~ "Χάρηκε πολύ ο Αντώνης, που κάποιος του μίλησε... "Θα ξανάρθεις;", μου΄πε."

"...Τα μάτια του ήταν καθαρά. Το πρόσεξα... Του είπα πως από απόψε το βράδυ κάποιες ψυχές θα τον έχουν στην προσευχή τους...  Είπα ψέμματα;"

Ήρθες απόψε και μου΄πες:

~ "Μου΄χει "καρφωθεί" τελευταία στο μυαλό εκείνο το απλό (φαινομενικά...), που΄λεγε ο Άγιος Παϊσιος:
"Να ξοφλάμε και κανένα πνευματικό γραμμάτιο..."
Δεν καταλάβαινα όμως τι ακριβώς ήθελε να πει...

Μέχρι πριν λίγο...έξω από την τράπεζα.
Τον είδα ξανά.
Αλλά προχώρησα γρήγορα, μη και συναντηθούν τα βλέμματά μας...
Μια γλυκιά φωνή όμως μέσα μου μ΄έκανε να γυρίσω πίσω...
Πλησίασα.
Καθισμένος με την πλάτη στο δέντρο. Μαζεμένα τα πόδια.
Κάτω το βλέμμα.
Καρφωμένο.
Ένα χάρτινο ποτήρι μπροστά του με μερικές πενταροδεκάρες.

Πήρα θάρρος και του μίλησα.
Σήκωσε τα μάτια από κάτω και μ΄είδε.

Δε μπορώ να σ΄τα πω όλα...

Αντώνης, 28 χρονών.
Μαίρη η γυναίκα του.
Γιαννάκης (4 χρονών...) ο γιος τους.

Ο Αντώνης συμπλήρωσε 1 χρόνο έξω...
Κοιμάται σ΄ένα άδειο βαγόνι.
Τον έπιασε η πεθερά του την ώρα που έκανε χρήση...
Και τον έδιωξε.
"Είχε δίκιο!", μου είπε.
"Δεν κάνεις γι΄αυτήν τη ζωή, ρε Αντώνη!, του λέω.
Τελείωσε το πρόγραμμα και ξεκίνα απ΄την αρχή...Παντρέψου τη Μαίρη σου με παπά και με κουμπάρο για να έρθει η ευλογία στο σπιτικό σας! Μη χαθεί κι άλλο παιδί...Και θα δώσει Ο Θεός..."
Κατέβασε ξανά το κεφάλι, κουνώντας το 2-3 φορές, σα να΄λεγε για άλλη μια φορά "Ναι,έχεις δίκιο!"

Τον σταυρό, που του΄δωσα, τον έβαλε αμέσως στο λαιμό του και την εικονίτσα με Τον Χριστό και την Παναγίτσα την πήρε στα χείλη του και την φίλησε...
Είχε διαβάσει στη φυλακή των ανηλίκων στην Αυλώνα, που ήταν για κανένα χρόνο, για "κάποιον Άγιο Ραφαήλ", μου΄πε...
Πολύ τον είχε εντυπωσιάσει.
Ακόμα τον θυμάται...

Είναι ήδη 6 μήνες στη μεθαδόνη (ΟΚΑΝΑ).
Πρέπει όμως να συμπληρώσει 1 χρόνο για είναι κάπως ασφαλισμένος, πως θα μείνει "καθαρός"...
Θέλει να να ζητήσει συγγνώμη και να γυρίσει σπίτι του.
Δεν αντέχει άλλο.
Να πάρει την οικογένειά του και να γυρίσει πίσω στο χωριό του, που δεν θα τον βρουν "οι παρέες"...

Χάρηκε πολύ, που κάποιος του μίλησε...
"Θα ξανάρθεις;", μου΄πε.
Τα μάτια του ήταν καθαρά.
Το πρόσεξα...
Του είπα πως από απόψε το βράδυ κάποιες ψυχές θα τον έχουν στην προσευχή τους...

Είπα ψέμματα;"

από τον "αμφοτεροδέξιο" & τους συν αυτώ....