από κάθε καταιγίδα στη ζωή του. Αν κάθε έμβρυο μπορούσε από τη μήτρα της μητέρας του να την ακούσει να επικαλείται το όνομα του Κυρίου. Τότε, αυτό το νησί σίγουρα θα κέρδιζε ξανά την αρχική του ομορφιά - Ταϊβάν, Φορμόζα, ένα όμορφο νησί.

Δοξάζουμε τον Κύριο πού μάς έφερε έναν Ιεραπόστολο, τον π. Ιωνά, πού αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία του κοινού και έκανε κάθε μας ευχή να φαίνεται πραγματοποιήσιμη. Από την εύλάβειά του μπορώ να βεβαιώσω πώς αξίζει «δόξα δέ και τιμή και ειρήνη παντί τω έργαζομένω το άγαθόν» (Ρωμ. 2,10).

Δοξάζουμε τον Κύριο πού μάς βοηθά να κληρονομήσουμε την Εκκλησία Του και να λάβουμε την εξαιρετική ευλογία του νεοφανή Αγίου Πορφυρίου. Πιστεύω πώς ότι κάνουμε τώρα δεν ωφελεί μόνο την παρούσα κινεζική γενιά, αλλά και όλες τις γενιές πού θα άκολουθήσουν στο μέλλον. Οι προσπάθειές μας στοχεύουν στο να προετοιμάσουν τον δρόμο σέ περισσότερους Κινέζους να αποδεχτούν τον Χριστιανισμό και να αφήσουν τον Κύριο να αγγίξει και να ζήσει στις καρδιές τους. Και τούτο μάς υπενθυμίζει το της Γραφής: «φωνή βοώντος εν τη έρήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, εύθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Ματθ. 3,3).

Ό αδελφός σας

Ιωάννης Huang

Ευχαριστούμε από τά βάθη της ψυχής μας όλους τούς επώνυμους και ανώνυμους δωρητές και ευεργέτες του Ιεραποστολικού Συνδέσμου πού, παρά την δεινή οικονομική ύφεση, στηρίζουν αφειδώς και ακούραστα το έργο των Ορθοδόξων Ιεραποστόλων στα πέρατα της γης.

«Ίλαρόν δότην αγαπά ό Θεός» (Β’ Κορ. θ', 7).

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/10/blog-post_52.html