Με τον Σταμάτη είμαστε "κολλητοί"...

Καιρό ήθελα να το πω...
Με τον Σταμάτη είμαστε "κολλητοί"!
Και ο λόγος δεν είναι μόνο η μουσική του 
(είναι φυσικά και αυτή...)
Είναι το παράδειγμά του, 
η τόλμη του, 
το "θράσος" του 
να μπορεί να τα βάλει με όλους & όλα, 
όταν τολμάει ο οποιοσδήποτε να του "πειράξει" 
Τον Χριστό του & την Ελλάδα του 
(με αυτήν την σειρά...)
Είναι η "εμμονή" του με Τον Θεό...
(Δες εδώ για πόσο εμμονικούς μάς κατηγορούνε...
http://amfoterodexios.blogspot.gr/2015/05/m.html )
Η "τρέλα" του με Τον Θεό...
(Το βασικό γνώρισμα,άλλωστε, όλων όσων σχετίζομαι εδώ & μερικά χρόνια είναι ακριβώς αυτό: 
Είναι όλοι τους σαν τον Σταμάτη..."Θεότρελοι"! Το ίδιο & εγώ...)
Αν δεν πιστεύεις τίποτα απ΄αυτά, 
διάβασε κάτω από τις πολυλογίες μου, 
όσα ο ίδιος έγραψε στην σελίδα του 
στο facebook 
(ναι, υπάρχει & "καλό facebook"...)
Δηλώνω λοιπόν περήφανος, 
που έχω "κολλητό" τον Σταμάτη... 
Τόσο "κολλητό", που δεν θα δίσταζα, αν χρειαζόταν, & να τον μαλώσω...

ΥΓ:
Εκείνος, βέβαια, δεν το ξέρει 
πως είμαστε "κολλητοί"...
Γιατί, τυχαίνει να μην έχουμε συναντηθεί ποτέ... 
Αλλά, είναι εντελώς-τελείως σίγουρο 
πως κάποτε 
(δεν έχω ιδέα πότε...)
θα συναντηθούμε.
Είτε εδώ, είτε "εκεί"...
Χριστός Ανέστη, αδελφέ Σταμάτη!

"αμφ"

"Δυό λόγια...

Είχα καιρό να σας μιλήσω, διαδικτυακά. 
Με ρωτάτε γιατί "κρύβομαι", γιατί δεν εμφανίζομαι και πότε και άν, θα κάνω συναυλία.
Απαντάω λοιπόν. Κρύβομαι και απομονώνομαι, εδώ και 2 περίπου χρόνια, για να τελειώσω τον καινούργιο δίσκο μου. Πρώτα ο Θεός, τέλη Ιουνίου, θάναι έτοιμος.
Θά λέγεται "Αγγέλων δάκρυ" η "Ηλιοποτισμένη".
Νά κι' ο στίχος μου, πού με οδήγησε εκεί:

Ένα φώς μ' οδήγησε, μές την αγκαλιά σου
όλα όσα έψαχνα, πάντα ήταν δικά σου
μιά στιγμή φοβήθηκα, μούπιασες το χέρι
καί μού δειξες ο πόνος μας, τι χαρά θα φέρει

Άχ! Ελλάδα, όμορφη ψυχή
ήλιοποτισμένη
αγγέλων δάκρυ, πού΄σταξε στη γή
χώρα ευλογημένη

Άχ! Ελλάδα, ελεύθερη ψυχή
σε σώμα σκλαβωμένο
αγγέλων δάκρυ, πού΄σταξε στη γή
σε χώμα ευλογημένο

Ένα φώς σέ τύλιξε κι' έφυγες μακριά μου
η νύχτα πού απλώθηκε, μόνη συντροφιά μου
ένα δάκρυ κι' έννοιωσα, νάρχομαι κοντά σου
μικρό παιδί αφέθηκα, μές την αγκαλιά σου

Άχ! Ελλάδα, όμορφη ψυχή
ήλιοποτισμένη
αγγέλων δάκρυ, πούσταξε στη γή
χώρα ευλογημένη

Άχ! Ελλάδα, ελεύθερη ψυχή
ποιός φόβος, σέ τρομάζει;
ζωή πού φεύγει, γίνεται ζωή
φώς καί σ' αγκαλιάζει

Είναι λοιπόν ένας δίσκος, με φωνές, ψάλτες, χορωδίες, σολίστ και ορχήστρα και ποτισμένος από Ελλάδα και Χριστό, ελπίζω.

Θέλω να παρουσιάσω αυτόν τον δίςκο, τον Σεπτέμβριο στο Ηρώδειο, αλλά ακόμη περιμένω,την θετική απάντηση.

Φοβάμαι ότι Ελλάδα καί Χριστός, αλλά και η δική μου παρουςία, δεν είναι τής τρεχούσης πολιτισμικής και καλλιτεχνικής νοοτροπίας. Άραγε όμως, ήταν ποτέ;
Αν λοιπόν, η απάντηση είναι θετική, κι' αν καταφέρω ν' αντιμετωπίσω τα τεράστια έξοδα, πρώτα ο Θεός, θα σας δώ εκεί.
Αλλά κι άν όχι, θα δώσει ο Θεός, να βρεθούμε κάπου αλλού.
Εγώ προσπαθώ τα λογικά και τα ανθρώπινα, αλλά σ' Εκείνον
πιστεύω και ελπίζω, για τα Υπέρλογα.

Νάναι λοιπόν δίπλα σ' όλους μας, πιστεύοντες και μή,
και να μάς αγγίζει με το τρυφερό χαμόγελο Του,
που φωτίζει ολόκληρη, 
την "Ηλιοποτισμένη"..."

Aπό την σελίδα στου Σταμάτη Σπανουδάκη στο facebook.-