"...Θα απορούμε πώς βρέθηκαν εκεί και θα είναι από πρόσφορα και μνημονεύσεις. Και θα χτυπάμε το κεφάλι μας κάτω που δεν το κάναμε..."

                                                                                           

Υπάρχει ένα καθήκον που μόνο εμείς, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, μπορούμε να επιτελέσουμε και είναι καθολικό και υποχρεωτικό καθήκον.

Αυτό είναι το να βγάζουμε ψυχές από την Κόλαση και τον Άδη των ψυχών.

Και τίποτα άλλο να μην κάνει ο Χριστιανός στην ζωή του από αγαθοεργίες, αν έναν πρόγονό του καταφέρει να γλυτώσει από τον Άδη με την εν Χριστώ μυστηριακή ζωή του και την προσευχή του, κέρδισε αιώνια τιμή. 

Ένα "Κύριε ελέησον τας ψυχάς των δούλων σου [τάδε], [τάδε], [τάδε]..." κάθε βράδυ αρκεί...

Με αφορμή την απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως, αν προσέξουμε τι έργο επετέλεσε η Παναγία με την αγία ζωή της, είναι αυτό ακριβώς το ένα και μεγάλο και σπουδαίο: Άδειασε τον Άδη γεννώντας τον Υιό και Λόγο του Θεού και έσωσε τον προπάτορα Αδάμ, 77 γενεές πίσω (κατά Λουκά). 

(Γι' αυτό τη μισεί τόσο ο Διάβολος. Τον Θεό δεν Τον είχε ποτέ στο χέρι, ούτε μπορούσε να του πάει κόντρα. Την Παναγία όμως που του ξεγλίστρησε και του έκανε τέτοια καταστροφή! Στον λαιμό τού κάθεται.)

Αν θεωρήσουμε τον χρόνο ως μια ευθεία, με τη γέννηση του θεανθρώπου Χριστού, η Παναγία απλώθηκε στα πέρατα του χρόνου, μπρος και πίσω, και γι' αυτό η γέννηση του Χριστού έγινε και είναι το σημείο 0.

Οπότε, μέχρι τη γέννηση της Παναγίας, είχαμε την τεκνογονία ως διαδικασία γεννήσεως του Μεσσία. 

Μετά την έλευση του Μεσσία έχουμε την τεκνογονία ως διαδικασία γεννήσεως Αγίων που δύνανται να επιτελέσουν χάριτι Πνεύματος Αγίου το ίδιο ακριβώς έργο, να βγάλουν ψυχές από την Κόλαση αφού πρώτα καθαρίσουν και διορθώσουν τη δική τους. 

Και αν το δούμε και σωτηριολογικά, εξαιτίας της Παναγίας και ενός τελείου άνθους που θα γεννιόταν από τη ρίζα του Αδάμ, διατήρησε και κλάδευσε όταν έπρεπε, και περιποιήθηκε ο Θεός όλο το ανθρώπινο δένδρο. 

Σκεφθείτε ο καθένας μας να γίνει τέτοιο άνθος για τη δική μας γενεαλογία!

Μόλις αντιληφθούμε πού ενταχθήκαμε πλέον μετά το βάπτισμά μας και τι δύναμη κατέχουμε στα χέρια μας, η μνημόνευση ονομάτων (ξεκινώντας από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον και τους προγόνους μας) είναι ένα όπλο κατά του Διαβόλου, που μας έχει δοθεί και λειτουργεί μόνο σ' εμάς τους Χριστιανούς Ορθοδόξους.

Ουδείς άλλος δύναται να επιτελέσει το έργο αυτό.
Ουδείς ει μη ένα ζωντανό κύτταρο του Σώματος του Χριστού.
Και είναι το κατ' εξοχήν έργο των μοναχών, αλλά μπορούμε κι εμείς, οι λαϊκοί σε μικρότερο βαθμό να το επιτελέσουμε.

