...Όσοι έχουν ταξιδέψει ή ζήσει στο εξωτερικό ξέρουν ότι δεν το βρίσκεις εύκολα. Φιλοξενία το λέμε, αλλά στην πραγματικότητα είναι αγάπη. Ανιδιοτελής αγάπη, που δε ζητάει αντάλλαγμα αλλά έχει ανάγκη να προσφέρει.
Όχι για να πάρει πίσω,
μόνο για να δώσει.
Πριν από χρόνια μας επισκέφτηκε στην Αθήνα ένας Άγγλος καθηγητής που είχαμε παλιά. Μας αφηγήθηκε μια ιστορία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Είναι για διακοπές στην Ελλάδα με τη σύντροφό του. Βρίσκονται στην Πλάκα κι αναζητούν ένα εστιατόριο. Βρίσκουν ένα ντόπιο Αθηναίο στο δρόμο και ζητούν οδηγίες. Ο τελευταίος, όχι μόνο τις δίνει, αλλά τους συνοδεύει μέχρι το εστιατόριο.
Τον ευχαριστούν και με την άκρη του ματιού τους τον βλέπουν να συνομιλεί με τον εστιάτορα.
Μετά το φαγητό, ζητούν το λογαριασμό.
Ο εστιάτορας τους ενημερώνει ότι ο ντόπιος τους είχε κεράσει το κρασί...
Ο καθηγητής μου τα έχασε.
Μας είπε ότι αυτό δεν του είχε ξανασυμβεί ποτέ και πουθενά στον κόσμο.
Μόνο στην Ελλάδα...
Κλείνοντας την ομιλία του ο καθηγητής μας είπε:
«Αυτό είναι το μεγαλείο που κουβαλάτε μέσα σας εσείς οι Έλληνες. Μην το χάσετε ποτέ».
Και είχε απόλυτο δίκιο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου