Της Κυριακής...
Ένα γύρω οι άνθρωποι φεύγουν, άλλοι πεθαίνουν και άλλοι μας ξέχασαν.
Αυτοί που μας λησμονούν είναι η θεραπεία του εγωισμού μας, εκείνοι που πέθαναν είναι η πληγή μας.
Πονούν και τα δύο πολύ.
Γι΄αυτό τις Κυριακές κοιτάζω από το παράθυρο:
Υποκρίνομαι πως κάποιον περιμένω,
ενώ Αυτός στον οποίο ελπίζω είναι στο εικονοστάσι μου,
στο χολ και (ίσως) στην ψυχή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου