~ Το μόνο που άκουγε ο Ταρσίζιος ήταν μια ζεστή φωνή που του΄λεγε να μη φοβάται..."Μην κλαις, Ταρσίζιε! Μη φοβάσαι! Εγώ είμαι μαζί σου! 'Ηρθα να σε πάρω".Πόσο γλυκειά ,πόσο τρυφερή ακουγόταν!..."

Καλή μεταλαβιά αδέλφια...και για όποιους κοινωνούν για το καλό των ημερών...

Ο Άγιος Ταρσίζιος ας γίνει οδηγός τους...

"Ταρσίζιε, τα πράγματα για μας τους χριστιανούς έχουν γίνει πολύ δύσκολα. Οι φυλακές γέμισαν από πιστούς που κάποιοι τους μαρτύρησαν στον αυτοκράτορα .Πρέπει να τους βοηθήσουμε "...είπε ο επίσκοπος Στέφανος............................................
"Μέσα σε αυτό το μικρό κουτί έχω κρύψει το πιο μεγάλο δώρο που μπορεί να πάρει κανείς!...Σώμα και Αίμα του Χριστού μας!!Τα αδέλφια μας πρέπει να κοινωνήσουν..."

Στο δρόμο για τις φυλακές κάποια παιδιά είδαν τον Ταρσίζιο και υποβοηθούμενα από κάποιον ειδωλολάτρη πείστηκαν ότι ο Ταρσίζιος στο στήθος κρύβει ένα "περίεργο ψωμί και κρασί"...Ο Ταρσίζιος προσπαθεί να φυλάξει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και αρχίζει να δέχεται πέτρες σαν άλλος 'Αγιος Στέφανος...

Ο Ταρσίζιος πονούσε . Πονούσε πολύ μα τώρα πια...δε φοβόταν . 'Ενιωθε μια ξεχωριστή χαρά μια χαρά που δεν την είχε ξανανιώσει ποτέ μέχρι τότε. Στο νου του έρχονταν τα λόγια του Χριστού, "Να εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις μέρες μέχρι τη συντέλεια του κόσμου".
Και πράγματι εκείνη την ώρα ο Χριστός ήταν εκεί δίπλα στον Ταρσίζιο . Του κρατούσε το ματωμένο χέρι που με αγάπη προστάτευε το μικρό αργυρό κουτί .
Για μια στιγμή οι φωνές των παιδιών λες και χάθηκαν . 

Το μόνο που άκουγε ο Ταρσίζιος ήταν μια ζεστή φωνή που του΄λεγε να μη φοβάται . 

"Μην κλαις, Ταρσίζιε! 

Μη φοβάσαι! Εγώ είμαι μαζί σου!

'Ηρθα να σε πάρω". 

Πόσο γλυκειά , 

πόσο τρυφερή ακουγόταν!..."

       

( Το βιβλίο

 της Κατερίνας Διαμαντοπούλου Τσιμούρη)

φανούρης μοσκιού