Τι πραγματικά φοβάμαι...

Όπου κι αν ανοίξεις, όπου κι αν κοιτάξεις, οι πάντες σου λένε πως το πιο σημαντικό γεγονός αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι οι εκλογές.
Αν μου επιτρέπεται, θα διαφωνήσω πλήρως.
Όποιοι γνωρίζουν ή ρίχνουν ματιές έστω & λίγο στην ιστορία (ανήκω σε αυτήν την δεύτερη ομάδα), θυμούνται τι ήταν τελικά αυτό, που  "έριξε" την Κωνσταντινούπολη & μαζί της ολόκληρη την Βυζαντινή Αυτοκρατορία; Και τι θα είναι τελικά αυτό, που θα οδηγήσει (Ο Καλός Θεός να μην επιτρέψει...) στο να χαθούμε σαν Έθνος αν συνεχίσουμε στο πνευματικό κατρακύλισμά μας...
Όχι δεν ήταν η περίφημη "κερκόπορτα" ή η προδοσία, που σε κάθε τέτοιου είδους κρίσιμη στιγμή για τον Ελληνισμό, πέφτει ο αδύναμος έλληνας.
Ήταν το συλλείτουργο με τους παπικούς...

Γράφει το "Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό":

"Στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, μόλις πέντε μῆνες πρὶν τὴν Άλωση καὶ δεκατρία χρόνια μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ προδοτικοῦ ἑνωτικοῦ ὄρου τῆς Συνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, στὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔγινε συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν στὸ ὁποῖο μνημονεύτηκε ὁ Πάπας καὶ ὁ λατινόφρονας Πατριάρχης Γρηγόριος! 

Τὸ ἀνίερο αὐτὸ συλλείτουργο ἔγινε γιὰ νὰ ἐπικυρώσει, οὐσιαστικά, τὴν «Ἕνωση». Προτίμησαν οἱ πρόγονοί μας τὴ συμμαχία τοῦ παναιρετικοῦ παπισμοῦ ἀπὸ τὴ συμμαχία τοῦ Θεοῦ, γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ «Πόλις ἑάλω». Ὁ γνωστὸς «Θρῆνος τῆς Πόλης» λέει: «Πάψετε τὸ Χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ΄ἅγια, γιατί εἶναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.» "

Η Παναγία πήρε την προστασία της από την

 Πόλη με τα γνωστά σε όλους μας επακόλουθα...

...

Να σημειωθεί πως στη συγκεκριμένη Λειτουργία 

δεν συμμετείχε & ένας ονομαστός εκείνη την 

εποχή γιατρός από την Ιθάκη,

προσωπικός φίλος 

του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου,

του τελευταίου Αυτοκράτορα,

 ο Γεώργιος Λασκαρίδης, 

ο μετέπειτα άγιος Ραφαήλ

Διαβάζουμε σχετικά :

 " www.NOIAZOMAI.net " :

 Όταν αργότερα ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στέφεται Αυτοκράτορας, πηγαίνει και ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ στην Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει και να συγχαρεί τον παλιό του φίλο.

Εκεί, γίνεται δεκτός με χαρά από το νέο Βασιλιά, ο οποίος εκτιμώντας τα μεγάλα προσόντα και την μόρφωση, καθώς και το ακέραιο του χαρακτήρα του ΑρχιμανδρίτουΡαφαήλ, τον κρατά κοντά του και τον τιμά με το αξίωμα του Πρωτοσύγκελου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο!

Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών… Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.

   Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος… Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν… [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς…]

   Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο “συλλείτουργο”, καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!

   Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη..."

http://noiazomai.agrino.org/Rafailagioi.html

Σε μια περίοδο, που "σώνει & ντε", μας υποδεικνύεται να ξεχάσουμε τα πάντα & να προχωρήσουμε σε 1 ανίερη "Ένωση" με την Αίρεση του Παπισμού, o οποίος δεν κάνει ούτε 1 βήμα πίσω από αυτά που εδώ & αιώνες κακοδόξως πιστεύει...


Ρίξε για παράδειγμα 1 ματιά & εδώ (εν αναμονή αυτών που θα πει ο Σεβασμιώτατος π.Νεκτάριος...) :

http://orthodox-treasures.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html
& http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/01/blog-post_499.html
Μετά από όλα αυτά, το ερώτημα για εμάς, λαϊκούς & κληρικούς, που αποτελούμε (παρά τα χάλια μας...) το "Σώμα" της Εκκλησίας Του Χριστού είναι:
Αντιδρούμε ή "καθόμαστε στα αυγά μας", όπως συνηθίζουμε;
Νιώθουμε,λοιπόν, την υποχρέωση απέναντι στην μοναδική Αλήθεια της Πίστης μας & στην "Μίαν,Αγίαν,Καθολική & Αποστολική Εκκλησία" Του Χριστού να διαχωρίσουμε την θέση μας & να συνταχθούμε στο πλευρό των Αγίων Πατέρων μας και των Αγίων σύγχρονων Γεροντάδων...
Υπογράψαμε μετά από πολλή περίσκεψη το κείμενο ἐναντίον τῆς «Νέας Ἐκκλησιολογίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου»"

 Υπάρχει, για όποιον ενδιαφέρεται, εδώ :

http://www.theodromia.gr/A9455A79.el.aspx 

Εσύ θα διαχωρίσεις τη θέση σου;

έγραψε, την 11/1/2015, 

αμφοτεροδέξιος.-