Με αυτόν τον λόγο δεν χαιρετάμε αυτήν την περίοδο;
(Όσοι από εμάς,βέβαια, έχουνε "τα κότσια"...
Μη μας "κακοχαρακτηρίσουν" κιόλας!)
Τον πιστεύουμε όμως;
Δεν θα έπρεπε η Ανάσταση Του Κυρίου των πάντων,
να μας κάνει να πετάμε από τη χαρά μας;
Δεν θα έπρεπε (χωρίς ίχνος μοιρολατρίας...)
να αντιμετωπίζουμε πλέον τα πάντα στη ζωή μας,
ως πανάκριβα δώρα της απέραντης αγάπης
του Αναστημένου Αρχηγού μας;
Δεν λέμε πως θέλουμε να είμαστε & να λεγόμαστε "αμφοτεροδέξιοι";
Γιατί λοιπόν συνεχίζουμε να είμαστε κακομοίρηδες,
"μουρτζούφληδες",
μίζεροι άνθρωποι,
χωρίς καθόλου πνευματικότητα;
Γιατί, όταν μας ρωτάει ο οποιοσδήποτε
"πως είμαστε",
η συνήθης απάντηση είναι:
"Πως να΄μαι;Τα ξέρεις..."
Και αρχίζουμε να αραδιάζουμε
τα διογκωμένα, συνήθως, προβλήματά μας,
που ζητούν μια θαυματουργική λύση,
η οποία ακόμα κι αν έλθει,
πιθανότατα δεν θα "αποδώσουμε"
την πρέπουσα ευχαριστία
σε Εκείνον που μας την έστειλε...
Ξέρεις,λοιπόν,γιατί δεν χαιρόμαστε;
(και μαζί με μας και τα παιδιά μας...)
Γιατί, όλη εκείνη την προπαρασκευαστική περίοδο της Μεγάλης 40κοστής
δεν ταλαιπωρηθήκαμε σχεδόν καθόλου...
Δεν νηστέψαμε όπως έπρεπε.
Δεν προσευχηθήκαμε όπως έπρεπε.
Δεν "λειτουργηθήκαμε" όπως & όσο έπρεπε.
Δεν εξομολογηθήκαμε όπως έπρεπε.
Δεν συγχωρήσαμε.
Δεν μεταλάβαμε όπως έπρεπε.
Δεν σταματήσαμε να κρίνουμε τη ζωή
& τις κινήσεις των άλλων.
Δεν ελεήσαμε τον αναγκεμένο δίπλα μας.
Δεν σταματήσαμε να ζητάμε.
Δεν σταματήσαμε να δικαιολογούμαστε.
Δεν σταματήσαμε να γκρινιάζουμε.
Δεν θυσιαστήκαμε.
Με 2 λόγια:
ΔΕΝ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΑΜΕ
ΜΑΖΙ ΤΟΥ...
Πως,λοιπόν, περιμέναμε να ακολουθήσει η "Ανάσταση";
ΥΓ αμφ:
Τώρα ξέρεις γιατί...
Και από τη στιγμή που ξέρουμε,
δεν έχουμε πια καμιά, μα καμιά δικαιολογία...
(Τ'ακούς, μπάρμπα "αμφοτεροδέξιε";)
(Τ'ακούς, μπάρμπα "αμφοτεροδέξιε";)
Από εδώ & μπρος, λοιπόν,
Ο Χριστός Ανέστη!
Σου έγραψα όσα "σκόρπια" μου έμειναν
από όσα θαυμαστά,
(αλλά & ελεγκτικά...)
άκουσα στον "κύκλο"του π.Απ...,
που είχα την τιμή & την ευλογία να παρευρεθώ...
αμφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου