"Κάποτε η Ματρώνα είχε πει οτι στο σπίτι ενός Ιερέα, σε κάποιο ράφι, υπάρχε ένα βιβλίο που έχει μέσα μία εικόνα, την "Αμαρτωλών Σωτηρία" και ότι η Παναγία παρακαλεί να έλθει στην εκκλησία μας.
Λέει, λοιπόν, στη μητέρα της:
"Σκέφτομαι πως πρέπει να την ζωγραφίσουμε και μάλιστα να την κάνουμε ωραία, επειδή την βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου".
"Πως να την ζωγραφίσουμε; Ούτε λεφτά έχουμε, ούτε τίποτα",
απάντησε η μητέρα της.
Την επόμενη μέρα, η Ματρώνα ευλόγησε τις γυναίκες και πήγανε στα χωριά ζητώντας λεφτά, οπού και μαζέψανε αρκετά.
Οταν γυρνούσανε στα χωριά, βρήκαν δύο αδέλφια πολύ πλούσια και ο ένας βγάζει και δίνει ένα ρούβλι, όχι όμως με την καρδιά του, και ο άλλος για ν' αστειευτεί δίνει ένα καπίκι. Όταν φέρανε τα λεφτά στη Ματρώνα, αυτή έψαχνε αρκετή ώρα και όταν βρήκε αυτό το καπίκι και το ρούβλι λέει:
"Νά πάτε πίσω και να τους δώσετε αυτά τά λεφτά, γιατί αυτά μου τα χαλάνε όλα τ' άλλα που έχω".
Ήλθε ό ζωγράφος, του οποίου τ' όνομα δεν θυμάται κανείς και του λέει η Ματρώνα:
"Μπορείς να μου ζωγραφίσεις αυτή την εικόνα που θέλω;"
"...Αν και δεν έχω χρόνο, θα την ζωγραφίσω", απάντησε εκείνος.
"Πήγαινε πρώτα εξομολογήσου, νήστεψε, κάνε προσευχή, και τότε ν' αρχίσεις να ζωγραφίζεις".
Εκείνος πήγε και εξομολογήθηκε κρύβοντας όμως κάποια αμαρτία, κι άρχισε να ζωγραφίζει.
Περνάει μιά εβδομάδα, ένας μήνας, δύο μήνες, όμως δεν κατάφερε να συνεχίσει.
Έρχεται τότε στην Ματρώνα και της λέει:
"Δεν μπορώ, κάτι δεν μου πάει καλά και δεν ξέρω γιατί"...
Και του απαντά εκείνη :
" Δεν σου είπα να εξομολογηθείς ; Αραγε κάτι έκρυψες κι αυτό το ξέρεις πολύ καλά".
(by Γιάννης Τσιτλακίδης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου