* Ξημερώνοντας Κυριακή

Στην καρδιά της Θείας Λειτουργίας
διαβάζεται από τον Ιερέα
η ευχή του "χερουβικού ύμνου" όπως λέγεται:

"Ουδείς άξιος
των συνδεδεμένων
ταις σαρκικαίς επιθυμίαις
και ηδοναίς προσέρχεσθαι
ή προσεγγίζειν βασιλεύ άγιε.
Το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν
και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν.
Αλλά όμως διά την άφατον φιλανθρωπίαν ..."

Και η ερμηνεία:
"Κανένας δεν είναι άξιος από εκείνους
που είναι δεμένοι
με τις σαρκικές επιθυμίες και ηδονές 

να έρχεται και να πλησιαζει και να λειτουργεί
Βασιλεύ Άγιε.
Γιατί ειναι φοβερό
ακόμα και οι άγγελοι να σε υπηρετούν.
Αλλά επειδή είσαι φιλάνθρωπος μας δέχεσαι..."

Σ' αυτή την λέξη τη μικρή,
το "αλλά" κρύβεται
όλη η αγάπη του Θεού .

Μας βλέπει μέσα στις ηδονές και στις επιθυμίες
και εντούτοις μας δέχεται,
γιατί είναι φιλάνθρωπος.

Και όχι μόνο μας δέχεται
αλλά βασιλιάδες μας κάνει.

Μήπως θα πρέπει και εμείς
να κοιτούμε τον κόσμο φιλάνθρωπα;

Μήπως τον σύζυγο,
τα παιδιά μας,
τον ιερέα,
τα αδέλφια μας,
τον συνάδελφο μ' ένα "αλλά"τους δικαιολογούσαμε;

Πόσο θα άλλαζε
η ζωή μας!
Πόσο θα άλλαζε
η Κυριακή!

Ένα "αλλά" ... και όλα αλλάζουν...

Κείμενο - Φωτογραφία: π. Σπυρίδων Ράπτης