ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ...(Από τον Λακωνικό "συνεργάτη"μας.-) -αμφ: Έχει "θησαυρούς" ο Λακωνικός! Ψάξ΄τους...

Ζητούσα επίμονα να μάθω ν αγαπώ Κύριε…
Μελετούσα το παράδειγμά Σου,
Διάβαζα για τους ανθρώπους Σου,
πως κατάφεραν και ξεπέρασαν τις ανθρώπινες αδυναμίες
και ζητούσα επίμονα να με διδάξεις,
να με μάθεις το μεγαλύτερο αγαθό,
να μου δώσεις τη μεγαλύτερη αρετή…

Αντί για αγάπη όμως,
μου έδωσες πόνο,
καταφρόνηση,
περιφρόνηση,
ύβρη,
μοναξιά…

Απόρησα για αυτή σου τη δωρεά…
όμως δεν εγκατέλειψα τη προσπάθεια.
Περίμενα με υπομονή να δω που θα φτάσω,
και βάδιζα μόνος
με μόνη συντροφιά Εσένα.

Ώσπου ξαφνικά Κύριε κατάλαβα…
κατάλαβα ότι μέσα από το πόνο έρχεται η αγάπη.
Άνοιξες τα μάτια μου και τη καρδιά μου
και με έμαθες να αγαπώ ανυπόκρυτα,
τη δύσκολη αγάπη…
όχι να αγαπώ αυτούς που μου φέρονται όμορφα,
αλλά αυτούς μου πονούν,
με καταφρονούν,
με περιφρονούν,
με υβρίζουν,
με απομακρύνουν…

Είναι θέμα συνδιαστικό …
χρησιμοποίησες αυτούς που αγαπούσα περισσότερο
και τους έκανες να μου συμπεριφέρονται με το χειρότερο τρόπο.
Ήξερες ότι δε θα μπορούσα ποτέ να τους κακιώσω.
Και έτσι με έμαθες τι σημαίνει αγάπη στα δύσκολα.

Άλλωστε αυτά πέρασες και Εσύ και ξέρεις.
Αγάπη στα δύσκολα.

https://lakwnikos.wordpress.com/page/4/