Αν η αγάπη είχε σύζυγο...

"Όταν αποφασίσουμε να μην μας ενδιαφέρει αν θα πληγωθούμε, τότε θα μπορέσουμε να ελευθερωθούμε για να ζήσουμε και να αγαπήσουμε πραγματικά. 
Και τον Θεό και τον άνθρωπο.
Η ανασφάλεια ειναι εγωϊσμός. 
Αν θέλουμε να αγαπήσουμε χωρίς να τσαλακωθούμε και αν συμβεί να πληγωθούμε γινόμαστε θηρία, τότε υπάρχει πρόβλημα. 
Φοβόμαστε να αγαπήσουμε για να μην πληγωθούμε, φοβόμαστε να πάμε στον Χριστό για να μην μας ελέγξει η καθαρότητα της αγάπης Του, φοβόμαστε να πάμε στον γιατρό μην τύχει κι ακούσουμε κάτι δυσάρεστο. 
Ζώντας στον φόβο είναι σαν να έχεις πεθάνει. 
Η εικόνα απο τα ματωμένα καρφιά του Χριστού μπορεί να μας σοκάρει, όμως είναι η αγάπη στα καλύτερα της. 
Η αγάπη αν είχε σύζυγο, αυτός θα ήταν ο πόνος και καρπός του έρωτα τους η αγιότητα.
Οι Άγιοι δεν φοβήθηκαν αλλά δόθηκαν, παραδόθηκαν, γι΄αυτό τράβηξαν απίστευτα μαρτύρια που όμως με τη χάρη του Κυρίου έμοιαζαν με δροσιά.

Λές φοβάμαι....
Και απαντά ο Κύριος «Μη φοβού, αλλά πίστευε». 
Αν αγαπάς Χριστοκεντρικά δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. 
Διότι η αγάπη σου έχει βαπτιστεί με την αιώνιότητα.

Γιατί όμως φοβάσαι; 
Διότι για να αγαπήσεις πραγματικά, πρέπει να αφήσεις ό,τι σε σκοτώνει για να μπορείς να πετάξεις.

Πόσο δύσκολη η εμπιστοσύνη. 
Μας φωνάζει! : “Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς” αλλά εμείς αντί να τρέξουμε απλά κοιτάμε, πεθαίνουμε σε μια φοβική ακινησία.

Μα αναρωτιέσαι : 
“Και πώς θα ξεπεράσω τον φόβο”;; 
Απλά παιδί μου, κοίταξε και αγκάλιασε τα ματωμένα καρφιά του Κυρίου και η θεραπεία έχει ήδη αρχίσει. 
Καλή ανάρρωση."

πατήρ Σπυρίδων Σκούτης.


(Valentina folia)