Πάτερ, πού πας
χωρίς το παιδί σου;
Ρώμη.
3ος αιώνας μ.Χ.
Καιροί δύσκολοι και πρωτόγνωρα σκληροί.
Η Εκκλησία του Χριστού υπό διωγμό.
Δεν ήταν ωστόσο, όλοι οι Χριστιανοί έτοιμοι για το μαρτύριο.
Άλλοι άντεξαν τη φυλακή πολλές μέρες αλλά δεν κατάφεραν να αντέξουν τα βασανιστήρια.
Άλλοι δεν οδηγήθηκαν καν στην φυλακή. Θυσίασαν στο όνομα του διώκτη αυτοκράτορα πριν να φτάσουν στο δικαστήριο.
Κάποιοι άλλοι έφυγαν περιπλανώμενοι στις ερημιές και στα βουνά. Κι ύστερα από λίγο καιρό πέθαναν από την πείνα, τη δίψα, το κρύο, τις αρρώστιες, τους ληστές και τα θηρία.
Και τέλος, κάποιοι με οικονομική άνεση δωροδόκησαν τους κρατικούς υπαλλήλους και πήραν βεβαιωτικά πρωτόκολλα (libelli persecutionis), χωρίς να χρειαστεί να κάνουν τίποτα.
Κάποιοι από τους εξωμότες, δεν βάσταξαν το μαρτύριο της συνείδησης και έχασαν τα λογικά τους.
Σοβαρό πρόβλημα ενέσκυψε αργότερα, μετά το διωγμό, στην Εκκλησία με την επάνοδο των πεπτωκότων (de lapsis) αδελφών.
Πρώτος στόχος ήταν ανέκαθεν οι κληρικοί. Με αυτόν τον τρόπο πίστευαν οι διώκτες πως θα κλονίσουν τους πιστούς. Πάπας (ορθόδοξος επίσκοπος τότε) Ρώμης τότε ήταν ο άγιος Ξύστος που συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μιλάνου, μας διηγείται πως στο δρόμο για τη φυλακή συνάντησε τον άγιο Ξύστο ο αρχιδιάκονος Λαυρέντιος και του είπε με δάκρυα:
«Πάτερ, πού πας χωρίς το παιδί σου; Ποιά λειτουργία ετοιμάζεις χωρίς τον διάκο σου; Μήπως με βρήκες ανάξιο; Γιατί, αφού εσύ με χειροτόνησες, δεν θες να χύσω και εγώ το αίμα μαζί σου για τον Χριστό;»
Κι ο άγιος Ξύστος του απάντησε: «Όχι, παιδί μου, δεν σε εγκαταλείπω. Μεγαλύτερος αγώνας σε περιμένει. Εμείς οι γέροι επειδή δεν έχουμε πια δυνάμεις θα έχουμε ένα ελαφρό αγώνα αλλά εσύ που είσαι νέος και γεμάτος δυνάμεις, σε περιμένει ένδοξος και μεγαλύτερος αγώνα. Οπότε μην κλαις, σε τρεις μέρες ο διάκος θα ακολουθήσει τον ιερέα»
Έτσι αφού αντάλλαξαν τον άγιο ασπασμό της ειρήνης, ο Πάπας του είπε να δώσει όλους τους θησαυρούς της Εκκλησίας στους φτωχούς.
Οι στρατιώτες ήταν παράμερα και κάτι πήρε τ' αυτί τους για θησαυρούς. Χωρίς χρονοτριβή συνέλαβαν τον Λαυρέντιο και τον έφεραν μπροστά στον αυτοκράτορα.
«Να μου φέρεις ευθύς τα χρήματα και τον πλούτο της εκκλησίας σας» πρόσταξε ο αυτοκράτορας.
«Θα χρειαστώ άμαξες για να τα φορτώσω» αποκρίθηκε ο αρχιδιάκονος, κάνοντας τον Αύγουστο να τρίβει τα χέρια του από ευχαρίστηση.
Πέρασε κάμποση ώρα κι όταν επέστρεψε, την έκπληξη διαδέχθηκε η οργή όταν ο αυτοκράτορας και όλοι οι αυλικοί είδαν πάνω στις άμαξες να είναι στριμωγμένοι ανάπηροι, ασθενείς, φτωχοί και καταφρονεμένοι πολίτες της πόλης.
