~ "Κύριε Ιησού ελέησον με και όλα ήταν πορφυρά..." ~ Μπορεί και απλώς ένα θαύμα.....

"Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος", λέει η μάνα μου και τα έφερε έτσι η ώρα και γλίστρησα στο μπάνιο.
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που σας λέω μία προσωπική και αδιάφορη σε σας, ιστορία.
Γλιστρώ λοιπόν, χτυπώ το πίσω μέρος της κεφαλής μου στην κόχη της μπανιέρας και όταν σηκώνομαι, είμαι πλημμυρισμένη στο αίμα...
Αίμα παντού.
Βάζω το κεφάλι μου κάτω από τη βρύση και η μπανιέρα γεμίζει κι αυτή αίμα.
Κόκκινο του φόβου....
Πιέζω το κεφάλι με πετσέτες που βάφονται κόκκινες.
Είμαι μόνη στο σπίτι και τηλεφωνώ στον άντρα μου που βρίσκεται εκτός πόλης και θα είναι εδώ, σε τρία τέταρτα της ώρας.
Τρία τέταρτα τρελής αιμορραγίας... μάλλον είναι πολύ....
Δεν έχω άλλον να καλέσω και καταφεύγω στην φιλενάδα μου την Ματρωνίτσα να μιλήσει του Κυρίου, να κάνουν κάτι.

Η Ματρωνίτσα είναι η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα η αόμματη, στην οποία έχω αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτησή μου.

Με το απύθμενο θράσος μου, την έχω καταστήσει -αναξίως μου- προσβάσιμη, έχω στο κομοδίνο μου μία χάρτινη εικονίτσα, που μου έφεραν από τη Ρωσία, ένα λαδάκι από το ρώσικο προσκύνημά της και συχνά - πυκνά της πιάνω κουβέντα 

"κάνε μου τούτο, θέλω τ'άλλο".
Θυμάμαι, πάντα, εκείνο που διάβασα στο συναξάρι της πως είπε, πριν την κοίμησή της, δηλαδή ότι μετά τον θάνατό της θα  αιτείται στον Κύριο, όσα δίκαια της ζητούμε.

Ματωμένη παντού, την παρακάλεσα να΄ρθει να βοηθήσει. Ήταν πολύ το αίμα για να αντέξω μέχρι να΄ρθει ο άντρας μου, να με πάει στο νοσοκομείο.
Αλείφτηκα λίγο από το λαδάκι της και την έβαλα μέσον στον Κύριο.
Κύριε Ιησού ελέησον με 

και όλα ήταν πορφυρά...
Δεν ξέρω πώς αλλά καταλαβαίνω γιατί, σε λίγα λεπτά, αρκούσε για την πληγή λίγη γάζα που αργούσε, ελπιδοφόρα, να κοκκινίσει....
Λες και δεν είχε ανοίξει το κεφάλι μου αλλά απλά είχα κάπου κοπεί....
Έτσι κρατήθηκα μέχρι που με πήγε ο άντρας μου στο νοσοκομείο, μου έβαλαν αρκετά ράμματα και γύρισα σπίτι μου καλή και ξεδιαλεγμένη, δίχως ζαλάδες, δίχως παρεπόμενα.
Με τραβούν μόνο τα ράμματα, για να θυμάμαι να Τον ευχαριστώ......
Να μην ξεχάσω και τον Άγιο Λουκά τον ιατρό, εκ Ρωσίας κι αυτός, που ήρθε, όταν τον κάλεσα για να μην 

λιποψυχήσω, νιώθοντας να μου ράβουν το κεφάλι.
Δόξα τω Θεώ που οι φίλοι Του με καταδέχονται, να τους ομιλώ, και απαντούν ενώ ξέρουν πως από το συμφέρον της ανάγκης προστρέχω.....

(ξαναδημοσιευμένο αλλά τα θαύματα είναι διαχρονικά...)

Δημοσιεύτηκε από την ΕΛΕΝΑ

http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/