"ΜΟΝΟ 6 ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΜΗΝ ΤΟΛΜΑΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΛΕΣ..."
στίχοι: Σ. Γουναρίδης – Κ. Γκίκας
μουσική: Κ. Γκίκας
Ήτανε Τρίτη απόγευμα γύρω στις επτά
ήρθαν άνδρες με σίδερα, ήρθαν μαζί τους και παιδιά,
πάει το βιός μας, τα σπίτια μας τα κάναν ριμαδιά!
δε μας σεβάστηκαν, δεν είχαν αρχοντιά
κρυφτήκαν μάνες με νεογέννητα παιδιά
μες στις σοφίτες, να μη βγάλουν τσιμουδιά.
(ρεφραίν)
Ήμασταν λεύτεροι κι η Άγια Σοφιά μας
ήταν το σπίτι μας,
δεν ήταν ξενιτιά!
Έχουμε θύμησες καλές,
μόνο 6 του Σεπτέμβρη μην τολμάς ποτέ να λες…
Έξι Σεπτέμβρη το σούρουπο γύρω στις οκτώ
μπήκαν πέντ΄- έξι στο σπίτι μας. Τι ήταν ετούτο το κακό;
«Βάι, κυρ Βαγγέλη, για κάτσε εκεί! σ΄ εκείνη τη γωνιά!
και μη μιλήσεις! άχνα! ούτε τσιμουδιά!
Κάτσε κυρ Βάγγο εκεί και βλέπε που τα σπάμε, έτσι, απλά
κι όταν θα φύγουμε εσύ… θα ΄σαι καλά.)
(ρεφραίν)
Κωνσταντινούπολη είσαι μες στην καρδιά μας,
Είσαι το σπίτι μας,
δεν είσαι ξενιτιά!
μόνο 6 του Σεπτέμβρη μην τολμάς ποτέ να λες...
Μια αληθινή ιστορία, που έγινε τραγούδι...
Το τραγούδι αυτό είναι βασισμένο σε πραγματικό γεγονός,
που βίωσε ο κ. Σταμάτιος Ν. Κίσσας εκείνο το βράδυ, 18 μηνών βρέφος στην αγκαλιά της μάνας του...
Στις 6 του Σεπτέμβρη του 1955
στην Κωνσταντινούπολη...
Μας το διηγήθηκε ο ίδιος το Μάιο του 2015 σε μια κουβέντα,
που είχαμε έξω από το ασανσέρ της ΟΙΟΜΚΩ,
που πήγαμε για να βρούμε "υλικό" για την εκδήλωσή μας…
Από εκείνη την ώρα βαλθήκαμε να δώσουμε
σ΄εκείνη την ιστορία "ζωή"...
Το τραγούδι μας αφιερωμένο σ΄εκείνο το βρέφος
και σ΄όλες τις φαμίλιες, που ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους, στην Πόλη μας!!!
Σταμάτη…
Το τραγούδι πρωτοακούστηκε στην Εκδήλωση: "60 χρόνια μετά..... Σεπτεμβριανά 1955-2015"
(Με βασική "συμμέτοχο",εκτός της σχολικής κοινότητας της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ",
την Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών - ΟΙΟΜΚΩ),
ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ"
(Εδώ...)
Μαρούσι, 30 Σεπτεμβρίου 2015
στίχοι: Σ. Γουναρίδης – Κ. Γκίκας
μουσική: Κ. Γκίκας
Ήτανε Τρίτη απόγευμα γύρω στις επτά
ήρθαν άνδρες με σίδερα, ήρθαν μαζί τους και παιδιά,
πάει το βιός μας, τα σπίτια μας τα κάναν ριμαδιά!
δε μας σεβάστηκαν, δεν είχαν αρχοντιά
κρυφτήκαν μάνες με νεογέννητα παιδιά
μες στις σοφίτες, να μη βγάλουν τσιμουδιά.
(ρεφραίν)
Ήμασταν λεύτεροι κι η Άγια Σοφιά μας
ήταν το σπίτι μας,
δεν ήταν ξενιτιά!
Έχουμε θύμησες καλές,
μόνο 6 του Σεπτέμβρη μην τολμάς ποτέ να λες…
Έξι Σεπτέμβρη το σούρουπο γύρω στις οκτώ
μπήκαν πέντ΄- έξι στο σπίτι μας. Τι ήταν ετούτο το κακό;
«Βάι, κυρ Βαγγέλη, για κάτσε εκεί! σ΄ εκείνη τη γωνιά!
και μη μιλήσεις! άχνα! ούτε τσιμουδιά!
Κάτσε κυρ Βάγγο εκεί και βλέπε που τα σπάμε, έτσι, απλά
κι όταν θα φύγουμε εσύ… θα ΄σαι καλά.)
(ρεφραίν)
Κωνσταντινούπολη είσαι μες στην καρδιά μας,
Είσαι το σπίτι μας,
δεν είσαι ξενιτιά!
μόνο 6 του Σεπτέμβρη μην τολμάς ποτέ να λες...
Μια αληθινή ιστορία, που έγινε τραγούδι...
Το τραγούδι αυτό είναι βασισμένο σε πραγματικό γεγονός,
που βίωσε ο κ. Σταμάτιος Ν. Κίσσας εκείνο το βράδυ, 18 μηνών βρέφος στην αγκαλιά της μάνας του...
Στις 6 του Σεπτέμβρη του 1955
στην Κωνσταντινούπολη...
Μας το διηγήθηκε ο ίδιος το Μάιο του 2015 σε μια κουβέντα,
που είχαμε έξω από το ασανσέρ της ΟΙΟΜΚΩ,
που πήγαμε για να βρούμε "υλικό" για την εκδήλωσή μας…
Από εκείνη την ώρα βαλθήκαμε να δώσουμε
σ΄εκείνη την ιστορία "ζωή"...
Το τραγούδι μας αφιερωμένο σ΄εκείνο το βρέφος
και σ΄όλες τις φαμίλιες, που ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους, στην Πόλη μας!!!
Σταμάτη…
Το τραγούδι πρωτοακούστηκε στην Εκδήλωση: "60 χρόνια μετά..... Σεπτεμβριανά 1955-2015"
(Με βασική "συμμέτοχο",εκτός της σχολικής κοινότητας της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ",
την Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών - ΟΙΟΜΚΩ),
ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ"
(Εδώ...)
Μαρούσι, 30 Σεπτεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου