Καθημερινοί άνθρωποι, αυτό που λέμε της διπλανής πόρτας και πήγαν λίγο παρακάτω από την πόρτα τους και ακόμη πιο κάτω -δυο τρεις πόρτες- και έφτασαν να σηκώνουν την σημαία, την ευθύνη, την πατρίδα τελικά που πέταξαν οι άλλοι, οι υποτιθέμενοι υπεύθυνοι.....
Όχι δεν έχουν το στυλ του ήρωα!
Από ανάγκη έγιναν!
Η κυρία με την τσάντα δεν πρόλαβε να μάθει ότι στις διαδηλώσεις δεν παίρνουν τσαντικό....
Δεν είναι της διαμαρτυρίας η γυναίκα.
Πιο πολύ την έχω να πηγαίνει στην λαϊκή και να μαγειρεύει φασολάκια.
Όμως τι να κάνει;
Να αφήσει την σημαία να χλευάζεται και την πατρίδα να διασύρεται;
Μη γένοιτο!
Κάπως έτσι γίνεται η επανάσταση.
Δίχως μεγάλα λόγια, αλλά με μεγάλα έργα και με ανθρώπους που σήμερα ζουν την πλήξη τους και αύριο την μεγαλοσύνη του να είσαι στους λίγους εναπομείναντες Έλληνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου