Εμπειρίες με τον αείμνηστο πατερούλη Μάρκο Μανώλη

Οικογενειακή φίλη μας ζούσε με πολλή υπομονή την επάρατο νόσο. Βρισκόμαστε στο νοσοκομείο Άγιοι Ανάργυροι.

Δύσκολες στιγμές αλλά και ευλογημένες. Ο καλός σύζυγος μέρα νύχτα στο πλευρό της. Είναι μεσημέρι, ο πόνος αβάσταχτος, οι φλέβες πλέον δεν δίνουν. Είμαι κοντά της και προσεύχομαι, στην προσπάθεια να την βοηθήσω νιώθω να βγαίνει από τα χεράκια της μύρο, το οποίο το νιώθουν οι νοσοκόμες, αλλά και ο καλός της σύζυγος.

Ο πατήρ Μάρκος βρισκόμενος σε εξομολόγηση στο Βαρνάβα , «πληροφορήθηκε» την κατάσταση της (οργανικά πλέον ήταν στο τέλος) διέκοψε την εξομολόγηση, ήρθε στο νοσοκομείο έκανε ευχέλαιο, και κοινώνησε την εν Χριστώ αδελφή μας.

Μετάλαβαν και οι 5 – 6 ασθενείς που ήταν στο ίδιο θάλαμο.

Κάναμε όλοι μας το σταυρό μας. Το δωμάτιο πλέον ήταν γεμάτο από επίγειους αγγέλους, αλλά και ουράνιους.

Ο πατήρ Μάρκος έλαμπε από χαρά και μου είπε:

Ξέρεις τι κάναμε σήμερα παιδί μου;

Τι έβλεπαν τα πνευματικά μάτια της ψυχής του;


Μετά από 2 ημέρες κοιμήθηκε η αγαπημένη εν Χριστώ αδελφή μας.

Στην εξόδιο ακολουθία οι συγγενείς έκλαιγαν πάνω από το προσωπάκι της.

Ο πατήρ Μάρκος ερχόμενος εκείνη την στιγμή είπε "εκοιμήθη και δεν εταράχθη. Μην κλαίτε η ψυχή της είναι ζωντανή, δεν είναι σωστό".

Φυσικά όλοι μας σταματήσαμε, και δοξάσαμε τον καλό Θεό και τον Γέροντα μας, για την αγάπη του, που για μια άλλη φορά σώθηκε μια ψυχούλα, και είναι με την χάρη του Κυρίου μας στην Άνω Ιερουσαλήμ.

Να έχουμε την ευχή του.

Κείμενο του κ. Παναγιώτη.

(Μας έστειλε ο Πορφύριος Porfirios )