Αναμφίβολα, η αγνότητα είναι η κορυφαία αρετή του νεαρού στρατηλάτη, μεγαλύτερη ακόμη και από αυτήν τη μοναδική και ανυπέρβλητη ανδρεία του. Το είχαν επισημάνει αυτό οι αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πλούταρχος, ο οποίος γράφει ότι όλοι θαύμαζαν τον Αλέξανδρο, γιατί είχε επιδείξει πιο μεγάλη αγνότητα απέναντι στις γυναίκες των Περσών παρά ανδρεία απέναντι στους Πέρσες. Η από κάθε πλευρά ηθική του καθαρότητα ήταν πανθομολογούμενη και όσο κι αν προσπαθήσουν οι κατήγοροί του δεν θα βρουν στις πηγές ερείσματα, για να στηρίξουν τις συκοφαντίες τους.
Η αρετή αυτή του νεαρού άνδρα μας εκπλήσσει, όταν αναλογιζόμαστε ότι στους προχριστιανικούς χρόνους όχι μόνο δεν θεωρούνταν η ανηθικότητα ως αμαρτία, αλλά διέθετε και τη δική της θεά. Ο Μ. Βασίλειος μνημονεύει ένα περιστατικό που το αναφέρει τόσο ο Αρριανός όσο και ο Πλούταρχος. Οι στρατιώτες του παρουσίασαν μπροστά του, στα Σούσα, την αιχμάλωτη οικογένεια του νικημένου Δαρείου. Ανάμεσα στα μέλη της ξεχώριζαν για την εξαιρετική ομορφιά τους η σύζυγος και οι θυγατέρες του Πέρση βασιλιά. Ο Αλέξανδρος τις σεβάστηκε («κατῃδέσθη») και αυτός ο τόσο νεαρός άνδρας -ούτε τριάντα ετών τότε, αλλά και κυρίαρχος του κόσμου- δεν επέτρεψε στον εαυτό του ούτε καν το κεφάλι του και τα μάτια του να σηκώσει, για να δει το πρόσωπό τους, γιατί θεώρησε πως είναι ντροπή γι’ αυτόν που κατανίκησε τόσους άνδρες να νικηθεί από γυναίκες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου