« … Δεν φοβήθηκα καθόλου, διότι ήξερα ότι είχα προστάτη μου τον Θεό. Μία κοίταζα τον πατέρα μου που δεν μιλούσε, μία τον Άγιο Ραφαήλ και είπα μέσα μου: Θα αντέξω κι’ εγώ...» |Ποιο ήταν το μαρτύριο της 12χρονης Αγίας Ειρήνης;

Ιερά Μονή 

Των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου 

& Ειρήνης Λέσβου.

Ποιο ήταν το μαρτύριο της 12χρονης Αγίας Ειρήνης;

Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν τη νήσο Λέσβο, η Αγία Ειρήνη ήταν ήδη 12 ετών. 

Και όταν ένα χρόνο περίπου αργότερα οι Οθωμανοί 

εισέβαλαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, 

η Αγία Ειρήνη βρισκόταν και εκείνη μαζί με την οικογένειά της στο Μοναστήρι, 

όπου είχαν καταφύγει, ελπίζοντας να εύρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. 

Οι Τούρκοι, αφού ποδοπάτησαν και σκότωσαν το αδερφάκι της Αγίας Ειρήνης 

έπιασαν και την ίδια. 

Το τι ακολούθησε, το διηγήθηκε η ίδια η Άγια, 

σε όνειρο που εμφανίστηκε στη Βασιλική Ράλλη, 

κάτοικο Θερμής Μυτιλήνης:

« – Να ξέρατε, τι φοβερά βασανιστήριά μας έκαναν! 

Εμένα μου έκοψαν πρώτα το ένα χέρι και το πέταξαν μπροστά στους γονείς μου, 

ενώ άνοιγαν το στόμα μου κι έριχναν μέσα ζεματιστό νερό, 

και στο τέλος μ’ έκαψαν ζωντανή μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι 

που ήταν στην αυλή του μοναστηριού.» …

«Τη μητέρα μου την είχαν δεμένη σ’ ένα δέντρο, για να βλέπει τα μαρτύριά μου…

 Έκλαιγε, φώναζε απελπισμένα, σπάραζε, 

μα δεν άντεξε η καρδιά της σε τόσο πόνο...

… έπαθε συγκοπή. 

Ο πατέρας μου άντεξε στα μαρτύρια, που του έκαναν, 

ως το τέλος, που τον έσφαξαν τοι Τούρκοι… 

Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν πρόδωσαν ούτε τη θρησκεία

 ούτε τους Έλληνες που είχαν βγει στα βουνά.»

«Αν ήξερες, Βασιλική, τι φρικτούς πόνους ένιωσα!… είναι αδύνατον να το φανταστείς.

 Μ’ έκαψαν ζωντανή οι Τούρκοι μέσα σ’ αυτό το πιθάρι. 

Όταν βιαστικά τη νύχτα μας έθαψαν οι χριστιανοί, 

μάζεψαν τα κοκαλάκια μου μέσα από το πιθάρι 

και τα έβαλαν σε μνημείο κοντά στον πατέρα μου. 

Αυτά τα λίγα που βρήκατε στο πιθάρι, δεν τα πρόσεξαν, 

καθώς ήταν κάτω από τις πέτρες, και ξεχάστηκαν εκεί. 

Οι πέτρες αυτές είχαν πέσει από τους τοίχους της εκκλησιάς, όταν την ανατίναξαν.»

Παρά τους φρικτούς πόνους της, 

η Αγία Ειρήνη έμεινε αταλάντευτη 

και όταν σε άλλα ενύπνια, 

ερωτήθη πως αισθανόταν κατά το μαρτύριο, είπε:

 « … Δεν φοβήθηκα καθόλου, διότι ήξερα ότι είχα προστάτη μου τον Θεό. 

Μία κοίταζα τον πατέρα μου που δεν μιλούσε, μία τον Άγιο Ραφαήλ και είπα μέσα μου:

 Θα αντέξω κι’ εγώ».



πηγές: https://antexoume.wordpress.com/
www.monastiriaka.gr