Η οργή του αυτοκράτορα δεν είχε πλέον φραγμό και όριο.
Ξάπλωσαν τον άγιο σε μια τεράστια σχάρα, κάτω από την οποία υπήρχαν αναμμένα κάρβουνα.
Ο μάρτυς όχι μόνο δεν λιγοψύχησε, μα, όπως μαρτυρά ο άγιος Αμβρόσιος, ακούστηκε να λέει στον αυτοκράτορα "γύρισέ με κι από την άλλη πλευρά, επειδή απ' αυτήν ψήθηκα" (!) και ευχαριστώντας το Θεό παρέδωσε το πνεύμα του στις 10 Αυγούστου.
Το λείψανο του αγίου Λαυρεντίου το παρέλαβε ο άγιος Ιππόλυτος και το ενταφίασε με τιμές. Μαθαίνοντας ο αυτοκράτορας την ενέργεια αυτή, πρόσταξε αμέσως να μαστιγώσουν τον Ιππόλυτο με σιδερένιες κινάρες (αλυσίδες που είχαν αιχμηρά δόντια) και στη συνέχεια να τον δέσουν σε άγρια άλογα σε μεγάλη απόσταση. Μετά από λίγο ο άγιος Ιππόλυτος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό.
Σήμερα το λείψανο του αγίου Λαυρεντίου βρίσκεται στον ομώνυμο ναό «εκτός των τειχών», ο οποίος χτίστηκε αρχικά από τον Μέγα Κωνσταντίνο δίπλα στον τάφο του μάρτυρα, όπως συνηθιζόταν και με άλλους ναούς ρυθμού βασιλικής την εποχή εκείνη.
Ευχή μας στον ακήρυχτο διωγμό που βιώνουμε, μα και στον άλλον, τον έσχατο που έρχεται στους χρόνους που μόνο ο Κύριος έχει ορίσει, να έχουμε την πίστη, το θάρρος και την ομολογία των μαρτύρων εκείνων.
Με τις μεσιτείες του εορτάζοντος αγίου Λαυρεντίου και όλων των αναρίθμητων μαρτύρων.
3ος αιώνας μ.Χ.
Καιροί δύσκολοι και πρωτόγνωρα σκληροί.
Η Εκκλησία του Χριστού υπό διωγμό.
Δεν ήταν ωστόσο, όλοι οι Χριστιανοί έτοιμοι για το μαρτύριο.
Άλλοι άντεξαν τη φυλακή πολλές μέρες αλλά δεν κατάφεραν να αντέξουν τα βασανιστήρια.
Άλλοι δεν οδηγήθηκαν καν στην φυλακή. Θυσίασαν στο όνομα του διώκτη αυτοκράτορα πριν να φτάσουν στο δικαστήριο.
Κάποιοι άλλοι έφυγαν περιπλανώμενοι στις ερημιές και στα βουνά. Κι ύστερα από λίγο καιρό πέθαναν από την πείνα, τη δίψα, το κρύο, τις αρρώστιες, τους ληστές και τα θηρία.
Και τέλος, κάποιοι με οικονομική άνεση δωροδόκησαν τους κρατικούς υπαλλήλους και πήραν βεβαιωτικά πρωτόκολλα (libelli persecutionis), χωρίς να χρειαστεί να κάνουν τίποτα.
Κάποιοι από τους εξωμότες, δεν βάσταξαν το μαρτύριο της συνείδησης και έχασαν τα λογικά τους.
Σοβαρό πρόβλημα ενέσκυψε αργότερα, μετά το διωγμό, στην Εκκλησία με την επάνοδο των πεπτωκότων (de lapsis) αδελφών.
