Δυο τελευταιες κουβεντες για το γεροντα μου τον Παπα Δαυιδ, που αποχαιρετησα πριν λιγο.
Ξυπνουσε καθε μερα στις 3 τα χαραματα και στις 3.30 εκανε λειτουργια μεχρι τις 6.
Αμεσως μετα πηγαινε στην Αθωνιαδα, οπου για μερικες ωρες διδασκε στους μικρους μαθητες.
Τελειωνε καπου στις 10 και αφου κατεβαινε στο κελι του, μαγειρευε για τον ιδιο και τους φιλοξενουμενους του, σφουγγαριζε τα δωματια, επλενε σεντονια πετσετες.
Περιποιουνταν το μπαξε του με τις ντοματες και τα φασολακια.
Μεχρι πριν 3 χρονια, γηροκομουσε και δυο υπερηλικες μοναχους κοντα στα 100, με οτι αυτο συνεπαγεται.
Στα 10 λεπτα που καθοταν να πιει ενα καφε μαζι σου για να τα πειτε, το τηλεφωνο του χτυπουσε ασταματητα,
Κοσμος ζητουσε συμβουλες, αλλος ηθελε να πει τον καημο του και οχι μονο τους ακουγε, αλλα θυμοταν με καθε λεπτομερεια το προβλημα του καθενος
Εαν ενα μηνα πριν του ειχες πει για καποιον Γιωργο που δε σου ειχε δωσει λεφτα και ειχες αφησει απληρωτο το Θαναση (που δεν τους ηξερε), μολις σηκωνε το τηλ σου ελεγε ''ελα ευλογημενε, ενταξει με το Γιωργο, ησυχασε ο Θανασης?''
Και μιλαμε για 10αδες τηλεφωνα σε καθημερινη βαση.
Καποια εποχη που εκανα εκπομπες στο Metropolis του ειχα πει ΄΄πατερ, στο ραδιο εχουμε λιγοτερα τηλεφωνα''.
Αυτη η ιστορια, επαναλαμβανοταν καθημερινα επι 35 χρονια, στους μοναχους δεν εχει ΄΄βαριεμαι σημερα δεν κανω λειτουργια'', ουτε ΄΄κουραστηκα φετος, παμε 2 εβδομαδες διακοπες να ξεσκασουμε΄΄...
Κι ολα αυτα, απο εναν ανθρωπο που ειχε κανει μπαι πας και ηταν και διαβητικος!
Αφιερωμενο σε καποιους ανιδεους, που θεωρουν πως οι μοναχοι ειναι τεμπεληδες και μοναζουν επειδη βαριουνται να εργαστουν...
Λευτέρης Δούκας - doctor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου