~ "Μα αυτός πλέον είναι Αλλού. Είναι εκεί που ήταν πάντα. Ιωάννης το όνομά του..." ~ ("αμφ.": Αφιερωμένο σε όσους φέρουν τ΄όνομά του κι έχουν την εξαιρετικά "βαριά" τιμή να γιορτάζουν μαζί μ΄έναν τόσο μεγάλο Άγιο...)

Γεννήθηκε μέγας άνδρας από γυναίκα.
Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του.
Περπάτησε ανάμεσα στον κόσμο.
Έζησε ανάμεσα στον ουρανό και την γη,
μέσα στην έρημο, στην σιωπή, στην προσευχή, την νηστεία.
Μέγας άσκητής, μέγας προφήτης.
Τρυφερός, απλός, αγνός. Σκληρός με τους αμετανόητους, επιεικής με τους μετανοουμένους.
Και όταν ήρθε η στιγμή φανερώθηκε στους λοιπούς των ανθρώπων.
Φανερώθηκε για να ετοιμάσει τον δρόμο Του, για να κηρύξει μετάνοια, δηλαδή ελπίδα.
Η μορφή του, η χρειά της φωνής του, η σιωπή του, οι κινήσεις του σώματός του, η οσμή της παρουσίας του, τα πάντα μιλούσαν για τον Θεό, κήρυτταν την Βασιλεία Του.
Προφήτης που ζει αυτά που προφήτευσε.
Ο ανεξίκακος Ιωάννης βαπτίζει στα ρείθρα του Ιορδάνου τον Ιησού.
Τον βλέπει να έρχεται, μα δεν Τον αναγνωρίζει ως τον γλυκύ Ιησού μια ρομαντικής ιστορίας, αλλά ως τον Μεσσία που στέκει στο μέσο του ποταμού και ζητά από το πλάσμα του να Τον ευλογήσει.
Τί φοβερό, να βλέπεις δίπλα δίπλα, τον Μέγα Προφήτη και τον Μεσσία Χριστό να συζητούν, να στέκουν μπροστά στο πλήθος μα κανείς να μην καταλαβαίνει τί γίνεται, ποιοι είναι.
Και κάπου εκεί στην αρχή της δημόσιας δράσης του Ιησού Χριστού ο Ερημίτης σφαγιάζεται.
Ο Παρθένος μαρτυρεί υπερασπιζόμενος την έννομη συζυγία.
Η Τιμία του Κεφαλή επί πίνακι.
Μα αυτός πλέον είναι Αλλού. Είναι εκεί που ήταν πάντα.
Ιωάννης το όνομά του. Βαπτιστής, Πρόδρομος, Ένσαρκος Άγγελος, Μέγας, Άγιος.

Ένας άνθρωπος…μα τί Άνθρωπος!

~ "Έγραψε" ο π.Paulos Papadopoulos