Στο σταυροδρόμι..."Αθάνατε Έλληνα!"

Το αραιό χιονόνερο και το παγωμένο βοριαδάκι έκαναν τους λιγοστούς διαβάτες του Αθηναικού δρόμου να περπατάνε με βιάση.
Το φανάρι άνοιξε.
Το μικρό φορτηγό ξεκίνησε και χοροπήδησε στη λακούβα σκορπίζοντας γύρω του λασπωμένες σταγόνες.
Ένα κιβώτιο κύλησε απο την καρότσα του κι ισορρόπησε αμέσως στην άσφαλτο.
Κάποιοι, που έπαιρναν τον πρωινό τους καφέ μέσα στο γωνιακό καφενεδάκι, ανασηκώθηκαν κι έδειξαν το πεσμένο κιβώτιο φωνάζοντας και χειρονομώντας κάτι σαν " ε! κοίτα πίσω σου !".
Μα το φορτηγό συνέχισε το δρόμο του, φρενάροντας αργά στο αμέσως επόμενο φανάρι.
Την πιο σβέλτη κίνηση την έκανε ο ψαράς, που'χει το ψαράδικό του στο σταυροδρόμι.Έτρεξε, άρπαξε το κιβώτιο και κατευθύνθηκε προς τη μηχανή του. Με ορμή φώναξε τον παραγιό του:
-Παιδί! γρήγορα το κλειδί!
Ανέβηκε στη μηχανή και κρατώντας το "πολύτιμο" κουτί πήγε ξοπίσω στο φορτηγό. Κάπου θα προλάβαινε.....
Ήξερε τι σημαίνει να είσαι βιοπαλαιστής και κάτι να χάνεις στη διαδρομή.Τι σημαίνει να 'χεις ευθύνη και ζημιά.
Δεν είχε σημασία γι αυτόν που το "πολύτιμο" κουτί ήταν μονάχα ένα κιβώτιο φρυγανιές...................
Άραγε είναι τυχαίο που κάπου εκεί κοντά, σ' ένα γκρίζο από τα καυσαέρια τοίχο, είναι από καιρό γραμμένο με μαύρα γράμματα : 
"Αθάνατε Έλληνα!";

Ε. Βερονίκη

Πηγή: Περιοδικό " Η Δράσις μας"
Ιανουάριος 2007 Τεύχος 445

Εκκωφαντική Σιωπή