Πρώτος στόχος ήταν ανέκαθεν οι κληρικοί. Με αυτόν τον τρόπο πίστευαν οι διώκτες πως θα κλονίσουν τους πιστούς. Πάπας (ορθόδοξος επίσκοπος τότε) Ρώμης τότε ήταν ο άγιος Ξύστος που συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μιλάνου, μας διηγείται πως στο δρόμο για τη φυλακή συνάντησε τον άγιο Ξύστο ο αρχιδιάκονος Λαυρέντιος και του είπε με δάκρυα:
«Πάτερ, πού πας χωρίς το παιδί σου; Ποιά λειτουργία ετοιμάζεις χωρίς τον διάκο σου; Μήπως με βρήκες ανάξιο; Γιατί, αφού εσύ με χειροτόνησες, δεν θες να χύσω και εγώ το αίμα μαζί σου για τον Χριστό;»
Κι ο άγιος Ξύστος του απάντησε: «Όχι, παιδί μου, δεν σε εγκαταλείπω. Μεγαλύτερος αγώνας σε περιμένει. Εμείς οι γέροι επειδή δεν έχουμε πια δυνάμεις θα έχουμε ένα ελαφρό αγώνα αλλά εσύ που είσαι νέος και γεμάτος δυνάμεις, σε περιμένει ένδοξος και μεγαλύτερος αγώνα. Οπότε μην κλαις, σε τρεις μέρες ο διάκος θα ακολουθήσει τον ιερέα»
Έτσι αφού αντάλλαξαν τον άγιο ασπασμό της ειρήνης, ο Πάπας του είπε να δώσει όλους τους θησαυρούς της Εκκλησίας στους φτωχούς.
Οι στρατιώτες ήταν παράμερα και κάτι πήρε τ' αυτί τους για θησαυρούς. Χωρίς χρονοτριβή συνέλαβαν τον Λαυρέντιο και τον έφεραν μπροστά στον αυτοκράτορα.
«Να μου φέρεις ευθύς τα χρήματα και τον πλούτο της εκκλησίας σας» πρόσταξε ο αυτοκράτορας.
«Θα χρειαστώ άμαξες για να τα φορτώσω» αποκρίθηκε ο αρχιδιάκονος, κάνοντας τον Αύγουστο να τρίβει τα χέρια του από ευχαρίστηση.
Πέρασε κάμποση ώρα κι όταν επέστρεψε, την έκπληξη διαδέχθηκε η οργή όταν ο αυτοκράτορας και όλοι οι αυλικοί είδαν πάνω στις άμαξες να είναι στριμωγμένοι ανάπηροι, ασθενείς, φτωχοί και καταφρονεμένοι πολίτες της πόλης.
Η οργή του αυτοκράτορα δεν είχε πλέον φραγμό και όριο.
Ξάπλωσαν τον άγιο σε μια τεράστια σχάρα, κάτω από την οποία υπήρχαν αναμμένα κάρβουνα.
Ο μάρτυς όχι μόνο δεν λιγοψύχησε, μα, όπως μαρτυρά ο άγιος Αμβρόσιος, ακούστηκε να λέει στον αυτοκράτορα "γύρισέ με κι από την άλλη πλευρά, επειδή απ' αυτήν ψήθηκα" (!) και ευχαριστώντας το Θεό παρέδωσε το πνεύμα του στις 10 Αυγούστου.
Το λείψανο του αγίου Λαυρεντίου το παρέλαβε ο άγιος Ιππόλυτος και το ενταφίασε με τιμές. Μαθαίνοντας ο αυτοκράτορας την ενέργεια αυτή, πρόσταξε αμέσως να μαστιγώσουν τον Ιππόλυτο με σιδερένιες κινάρες (αλυσίδες που είχαν αιχμηρά δόντια) και στη συνέχεια να τον δέσουν σε άγρια άλογα σε μεγάλη απόσταση. Μετά από λίγο ο άγιος Ιππόλυτος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό.
Σήμερα το λείψανο του αγίου Λαυρεντίου βρίσκεται στον ομώνυμο ναό «εκτός των τειχών», ο οποίος χτίστηκε αρχικά από τον Μέγα Κωνσταντίνο δίπλα στον τάφο του μάρτυρα, όπως συνηθιζόταν και με άλλους ναούς ρυθμού βασιλικής την εποχή εκείνη.
~ Ξεχωριστή ευχή από καρδιάς στον μπαρμπα Λαυρέντη που ομορφαίνει με τις σκέψεις του τη διαδικτυακή γειτονιά μας.
Υπ.
* Συμπληρωματικές πληροφορίες πήραμε και από εδώ. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον π. Panteleimon Krouskos, (εκ των "συν αυτώ"...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου