✔ "Μας κάλεσε, λέει, στη γιορτή του ο ... καπετάν Μιχάλης! |Δες τι μας λέει από το ΄19, καλή του ώρα, ο μπάρμπας μας...

Άκου να δεις τι πέρασε 

απ΄το γέρικο μυαλό μου... 

Πως κάλεσμα κάνει, λέει, για τη "γιορτή" του, μέρες που΄ναι,
ο ... Καπετάν Μιχάλης.

Και πως καλεί, λέει, 

μοναχά όσους θέλουνε να τον ακολουθήσουνε.

Με μια και μόνη προϋπόθεση:

Πως όποιοι θα πάνε μαζί του, 

δεν θα γυρίσουνε ξανά σε τούτη δω την απάτη που ζούμε. 

Και πως επίτιμος, λέει, καλεσμένος σ΄ετούτη εκεί την σύναξη,
δίχως επίσημες στολές κι άλλα περιττώματα
θα 'ναι ο Άγιος μπαρμπα Ηλίας,
που ένα πλεονέκτημα απ΄όλους εμάς τους υπόλοιπους θνητούς το 'χει. 

Δεν τονε έχει ζήσει ακόμα τον θάνατο.

Και δεν μου το βγάζεις από το ξεκουτιασμένο μου μυαλό
πως όλους ετούτους τους αιώνες περνάει απαρατήρητος,
σαν να είναι ένας ασήμαντος ανθρωπάκος στη γωνία,
που κανείς δεν του δίνει σημασία.
Και πως και σήμερα κάπως έτσι κρύβεται.
Στα φανερά...

Και το κρίσιμο ρώτημα εδώ είναι:

Πας μαζί με τον Καπετάνιο;

Αν η ερώτηξη στόχο είχε εμένανε
την απαντώ δίχως καμιά περιστροφή.

Αφού το ξέρεις πως παρόλο, 
που νωρίς νωρίς η κυρά μου έφυγε μαζί του και μ΄άφησε μονάχο μου, αυτόνα έχω φίλο και προστάτη.

Να σε καλεί, μωρέ, ολάκερος 
Αρχηγός των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων
και συ να το παίζεις Μαρία Αντουανέτα, να πούμε;

Πας μαζί του
και λες κι ένα τραγούδι από κείνα τα παλικαρίσια
"Των Ουρανιών στρατιών Αρχιστράτηγοι..."

Στους αιθέρες πάει ο Καπετάν Μιχάλης; Μαζί του.

Στα όρη και στ΄ άγρια βουνά; Μαζί του.

Στις θάλασσες και στις κακοτοπιές; Μαζί του.

Στα έγκατα της γης; Στον Άδη; Μαζί του.

Να΄σαι το πλήρωμά του.

Ο δεκανέας;
Ο ανθυπασπιστής; 
Ο μούτσος;
Ο λοστρόμος;
Ο κουβαλητής;
Ο όποιος. 

Τι σε κόφτει; 

Μόν΄ετοιμάζεσαι με τα της Εκκλησιάς φοβερά Μυστήργια και είσαι έτοιμος, 
ανά πάσα ώρα και στιγμή,
με τις αποσκευές στα χέρια.

Βλέποντας τον, πάντως, στην φοβερή αυτή μορφή του,
που φέρανε οι πρόσφυγες γονιοί μας από το Μουρσαλή της Μικρασίας μας
και βρίσκεται ως θησαυρός ατίμητος,
εκεί κοντά στα μέρη μου,
στο χωριό Ταξιάρχης της Βόρειας Εύβοιας,
τους καταλαβαίνεις τους Τουρκαλέους.

Τους νιώθεις που όταν τολμούσανε
να κάνου "ντου" στο περιτριγυρισμένο από τουρκικούς μαχαλάδες Ελληνικό χωριό
για να χαλάσουνε τους ντόπιους Χριστιανούς,
τον έβλεπαν επάνω στη στέγη της Εκκλησιάς του.

Έτσι, ντυμένο στη φουστανέλα(!) του
και τα μάτια επάνω της να στέκουν και να τους καρφώνουν κατάματα
και με τη σπάθα στο χέρι του να τους κάνει "ουστ μπρε"
και να τρέχουν εκείνοι να προλάβουν να πάνε ν΄αλλάξουν ρούχα,
να μην τους πάρουνε χαμπάρι πάλι και τους περιπαίξουνε οι "γκιαούρηδες".

Σε αυτόνα τον φουστανελά και τους "συν αυτώ", 
Αη Δημήτρη, 
Αη Γιώργη, 
Αη Μηνά, 
Αη Μερκούρη, 
Αγίους Θεοδώρους, 

Άη Πλακίδα,
 μου φαίνεται,
πως όσο το δυνατόν πιο γλήγορα πρέπει να προστρέξουμε.

Όχι όταν τα πράγματα γίνουνε ξανά δύσκολα και χωρίς επιστροφή.

Από τα τώρα.

Να μπούμε σε μια γωνίτσα κάτω από τις φτερούγες του οι θρασύδειλοι,
και με το χέρι τ΄ αδειανό να κρατάμε
με πείσμα και σιγουριά το φουστάνι της Μάνας Παναγιάς, 
που΄λεγε  και ο Άγιος Γερο Παϊσιος.

Έχουνε τέτοιους προστάτες μωρέ, οι μουσλίμηδες;

Όχι, πες!

Έχουνε;

Κι επειδής, παρ΄όλα τα χάλια που μας δέρνουνε, 
έχουμε το δίκιο κατάδικό μας,
όπως το΄χε και ο αδικημένος σημερινός 
Άγιος της συγχώρεσης, 
ο Άγιος Δέσποτας Νεκτάριος,
που τονε σπιλώνανε με βρωμιές
μια ζωή ρασοφόροι και λαϊκοί.

Θα μας το κάνουνε το χατίρι για μια ακόμα βολά
και θα μας προστατέψουνε και πάλι τους αχαΐρευτους.

Αρκεί να τους το ζητήσουμε. 

Πόσο χαϊβάνια πρέπει να 'μαστε πια
για να μην το κάνουμε; 

Τι λες; 

Παρακάλα να καλέσει και την αφεντιά μου σε τέτοια σύναξη ο Καπετάν Μιχάλης...

Στα γρήγορα όμως.
Γιατί δεν βαστώ.
Ναι;

Ο μπάρμπας σου

Σχετικό:

«Αφέντη Ταξιάρχη μου
και μέγα φοβερέ μου
όταν σε στείλει ο αφέντης σου
να πάρεις την ψυχή μου,
μην έρθεις μ’ άγριο θυμό
παρά με άγιο
και θα στη δώσω να την πας
στον αφέντη και κριτή μας
για να την κρίνει όπως θέ(λει).

Δούλος/η του Θεού λογιούμαι
και κανένα δε φοβούμαι».

(αυτοσχέδια προσευχή προς τον "αφέντη" Ταξιάρχη των παλαιών κατοίκων της Ερμιόνης)

* Δες και αυτό, που με αγωνία αναμένουμε όλοι:
~ Έτσι αποφάσισα να γυρίσω ταινία για τον άγιο Νεκτάριο...