" Αυτά τα "πρέπει",τα "μη" και τα "θέλω", αυτά τα "όχι" και το "ζόρισμα" στα παιδιά μας. Αυτός ο εξαναγκασμός για τη νηστεία, για τον εκκλησιασμό, για το πώς θα ντυθούν στην εκκλησία, "σήκω θ'αργήσουμε!!!"

Αυτά τα "πρέπει",τα "μη" και τα "θέλω", αυτά τα "όχι" και το "ζόρισμα" στα παιδιά μας.

Αυτός ο εξαναγκασμός για τη νηστεία, για τον εκκλησιασμό, για το πώς θα ντυθούν στην εκκλησία, σήκω θ'αργήσουμε ! Ααααχ...!

Άστο βρε το παιδί να μπει με το τζίν στην Ανάσταση, το βράδυ.
Άστο να βγεί έξω μετά την Ανάσταση..!
Εσύ δεν έβγαινες; δεν γυρνούσες το πρωί; χαράματα την ώρα που ο πατέρας σου έβαζε το αρνί στη σούβλα ανήμερα Πάσχα...
Ο πατέρας: βρε το παιδί μου, σηκώθηκε να με βοηθήσει ν'ανάψουμε τα κάρβουνα...!
Ο γιος: όχι μπαμπά τώρα γύρισα απ'έξω...!

Αυτός ο γιος λοιπόν, έγινε μοναχός...!

Όχι ισοπέδωμα όλα, αλλά όχι και με το ζόρι...μην πιέζεις..
Εσύ λοιπόν τώρα βοήθα “αλλοιώς”... αφού τα πέρασες, ήσουν και συ στην εφηβεία...

Spiros Gotzamanis