Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

Ο ηθοποιός Τζόναθαν Τσάκσον μιλάει για το ταξίδι του προς την Ορθοδοξία...



Ο ηθοποιός Τζόναθαν Τσάκσον μιλάει για το ταξίδι του προς την Ορθοδοξία

Αλεξία Κρηνίτη
Το κείμενο που θα διαβάσετε είναι μετάφραση της συνέντευξης του Αμερικανού ηθοποιού Τζόναθαν Τσάκσον (Jonathan Jackson), που έδωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό Ancient Faith Radio και τον πατέρα Άντριου Στέφαν Ντέιμικ. Η αγωνία, η επίμονη και επίπονη προσπάθεια, οι δυσκολίες, η διαρκής προσευχή στο Θεό να τον οδηγήσει στην αληθινή πίστη είναι πράγματι συγκινητικά. Δεν μπορεί κανείς παρά να ευχαριστήσει τον Τριαδικό Θεό που συνοδοιπορεί με τα πλάσματά Του, τα οποία Τον αναζητούν ειλικρινά. Επίσης, αυτή η συνέντευξη με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πώς κάποια ζητήματα, που για όσους είχαμε την τύχη να γεννηθούμε σε Ορθόδοξες οικογένειες είναι δεδομένα, για τους ετερόδοξους μπορεί να είναι μια πραγματική αποκάλυψη. Η συνέντευξη δόθηκε το Φεβρουάριο 2012.

«Πᾶς οὒν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν του Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι' 32) είπε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Αυτή η δημόσια ομολογία του Τζόναθαν Τσάκσον στάθηκε αφορμή για τη συνέντευξη που θα διαβάσουμε αμέσως. Τι είχε συμβεί; Το Φεβρουάριο 2012, ο ηθοποιός βραβεύτηκε με Έμμι για το ρόλο του στην καθημερινή σειρά «Γενικό Νοσοκομείο».  Όταν παρέλαβε το βραβείο του, ευχαρίστησε τον Πατέρα, τον Υιό και το άγιο Πνεύμα κάνοντας το σταυρό του (στο σημείο αυτό, ακούγονται οι συνάδελφοί του να τον καταχειροκροτούν) και έκλεισε το λόγο του ευχαριστώντας τους αγιορείτες μοναχούς για την αδιάλειπτη προσευχή τους για όλο τον κόσμο. Μπορείτε να δείτε το βίντεο εδώ: http://youtu.be/TRHVHlDw9s4

Ας δούμε λοιπόν την πνευματική του πορεία μέχρι να φτάσει σε αυτή τη δημόσια ομολογία. Ακολουθεί η συνέντευξη. Η πρωτότυπη συνέντευξη, αποφωνημένη, βρίσκεται εδώ: http://www.pravmir.com/actor-jonathan-jackson-talks-about-his-journey-into-orthodox-christianity-video-audio/  
Μπορείτε να την ακούσετε εδώ: http://www.ancientfaith.com/podcasts/emmaus/general_hospital

Η μετάφραση στα Ελληνικά της συνέντευξης του Τζόναθαν Τσάκσον

Πατήρ Άντριου Στέφαν Ντέιμικ: Στο μικρόφωνο είναι ο πατήρ Άντριου Στέφαν Ντέιμικ και αυτή είναι μια κάπως διαφορετική εκπομπή Δρόμοι από τους Εμμαούς. Συνήθως, με ακούτε να μιλάω πίσω από ένα μικρόφωνο σε μια ομάδα ανθρώπων, που ακούν κάτι σαν διάλεξη. Σήμερα όμως, θα κάνουμε διάλογο. Παίρνω συνέντευξη από κάποιον. Γιατί το κάνω αυτό; Ο λόγος είναι ότι ενδιαφέρομαι πάρα πολύ για ζητήματα κοινωνίας και τόπου και τι είναι τοπικό και τι συνδέεται άμεσα. Έτσι, όταν έμαθα ότι ο σημερινός μου καλεσμένος βρίσκεται στην Ανατολική Ακτή, βρήκαμε έναν τρόπο να επικοινωνήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στο πάρκιν του διεθνούς αεροδρομίου Newark Liberty, από όπου σε λίγο θα επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για να επιστρέψει στη Δυτική Ακτή.

Ο σημερινός μου καλεσμένος είναι ο κύριος Τζόναθαν Τσάκσον, ηθοποιός και μουσικός, γνωστός κυρίως για το ρόλο του Λάκι Σπένσερ στο Γενικό Νοσοκομείο, όπου έχει εμφανιστεί τα τελευταία 2 χρόνια -νομίζουν ότι κάνεις διάλειμμα τώρα- όμως έχεις εμφανιστεί και στην ταινία Tuck Everlasting, περίπου 10 χρόνια πριν. Έχει κερδίσει τέσσερα βραβεία Έμμι (σ. μτφ. θεωρείται η σημαντικότερη διάκριση για ηθοποιούς της τηλεόρασης) και παράλληλα, έχει έναν σταθερά επαναλαμβανόμενο ρόλο στη σειρά του καναλιού Fox, The Sarah Connor Chronicles, παρακλάδι των ταινιών Εξολοθρευτής. Έχει και τη δική του μπάντα, την Enation και γι’ αυτό βρέθηκε εδώ, στην Ανατολική Ακτή.

Ίσως αναρωτιέστε, γιατί παίρνω συνέντευξη από έναν πρωταγωνιστή καθημερινής τηλεοπτικής σειράς. Ο λόγος είναι ότι αυτή ακριβώς την περίοδο (σ.σ. υπενθύμιση: η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε Φεβρουάριο 2012), ο ίδιος και η οικογένειά του είναι κατηχούμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Λοιπόν, σε ευχαριστώ πάρα πολύ που είσαι εδώ μαζί μου. Ειλικρινά, είναι τιμή για μένα.

κύριος Τζόναθαν Τζάκσον: Σας ευχαριστώ πολύ πάτερ. Η τιμή είναι δική μου. Το εκτιμώ πολύ. Χαίρομαι που είμαι εδώ.

Πατήρ Άντριου: Η πρώτη μου ερώτηση είναι πώς έφτασες εδώ; Ποιο είναι το θρησκευτικό παρελθόν σου;

κύριος Τζάκσον: Και οι δύο γονείς μου είχαν μεγαλώσει ως Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας, σχεδόν 4 γενιές πίσω ο καθένας, Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας. Έτσι μεγάλωνα κι εγώ, ως μέρος της χριστιανικής ανατροφής μου, σχεδόν μέχρι την ηλικία των 9 ή 10. Οι γονείς μου άρχισαν να απομακρύνονται από τη συγκεκριμένη ομολογία. Μετακομίσαμε στο Λος ΄Αντζελες, όταν είχα κλείσει τα 10, μόλις έμπαινα στα 11 και πολύ γρήγορα ξεκίνησα να δουλεύω ως ηθοποιός. Ξεκίνησα στο Γενικό Νοσοκομείο, όταν ήμουν 11, οπότε ξεκίνησα πολύ γρήγορα…
Πατήρ Άντριου: Ακριβώς! Και για όσους από τους ακροατές μου είναι λίγο μεγαλύτεροι, ίσως θυμάστε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ’80, το δημοφιλές ζευγάρι Λουκ και Λόρα στο Γενικό Νοσοκομείο. Ο Τζόναθαν υποδύονταν το γιο τους, Λάκι. Έτσι, μπαίνεις στον κόσμο της σαπουνόπερας.

κύριος Τζάκσον: Όταν μετακόμισα στο Λος Άντζελες, δεν είχαμε κάποια εκκλησία να πηγαίνουμε. Και ο αδερφός μου κι εγώ, ο Ρίτσαρντ Λ. Τσάκσον-είναι κι εκείνος ηθοποιός και μέλος των Enation, ακούγαμε κασέτες με ομιλίες από διάφορους ομιλητές, σχεδόν κάθε βράδυ σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Και κατά κάποιο τρόπο, αυτό ήταν η εκκλησία μας, αυτή ήταν η πνευματική μας ζωή.

Για σχεδόν πέντε χρόνια στο Λος Άντζελες, από 11 μέχρι 16 χρονών, δεν πήγαινα σε καμία εκκλησία. Άκουγα απλά αυτές τις κασέτες και ξεκίνησα να διαβάζω απολογητικά βιβλία με επίκεντρο το Χριστιανισμό, πιθανόν όταν ήμουν γύρω στα 12 με 13. Κάποιες από αυτές τις ομιλίες με άγγιξαν, με άγγιξαν πολύ βαθιά, όταν ήμουν 12, 13 και τότε πραγματικά ξεκίνησε η ζωή μου να κατευθύνεται προς μια σχέση με το Θεό με έναν πολύ σοβαρό τρόπο. Άρχισα να διαβάζω το Απλώς Χριστιανισμός του C.S. Lewis και το Μεγάλο Διαζύγιο και όλα αυτά τα σπουδαία βιβλία.

Πατήρ Άντριου: Εξαιρετικό υλικό.

κύριος Τζάκσον: Εξαιρετικό υλικό. Και αυτό με έβαλε πραγματικά σε ένα δρόμο, όταν ήμουν 12-13 χρονών.

Όμως, ακόμη δεν πήγαινα σε εκκλησία. Δεν έβλεπα κάποιο νόημα σε αυτό. Μου φαινόταν ανούσιο. Αγαπούσα το Θεό, αγαπούσα τον Ιησού, αλλά η εκκλησία ήταν για μένα μια πάρα πολύ μπερδεμένη έννοια. Ήταν σχεδόν…ήταν για μένα, απλά δεν έβγαζε νόημα. Σκεφτόμουν ότι αφού διαβάζω βιβλία, ακούω κασέτες, ποιος ο λόγος να πηγαίνω;

Η συνέχεια εδώ:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου