Η μητέρα του έδειξε το δρόμο της σωτηρίας...

Μου το διηγήθηκε μια γυναίκα με πανεπιστημιακή μόρφωση:
Στίς δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. 

Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.

Ό παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας. 

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο.

Καί να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος

 με μόνο τον άρρωστο.

Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα καί σκούζει.

- Φύγε από εδώ! Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Καί άθεος θα πεθάνω.

Ο παπάς τα έχασε.

- Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!

- Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμμιά γριά!

Yevsei Moiseyenko-Her son

Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.

Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.

- Να αυτή!

- Ποια αυτή;

 Ξέρεις, τί λες,παπά; 

Αυτή είναι η μάνα μου.

Καί έχει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν καί οί δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ό άρρωστος άρχισε να κλαίει...

 Καί αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί.

 Καί μετά, κοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας...

Δημητρίου Ντούτκο, ιερέως

Από το βιβλίο του 

(Στό σταυροδρόμι),

 Μόσχα 1994

http://proskynitis.blogspot.gr/2010/03/blog-post_10.html