Άναμμα του κεριού – Συμβολική κίνηση...

                                                                 

Δράση μέσα από ανθρώπους του Θεού

 

Όταν έπρεπε να στερεωθεί επί γης η εκκλησία του, ο Θεός επέλεξε πάλι τον τρόπο της δια προσώπων ενεργείας. Κι αυτό τον τρόπο της δράσης μέσα από ανθρώπους του Θεού, τον αποτύπωσε η σοφία των Πατέρων μας σε μια πολύ συμβολική κίνηση, που όλοι, ίσως χιλιάδες φορές, έχουμε κάνει κι όμως, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μήνυμά της. Η κίνηση αυτή δεν είναι άλλη από άναμμα του κεριού και μάλιστα ως πρώτη μας πράξη μπαίνοντας στον ναό του Κυρίου. Γιατί η Εκκλησία, πριν μας οδηγήσει στον κυρίως ναό για την όποια Ακολουθία, μας βάζει και ανάβουμε το κερί; Τι συμβολίζει αυτό; Μας απασχόλησε ποτέ, ή αφήνουμε τη σκόνη της κακόπιστης κριτικής και προκατάληψης ως προς την ύπαρξη κεριών στην είσοδο του ναού, να καλύπτει και τη δική μας ψυχή αναλογιζόμενοι άλλα;

Το κερί είναι τοποθετημένο κοντά στην είσοδο του ναού και μάλιστα σε ύπτια, οριζόντια θέση, σύμβολο του ότι όσο ο άνθρωπος είναι εκτός Εκκλησίας είναι πεπτωκώς και κατερραγμένος, σαν τον μισοπεθαμένο της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη. Όταν μπαίνουμε στον ναό, πιάνουμε το κερί μας και το ανορθώνουμε, σημείο του ότι εισερχόμενος ο άνθρωπος στην κιβωτό της σωτηρίας που είναι η Εκκλησία του Χριστού, ανίσταται και ανορθούται. Μετά, τι κάνουμε; Πηγαίνουμε στο μανουάλι και ανάβουμε το κερί μας. Από πού το ανάβουμε; Μήπως από την τσέπη μας βγάζουμε σπίρτα ή αναπτήρα και το ανάβουμε; Όχι! Το ανάβουμε από κάποιο άλλο κερί που καίει εκεί πριν από το δικό μας, σύμβολο ότι ο άνθρωπος φωτίζεται με τη θεία χάρη όταν έλθει στην Εκκλησία, αλλά δι’ ανθρώπου! Ανθρώπου που έχει προηγηθεί στην μετοχή της χάριτος και δύναται να τη μεταλαμπαδεύσει! Ο Βασιλεύς της Δόξης θέσπισε ο άνθρωπος να σώζεται δια των Μυστηρίων, τα οποία όμως, τελεί άλλος άνθρωπος. Να φωτίζεται από τον φωτισμό του Ευαγγελίου, το οποίο όμως, θα του ερμηνεύει και θα του το κηρύττει άλλος άνθρωπος. Να γνωρίζει εν Χριστώ τον Θεό Πατέρα, αλλά δι΄ανθρώπων.      

Η ευθύνη μας ως χριστιανών

 

Και εκεί έγκειται η ευθύνη του χριστιανού. Στο πως θα διατηρεί την φλόγα του κεριού του, ώστε να υπάρχει για να ανάβουν και άλλα κεριά! Πρέπει να προσέξουμε πως, αφού το ανάψουμε, θα τοποθετήσουμε το κερί μας στο μανουάλι. Μόνο αν το τοποθετήσουμε στέρεα και κάθετα το κερί αναλίσκεται όλο και δίνει φως, σύμβολο του ότι ο στέρεα τοποθετημένος στην πίστη και το ήθος της χριστιανός αναλίσκεται και καταναλώνει τον χρόνο της ζωής του, γινόμενος όλος φως προς δόξαν Χριστού. Αν όμως, το κερί τοποθετηθεί στραβά, τότε μπορεί μεν να φωτίζει, συνάμα όμως στάζει, λερώνει, χάνει την ύλη του γρήγορα και μάταια, σημείο του ότι η παραμικρή κάμψη στην πνευματική ζωή συνεπιφέρει συνέπειες και δυσάρεστα αποτελέσματα. Αν δε η κάμψη είναι τόσο μεγάλη, τότε το ίδιο το κερί σβήνει από μόνο του, καθώς η ύλη του ρευστοποιείται και καταλύει τη φλόγα, απόδειξη του ότι ο ίδιος ο εαυτός μας είναι ο δυνάμενος να αρνηθεί τη χάρη και τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος. Και τότε, όχι μόνο σκοτίζεται ο ίδιος, αλλά και δεν μπορεί να φωτίσει άλλους!

Αδελφοί μου, η ευθύνη μας ως χριστιανών είναι διπλή πρόκληση. Να ανταποκριθούμε με τον τρόπο της ζωής μας στην αγάπη του Θεού και να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή την αγάπη και τα αποτελέσματά της στους άλλους ανθρώπους. Ας ανάβουμε το κερί μας με επίγνωση του τι αυτό συμβολίζει, με γνώση του πως μας ζητείται να ζήσουμε και με απόφαση να ανταποκριθούμε στη διπλή πρόκληση του θείου φωτισμού.

                                                                                                                                                                                                   Αρχιμ. Ι.Ν.