Και καταλαβαίνετε τώρα τι μεγάλο κακό γίνεται στις μέρες μας με τις εκτρώσεις και τον τρόπο που βλέπουν και αξιοποιούν την τεκνογονία οι περισσότεροι. 

Σε λίγο διάστημα δεν θα υπάρχουν άνθρωποι να μνημονεύσουν τους προγόνους τους, και αν υπάρχουν ούτε που θα ενδιαφέρονται. 

Και έτσι θα επαληθευτούν τα φρικτά που αναφέρονται στους ψαλμούς "γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰς ἐξολόθρευσιν, ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθείη τὸ ὄνομα αὐτοῦ" (ψαλμ. 108ος). 

Λόγοι φρικτοί που επαληθεύονται ακέραια ακόμη και στις μέρες μας.

Γι' αυτό πρέπει να το πιάσουμε καλά αυτό το θέμα.
Οι ζωντανοί έχουν ακόμη δυνατότητα να βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτούς τους και ας μην προσευχηθούμε εμείς γι' αυτούς. 

Οι νεκροί όμως δεν έχουν καμία τέτοια δυνατότητα.

Μετά θα δείτε ότι θα βάλετε και άλλα ονόματα, ανθρώπων που χρειάζονται προσευχή. 

Και κάθε φορά που θα βλέπετε κάποιον που χρειάζεται βοήθεια, θα σκέφτεστε να προσθέσετε το όνομά του στη λίστα και δεν θα κινείται εχθρικά η σκέψη σας εναντίον του, αλλά θα σκέφτεστε "θα προσευχηθώ και γι' αυτόν".

Έτσι. Πρακτικά πράγματα. 

Όχι θεωρίες και λόγια του αέρα.

Οι δε γυναίκες με τα πρόσφορα και τη μνημόνευση στην προσκομιδή μπορούν να σώσουν ακόμη περισσότερους και να κερδίσουν ακόμη περισσότερη τιμή από τους άνδρες. 

«Γυναίκα που ζυμώνει πρόσφορο σωστά, καλά, και δίνει χαρτί για μνημόνευση χτίζει παλάτι στον ουρανό», έλεγε ο παππούς μου.

Ας τα έχουμε αυτά υπόψιν μας.
Δεν είμαστε οι Χριστιανοί απλώς για να περιμένουμε μοιρολατρικά το έλεος του Θεού να μας σώσει. 

Περιμένει και ο Θεός εμείς να ελεήσουμε για να μας ελεήσει. 

Έτσι πάει.

ΥΓ:

θα πάθουμε στη Δευτέρα Παρουσία.
Θα βλέπουμε άνδρες και γυναίκες λαϊκούς δίπλα σε μεγάλους αγίους και θα απορούμε πώς βρέθηκαν εκεί και θα είναι από πρόσφορα και μνημονεύσεις. 

Και θα χτυπάμε το κεφάλι μας κάτω που δεν το κάναμε.
Αν ο ελεών πτωχώ δανείζει Θεώ, ο ελεών νεκρώ υποχρεώνει τον Θεό να τον πάρει κοντά του...

Stefanos Panagopoulos

* Απαραίτητη επισήμανση "συν αυτώ":

Η απίθανη μνημόνευση στο ξεκίνημα της ανάρτησης δεν ανήκει σε μας (πηγή):

"Σήμερα στη Θ. Λειτουργία επί τη Εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, μέσα στα ονόματα που μνημονεύσαμε..υπήρχε και αυτό το χαρτάκι το οποίο σας κοινοποιώ...που δείχνει την ευσέβεια προς το πρόσωπο της Παναγίας μας, αυτής της απλής πονεμένης γιαγιάς που έχασε το εγγονάκι της 4 ετών πριν δύο μήνες.... Τα σχόλια δικά σας..."

π. Αντώνιος Χρήστου

|πρωτοαναρτήσαμε στις 25 Αυγούστου 2019